• MISBEHAVYNG

    Welkom op Delhaven, de boarding school waar rijke, misdragende studenten naartoe gestuurd worden om heropgevoed te worden. De school is gelegen in een afgezonderd gebied in het hoge noorden van Schotland en het is ook niet een normale boarding school. Een luxe gevangenis is wat het vaak genoemd worden onder de leerlingen. De leerlingen die naar deze school gaan, zijn verplicht er minstens een jaar te verblijven. De groep die al op deze school verblijft, zit er vaak al enkele jaren en zijn in de meeste gevallen ook bevriend met elkaar.
          Tot voor kort waren de enige leerlingen op deze school rijke, misdragende tieners, maar voor het nieuwe jaar is er een aanpassing gemaakt. Bij het beginnen van het nieuwe schooljaar zullen rijke tieners vergezeld worden door minder welvarende tieners. De school heeft een deal gesloten met de Schotse rechtbank, waardoor deze tieners ook een kans hebben om hun leven te beteren. Het enige verschil: de ouders van deze minder welvarende tieners hebben geen cent hoeven uitgeven. Dat de leerlingen op deze school niet perfect zijn, is algemeen bekend. Echter, achter de muren van Delhaven vindt vaak meer plaats dan de typische tienerdrama en met de komst van de nieuwe leerlingen zal dit alleen maar verergerd worden. Of juist niet?

    speeltopic rollentopic praattopic


    "My head is a very dark place."




    ROLLEN
    dit is niet het maximum aantal rollen, er zal meer bijkomen zodra er vraag naar is.

    rijke leerlingen [4/5] (MEISJES VOL)
    Valan Torcuil Dand • The King {Vito Basso} || Bathsheba [1.2]
    Lennox Andrew Dunbar • anarchistische muzikant {Alex Turner} || Eyndius [1.1]
    Nolan Reed Bennett • status {Adam Gallagher} || Sobral [1.5]
    Reza Mohammed Cooper • The Mysterious One {FC} || Sobral [1.7]
    Maelyne Emeriche Lexington • The Queen {Nastya Kusakina} || Marlow [1.7]
    Nieves Isabela Flores • The Princess {Luma Grothe} || Gareth [1.3]
    Toran Catherine Frazier • The Sweetheart {FC} || Sobral [1.3]
    Rhona Jean Sheehy • The Dangerous One {Amy Adams} || Obeah [1.7]
    Loraine Wilsson • The Liar {Amelia Zadro} || Phorthos [1.8]

    arme leerlingen [1/3]
    Ares O'Shea • The Fighter {FC} || Sempre [1.6]
    Julia Acadia Fraser • Just there {FC} || GreenIight [1.4]
    Freya DeLuna • status {FC} || Nerha [1.5]
    Lydia Ophelia Collins • status {Bridget Satterlee} || Sunrises [1.4]
    Lyall Alith Taggart • status {Whitney Suelflohn} || Eyndius [1.8]


    INVULLEN
    Naam:
    Leeftijd: (16 - 21)
    Geslacht:
    Status:
    Soort misdaad:
    Hoelang al op school? (het is mogelijk dat iemand er slechts enkele maanden zit, want het gebeurt regelmatig dat iemand in het midden van het jaar er naartoe gestuurd wordt)
    Innerlijk: (onthoud: de mensen op deze school zijn echt geen lieverdjes, van die lieve, "onschuldige" jongens en meisjes mogen wel, mits er een hele goede reden voor is waarom ze hier zijn)
    Uiterlijk: (& FC)
    Vakken:
    Welke sport? (de leerlingen moeten verplicht een sport kiezen)
    Extra:
    Relaties:


    (NIET-)TOEGESTANE MISDADEN
    Ondanks dat de tieners die hier naartoe gestuurd worden een redelijke misdaad hebben begaan, zitten er wel grenzen op. Iemand die een persoon (of meerderen) met voorbedachte rade om het leven heeft gebracht zal onder geen enkele voorwaarde op deze school terechtkomen. Dit betekent dat mensen die veroordeeld zijn voor doodslag of een ander voorval waarbij het slachtoffer is overleden, maar waar het niet (volledig) opzettelijk de bedoeling was om het slachtoffer te doden er wel terecht kunnen komen. Desalniettemin is dit uitzonderlijk.
          Qua misdrijven omtrent seksuele handelingen zitten er ook grenzen. Zo worden ook verkrachters onder geen enkele voorwaarde toegelaten op deze school. De maximum wordt hier gezet op het aanranden van anderen. Bij misdrijven die onder fysiek geweld vallen is de grens mishandeling dat dood tot gevolg heeft, zoals al eerder besproken is. Voor misdrijven als overvallen geldt dat het een kleine tot gemiddelde overval moet zijn. Daders van overvallen op een grote bank zullen naar een echte gevangenis gestuurd worden. Daders van overvallen op een lokale winkel kunnen hier terechtkomen.
          Verdere misdrijven die wel toegestaan zijn, zijn het dealen van drugs, vernielingen van commerciële (winkels, kantoorpanden) en/of particuliere gebouwen (huizen, flats), het regelmatig betreden van verboden gebieden, rijden onder invloed/minderjarig rijden, verstoring van de openbare orde, diefstallen, etcetera.

    Gelieve om goedkeuring te vragen voor het kiezen van een bepaalde misdaad, zodat niet iedereen met dezelfde misdaden komt. Heb je een idee voor een misdaad dat niet bij het bovengenoemde staat, vraag het dan even in het topic of in mijn (Marlow) GB/PB.

    AL GECLAIMDE MISDADEN
    Lennox • een illegale gig die drastisch uit de hand was gelopen (vernielingen, gevechten, provocerend gedrag).
    Valan • mishandeling, met een ongeplande moord tot gevolg en enkele overige incidenten met mishandeling, drugs en alcohol.
    Toran • chantage van rijke ouderen, het chanteren van een zakenpartner van haar vader voor geld.
    Julia • het illegaal downloaden van films en series en deze doorverkopen op een redelijk bekende site / streamen op iets dergelijks als Popcorn Time.
    Yeshaya • iets omtrent graffiti spuiten, nog niet helemaal bekend.
    Lydia • in een beruchte bende zitten en hierdoor betrokken raken bij meerdere misdaden, tot dat ze betrapt is.
    Daniël • diefstal van officiële schooldocumenten (bijvoorbeeld landelijke examens) en het manipuleren van leerkrachten.
    Caesar • aanstichter van een steekpartij zijn, iemand opzettelijk verwonden met een mes, frauderen met fake ID’s.
    Finley • het opzettelijk brandstichten.
    Freya • mishandeling, winkeldiefstal en bij haar laatste inbraak uit schrik iemand neergestoken.
    Ares • underground fighting/boxing.
    Camilo • verkeersongeluk onder invloed van alcohol
    Maelyne • kleptomanie, het regelmatig stelen in dure winkels, het brein achter/het plegen van overvallen op gemiddelde winkels (zijn).
    Effy • het hacken van creditcard data van banken en beveiligingssystemen van banken en bedrijven.
    Meredith • een bedrijfje hebben waar ze wordt betaald door concurrenten van bedrijven/banken om gegevens te hacken en deze aan hen door te spelen.
    Rhona • fraude, de opbrengsten van een benefietavond verduisterd en ingebracht in zusterondernemingen van het familiebedrijf om die op deze manier te kunnen witwassen.
    Loraine • (sexual) blackmailing.
    Jingyuong • geclaimd: iets omtrent joyriding, nog niet helemaal duidelijk


