Grappig dat ik blijf denken dat ik dingen kan. Ik kan nog steeds niet over straat zonder paniek te hebben, ik kan mezelf niet in de spiegel zien zonder te willen janken, en ik kan al helemaal niet als 'vrijwilliger' meehelpen op een event waar ik een dresscode heb die bepaalt dat ik er weer moet bijlopen als een vrouw. Mijn haar is te lang geworden, maar ik heb geen tijd meer om voor vrijdag naar de kapper te gaan, ik haat mijn lichaam, ik heb geen geschikte kleding voor die dag behalve de dingen waar ik me doodongelukkig en onzeker in voel en ik heb geen idee wtf die graduation inhoudt omdat ik er geen informatie over krijg, behalve dat ik er van 10 tot 8 moet zijn.
Echt fucking komisch dat ik denk dat ik dat nieuwe blok aankan, als ik alweer moeite heb voor ik ben begonnen.
Caution first, always.