Hey hoi.
Ik ben even heel chagrijnig en wil even wat van me afschrijven, so please bear with me.
First of all; De laatste tijd ben ik hartstikke prikkelbaar, omdat alles onzeker is. De baan, mijn financiële situatie, het uit huis gaan, alles. Ugghghghhghgh. Daarbij heb ik eigenlijk alleen mijn vriend om mee te praten en mensen hier op het internet. Buiten het internet om heb ik bijna niemand en het is vet irritant. De enige persoon buiten het internet om, naast mijn vriend, is een 'vriendin'. Ik zet vriendin in dit geval tussen aanhalingstekens doordat ik twijfel aan de vriendschap. Het is namelijk dat veel initiatief dingen van mijn kant komen en last minute afgezegd worden, verder ben ik alleen belangrijk als ze wat nodig heeft. Nu ze over een jaar gaat trouwen, en over niets anders praat dan dat, ben ik ineens weer belangrijk doordat ik wel even fotograaf kan zijn op haar trouwdag. Eigenlijk zit ik daar niet op te wachten, los van het feit dat ik haar soms wel achter het behang kan plakken, maar het feit dat ik overgevoelig ben voor prikkels. Even daarbij zijn op de receptie en dergelijke is nog wel mogelijk, met wat moeite, maar de hele godganse dag foto's maken gaat er gewoon niet in bij mij.
Verder als ik over iets probeer te praten wat mij dwarsligt, moet het altijd overtroffen worden door iets wat zij heeft meegemaakt dat even tien keer zo erg is als dat van mij. Door dit alles is de frustratie zo hoog opgelopen dat ik verscheidene stations gepasseerd ben; na de bruiloft mag van mij de hele pleurisbende verwateren, want ik ben het zat.
Nu is mijn vriend te moe om vanavond te praten, hij heeft twee banen en afgelopen nacht nauwelijks geslapen, dus dat snap ik aan een kant wel. Aan de andere kant word ik er weer bij bepaald dat ik buiten het internet om niemand heb om even naartoe te rennen, knuffels te innen en de tranen van de afgelopen maanden te laten gaan. Egh.
Sorry.
26 - 02 - '16