    EXTRA INFORMATIE LEERLINGEN
    Om op deze school terecht te komen moeten, naast dat de ouders het geld hebben om de school te betalen, leerlingen aan verschillende eisen voldoen. De belangrijkste is hierbij dat de delinquenten vooraf aan hun misdaad geen of een heel klein strafblad hebben. Het moet duidelijk zijn dat vooraf aan het begaan van de misdaad ze nog het goede pad bewandelde.
          Verder moeten de delinquenten nuttig zijn voor de toekomst, dit houdt in dat ze goede cijfers hebben, een hoog gemiddelde en een duidelijk beeld wat ze naar hun middelbare school wilden doen. Het is prima als ze op school ruziemakers, oproerkraaiers, pesters of juist de aanvoerder van het sportteam van hun school en/of de meest geliefde leerling op school waren. Deze eisen gelden ook voor de nieuwe, arme studenten.
          De leeftijden op deze school gaan van 12 tot 21. Om de jongere leerlingen niet beïnvloedt te laten raken door de oudere leerlingen, zitten ze op twee verschillende delen van de school. De leerlingen van 12 tot 15 jaar bevinden zich in de linkerhelft en de leerlingen van 16 tot 21 jaar zitten in de rechterhelft. In deze RPG zal alleen gefocust worden op de oudere helft.
          Rijke tieners die een andere nationaliteit (lees: wonend in een ander land dan Schotland) hebben, zijn ook toegestaan op deze school. Desalniettemin zal het grootste aandeel van de leerlingen op die school op Schotse bodem wonen. Tieners die naar deze school willen, maar in een ander land wonen moeten aan dezelfde soort eisen* voldoen en daarnaast een voldoende beheersing van de Engelse taal hebben. Ook is goedkeuring hebben van de rechtbank uit het desbetreffende land verplicht.

    *Dit heeft te maken met dat de schoolsystemen in elk land verschillend zijn, voor bijvoorbeeld Amerikaanse studenten zou het betekenen dat ze een hoog GPA nodig hebben en voor Nederlandse studenten zou het betekenen dat ze met hun cijfers aan de eisen van buitenlandse universiteiten voldoen.


    INFORMATIE OVER DE VAKKEN
    Zoals elke school heeft ook deze school de standaard vakken. Verplichte vakken die iedereen moet volgen zijn Engels, wiskunde en lichamelijke opvoeding. Verder mogen ze hun eigen vakken kiezen, hierbij kunnen ze kiezen uit: geschiedenis, economie, aardrijkskunde, biologie, scheikunde, natuurkunde, informatica, muziek en tekenen. Omdat het geen standaard school is, bestaan er ook andere vakken. Zo is iedereen verplicht om een opvoedcursus te volgen dat betrekking heeft op hun gepleegde misdaad. In de meeste gevallen zijn dit privégesprekken/sessies met een psycholoog, maar soms is het ook met een kleine groep. Daarnaast hebben ze ook minstens een keer week lessen waarin de leerlingen wordt opgedragen hoe ze een goed persoon moeten zijn en wordt hun geleerd hoe ze zich in de buitenwereld moeten gedragen.
          De school heeft geen jaarlagen, je zit of in de les met mensen van 12 tot 15 jaar, of met mensen van 16 tot 20 jaar oud. Sinds 21 de maximumleeftijd is voor een leerling om op deze school te verblijven, krijgen zij een aparte behandeling. Dit komt omdat deze gevallen nog minder dan een jaar hebben om zich te veranderen en anders alsnog in de gevangenis belanden. Hun dagen bestaan uit vakken die betrekking hebben op de vervolgstudie die ze mogelijk zouden willen doen en daarnaast veel therapieën en gesprekken. Dit betekent dat je tot dat je 22ste verjaardag nadert op deze school mag zitten.
          Als laatste hebben we nog de sportmogelijkheden. De school beschikt over verschillende sportfaciliteiten. Zo kunnen de leerlingen atletiek beoefenen, maar er is ook een zwembad, waar de leerlingen verschillende zwemsporten kunnen beoefenen. Ook is er een optie om je agressie eruit te boksen. Verder is er ook een zaal waar verschillende balsporten beoefend kunnen worden, waaronder basketbal, voetbal en volleybal.


    DE SCHOOL & OMGEVING
    Zoals eerder gezegd bevindt de school zich op een afgezonderd gebied in het noorden van Schotland. De school neemt flink wat ruimte in. Ondanks dat het bestempeld wordt door leerlingen als een luxe gevangenis, heeft het - de hekken die om het hele gebouw en de sportvelden heen staan en de tralies voor de ramen niet meegerekend - niet veel weg van een gevangenis. Het ziet er zowel van de buitenkant als de binnenkant uit als een luxe kostschool. Verder zitten ze in een hele groene omgeving, tussen bossen en bergen in.
          De slaapkamers bestaan uit twee bedden, een kledingkast waar ze hun kleding kunnen opbergen, een boekenkast voor hun boeken, twee tafels met stoelen om hun werk op te doen en verder nog voor elk bed een nachtkastje. Van huis meegenomen decoratie is niet toegestaan. De leerlingen slapen ook altijd met z’n tweeën op een kamer. Dus twee vrouwen of twee mannen. Ook slapen de vrouwen en mannen in afgezonderde ruimtes van elkaar. Verder heeft de school ook een grote eetzaal en er wordt van de leerlingen verwacht dat iedereen op hetzelfde tijdstip komt eten.
          Als laatste bevinden zich er in de school een gedeelte waar zich de isolatiecellen bevinden. Dit is in de verdieping onder de begane grond. Hier komen de leerlingen terecht wanneer zij regels overtreden hebben. De tijd dat een leerling geïsoleerd van de rest wordt berekend op de ernst van de overtreding. Het maximale is een week. Ook wordt deze ruimte dag en nacht bewaakt en is het verboden toegang voor leerlingen.


    SCHOOLREGELS
    ♕ Alcohol en drugs zijn ten strengste verboden.
    ♕ Alles wat scherp is en mogelijk verwondingen kan veroorzaken moet ingeleverd worden.
    ♕ Telefoons en ander elektronisch (en huishoudelijk) apparatuur van huis af, moet - mits meegenomen - ingeleverd worden. Dit geldt dus ook voor voorwerpen als krultangen en stijltangen voor de vrouwen.
    ♕ Meiden en jongens mogen bij elkaar op de kamer, maar de deur moet dan verplicht open blijven.
    ♕ Er wordt gezamelijk gegeten. Om 7:00 ontbijt en om 19:00 avondeten. Je lunch moet je zelf regelen.
    ♕ Eten van huis af moet terug meegenomen worden, je mag alleen het eten hebben dat op Delhaven geserveerd wordt.
    ♕ Je moet minstens twee uur per dag aan je schoolwerk bezig zijn.
    ♕ Je moet minstens twee keer per week een van de mogelijke sporten beoefenen.
    ♕ Zonder toestemming mag je niet het gebouw uit, je moet dus toestemming vragen om een van de sportfaciliteiten te bezoeken.
    ♕ Om 22:00 is iedereen op zijn kamer en is het stil.
    ♕ Slecht gedrag, ruzies, gebruik van fysiek geweld is verboden en wordt zwaar bestraft.
    ♕ Leerlingen mogen alleen op plekken komen dat ook voor leerlingen bedoeld is, dus de isolatie ruimtes, de keuken, de slaapruimte voor de leraren/bewakers zijn verboden toegang.
    ♕ Ondanks dat de leerlingen geen uniform hebben en hun eigen wardrobe mogen hebben, betekent dit niet dat iedereen zijn of haar bontjassen mee mag nemen. Er wordt van je verwacht dat je dezelfde kleding meerdere dagen in een week aantrekt (ondergoed niet meegerekend). Vies of niet.



    "How to kill someone: kiss them once and never again."




    REGELS
    ♕ Reserveringen blijven vier dagen staan.
    ♕ Er is geen maximum aantal personages, maar houdt het verschil tussen arm en rijk gelijk, het liefst meer rijken dan arme personags
    ♕ Probeer de genders gelijk te houden.
    ♕ Een post moet minimaal 300 woorden bevatten.
    Cheryl (en wij: Matty, Lisa en ik) openen de topics.
    ♕ Geen ruzie OOC, in de RPG is het natuurlijk wel toegestaan.
    ♕ 16+ mag, maar zet er een waarschuwing boven.
    ♕ Off-topic graag in het praattopic.
    ♕ Niet zonder toestemming personages van anderen bespelen.
    ♕ Vooraf afgesproken relaties zijn toegestaan, mits het niet liefdesrelaties zijn of iets anders dat ervoor zorgt dat twee personages alleen maar met elkaar bezig zullen zijn.


    LINKS
    • linkje naar het praattopic
    • linkje naar het speeltopic
    • linkje naar het rollentopic
    Lay-out ©Lizor.
    Mag niet gekopieerd worden tenzij specifiek gevraagd.

    [ bericht aangepast op 3 juni 2017 - 16:10 ]


    That is a perfect copy of reality.

    Evelyn “Effie” Allaway
    OUTSIDE || CEASER || EIGHTTEEN || OUTFIT
    no sunglasses but with overknee socks

    there is no darkness like that of a confined space.
    it's darker than the inside of eyelids,
    and darker than the night.

    Slaperig wreef Effie in haar ogen. Van alle mogelijke tijdstippen op een dag hadden ze net bedacht dat het een heel goed idee was dat er om negen uur moesten zijn. In. De. Ochtend. Wie bedacht dat nou? Het was een eind weg, en haar moeder had op gestaan om Caesar en haar heen te rijden, waarschijnlijk omdat ze bang was dat ze er anders vandoor zouden gaan. Nee, dat was niet waar. Haar moeder was een schat van een mens die eigenlijk veel te lief was voor wie dan ook.
          In de auto had ze nog wel geslapen. Nouja, zover je in een auto kan slapen.
          ’Je kwijlt in je slaap,’ murmelde Effie, terwijl ze tegen Ceasar aanleunde. Op alle momenten vond ze het fijner dat hij langer was dan haar, op dat moment niet want ze kon haar hoofd niet op zijn schouder laten rusten. ‘Ik heb hier zó geen zin in.’ Tijdens de kenningsmakingdag (ja, echt, alsof ze een stel freshmen waren) enkele weken geleden had ze al gehoord dat het ontbijt normaal gezien om zeven uur was. En elektronica was verboden, alsof het niet eens de 21ste eeuw was. Bijna alles was ze deed was op haar laptop, want tsja, zo verdiende ze haar geld. Het zou haar niet verbazen als ze net als één of andere drugsjunkie afkickverschijnselen ging vertonen. En als toppunt zaten ze nu met een stel rijkeluiskindjes opgescheept.
          Haar kijkers gleden over de anderen die er al stonden, en bleven hangen op één van die rijkeluiskindjes, met wie ze op de kenningsmakingsdag had… “gepraat”. Hij stond met twee anderen, een lang meisje die er niet bepaald Scots uitzag, en een jongen die een vibe had van “tortured artist” gemengd met arrogant rijkeluiskindje. Ze hadden iets over zich alsof ze zichzelf heel wat vonden, wat iets kon zeggen over hoe het er aan toeging hier. Then again, de meeste hier zullen zich waarschijnlijk heel wat vinden. Echter, ze hadden wel sigaretten. Interesting…
          ’Ik heb nu al de neiging om een ontspanningsplan te verzinnen.’


    [ bericht aangepast op 28 maart 2017 - 4:47 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Valan "Val" Torcuil Dand


    21 • The King • 8 Years • Unintentional killing • Outside • Nieves & Lennox

    Terwijl ik door de gangen van Delhaven loop, laat ik mijn handen in de zakken glijden van mijn zwarte, leren jack. Zoals gewoonlijk staat er bij de voordeur een bewaker op me te wachten. Ik doe al niet eens meer mijn best om hem te begroeten, want ten eerste weet ik dat dit een van de bewakers is die mij niet zal antwoorden en ten tweede ben ik het ondertussen zo gewend dat ik nog amper aandacht besteed aan deze bewakers. Ik stap naar buiten. Een aantal leerlingen komen op dit moment aan, leerlingen die wel een vakantie gekregen hebben. Ik doe er ondertussen niet eens de moeite niet meer voor. Waarom zou ik goed gedrag vertonen om naar huis te gaan waar toch niemand is? Ik kan of hier zitten met bewakers om me heen of thuis. Ik zit liever hier, want dan heb ik nog mensen om mee te praten of rond te commanderen. Daarnaast kan ik hier wel boksen en dat gaat niet als ik thuis ben. Dan zouden ze extra bewaking mee moeten sturen en het is dus ergens wel logisch dat ze gewoon zeggen dat ik het niet mag doen, behalve op school. Ik voeg me bij Lennox die ik een eindje verderop heb zien staan. Ik voel er vrij weinig voor om de nieuwe leerlingen te begroeten.
          ‘Hey man,' begroet Lennox me. Hij steekt een sigaret op en bied mij er ook eentje aan. Ik pak hem zonder twijfelen aan en steek de sigaret op, voordat een van de bewakers ons komt vertellen dat dit niet het gedrag is wat ze van ons verwachten tijdens de ontmoeting met de arme newbies. ‘Heb je al één van de nieuwelingetjes gespot? Ik weet zeker dat ze voor onnodig veel drama zullen zorgen en daar heb ik dus echt zo géén behoefte aan. Het is dat ik veel om mijn gitaar geef, anders zou ik ze er gewoon een mep mee tegen hun hoofd verkopen en vriendelijk vragen of ze op kunnen donderen.’ Ik lach.
          'Hey,' begroet ik hem. 'We zorgen er wel voor dat ze snel genoeg hun plaats weten, maak je geen zorgen en oh ja... ik heb één van de nieuwelingen zeker al ontmoet.' Mijn oog valt op het meisje dat een eindje verderop staat. Wat was haar naam ook alweer? Effel? Eifel? Het deed mij in ieder geval denken aan een combinatie van de Eiffeltoren en dat raren wijf uit The Hunger Games.
          'Hola, guapo,' hoor ik achter me. Ik draai me om naar Nieves en grijns.
          ‘Wie, hij of ik?’ vraag Lennox.
          'We weten allemaal dat dat over mij gaat, Len,' zeg ik en ik knipoog naar Nieves. 'Goedemorgen schoonheid, een beetje lekker geslapen?' vraag ik haar. 'Heb je al zin om de nieuwelingen te ontmoeten?'


    "This is how to be a heartbreaker."

    [ bericht aangepast op 28 maart 2017 - 11:53 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Naam: Loraine Wilsson.


    "violence can't be fought with violence, but it can be fought with a violent kind of love."
    |The Lover/Liar | 19 | two and a half year | with Julia|

    Het voelde alsof het veel te vroeg was en toen ik een blik op de klok wierp bleek het ook nog is veel te vroeg te zijn. Ik kon niet begrijpen dat er ochtend mensen waren, en ik kon al helemaal niet geloven dat er mensen waren die vrijwillig elke morgen vroeg opstonden. Ik was echter al aangekomen bij het Oh zo geweldige Delhaven, waar ik constant km de gaten zou worden gehouden. Alles beter dan jeugdgevangenis denk ik dan. Ik liep het plein op, waar het al aardig vol was met mensen. Een gedeelte van hen kende ik niet, of hooguit van de kennismakingsdag een tijdje terug. Tussen de vreemde gezichten kom ik zo snel geen bekende vinden, iets wat ik toch wel jammer vond. Ik was hier pas twee en een half jaar, maar ik voelde me al aardig op mijn plek, vooral omdat ik geleerd had wat mijn plek hier was en gelukkig voor mij, was het zo slecht nog niet. Ik herkende een van de meiden die alleen stond van de kennismakingsdag, al kon ik me haar naam niet meer herinneren, zelfs als ik wel de moeite had gedaan om hem te onthouden.
    "Welkom op Delhaven," zei ik tegen haar, met een scheve glimlach. "Genoten van je laatste waarlijk vrije dagen?"Ik zetten een stapje opzij zodra ik een van de bewakers vanaf de zijkant een wenkbrauw op zat trekken. Geen idee of het voor mij bedoelt was, maar ik voelde me toch zo snel aangesproken.
    "Ik ben Loraine," glimlachte ik naar haar.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Julia Acadia Fraser

    19 Years | New | Outside | With Loraine

    Clever as the devil and twice as pretty


    De gehele autoreis had Julia liggen slapen, wat ook niet raar was sinds ze de afgelopen dagen nou niet bepaald veel slaap had gekregen. Je zou denken dat dit zou komen doordat Julia nerveus was voor wat haar nu zou overkomen, maar de afgelopen maand was Julia nog geen enkel moment nerveus geweest. Ze had zich de gehele tijd cool gehouden en geen kick gegeven over het feit dat ze zomenteen naar een school ging die waarschijnlijk even erg als een gevangenis was. Ze maakten het allemaal wel mooier, maar Julia geloofde niks van al die leuke verhaaltjes die haar moeder haar nog aan probeerde te praten. De reden dat Julia de afgelopen paar dagen niet genoeg slaap had gekregen was het feit dat ze de afgelopen week bijna dag en nacht had zitten gamen. De enige keer dat Julia haar kamer had verlaten was wanneer ze wat te eten moest hebben, haar moeder had de jongedame tegen willen houden. Had haar verteld dat ze nog zoveel mogelijk tijd met haar dochter wou spenderen, maar Julia kon het gewoon niet. Ze kon haar moeder niet onder ogen komen, zelf al vertelde de vrouw haar nog zo vaak dat ze niet boos was, Julia geloofde het niet. Ze wou niet met haar moeder praten over wat ze had gedaan, ze wou er met niemand over spreken. Naast het feit dat Julia niet met haar moeder wou praten kwam er ook nog het gegeven dat ze de komende tijd niet meer zou kunnen gamen. Ze mochten geen elektronica meenemen dus de enige spelletjes die Julia de komende tijd zou spelen waren bordspelletjes. Niet veel 'fun' dus, vandaar dat ze zo goed en zo kwaad het mogelijk was probeerde alvast in het vooruit te gamen als dat mogelijk zou zijn.
    Julia had dus de gehele reis naar Delhaven liggen slapen en werd pas wakker toen haar moeder aan haar arm schudde om haar dochter wakker te maken. 'Julia.' klonk de zachte stem van Julia haar moeder. Langzaam opende Julia haar ogen, haar moeder was al uit de auto gestapt en stond nu aan de bijrijderskant om Julia wakker te maken. Toen ze zag dat Julia inderdaad wakker was gaf Julia haar moeder haar haar bril die ze blijkbaar af had gezet hierna stapte ze opzij om haar dochter uit de auto te laten. Na Julia haar bagage uit de auto te hebben gehaald vertrok Julia haar moeder al vrij snel weer en stond Julia er alleen voor. Hoewel ze eerst nog wel even door de bewakers naar het pleintje voor de school toe werd geleid, maar daarna was zij het alleen.
    Alhoewel dat was niet helemaal waar, Yeshaya was er ook nog en hij was dan ook de enige waar Julia een klein beetje naar uit keek. Sinds hij zijn tijd had gespendeerd in een afkickkliniek en Julia hem dus al een hele tijd niet meer had gezien. Echter kon Julia Yashaya niet vinden, iets wat misschien ook wel kwam omdat haar aandacht door iets anders werd getrokken. Een meisje met donker haar kwam Julia haar richting opgelopen en damn, ze zag er goed uit. "Welkom op Delhaven," begon het meisje en nu Julia wat langer keek herkende ze haar ergens wel. Ze was zeker aanwezig geweest bij de kennismakingsdag, maar Julia was er niet van overtuigd dat ze toen met haar had gesproken. Als ze dat wel had gedaan zou ze het zich toch nog wel herinneren? "Genoten van je laatste waarlijk vrije dagen?" vroeg de jongedame daarna aan Julia. Een kleine glimlach verscheen op Julia haar lippen, ze zou het meisje maar niet vervelen met haar game verhalen. 'Laten we zeggen dat ik in ieder geval nog even mijn grootste hobby heb kunnen uitvoeren.' zei Julia, iets wat wel heel vaag moest klinken, maar een goede eerste indruk leek niet te bestaan uit verhalen vertellen over gamen. "Ik ben Loraine," stelde de jongedame zich voor. 'Ik ben Julia.' vertelde de jongedame haar toen. 'Dus zit je hier al langer?' vroeg Julia. 'Want in dat geval wil ik graag alle juicy roddels weten.'

    [ bericht aangepast op 28 maart 2017 - 15:23 ]


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    ——————————————————————————

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    Freya DeLuna

    "Shutting the fuck up is glutten free, add that to your diet."

    • Nineteen • I did it, so what? • Outside • Julia & Loraine • Outfit

    Een tikkeltje boos had ik mijn voeten express hard tegen de stoel voor me aangezet, waarna ik mijn armen over elkaar geslagen had en met een haast nijdige blik naar buiten keek. Het ergste van alles was misschien dat me dit geeneens om mijn ‘straf’ te doen was, maar het vervelende gegeven dat zowel mijn broer als mijn vader niet de gelegenheid hadden gekregen om me weg te brengen. In plaats daarvan werd ik door twee politieagenten weggebracht en mocht ik mezelf — volgens hen — gelukkig prijzen dat dit in een burgerauto gedaan werd. Ik voelde me beledigd en nam de rechter die dit besloten had enorm kwalijk dat mijn laatste vrije minuten in het bijzijn van twee wouten waren, en niet de enige twee familieleden die ik nog had; waarvan het de vraag nog maar was hoelang het zou duren vooraleer ik hen weer mocht zien.
          ”We zijn er,” hoorde ik vanuit voorin de auto komen. De hele rit was ik stil geweest en elk woord dat er tegen me gezegd negeerde ik volkomen. Zonder een kik te geven sjorde ik aan de grendel van het portier zodat ik eindelijk de achterbank kon verlaten, om tevens ook nog eens tot de ontdekking te komen dat deze van binnenuit niet geopend kon worden. “Serieus?” gromde ik licht verontwaardigd en trok nog eenmaal hard aan de grendel alvorens ik (on)geduldig wachtte tot het portier voor me geopend werd.

    Eenmaal buiten de auto, en met mijn persoonlijke spullen in twee tassen aan de hand, maakte ik aanstalte om het tweetal achter me te ontvluchten. Echter, nog voor ik twee stappen had kunnen zetten werd ik al bijgehaald door beide heren. “Ik kan echt wel alleen het plein oplopen hoor,” knauwde ik de meeste knappe van twee toe en tilde een van mijn wenkbrauwen op in de hoop dat hij een discussie met me aan ging, tevergeefs weliswaar. Met een zachte por werd me duidelijk gemaakt door te lopen en negeerde zij ditmaal mijn woorden alsof het gebakken lucht was. “Eikels,” mompelde ik.
          Bij het naderen van de ingang werd ik werd ik tegengehouden door de bewakers, alvorens mijn twee agenten de overdracht deden. “Probeer er het beste van te maken, Freya,” sprak een van hen me toe, waarop ik licht snoof en mijn blik afwenden zodat ik toe kon kijken hoe mijn persoonlijke spullen doorzocht werden; zoals het bij een echt crimineel betaamd werd. Ik had vele regels aan mijn laarzen gelapt en ook verscheidene wetten gebroken waar ik met korte straffen, of dringende waarschuwingen vanaf was gekomen. Mijn laatste daad was echter de druppel die het spreekwoordelijke emmertje had laten overlopen en daar betaalde ik nu de prijs voor.
          Eens ik eindelijk door de bewakers naar binnen gelaten wordt, alvorens ze me eerst nog gefouilleerd hadden, werp ik de twee wouten geen ene blik meer toe. Ze mochten me zoveel praatjes verkopen als ze wilde, of me op hun manier proberen te overtuigen dat ik het beste uit mijn leven moest halen want ik was zoveel beter dan dit — het interesseerde me niet. Ze hadden me naar een school gestuurd, wat denken ze nu? Lichtjes schudde ik mijn geblondeerde lokken heen en weer, waarna mijn poelen over het pleintje heen gleden wat ik zojuist bereikt had. Vlak naast me vang ik als snel het gesprek op tussen een roodharige, wiens naam geloof ik Julia was. Althans, dat meende ik me nog vaag te herinneren tijdens het hele welkomsgedoe waar ik maar half naar had zitten luisteren. Van het andere meisje, Loraine, was me iets meer blijven hangen daar ze hier al langer verbleef en ik me afgevraagd had hoe je dat in godsnaam voor elkaar kreeg.
          ”Juicy roddels, hm?” bracht ik uit en trok mijn mondhoeken op tot een voldane glimlach. “Daar wil ik meer van horen, als jullie het tenminste niet erg vinden dat ik er bij kom staan..”


    [She's crap, I'm sorreh.]

    [ bericht aangepast op 28 maart 2017 - 18:46 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'



    Ceasar Johnny Adamowicz



    De moeder van Effie stond er op om ons er heen te brengen, als het aan mij lag was ik liever nog te voet gegaan maar ook Effie zou mij waarschijnlijk niet alleen hebben laten gaan. Ook mijn ouders hadden weinig interesse getoond in mijn problemen en hadden enkel mijn koffers gepakt.
    Vermoeid was ik in de auto gestapt en had zeker nog een uur geslapen, toen ik wakker was geworden was ik nog steeds niet erg spraakzaam geweest– ik had immers toch niks te zeggen.
    ‘Je kwijlt in je slaap,’ murmelde Effie vervolgens en ik wierp haar een korte blik, ‘ik heb hier zó geen zin in,’ voegde ze er nog aan toe en ik knikte hevig. Het was niet dat ik er zin in had maar ik had hier nou eenmaal voor gekozen.
          Toen de auto stopte had ik me uitgerekt en haar moeder zo goed als genegeerd terwijl ik op het grind stapte en rondkeek. Het was hier zeker geen resort, dat was al snel duidelijk geworden zeker toen ik de regels hoorde en alle dingen waar ik afstand van zou moeten nemen.
    Ik volgde de blik van Effie die zat te staren naar een groepje en ik stapte voorzichtig naast haar, ‘ik heb nu al de neiging om een ontsnappingsplan te verzinnen,’ sprak ze en ik kon het niet laten om even te grinniken.
    ‘Een ontsnappingsplan? Wie ben je? Kim Impossible?’ Ik schudde mijn hoofd toen ik een van de jongens uit het groepje onze kant op zag kijken. Al kwam ik er al snel achter dat de aandacht waarschijnlijk meer gericht was op de jongedame naast mij.
    Effie was daarintegen net zo geïntrigeerd en ik liet een spottend lachje horen, ‘jij ziet die wannabe-jezus zeker wel zitten?’
          Met een hand strook ik door mijn haren terwijl ik mijn joggingsbroek wat op hees, ‘ik ben benieuwd, misschien word ik deze trip nog wel gedoopt,’ sprak ik met een lichte grijns en liep ondertussen met Effie de hal binnen. Ik was niet persé een grapjas maar als ik om iemands grappen moest lachen waren het wel de grappen van mezelf– voor mijn gevoel was dat bij iedereen zo.
          Ik gooide mijn tas op de grond en keek langzaam rond, alles inspecterend en keurend tot mijn oog viel op het meisje die ik ook bij de kennismaking al had gezien. Mijn blik bleef luren en bespeurde haar gehalte.
    Vervolgens beet ik op mijn lip om niet al te ver weg te dromen en liet mijn spullen rustig onderzocht worden voor ik me naar Effie draaide, ‘waar slaap jij?’ Vroeg ik enkel en pakte mijn spullen weer op, ik had echt geen idee wat ik moest verwachten van mijn kamergenoot en besloot de lat laag te leggen. Dan kon het alleen maar meevallen.

    [ bericht aangepast op 28 maart 2017 - 19:00 ]


    Everything is illuminated by the light of our past.

    TORAN CATHERINE FRAZIER
    19 ★ The Sweetheart ★ Blackmailing ★ Outside ★ Bumping into Ares


    Toen Toran afscheid moest nemen van haar ouders, had ze daar zoals gewoonlijk oprecht moeite mee. Dit werd haar derde jaar en juist nu ze ouder werd, vond ze het vervelender om rond te moeten lopen op Delhaven. Soms schaamde ze zich voor wat ze had gedaan, voornamelijk omdat het nergens voor nodig was geweest. Ze had geen geld nodig, ze had een goed leven en ze had genoeg vrienden. Toch was het allemaal misgegaan en daar moest ze voor boeten, hoe erg ze het ook vond.
          Eenmaal op Delhaven aangekomen, voelde het op een of andere manier toch weer als thuiskomen. Ze was het eigenlijk ook gewend om daar naar school te gaan, waardoor het als normaal begon te voelen. Het voordeel aan de school was dat ze opgescheept zat met lotgenoten. Iedereen had iets gedaan wat niet door de beugel kon, de een erger dan de ander, en dat gaf haar een soort gevoel van saamhorigheid. Toch gaf het haar zenuwen om te bedenken dat er een hele hoop nieuwelingen zouden komen. Niemand wist wat voor types erbij zouden zitten en Toran kon voelen dat het niet bepaald de liefste waren.
          Ze liep buiten wat rond. Rustig liet ze zich neerzakken op een van de bankjes buiten. Ze nam de tijd om eens op haar gemakje rond te kijken. Hier en daar zag ze al wat nieuwe leerlingen rondlopen, waardoor ze de kans kreeg om hen eens goed te bekijken. Ze was niet bepaald bevooroordeeld, maar toch kreeg ze bij sommigen geen goed gevoel. In de verte spotte ze Valan, Lennox en Nieves - niet bepaald het groepje waar ze gewoonlijk echt mee omging. De een kon ze beter hebben dan de ander. Ze bleef graag aan de goede kant van een jongen als Valan, dat kon ze nog weleens gebruiken in de bepaalde situaties.
          Na een tijdje gezeten te hebben, stond ze opnieuw op om een klein rondje te lopen. Uiteraard werd zij, evenals alle anderen, in de gaten gehouden. Toran was dat ondertussen gewend, waardoor het haar niet meer deerde. Haar privacy was er behoorlijk op achteruit gegaan, maar ook dat kon haar niet heel erg meer schelen. Het was immers toch zo. Ze draaide zich om en botste zacht tegen iemand aan. Voorzichtig keek ze op en zag Ares staan.
          'Hey,' zei ze zacht, maar glimlachend.

    [ bericht aangepast op 28 maart 2017 - 20:41 ]


    Big girls cry when their hearts are breaking

    NIEVES ISABELA FLORES
    "I wanna be dirty."


    19 • THE PRINCESS • SEXUAL ASSAULT • OUTSIDE • LENNOX & VALAN

    Zodra ik in Valans blikveld kom, grijnst hij meteen breed. Ik trek mijn wenkbrauwen op en richt me tot Lennox.
          'Wie, hij of ik?' vraagt hij en ik lach, maar Valan antwoord in mijn plaats:
          'We weten allemaal dat dat over mij gaat, Len. Goedemorgen, schoonheid, een beetje lekker geslapen? Heb je al zin om de nieuwelingen te ontmoeten?' Mijn antwoord is vrij duidelijk als ik alleen met mijn ogen rol en ik leun een klein beetje tegen de man aan.
          'Ten eerste, ik had het tegen jullie beiden,' kir ik en ik grinnik kort. 'Ten tweede, nee, daar heb ik geen zin in, voor het geval het je nog niet opgevallen was.' Langzaam druppelen de eerste nieuwelingen binnen. Ik kijk even achter me en zie mijn goede vriend de bewaker staan en ik zwaai lichtelijk uitdagend naar hem. Ook Valan wordt buiten de lessen om bewaakt en ik weet hoe hij zich voelt, want met mij loopt ook vrijwel permanent een grote, dikke man mee. Niet lullig bedoeld, maar hij is gewoon echt dik, zeg maar. Hij is net zo dik als dat hij lang is en het overhemd dat hij draagt staat nogal strak. Ik laat mijn blik over de nieuwelingen glijden en ik zucht een keer. 'Mag ik al terug naar bed?' pruil ik eventjes en ik kijk dan grijnzend naar de twee jongens. 'Als iemand van jullie mij vergezelt... Of allebei...' Mijn hand glijdt nog een keer over Valans rug heen, maar tot mijn ergernis zie ik mijn bewaker oplettend een stap naar voren doen. Jezus, alsof ik mensen hier aan ga randen, om negen uur 's ochtends. Ik zou het doen, maar ik doe het niet. Niet nu, ik moet toch een beetje een goede eerste indruk achterlaten op die arme, arme mensen? Ik haal mijn hand dan maar van Valans rug af en ik kijk hem veelbetekenend aan. Waarschijnlijk mocht ik hierdoor niet naar huis. Oops.


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    ARES O'SHEA
    ««« ONLY THE GOOD DIE YOUNG »»»
    NEW | THE FIGHTER | UNDERGROUND BOXING | 20 | OUTSIDE | WITH TORAN


    Met een grimas op zijn gezicht liep de jongen het schoolterrein op. Zijn blik was gericht op de verte, niets ziend maar toch geconcentreert. De reis naar zijn nieuwe verblijfplek was grotendeels in stilte verlopen. Hoewel zijn psycholoog was meegereden en een poging had gedaan om hem aan de praat te krijgen waren Ares' zijn lippen de gehele rit niet van elkaar gekomen. Slechts zo nu en dan hij gebromt, maar dat was meer om te laten weten dat hij wel degelijk aan luisteren was dan om antwoord te geven.
          Op de school zou hij een nieuwe psycholoog krijgen was hem verteld. Het interesseerde hem maar weinig, Ares had er immers niet echt vertrouwen in dat het hen zou lukken om tot hem door te dringen. Bovendien had de man hem ook gezegt dat er nu echt veranderingen moesten komen, maar dat hij er vertrouwen in had dat zijn opvolger het wel voor elkaar zou krijgen om de geheimen die Ares bij zich hield los te krijgen.
          Als reactie daarop had Ares spottend gesnoven en de man via de spiegel een moordende blik toegeworpen. Die had zijn ogen afgewend en zich vervolgens tot de chauffeur gericht. Het gesprek dat daarop volgde tussen de twee was compleet aan hem voorbij gegaan en hij had vooral naar buiten gestaard.

          En nu was hij er dan. Hij had niet de moeite genomen om zich te mengen met het groepje dat voor de school stond. Hij had geen zin het betekenisloze gebabbel, het liefste ging hij direct naar zijn kamer om zichzelf op te sluiten met wat muziek. De drukte was hem nu al te veel en hij hield zich dan ook bewust afzijdig van de groep.
          Toch kreeg iemand het voor elkaar om juist tegen hem op te botsen en met een frons staarde hij naar de onbekende blondine die hem liefelijk toelachte. Het duurde even voor hij doorhad dat ze hem had begroet en hij keek haar gedurende tijd zwijgend aan.
          "Gaat het?" Vroeg hij uiteindelijk terwijl hij zijn hoofd wat schuin hield. Hij had het niet zozeer over de botsing — het leek hem immers onwaarschijnlijk dat dat haar pijn had gedaan. Het was echter de blik in haar ogen die de vraag had opgeroepen. Er waren in de korte tijd dat ze bij hem stond al zoveel emoties in haar ogen voorbij gekomen, dat hij zich afvroeg wat er in haar hoofd omging.

    [ bericht aangepast op 28 maart 2017 - 21:31 ]


    When time and life shook hands and said goodbye.

    Evelyn “Effie” Allaway
    HER ROOM || NEW || CAESER || EIGHTTEEN || OUTFIT
    no sunglasses

    there is no darkness like that of a confined space.
    it's darker than the inside of eyelids,
    and darker than the night.

    Caesar grinnikte, waarop ze hem met een enkele opgetrokken wenkbrauw aankeek, de blik die ze normaal reserveerde om mensen aan te kijken wanneer ze een domme opmerking maakten. Voor Caesar maakte ze echter al te graag een uitzondering, he should be used to it by now.
          ‘Een ontsnappingsplan? Wie ben je? Kim Impossible?’ Een por tussen zijn ribben was deel van het antwoord.
          ’Een ontsnappingsplan, ja. Zo te horen heb je geen interesse om mijn partner in crime te zijn, dus wanneer ik eenmaal mijn masterplan heb, dan zal ik je niet informeren en laat ik je alleen achter.’ Effie stak haar tong naar hem uit. Hij moest echter wel weten dat ze het niet meende. Ze zou hem niet zomaar achter laten. Ze was niet zo’n persoon. Bovendien had ze hem nodig.
          ‘Jij ziet die wannabe-jezus zeker wel zitten? Ik ben benieuwd, misschien word ik deze trip nog wel gedoopt.’
          ’Hmm?’ Effie keek op en zag dat Caesar ook richting Valan (ze dacht dat dat zijn naam was, ze wist het niet zeker, gezien dat nou niet bepaald haar focus was geweest tijdens hun korte ontmoeting) keek. ‘Wat, ben je jaloers?’ grinnikte ze spottend, al wist ze prima dat hij dat niet was. Soms vond ze het lastig in te schatten of hij überhaupt wel om haar gaf. ‘En laat jij je maar dopen, ik heb niet zo’n behoefte om in hemel te komen. Alle goodie-two-shoes gaan daar heen.’ Not interested in that.
          Ondertussen liepen ze het gebouw in, waar ze hun spullen moesten afgeven voor controle. Haar gezicht betrok. Ugh. Een bewaker die door haar kleding ging, waaronder haar lingerie, stond nou niet bepaald hoog op haar bucketlist. Terwijl dit gebeurde, gleed haar blik naar Caesar, die op zijn beurt ook naar iemand keek. Effie klemde haar kaken op elkaar toen ze zijn blik volgde. Als hij zichzelf wel ging openen voor iemand hier, dan ging ze hem oprecht wat aan doen. Vooral als dat iemand was die er praktisch bij liep als een prostituee. Dat hoefde niks te zeggen over haar innerlijk, dat wist ze, maar alsnog. ‘Ik betwijfel of die doping van je tegen soa’s helpt,’ bromde ze.
          Eenmaal hun tassen gecheckt waren liepen ze verder. ‘Waar slaap jij?’ vroeg hij. Ze gaf antwoord, nog steeds wat geïrriteerd, en liep verder.
          In haar kamer concludeerde ze al snel dat ze die deelde met een van de rijkeluiskindjes, gezien er al spullen lagen. Met een zucht liet ze haar spullen op het bed vallen, en keek ze rond. Ze bevroor echter al snel toen ze in een hoek een camera zag. Haast verdwaasd knipperde ze een aantal keren met haar ogen. Zag ze dat nou goed? Een wat benauwd gevoel beviel haar en ze keek naar Caesar. ‘Een camera?’ vroeg ze op een zachte toon. Of mensen haar in haar onderbroek zagen, dat maakte haar niet veel uit. Echter, niet alleen kleine ruimtes gaven haar een beklemmend gevoel, maar ook wanneer ze het idee had zelf geen controle te hebben, of wanneer ze geen bewegingsvrijheid had. Onbewust had ze Caesar’s hand vastgepakt. Hij was naast haar moeder de enige die wist van wat soort dingen ze in paniek kon raken. ‘Heeft… heeft jouw kamer ook een camera?’ Van haar geïrriteerde bui was weinig meer over.


    [ bericht aangepast op 29 maart 2017 - 4:37 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered


    DANIEL SKYLER QUILL

    THE FOX,


    Deze vakantie was misschien wel de saaiste ooit, maar klagen deed ik niet. Amper 3 weken was niet zo spectaculair, zeker gezien ik dit land ook niet mocht verlaten dus had ik mijn dagen thuis gespendeerd. Mijn moeder had me haast iedere dag chocolade gevoerd en veel genieten van de zon had ik niet echt gezien Schotland nou ook niet het zonnigste land was. Mijn lichtgetinte huid had dus ook geen mooi bruin laagje zoals ik gewild had en door de reis hierheen was ik nogal vermoeid. Languit lag ik dan ook gestrekt op de achterband van mijn ouders auto, proberend te slapen al lukte dit maar half. Na nog enkele hobbels krabbelde ik uiteindelijk dan toch recht en keek ietswat chagrijnig voor me uit, het enorme gebouw stilaan in de verte zien opdoemend. Ik was nogal een outsider te noemen op scholen, veel vrienden had ik niet althans veel echte vrienden eerder mensen die ik manipuleerde om de dingen te krijgen die ik wilde. Veel zin om mijn innerlijk te gaan veranderen had ik niet, dus moest ik maar zorgen dat ik snel weg kon van deze plek waarna ik kon gaan studeren. Althans 'studeren'.
    De auto stopte voor het gebouw en na een afscheid van mijn over emotionele moeder -waardoor ik enkele met mijn ogen kon rollen- stapte ik uit en nam mijn valiezen uit de achterbak waarna ik me grote tegenzin naar de school liep. Er stonden al enkelingen buiten en een lichte grijns sierde mijn lippen. New meat. Ik zag Loraine in de verte met een roodharig meisje staan en verderop zag ik Nieves met Lennox en Valan. Mijn gezicht betrok even bij de gedachte dat ik al een maand geen sex had gehad. Mijn ouders hadden me amper het huis laten verlaten en al zeker mocht ik geen contact met anderen toen ik daar was. Een zucht verliet mijn lippen al viel mijn blik nu op een donkerharige jongen met tunnels die er nogal verloren bij liep. Mijn lippen krulden weer omhoog waarna ik naar hem toe liep, mijn spullen had ik neer gezet op de grond neergezet.
    De jongen had zijn rug naar me toe dus zag hij me niet aankomen waardoor ik even het leuke idee had om hem te verrassen. "Well hello there." grijnsde ik zwoel nadat ik de jongen bij zijn heupen had beetgegrepen en iets naar me toe trok, waardoor zijn achterste wat tegen mijn kruis aan schuurde. "Jou heb ik hier nog niet eerder gezien, been a naughty boy?" grinnikte ik , streelde even zijn heup en draaide de jongen vervolgens om zodat ik zijn gezichtje kon bestuderen.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Yeshaya
    Alcoholic • Graffiti artist • boy • @ Danny •

    'Life is not a fairytale. If you lose your shoe at night,
    You are drunk..'





    Ik trok mijn shirt nog een laatste keer recht. Er waren langzaam aan groepjes aan het ontstaan op het plein en ook zag ik míjn vriendin er tussen. Great. Die was nu al aan het socializen met anderen, waardoor ik alleen over ging blijven. Pijnlijk beet ik op mijn lip, voor ik mijn hand even door mijn haar haalde. Dit jaar ging hel worden. Dat wist ik zeker. Ik mocht niet meer aan mijn spuitbussen zitten noch potloden. Het bestuur was duidelijk geweest. Geen tekenles voor mij, wat enkel de saaie lessen overhield – ohja – en atletiek. Want ik was zo flexibel, natuurlijk.
    Zachtjes zuchtte ik, maar voor ik kon gaan zitten op mijn eigen tas, voelde ik plotseling een andere aanwezigheid dicht achter me. ‘Well hello there.’ Hoorde ik een zwoele jongensstem achter me zeggen. Twee handen grepen zich rond mijn heupen, waar hij me dichter naar zijn kruis toetrok. Oh god, was dit rape? Want dit leek me niet een standaard begroeting voor mensen op deze school. Mijn wangen voelde rood, hoewel – zoals gewoonlijk – niks in mijn uppie durfde te doen. Zelfs niet toen ik zijn buldge tegen mijn bibs aan voelde schuren.
    ‘Jou heb ik hier nog niet eerder gezien, been a naughty boy?’ grinnikte de jongen, waarna hij – naar mijn mening – uitdagend over mijn heup streelde. Ik sloot mijn ogen, waarbij ik even slikte. Mijn ademhaling was spontaan onregelmatig gegaan, hoewel dat meer van schrik was dan plezier. Pas toen de jongen me omdraaide en ik mijn balans verloor en tegen hem aankwam, voelde ik pas mijn grootste probleem. In mijn broek. Impulsief duwde ik van schrik mijn ‘probleempje’ tegen hem aan, wat als een soort ‘knuffel’ leek. Mijn hoofd verstopte ik dan ook even in zijn nek, vol schaamte, voor ik besefte wat ik deed en hem wegduwde. ‘Gozer what the fuck doe je.’ siste ik naar de jongen, zodat niet de hele plein naar ons zou kijken. Nee ik wilde niet voor lul – letterlijk - staan op mijn eerste schooldag. Ik greep naar mijn tas, en hield het maar, awkwardly, voor de tent in mijn veel te strakke broek. Misschien had de jongen voor me het helemaal niet gevoeld. Hij leek me ook weer niet dat snugger. 'Ga voortaan tegen iemand aanrijden, die het wel leuk vind wil je. Ik heb een vriendin. Iets wat jij zelf ook moet zoeken. Hoef je niet anderen te rapen.’

