{RPG-200} • Camp Half-Blood • Speeltopic O1 - Speeltopics

11 nov 2016 - 18:14 Ken_ is offline

Ken_ 18305

• Camp Half-Blood •
It's been 23 years since the last war, and the world is at peace. Camp Half-Blood and Camp Jupiter are friendly, and aside from the occasional little fight, everything has been alright. Summer is starting again, and demigods start to make their way to Camp Half-Blood again. An awesome summer is waiting, full of fun, monster fighting, capture the flag and campfire sing-alongs. Will you be there too?
©JC_ & Constellation

• Rollen •

Cabin 1 (Zeus)
• Anaïs Westwood - DRAGONTRIBUTE, nog niet geplaatst
•Alice 'Foxy' Westwood
• [G] - DarkOne
•

Cabin 3 (Poseidon)
• Delia Rodante Kahn - Aftertaste [HC], pagina 2
• Samuel Joel Collins - Riggs pagina 3
•

Cabin 4 (Demeter)
•
•
•

Cabin 5 (Ares)
• [G] - DarkOne
•
•

Cabin 6 (Athena)
• Conor Augustus Forester - JC_ [HC], pagina 2
• Elisabeth Sagesse - GinnyWeasley8, pagina 2
•

Cabin 7 (Apollo)
•
•
•

Cabin 9 (Hephaestus)
• Caleb Williamson - Constellation [HC], pagina 1
•
•

Cabin 10 (Aphrodite)
• Kennith Sinclair - Remarkeyable, pagina 1
•
•

Cabin 11 (Hermes)
•
•
•

Cabin 12 (Dionysus)
•
•
•

Cabin 13 (Hades)
• Persia Lillith Morwen - Provoke [HC], pagina 1
• Dominik Bain Angelo - Riggs, pagina 1
•

Cabin 14 (Iris)
• Alexia Zeta Dorcas - HalfBloodPrince, pagina 3
• Soley Phirun Enphys - Samanthablaze, pagina 2
•

Cabin 15 (Hypnos)
• Rae Yulia Tsvetkov - Constellation, pagina 1
•
•

Cabin 16 (Nemesis)
•
•
•

Cabin 17 (Nike)
• Victoire Rose Geroux - Lachesism, pagina 2
•
•

Cabin 18 (Hebe)
•
•
•

Cabin 19 (Tyche)
• Asher Evander Mackenzie - JC_, pagina 2
•
•

Cabin 20 (Hecate)
•
•
•

• Topics •

WHAT'S HAPPENING AT THE MOMENT
20:00
Iedereen is aangekomen op het kamp vandaag en heeft een rustige eerste dag achter de rug, het kampvuur brand en er zijn verschillende activiteiten geplant voor de avond, kampvuur, marshmallows roosteren, sparren, liederen zingen en zo voort. Iedereen kan genieten na een lange dag van reizen en uitpakken.

[ bericht aangepast op 11 nov 2016 - 23:25 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

11 nov 2016 - 18:15 Smiths is offline

Smiths 5032

How far is far

11 nov 2016 - 20:16 EASE is offline

EASE 14238

take me back to the basics and the simple life

11 nov 2016 - 20:18 Perseid is offline

Perseid 8184

Boo.

Feel the fire, but do not succumb to it.

11 nov 2016 - 22:35 Smiths is offline

Smiths 5032

Dominik Bain Angelo

Ik had zojuist de taxichauffeur zijn geld gegeven, en was inmiddels onderweg naar het kamp. Ik was hier dan misschien wel de hele zomer, veel spullen had ik niet nodig, dus had ik alles in een grote rugzak gepropt, welke nu over mijn schouders hing.
Ik was geen held in met anderen omgaan, of een gesprek met iemand aanknopen. Een normaal gesprek eindigde voor mij meestal in een awkward situatie. Nu was mijn geluk daarin dat de meeste mensen mij toch al liever mijden. Maar hier niet. Hier waren de mensen anders. Vriendelijker, sommige hadden zelfs dezelfde dingen mee gemaakt. Alles werd ook ineens veel duidelijker toen ik te horen kreeg dat ik een halfgod was, de zoon van Hades. Hier voelde ik me geen loner, en had ik zelfs een handje vol vrienden.
Het was allemaal compleet nieuw voor mij geweest, en had ik in het begin zelfs zo mijn bedenkingen. Maar de laatste paar jaar heb ik er echt plezier in om naar het kamp te gaan. De gedachte dat ik in de zomer hier naar toe kan, maakt een heel jaar school ineens een stuk draaglijker.
Inmiddels had ik de rand van het kamp bereikt, en keek ik even rond het vertrouwde kamp. Niet heel veel later zag ik een bekend gezicht. Lilly Sagasse. Lilly en ik gingen best vaak met elkaar om, en zijn dan ook best goede vrienden geworden door de jaren heen. Ik legde even mijn hand op haar schouder, om aan te tonen dat ik er was. "Hey," zei ik, en glimlachte zacht naar haar. "Hoe gaat het?" vroeg ik daarna, en keek haar aan. "Leuk jaar gehad?" vroeg ik, en keek weer even voor me.

[ bericht aangepast op 13 nov 2016 - 21:12 ]

How far is far

11 nov 2016 - 23:28 Ken_ is offline

Ken_ 18305

ASHER EVANDER MACKENZIE
SON OF A TYCHE , RANDOM AS HELL

Vermoeid opende ik mijn ogen eens ik door had dat ik in een taxi zat, verward zoals altijd slaakte ik dan ook een kort gilletje waardoor de taxibestuurder schrok en de wagen even een vreemde bocht nam. Like always had ik weer eens mijn gordel niet om en vloog in van de ene ruit naar de andere toe waardoor een klein pijnkreuntje mijn lippen verliet. " For Gods sake, laat me niet zo schrikken joch!" bromde de man die zich weer op de baan focuste en ik rolde even geïrriteerd met mijn ogen terwijl ik mezelf languit comfortabel maakte op de achterbank. Even alles op een rijtje, ik had zojuist een verschrikkelijke vlucht achter de rug waarbij ik twee uur naast een kwijlende dikke man zat en amper plek had om me te bewegen en nu zat ik in de taxi op weg naar kamp Halfbloed. Juist ja.
Mijn vader was dit jaar niet meegegaan omdat ik het hem zo beveelt had. Ik was oud genoeg om voor mezelf op te komen en als er een monster me zou aanvallen had ik een overvolle valies om tegen zijn hoofd te slaan. Correctie, twee overvolle valiezen. Vermoeid liet ik mijn hand even over mijn voorhoofd wrijven waarna ik deze langzaam liet doorglijden naar mijn nek. Kort klemde ik mijn kiezen op elkaar eens mijn vingertoppen over de inkervingen in mijn hals streelden. Vier jaar geleden ondertussen... de tijd vliegt echt voorbij.
Eens ik weer opkeek om uit het raam te gluren herkende ik al waar we waren. Nog even en de taxi zou me afzetten aan het bos die uiteindelijk niet zo ver van het kamp af was. De man had me even vreemd aangekeken want wat moet een knul met twee valiezen nou in ene verlaten bos. Who knows misschien tegen monsters vechten en nectar drinken bij Demigoden?
Het voertuig kwam eindelijk tot stilstand en vanuit mijn broekzak haalde ik wat geld tevoorschijn die ik aan de man haf. "Mijn spullen haal ik er zelf wel uit, wie weet zit er wel een lijk in mijn tassen die je niet hoort te zien." lachte ik naar de man die me even vreemd aankeek eens ik uit de auto liep. Hilarisch toch.
"Grapje man, " zei ik grijnzend waarna ik de achterbak van de taxi opende en mijn spullen uithaalde.
Met mijn twee valiezen achter me wuifde ik nog vrolijk de taxibestuurder uit waarna ik de twee valiezen vast nam en deze achter me aan liet rollen terwijl ik het weggetje nam naar het kamp. In mijn binnenzak had ik wel ergens een dolk zitten die ik kon gebruiken als wapen maar op een dag zoals deze kwamen de monsters niet echt uit. Althans niet dat ik wist.
Het was nog een goed eindje wandelen maar toch kwam ik Kamp Halbloed binnen. Ah de geur van zweet en bloed, jup dit was de plek waar ik mijn zomer spendeerde aan het irriteren van anderen. Mijn lievelingsactiviteit.

En nu was de avond gevallen, ik had meegeholpen met het kampvuur aan te steken althanks 'geholpen'. Door mij hadden ze een extra grote vlam dit jaar, het had me bijna mijn perfecte wenkbrauwen gekost, maar hé, kijk naar het resultaat. En voor wie het zich afvraagd, mijn wenkbrauwen waren onaangeroerd. Nu dat ik hier, lekker bij de hitte met een lange stok met marshmellows aan die lekker bruin aan het worden zijn. Eerst had ik graag een speer in het vuur gestoken, maar één of andere betweter van een hephaistus zoon had me deze ontnomen omdat hij het te 'gevaarlijk' vond. Kijk naar mij ! mij hier enkel laten rondlopen was al een gevaar opzich! Lekker spannend. Nu mijn marshmellow had haast vuur gevat gezien ik niet echt aan het opletten was. Constand werd ik afgeleid door de omgeving en de kans dat ik misschien mijn volgende slachtoffer kon uitkiezen en ja hoor daar liep hij al. “Hey ! Sammie hierzo! “ riep ik grijnzend naar de blonde jongen, Samuel Collins, zoon van de beroemde grote posseidon – kuch kuch- maar HE, Sammie was een leuke kerel.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

12 nov 2016 - 22:56 Lisen is offline

Lisen 2233

Lilly Sagesse

"Hey Dominik"

Ik ben al een tijdje in het kamp en kijk naar alle mensen die er zijn. Ook zoek ik naar mijn vrienden. Ik voel opeens een hand op mijn schouder. Rustig draai ik me om en zie dat het Dominik is. Ik vind hem erg aardig, al is hij soms erg vaag. "Hey," zegt hij en glimlacht zacht naar mij. "Hey Dominik," zeg ik terwijl ik terug glimlach. Hij vraagt ook nog hoe het gaat en of ik een leuk jaar heb gehad. "Ja het gaat goed en met jou?" vraag ik. "Eigenlijk heb ik niet zo'n leuk jaar gehad. En dan niet zoals altijd maar echt geen leuk jaar. Ik mocht namelijk niet meer naar school en naar mijn sporten. En .... Ik mag niet meer naar mijn tante toe, dus zal ik het hele jaar hier moeten blijven of met iemand mee gaan." zeg ik zacht. "Nou ja, ik regel het wel. Mijn tante is toch nooit lief voor mij geweest, dus het maakt voor mij niet zoveel uit." Zeg ik nog zachter en er komen tranen in mijn ogen. Ik weet ook dat ik lieg maar toch probeer ik mezelf voor de gek te houden. "Hoe was het bij jou?" vraag ik snel om de tranen te verbergen.

12 nov 2016 - 23:12 Smiths is offline

Smiths 5032

S A M U E L J O E L C O L L I N S

Ik was al een aantal uur op het kamp, en de verveling was nu misschien nog wel erger dan ooit toegeslagen. Ik had nog gehoopt dat ik niet als eerste van mijn vrienden aan zou komen, maar dat was dus schijnbaar wel het geval. Dus, heb ik me bijna de halve dag zelf moeten vermaken. Ugh. Mezelf vermaken is voor mij hetzelfde idee als een wiskunde proefwerk binnen twee minuten maken; onmogelijk dus.
Het was vanmorgen ook al zo geweldig verlopen. De busreis was zo saai geweest dat ik gewoon in slaap gevallen was, en zo de bushalte die het dichtst bij het kamp lag gemist had. Meestal bleef ik wel wakker in het openbaar vervoer, puur omdat er weer iemand vlakbij mij zat die het volume van zijn of haar koptelefoon op honderd had. Maar vandaag zat ik bijna helemaal alleen.
Nu had ik inmiddels dus al mijn spullen al in de Poseidon cabin gedropt, en was ik op mijn gemak het kamp aan het verkennen. Er waren meestal weinig tot geen veranderingen, maar het was gewoon fijn om het kamp weer te kunnen zien. Een van de weinige plekken waar de mensen mij niet extreem irritant vonden.
Na een tijdje rond te hebben gelopen was de avond al gevallen, en besloot ik maar richting het kampvuur te lopen, wat inmiddels al aangestoken was.
Ik hoopte al dat er iemand zou zijn die ik zou kunnen vervelen, en als geroepen hoorde ik dan ook niemand minder dan Asher Mackenzie mijn naam roepen. Ik zwaaide uitbundig naar hem, en rende bijna naar hem toe. "Hey, Mackenzie!" riep ik, en ging toen ik hem bereikt had naast hem zitten. "Lang niet gezien man." zei ik, en sloeg vrolijk mijn arm om hem heen. Er waren weinig die zo'n beetje dezelfde gedachten gang als ik hadden, maar Asher kwam erg in de buurt. Hij was niets voor niets mijn beste vriend te noemen. "Dus, hoe is meneer Asher zijn jaar geweest?" vroeg ik breed grijnzend terwijl ik hem aankeek. Ik was blij weer terug te zijn.

[ bericht aangepast op 4 dec 2016 - 16:31 ]

How far is far

13 nov 2016 - 21:23 Smiths is offline

Smiths 5032

Dominik Bain Angelo

Ik knikte op haar antwoord op mijn vraag of het goed met haar ging. "Daar ben ik erg blij om." glimlachte ik naar haar. En dat was ik oprecht. Lilly is altijd al een lieve meid geweest, en ik ben door de jaren heen best veel om haar gaan geven, en zou het dus erg vinden als het niet goed met haar zou gaan. Ik haalde maar een beetje mijn schouders op toen ze mij hetzelfde vroeg. "Nou ja, ach. Nu ben ik weer hier. Dat is goed." glimlachte ik wat verlegen en keek weg. Ik wist zelf niet eens hoe het nou precies met mij ging. Het liep thuis allemaal niet zo geweldig, plus dat ik daar ook zowat geen vrienden had, en meestal dus vrij alleen was.
Ik keek op bij haar volgende antwoord over hoe haar jaar was geweest. "Dat is minder. Wat erg voor je, als je ooit wilt praten, of als ik iets voor je kan doen weet je mij te vinden." zei ik. Oké, ik weet dat ik zelf ook geen held in praten ben, maar ik kon het voor een vriendin op zijn minst proberen om er voor haar te zijn.
Ik knikte zacht bij haar verhaal over haar tante. "Het is alsnog niet leuk om mee te maken." zei ik zacht, en keek haar aan en zag de tranen in haar ogen opwellen. Hoe stoer ze zich ook hield, het deed haar dus wel degelijk pijn, en dat deed mij pijn.
Ik keek nog even bezorgt naar haar, maar besloot daarna maar van onderwerp te veranderen. Ze wilde er duidelijk niet over praten, dan ging ik haar natuurlijk ook niets opleggen. "Ehm, ja, het ging wel. Ik bedoel school, erg vervelend, maar verder heb ik eigenlijk niet veel uitgevoerd." lachte ik maar een beetje.
"En, heb je weer zin in een geheel nieuw jaar kamp Halfbloed?" vroeg ik, en wachtte vervolgens op haar antwoord.

How far is far

14 nov 2016 - 17:58 EASE is offline

EASE 14238

KENNITH SINCLAIR
Aphrodite — 16 — As gay as humanly possible — Makeup addict

Ik was pas laat aangekomen bij camp. Veel te laat, eigenlijk. Het was al donker geworden en ik had het avondeten gemist. Mijn planning was geweest om er zoals altijd nog voor zonsopkomst te zijn, maar wegens een combinatie van omstandigheden, werd dat hem vandaag niet. Waarom ik dan zo extreem laat was, dat vroeg ik me zelf ook af. Al had het waarschijnlijk grotendeels te maken met het feit dat ik met mijn vader was meegereden, die moest naar het vliegveld, en na wat smeken had hij me bij de rand van het bos afgezet, vanwaar ik zelf verder was gelopen naar camp.
Dus nu was ik aan het haasten om nog een beetje op tijd bij het kampvuur te zijn. Ik nam de moeite niet echt om mijn spullen netjes op te ruimen, maar trok wel snel een dunne, lichtroze trui aan. Het werd nooit echt koud, maar ik vond het heerlijk om truien te dragen- zeker zo 's avonds. Ik kon niet wachten om iedereen weer te zien. Camp Halfblood was echt mijn thuis, hoe zielig dat misschien ook klonk. Maar hier had ik mijn vrienden en tevens had ik hier Asher. Natuurlijk had ik met iedereen door het jaar heen veel contact gehad. Zo veel mogelijk zonder telefoons en zo min mogelijk elektronica, maar het was toch weer even heel wat anders om ze weer in het echt te zien. Ik had iedereen gemist.

Toen ik bijna bij het kampvuur aan was gekomen, zag ik Asher en Sam zitten, waar ik dan ook van nature heen ging. De eerstgenoemde had een marshmallow op een stokje, dus ik besloot niet om de twee eerst te begroeten, maar stal soepeltjes de marshmallow, waarna ik hem in mijn mond popje. Hij was net aan niet aangebrand. Met een speelse grijns op mijn gezicht draaide ik me dan ook een kwartslag naar rechts, om de jongen een knuffel te geven. Ik had naast Asher Sam natuurlijk ook gemist, maar hij kon niet echt boos op me worden dat ik eerste de jongen die ik nu al bijna een jaar lang mijn vriendje noemde, eerst begroette.
"Ik heb jullie echt gemist," zei ik dan ook met een grijns tegen de beide jongens.

take me back to the basics and the simple life

15 nov 2016 - 20:56 Ken_ is offline

Ken_ 18305

CONOR AUGUSTUS FORESTER
SON OF ATHENA , HEAD COUNSELOR

"Nog mijn één iets!" riep ik naar mijn vader die beneden in de hall op me stond te wachten zodat we naar het kamp konden rijden. Zoals ieder jaar was het moment aangebroken dat ik naar kamp Halfbloed kon vertrekken en natuurlijk wilde ik alles volgens plan laten verlopen. Mijn sporttas zat al klaar in de auto al was er nog één iets dat ik moest meenemen. Dat was namelijk mijn zwaard, een uit het ijzer van de Olympus berg gesmolten en tot een scherp mes gesmede zwaard die ik het liefste in de hand had tijden de gevechten. Integenstelling tot de meesten had ik deze niet van mijn goddelijke ouder gekregen, maar had ik deze ooit samen met Caleb -mijn beste vriend- ontworpen op kamp Halfbloed. Volgens mij had ik hem toch al een mooie drie jaar en het liefst mocht hij meegaan tot in mijn graf. Na een eind zoeken had ik hem dan toch gevonden in een doos bovenop mijn kast waar ik hem verborg voor mijn normale -non goddelijke - vrienden. Voor hen was ik nogsteeds een doodnormale jongen die soms eens afwezig was in de lessen maar altijd wel met een 'geldige' reden. Al was ik al die keren afwezig doordat ik vreemde moordlustige wezens uit de weg aan het ruimen was. Een idee voor hoe ik het volgend jaar op hoge school zou gaan aanpakken had ik dus echt nog niet. Na Kamp Halfblood zou ik pas naar de Campus verhuizen om daar dan een nieuw hoofdstuk in mijn leven te gaan starten. Maar deze zorgen zijn voor later.
Ik graaide mijn zwaard van de kast en bekeek deze nog even, misschien had ik toch nog wel wat coole updates klaarliggen voor deze en kon ik samen met Caleb hieraan werken. Automatisch verscheen er dan ook een glimlach om mijn lippen terwijl ik mijn blik liet rusten op het zwaard waarna ik deze veilig weg stak en mijn kamer uitliep om vervolgens te trappen af te gaan. "Got it! Laten we gaan." zei ik tevreden tegen mijn vader die de deur voor me openhield. Dit was één van de weinige jaren dat hij me kon voeren naar het Kamp. Vaak zat hij dan op missie in het midden Oosten en moest ik maar hopen dat ik geen brief zou krijgen. Dit jaar had ik geluk en mocht hij blijven deze zomer. De rit duurde niet zo heel lang en eens ik bij het kamp aankwam nam ik mijn vader in een stevige omhelzing. "Beloof me uit te kijken voor gevaarlijke wezens." mompelde tegen mijn vader die even zacht lachte. "Geen zorgen Conor, die monsters kijken beter uit voor mij." zei de man met een knipoog waarna hij me nog even stevig vastnam voordat ik de auto uitstapte en mijn sporttas over mijn schouder hees. Ik zwaaide nog even naar mijn vader toen hij wegreed en wandelde vervolgens naar het kamp.

Nu 5 uur later was alles al uitgepakt en had ik al weer wat getraind, mijn zwaarvechtkunsten waren nog steeds op punt al kan er hier en daar nog wat aan gewerkt worden, maar nu het donker is was het beter om me nu op andere dingen te richtten. Ook was ik vergeten hoe zalige het eten wel niet was en hoe erg ik mijn vrienden wel niet had gemist. Ook merkte ik wel dat er veel van mijn oude vrienden weg waren. Nu was ik één van de oudste dit jaar en zag ik voornamelijk mijn vrienden weg gaan, al waren er ook nog steeds nieuwe demigoden die er ieder jaar bijkwamen. Tot nu toe waren we met een kleine groep in the Athena cabin, ik en Lilly en wie weet wie er nog allemaal bijgekomen is. Ik liep niet mijn eigen cabin uit gezien ik me even verfrist had en mijn zwaard had opgeborgen. Het kamvuur kon ik vanaf hier al zien wakkeren al was het Persia dat mijn oog trok. Ik kon het goed met haar missen en om eerlijk te zijn had ik haar kattekwaad wel gemist. "Wie we daar hebben," grijnsde ik naar de hades dochter als ik naar haar toe liep. Ik was niet echt van omhelzingen geven dus schonk ik haar een welgemeende glimlach. " Hoe gaat het met je? Leuk jaar achter de rug?"

ASHER EVANDER MACKENZIE
SON OF A TYCHE , RANDOM AS HELL

"Hey, Mackenzie!" riep Sam terug waarna hij naar me toe liep en zich naast me neer plofte. "Lang niet gezien man." Zei hij en sloeg zijn arm even om me heen waarna ik instemmend knikte. "Veel te lang geleden, zo rot dat we zover wonen van elkaar." zei ik met een dramatische zucht , het was niet dat ik hem nooit had gesproken dit jaar. Ik had de jongen genoeg berichtjes en briefen gestuurd zodat hij het vervelend kon gaan vinden maar, hé zo vergat hij me zeker niet. Besides I was his best bitch dus hij mocht me ook lekker gaan terug schrijven. "Dus, hoe is meneer Asher zijn jaar geweest?" vroeg ik Sam met een brede grijns om zijn lippen. " Waar moet ik beginnen!" zei ik en dacht even diep na. "Nou ehm, vooral saai, school was rot, wiskunde is voor nergens nodig net als boeken daarbij worden boeken toch altijd verfilmd en is het beter voor de natuur." ratelde ik meteen wat van onderwerp veranderend. "Ik heb ontdekt dat paarden en ijshoorentjes geen eenhoorns maken en zoals altijd heb ik weer de basic white chick uitgehangen, you know." grijnsde ik hyperactief. "Hoe was het bij jou, Vast niet zo fabulous als bij mij maar goed tell me." plaagde ik hem al was ik meteen weer afgeleid door een marshmellowdief.
"Kenny!" riep ik vrolijk uit waarna ik de jongen een knuffel haf. "Ik heb jullie echt gemist," bracht de jongen uit als hij Sam ook nog een knuffel haf. Zonder pardon trok ik Kennith om mijn schoot en drukte ik een kusje op zijn wang. "Ik jullie ook echt, I mean i was dying without you two." zei ik en rolde even met mijn ogen terwijl ik een dramagrimas op mijn gezicht plakte. Ik had te veel suiker op nu. " Hoe was jou jaar hunn?" vroeg ik mijn vriendje terwijl ik nogal bezitterig mijn armen om hem heen sloeg en mijn hoofd op zijn schouder liet rusten.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

15 nov 2016 - 23:21 Lisen is offline

Lisen 2233

Lilly Sagesse

"Thank you're there for me"

Toen Dominik mijn vraag zo vaag beantwoordde kwam er een voorzichtig glimlachje op mijn gezicht. Zo herkende ik Dominik altijd goed. Dit was zijn ding.
Toen ik hem voor het eerst ontmoette heb ik geprobeerd om hem wat duidelijker te laten zijn, maar dat hielp niet dus heb ik het maar opgegeven.
Toen Dominik reageerde op mijn antwoord op zijn vraag keek ik hem rustig aan terwijl er nog steeds tranen in mijn ogen stonden. "Bedankt dat je er altijd voor me bent Dominik." Zeg ik zacht. Toen ik echt begon te huilen keek ik snel naar de grond en veegde mijn tranen weg. Ik wist wel dat ik gerust aan Dominik kon laten zien dat ik huilde zonder dat ik er een opmerking over kreeg. Maar toch huil ik niet graag in gezelschap. Dat komt waarschijnlijk omdat ik altijd straf van mijn tante kreeg als ik in het openbaar huilde.
Toen antwoordde Dominik weer op mijn vraag. Ook weer nogal vaag, toch was het wel een duidelijker antwoord dan dat hij meestal gaf. "Ja school is niet altijd leuk als je een halfbloed bent. Maar voor jou moet het nog erger zijn dan bij de meeste andere." Zeg ik medelevend terwijl ik zelf nadacht over mijn tijd op school. Ik werd weer uit mijn gedachten verstoord toen Dominik wat aan mij vroeg. "Heb je weer zin in een geheel nieuw jaar kamp Halfbloed?" Vroeg hij. Ik twijfelde even over wat ik ging zeggen maar antwoordde toen. "Ja ik heb er wel zin in. Er zijn veel aardige mensen in het kamp en je vervelen doe je nooit." Antwoord ik, ik probeerde vervolgens al mijn vrienden of in elk geval mensen die ik aardig vond en zij mij ook, in mijn hoofd op te sommen. Toen dat vervolgens niet lukte vroeg ik het zelfde aan Dominik. "Heb jij zin in weer een nieuw jaar Camp Half-Blood?" Vroeg ik, nieuwsgierig naar wat hij ging zeggen.

16 nov 2016 - 20:59 Smiths is offline

Smiths 5032

S A M U E L J O E L C O L L I N S

Asher stemde er mee in dat we elkaar veel te lang niet hadden gezien. Ik knikte op zijn antwoord. Yup, het was echt rot dat we zo ver van elkaar woonde. We hadden natuurlijk wel contact gehad, duh, maar elkaar face to face zien was toch net iets leuker. "Maar hé, zo kunnen we wel meer naar de zomer uit kijken." grijnsde ik.
Hij antwoordde enthousiast mijn vraag over hoe zijn jaar, zonder mij, was geweest. Ik luisterde aandachtig, en maakte een instemmend geluidje toen hij over zijn ontdekking over eenhoorns begon. "Uiteraard." antwoordde ik op met een lach op zijn "basic white chick" opmerking.
Ik rolde met mijn ogen op zijn vraag, en lachte even. "Nou, het zal je verbazen, Mackenzie." zei ik, en probeerde een serieus gezicht op te zetten, waar ik natuurlijk in faalde, maar het ging om het idee. "Laat me eens denken, veel inslaap gevallen tijdens lessen, misbruik gemaakt van rollende bureau stoelen, veel mensen geïrriteerd, dingen per ongeluk gesloopt. Máár, ik ben niet van school getrapt dit jaar." zei ik trots. "U mag applaudisseren.".
Ik dacht weer even na. "Oh ja, het beste moet nog komen." zei ik, en wiebelde met mijn wenkbrauwen. "Ik had een crush dit jaar, een hele grote zelfs. Hij was cute, en eigenlijk gewoon geweldig. Maaar, je raad het misschien al, geen interesse in moi." zei ik, en haalde mijn schouders op. "Zo, nu is je samologie ook weer bijgewerkt." lachte ik, en zag niet veel later hoe Kenny een marshmallow aan het jatten was, en niet zomaar een, die van Asher.
Hij knuffelde Asher, en daarna ook mij. "Aww, zoveel zoetsappigheid." zei ik vertederd. "Ik heb jullie ook gemist hoor, prutsers." zei ik, met weer een grijns rond mijn lippen.
Ik keek toe hoe Kenny en Asher het verliefde koppeltje uithingen. "Hallo, derde wiel much hierzo." zei ik en wees overdreven naar mijzelf. Het was maar een grapje, wat ze wel zullen begrijpen. Kenny en Asher waren immers de twee waar ik het niet zo erg van vond, ze waren immers mijn twee beste vrienden, en was blij voor ze.

How far is far

17 nov 2016 - 7:29 HalfBloodPrince is offline

HalfBloodPrince 8175

Gevonden MT

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

17 nov 2016 - 21:07 EASE is offline

EASE 14238

KENNITH SINCLAIR
Aphrodite — 16 — As gay as humanly possible — Makeup addict

Nadat ik ook Sam een knuffel had gegeven, trok mijn vriendje me onmiddellijk op zijn schoot, waardoor ik moest lachen. Ik voelde dat Ash een kusje op mijn wang drukte. Ondanks dat dit niets nieuws was, werd ik nog altijd wat rood in mijn gezicht; iets waarvan ik liever had gehad dat het niet gebeurde.
"Aww, zoveel zoetsappigheid," zei Sam bij het aanzicht van ons tweetjes, waarna ik me nog iets dichter tegen Asher aan nestelde, just for the sake of it.
"Ik jullie ook echt, I mean, I was dying without the two of you." - "Ik heb jullie ook gemist hoor, prutsers." zeiden de twee jongens met grote grijnzen.
"Hoe was jou jaar hunn?" vroeg Asher mij vervolgens, waarna hij zijn armen om me heen sloeg en zijn hoofd op mijn schouder liet rusten. Ik knikte mijn hoofd dan ook iets naar rechts, zodat er wat meet ruimte was op mijn schouder. Er hing waarschijnlijk een enorme glimlach rond mijn lippen, maar wie kon het me nageven? Ik zat hier eindelijk weer met mijn vriendje en een van mijn beste vrienden. Eindelijk.
"Hmm," humde ik zachtjes, "Mijn jaar was te doen hoor. Was wel grappig, d'r was een meisje wat een enorme crush op me had- vroeg me zelfs mee uit-, en toen ik zei dat ik al iemand had en ze absoluut m'n type niet was, nôh, boos dat ze ineens werd. Ze begon te krijsen dat dat wijf wat zich mijn vriendin durfde te noemen op mocht rotten en ik een veel beter meisje verdiende, waarop ik haar straal uitlachte en tussendoor probeerde uit te leggen dat ik een vriendje had, waarna ze alleen maar meer begon te schreeuwen. Uiteindelijk ben ik dan ook maar stilletjes weggelopen. Oh, oh! En ik heb dit jaar gewoon redelijke cijfers gehaald op school! Ik bedoel.. nouja, aan het einde van het jaar was m'n laagste cijfer geeneens een 2 meer. Gewoon een mooie, keurige, 3.4! En de jouwes, sweetie?" reageerde ik enthousiast op de jongen. Ik had ergens in de loop van mijn verhaal zijn tak met marshmallows afgepakt, en deed nu mijn best twee fatsoenlijke marshmallows tegelijkertijd goudbruin te krijgen bij het vuur, zonder deze of de tak aan te laten branden.
"Hallo, derde wiel much hierzo," hoorde ik vervolgens van de zijkant komen, waar Sam overdreven naar zichzelf zat te wijzen.
"Ahh, maak je geen zorgen Sam, we vinden wel iemand voor je." Ik wiebelde even kort met mijn wenkbrauwen, voordat ik mijn hoofd op die van Asher leunde en met mijn vrije, linker-, hand de zijne vastpakte en langzaam cirkeltjes begon te tekenen op de rug van zijn hand.

~~This post is a mess.~~

take me back to the basics and the simple life

20 nov 2016 - 21:00 Perseid is offline

Perseid 8184

Persia Lilith Morwen
HADES • HEAD COUNSELOR

Ik had me ietwat afzijdig opgesteld naast het kampvuur, nadat ik mijn cabin had verlaten voor de eerste activiteiten. Elke zomer reisde ik zo licht mogelijk, wat er in resulteerde dat mijn baggage vrij snel opgeruimd was. Daarnaast had ik alle tijd nodig om te herstellen van het schaduwreizen — een minimaal minpunt aan die kracht. Ik was in gedachten verzonken toen Conor in beeld verscheen.
'Wie we daar hebben,' er kwam onbewust een geamuseerde glimlach op mijn lippen te liggen. Ik had me aardig bewezen als Head Counselor en in de meeste gevallen duidelijk aanwezig wanneer het nodig had. Wellicht verbaasde het degenen die ik al langer kende dat ik mijn draai meer begon te vinden in het gehele kamp — en het uitgerekend daarom zo ironisch was dat het niet lang zou duren voor ik Camp Halfblood zou ontgroeien. 'Hoe gaat het met je? Leuk jaar achter de rug?' Mijn ogen gleden kort over Conors herkenbare gelaatstrekken heen, voor ik mijn schouders lichtelijk ophaalde en mezelf overeind duwde. Aannemende dat Conor begreep wat ik van plan was, liet ik me uiteindelijk iets verderop op een groenige boomstam zakken. Mijn zwarte jeans waren toch al niet meer te redden, maar ik vond het vervelender om conversaties te hebben met irrelevante mensen op afstand.
'Mijn moeder vond het een goed idee om mijn stiefvader eindelijk de waarheid te vertellen.' Ik pauzeerde om Conor zich een beeld te laten vormen van die situatie. 'Je weet hoe mensen zijn,' ik haalde mijn schouders op en richtte mijn blik op de kampvuren verderop. 'Mijn moeder had de briljante ingeving om hem het gewoonweg te laten zien. Weet je, hij had al helemaal een beeld van de duivel gevormd: heerser van de Onderwereld, alsof onze kelder stiekem een of andere aanbiddingsruimte zou kunnen zijn voor de doden. Anyway, hij pakte het dus niet zo goed op en toen ik met mijn bedenkingen uiteindelijk een hellehond in de woonkamer liet verschijnen verloor hij het. Damn ik heb hem bijna tot leven moeten wekken toen dat achter de rug was. Arme Azazel krijgt nu zelf vast een hartverzakking de volgende keer dat ik hem roep.' Ik schudde mijn hoofd, een halfslachtige glimlach op mijn gezicht.
'Hij is halsoverkop uit huis gestormd, en mijn moeder heeft alles moeten doen om Hades ervan te overtuigen dat het hoognodig was. Hij is boos op haar. Natuurlijk. Het is compleet tegen de regels. Maar na tien freaking jaar kon ze niet meer tegen hem liegen. Ik vind het vooral rot dat ze nu weer alleen is.' Ik zuchtte diep, te bedenken dat het zich nog niet eens zo lang geleden had afgespeeld.
'Met mij gaat het goed. Hoe zit het met Athena's goldon boy?' De ietwat plagerige toon kwam weer terug toen ik mijn ogen op hem richtte.

She is a calculated risk —
but man you are bad at math

Feel the fire, but do not succumb to it.

Index RPG Actieve Topics Zoek