• Klaagtopic bla bla

    Zoals jullie misschien weten studeer ik biologie aan de RU in Nijmegen. Deze week (vrijdag) moeten we een onderzoeksvoorstel pitchen in groepen van vijf mensen. Ik zit bij vier jongens, als enige meid, wat al best intimiderend is, en zeker voor een sociale randdebiel als ik.
    Anyway. Alles ging goed, onderwerp afgebakend, vraagstelling en hypothese opgesteld, bla bla bla. Dus ik was blij dat er vooruitgang in zat.
    Tot vandaag.

    Maar eerst gaan we even terug naar mijn middelbareschooltijd (hoera trauma's). Ik heb lange tijd moeite gehad met groepswerk. Van mijn motivatie werd misbruik gemaakt door mensen die er met de pet naar gooiden. Ze liepen de kantjes ervan af en ik mocht het oplossen. Vaak genoeg heb ik tot 's avonds laat een project zitten afmaken omdat niemand zich aan de planning houdt.
    Dat leek bij mijn opleiding geneeskunde beter te gaan. Want je zit er immers om te studeren en je neemt je verantwoordelijkheid. Althans, dat hoort zo, en de geneeskundestudenten begrepen dat ook.

    Ik dacht dat het bij dit biologieprojectje ook wel zou loslopen. Ik heb geen planning gemaakt, want het leek goed te gaan. Vrijdag of zaterdag heb ik (om de jongens wakker te schudden) even een berichtje op de groepsapp gezet, met zoiets als "ik zou het fijn vinden als jullie even over een taakverdeling nadenken" of iets in die trant. Dan zou ik zelf ook een beetje zicht hebben op wat er al is gedaan en wat nog moet gebeuren, en wie wat op zich zou nemen.

    Daar begon de ellende. Ik heb van één persoon reactie gekregen ("komt goed"), verder heb ik niets gehoord. Enigszins begrijpelijk, want vanochtend hadden we tentamen en iedereen leert natuurlijk het weekend van tevoren keihard om een voldoende te halen.
    Maar na het tentamen vanmorgen hoorde ik nog steeds niets. Ik sprak af om rond tweeën naar de bieb te komen zodat we konden overleggen. Maar vervolgens gaan twee van de jongens om één uur naar huis, dus had het ook geen zin meer om naar de bieb te gaan.

    Eén van de anderen overlegde met mij op whatsapp over hoe nu verder. Ik heb daarna de hele fucking middag aan dat kutverslag zitten werken, in mijn eentje, en niemand hielp. Om half vijf vanmiddag ben ik ermee opgehouden, en nu is het verslag dus nog steeds niet helemaal af - en wát er af is, heb ik gedaan. Lekker dan.
    En het was de bedoeling dat we het vanavond ter goedkeuring naar de docent zouden sturen. Ik hoop dat er morgenochtend nog iemand wakker wordt die het verslag afmaakt voordat we om half twee ons feedbackmoment hebben.

    Ik heb mijn studieadviseur al gemaild met de vraag hoe ik dit in de toekomst kan voorkomen en hoe ik de schade deze keer nog kan beperken.

    Wat is dit frustrerend! Je zit hier op de universiteit, ja, dan wordt er van je verwacht dat je je verantwoordelijkheid neemt! En dat je je medestudenten niet in de stront laat zakken! Nou, ik weet wel wat ik de volgende keer doe. Ik word keihard gebruikt, net als vroeger op de middelbare school. Ik word hier zo boos van! Echt verschrikkelijk boos!

    Dus...
    Wat is het meest frustrerende dat jullie ooit hebben meegemaakt in je schoolcarrière?


    oi, suzy

    Dat herken ik zo hard. Ik heb er al zo mijn tactieken voor bedacht. Waarom zou jij iets doen als de rest dat ook niet? Als jij iets gaat doen, is dat te makkelijk voor hen. Gewoon ook lekker niets doen tot het laatste moment, of totdat zij wakker worden. Het is niet prettig, maar het werkt vaak wel.