    [ bericht aangepast op 29 maart 2017 - 20:14 ]


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Rhona Jean Sheehy
    The dangerous one • Outside • Valan, Lennox, Nieves • Outfit

    [Quote] Be careful what you wish for 'cause you just might get it


    Met een zucht neem ik mijn trolly in de hand terwijl ik me er mentaal op voorbereid naar de school toe te stappen. Ik heb de indruk dat het weer een vermoeiend jaar zal worden en dan heb ik het niet enkel over schoolwerk. Het is zo tijdrovend om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes en te zorgen dat een ander minder te horen krijgt dan ik. Maar aangezien ik degenen die in mijn weg staan liever twee stappen voor ben is het broodnodig.
    Ik zet mijn zonnebril nog eens goed, hopend dat ik zo mijn geel-groene oog kan camoufleren. Tot een paar dagen geleden zag het nog blauwer dan een smurf. Ik had weer eens woorden met Hamish. Het is vreemd hoe mijn jongste broer zo op Doughall lijkt en toch zo verschillend is. Ik had hem per ongeluk met de naam van mijn vermiste broer aangesproken en toen ging hij helemaal door het lint. Wellicht was het niet slim van mij om dan nog een keer olie op het vuur te doen maar die jongen weet me op stang te jagen als geen ander. "Noem me nog één keer Dougie..." zei hij. Ik had gevraagd wat hij dan zou doen en de uitdaging aanvaard. En dat heb ik geweten. Vader was laaiend. Moeder huilde dat de hele familie uit elkaar aan het vallen was en Callum haalde naar gewoonte zijn schouders op.
    Ik kan niet zeggen dat ik veel vrienden heb hier, maar de enkelen die ik wat dichter liet komen zijn de afgelopen jaren een betere familie voor me geweest dan mijn eigen gezin.
    Nog een laatste zucht en ik vertrek. Met tikkende hakken, wiegende heupen en een ratelende koffer kom ik dichter en dichter bij twee van mijn favoriete personen, en Nieves.
    "Goeiemorgen King Kong," begroet ik Valan als eerste, zoals het een koning betaamt, met mijn favoriete bijnaam voor hem. Ik mag die jongen meer dan ik ooit zal toegeven, omdat ik zoveel van mezelf in hem herken.
    "Lennox," vervolg ik, waarop ik mijn arm om zijn middel laat glijden en een kus op zijn wang druk. Tot mijn vreugd heeft mijn rode lippenstift geen afdruk achter gelaten op zijn huid. Zijn bekende luchtje komt me tegemoet en er verschijnt een klein lachje op mijn gezicht. Met tegenzin laat ik hem los om dan de andere dame -nuja, dame is misschien veel gezegd- in het gezelschap te erkennen.
    "Nieves," groet ik haar droogjes. Een seconde later besef ik echter dat ze me tot nu toe nog niet echt iets misdaan heeft en ik dat ook liever zo wil houden. "Ach wat. Laat ik jou ook maar meteen even blij maken. Kom hier," ga ik verder, waarna ik haar ook een kus op de wang druk. Vervolgens draai ik me met een glimlach naar de gehele groep toe.
    "En. Waar zijn die nieuwelingen?" Vraag ik terwijl ik mijn koffer los laat en in mijn handen wrijf. "Ik wil er ééntje," stel ik dan, alsof het over een huisdier gaat. Een klein vogeltje dat alles in de gaten houdt en steeds weer naar mij terug komt, dat ik kan voeden en zeker weet dat wat ik gegeven heb verder raakt.

    [ bericht aangepast op 4 april 2017 - 17:08 ]


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    TORAN CATHERINE FRAZIER
    19 ★ The Sweetheart ★ Blackmailing ★ Outside ★ Bumping into Ares


    Toran bestudeerde de jongen voor enkele seconden. Ze bekeek hem van top tot teen en concludeerde dat hij er niet verkeerd uitzag. Ze probeerde die conclusie niet te veel te laten blijken, ze wilde hem niet afschrikken met haar puberale gedrag. 'Gaat het?' vroeg de jongen beleefd. Meteen knikte Toran, waarna ze na moest denken over een goed antwoord.
          'Ja, prima,' begon ze wat twijfelachtig. 'Het deed geen pijn,' voegde ze daar al snel aan toe, gevolgd door een brede glimlach.
          Er viel een korte stilte. Hoewel ze onder de indruk was van zijn verschijning, wilde ze het gesprek niet op een ongemakkelijke manier afronden door niets meer te zeggen. 'Je bent nieuw hier, toch?' vroeg ze voorzichtig. Ze stak haar hand naar hem uit. 'Mijn naam is Toran,'
          'Laat je vooral niet gek maken hier,' grinnikte ze. 'Dat hebben ze bij mij ook geprobeerd en hoewel het niet gepaald makkelijk is om vol te houden, kom je er wel doorheen. Al denk ik dat jij wel weerstand kan bieden,' lachte ze.
          In het eerste jaar dat Toran op school kwam, voelde ze zich er niet thuis. Ze was verlegen en teruggetrokken oftewel: het ultieme doelwit voor pesterijen. Ze heeft zich uiteindelijk doorheen weten te slaan, juist door zichzelf te blijven. Ze liet zich niet kisten en dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ze pesters haar met rust lieten. Ze hoopt nu dat ze een vrijkaart heeft voor de rest van de tijd dat ze op Delhaven verblijft.
          'Mag ik vragen wat je gedaan hebt?' vroeg ze zeer impulsief. 'Dan vertel ik wat ik gedaan heb.'


    Big girls cry when their hearts are breaking



    Ceasar Johnny Adamowicz


    ‘Een ontsnappingsplan, ja. Zo te horen heb je geen interesse om mijn partner in crime te zijn, dus wanneer ik eenmaal mijn masterplan heb, dan zal ik je niet informeren en laat ik je alleen achter.’ Ik kon een lach niet bedwingen en kreeg ergens spijt van mijn antwoord, Effie was vast gek genoeg om nog werkelijk een plan te bedenken ook.
          ‘Wat ben je jaloers?’ Grinnikte ze en ik liet enkel een zwakke grijns zien, natuurlijk was ik niet jaloers– al hield ik mezelf dat voor nu nog even voor.
    ‘En laat jij je maar dopen, ik heb niet zo’n behoefte om in hemel te komen. Alle goodie-two-shoes gaan daar heen.’ Ik haalde mijn schouders op, ‘ik brand liever weg op een troon waar me druiven worden gevoerd dan dat ik een eeuwigheid brand in vuur. Ik ben zelfs bereid om mijn haar zo belachelijk lang te laten groeien,’ voegde ik er plagend aan toe en wachtte vervolgens op de fouillering.
    Op mijn beurt zag Effie mij echter ook staren naar iemand, iets wat haar maar al te hoog stond.
    Haar opmerking ging dan ook niet zomaar langs mij, ‘ik betwijfel of die doping van je tegen soa’s helpt,’ bromde ze geïrriteerd en ik fronste verbaasd door haar woorden.
          ‘Soa’s? Voor zover ik het weet heb ik mijn pik nog nergens in gestoken,’ sprak ik enkel kalm toen ze klaar waren met het fouilleren. Het antwoord werd echter niet echt geaccepteerd want Effie was nog steeds chagrijnig. We waren niks meer en ik snapte niet waar ze zo moeilijk over deed.
    Ik liep wat mokkig mee naar haar kamer en bleef stilstaan in de deuropening terwijl ik haar bekeek, ze leek echter al snel geschrokken door iets en ik probeerde te onderzoeken wat er precies aan de hand was.
          ‘Een camera?’ Vroeg ze en ik keek nu naar boven waar ik zoals zij al meldde – inderdaad een camera zag.
    Ik kneep zachtjes in haar hand toen ze hem vast had gepakt, ‘heeft. . . Heeft jouw kamer ook een camera?’
    Ik haalde mijn schouders op en keek haar aan, ‘vast, ik heb geen idee. Daarbij ik weet zeker dat ze je niet vierentwintig-zeven gaan bekijken, ze hebben vast wel wat beters te doen. Desnoods gooi je er een shirt over heen.’ Mijn ogen haakte zich weer in die van haar en ik glimlachte zwakjes.
          Ik wist niet zo goed hoe ik haar nog meer moest kalmeren dus trok ik haar uit de kamer en keek ik om me heen, ‘zullen we kijken waar je hier aan sigaretten kunt komen? Blijkbaar is dat nog wel toegestaan en ik snak er naar eentje.’


    Everything is illuminated by the light of our past.