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Karlsson schreef:
    (...)
    Ja... ik weet niet... Ik moet ze natuurlijk wel te vriend houden... hoewel... Allereerst moet ik voor mezelf zorgen...

    Ik heb in elk geval de docent gemaild met de vraag of ik hem zo spoedig mogelijk kan ontmoeten om een en ander te bespreken. Ik hoop dat hij morgenochtend tijd heeft...

    Ja, dat snap ik. Maar zo'n reactie hoeft niet meteen aanvallend te zijn. Je kunt het ook subtiel brengen.
    In deze situatie ben jij niet degene die zich moet schamen of verantwoording af moet leggen, dat zijn zij. Als jij ze er rustig op wijst, realiseren ze zich misschien wel dat ze verkeerd bezig zijn. Ze kunnen moeilijk boos worden op jou, want jij hebt gewoon gelijk hier.
    Misschien dat het bij hen juist 'harder' aankomt wanneer je het alleen tegen de docent zegt. Die jongens vinden dan misschien dat je dat wel eens eerder had kunnen zeggen in plaats van het 'verklikken' tegen de docent. Dat zien zij dan juist misschien als meer 'verraad'. Jongens denken sowieso minder na dan meiden. Dat speelt misschien ook mee.
    Niet dat het goed te praten valt waar ze mee bezig zijn.
    .

    Bweeeeh ik weet het niet meer

    Ik ga nu in elk geval proberen te slapen. Heb er flink hoofdpijn van gekregen. Ik zie morgen wel wat de docent heeft geantwoord...


    oi, suzy

    Karlsson schreef:
    Bweeeeh ik weet het niet meer

    Ik ga nu in elk geval proberen te slapen. Heb er flink hoofdpijn van gekregen. Ik zie morgen wel wat de docent heeft geantwoord...


    Dat klinkt als een perfect idee. Uit ervaring weet ik dat het goed komt. (:


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Zo, om tien uur heb ik een gesprek met mijn docent. Spannend. Maar ik ben blij dat hij hiervoor openstaat.


    oi, suzy

    Ik herken dit zo erg! Ik dacht ook dat het op de universiteit allemaal wat makkelijker zou gaan met samenwerken, niet dus!


    Treat people with kindness

    Ik heb nu een gesprek gehad met mijn begeleider en de coördinator. Er is in elk geval een boel begrip voor mijn situatie en er wordt serieus meegedacht. De meest reële optie is nu dat we mijn groepje opsplitsen in een deel dat echt hard werkt (een medestudent en ik) en een deel dat er met de pet naar gooit (de rest dus).
    Om half twee heb ik weer een afspraak, maar dan met ook de rest van mijn groep erbij. Dan kijken we wat we gaan doen en hoe het nu eigenlijk komt dat het zo mis is gegaan.
    Ik ben in elk geval erg blij met mijn begeleider.


    oi, suzy

    Mijn God, dit is zo herkenbaar dat het gewoon niet meer grappig is. Hierom haat ik dus groepsprojecten. Je moet op alles en iedereen letten en kan je zo niet concentreren op het werk dat je moet doen. Ugh.
    In elk geval wel een goede oplossing van je begeleider, want zo leren zij er misschien ook eens van.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Karlsson schreef:
    Ik heb nu een gesprek gehad met mijn begeleider en de coördinator. Er is in elk geval een boel begrip voor mijn situatie en er wordt serieus meegedacht. De meest reële optie is nu dat we mijn groepje opsplitsen in een deel dat echt hard werkt (een medestudent en ik) en een deel dat er met de pet naar gooit (de rest dus).
    Om half twee heb ik weer een afspraak, maar dan met ook de rest van mijn groep erbij. Dan kijken we wat we gaan doen en hoe het nu eigenlijk komt dat het zo mis is gegaan.
    Ik ben in elk geval erg blij met mijn begeleider.


    Dat klinkt goed! (: