• De Verbinding



    "We all have our story or else we wouldn't have sit here"


    "I thought I would have a better life here, that's a terrible lie"
    Geschiedenis
    De implantaten zijn ontdekt door Olivier Morgana, hij had al een tijdlang weinig tot niets te doen en dus ging hij experimenteren en wel op zijn kat. Hulpeloos draaide hij rondjes in zijn stoel met zijn kat op schoot wachtend op de ideeën die de professor te binnen zouden moeten schieten. Liefkosend aaide hij zijn kat toen zijn idee binnen kwam vallen, jaren geleden toen zijn kat alle vier zijn poten brak heeft hij hem nep poten gegeven. Dat was precies waar zijn oog ook nu op viel. De poten waren nooit een succes geweest maar wat als hij ze nu zou verbeteren tot een wereldwonder. Hij zette zijn kat op de grond neer en ging aan de slag. Nog geen halve dag later hield hij een klein chip in zijn handen, implantaten noemde hij het. Alweer ging hij oefenen op zijn kat, hij stopte de chip in zijn poten en wachtte rustig af. Langzaam maar zeker veranderde kat, hij ging steeds sneller rennen en kon nu met gemak de 30 kilometer per uur halen.Hij had iets nieuws ontdekt en dat zou hij gebruiken voor zijn nieuwe project...

    Wat spelen wij?
    De uitvinding van de professor is goedgekeurd. Nu zijn de implantaten echter niet zo gebleven als het was, ze zijn nog verder uitgebreid. Dokter Olivier Morgana heeft toestemming gekregen om zijn uitvinding verder uit te werken op een strikt verboden te komen terrein. Niet alleen heeft hij een stukje terrein gekregen ook heeft hij 12 proefpersonen gekregen, 6 jongens en 6 meisjes. Ieder meisje en iedere jongen kan nu zijn eigen implantaat krijgen en dan is het afwachten geblazen. Zullen deze kinderen/ jeugd vaak naar de psycholoog/psychologe moeten en hebben ze altijd begleiding nodig. Blijven alle draadjes op zijn plek of crasht het hele systeem en wat als het systeem crasht, doen de kinderen/jeugd dat dan ook? Je ziet het allemaal in deze RPG, de Verbinding.


    Welke rollen?
    Er zijn drie soorten rollen, je hebt de proefpersonen, de kamp psycholoog/psychologe en de wetenschappers.

    De proefpersonen
    Hiervoor zoeken we zes jongens en zes meiden. Wat kun je bij deze rol verwachten? Je speelt de proefpersoon, je krijgt/hebt een implantaat in je dit kan van alles zijn (zie Implantaten). De bedoeling is dat je dit gedeelte van jezelf gaat trainen en dat de wetenschappers hierbij testjes kunnen uitvoeren. Je wordt dus of onder handen genomen door de wetenschappers of je moet je eigen implantaat gaan uitbreiden. Er wordt de hele dag door op je gelet om te zien of er geen draadje los ging en je gek wordt of in ergere gevallen flauwvalt of sterft. Dit zal echter niet heel veel voorkomen door de strenge controles, houdt hier dus rekening mee. Daarnaast hebben de proefpersonen ook ieder hun eigen reden om in het kamp belandt te zijn, want het was algemeen bekend dat wat daar gebeurde niet leuk was. Zo kunnen de ouders gedacht hebben dat hun kinderen daar een beter leven zouden lijden omdat ze zelf heel erg arm waren of er te weinig voor hun kind waren of hebben de wetenschappers hun eigen kinderen naar het kamp gestuurd omdat ze vertrouwen hadden in het project. Gelieve andere niet na te apen met hun ideeën want als je niks kunt verzinnen, kun je altijd schrijven dat jouw personage uit het kindertehuis komen en dus geen ouders (meer) heeft. De meerderheid van de proefpersonen zullen uit het tehuis komen want alle proefpersonen die zich niet vrijwillig hebben aangemeld zijn uit het kindertehuis gehaald omdat deze volgens de overheid minder te bieden hebben.

    De pscyholoog/psychologe
    Deze helpt alle proefpersonen en wetenschappers met de hoge druk die op hen ligt. De proefpersonen zullen het af en toe zwaar hebben in het kamp en met iemand moeten praten. Je zal een heleboel vervelende dingen of gebeurtenissen over je heen krijgen en er wordt dus ook van je verwacht dat je hier tegen kan. De wetenschappers zouden overwerkt of gestresst kunnen zijn en ook voor deze mensen is er een plek vrij bij de psycholoog/psychologe. Ze kunnen hier tot rust komen en natuurlijk ook praten.

    De wetenschappers
    Ook voor de wetenschappers is het een hectische tijd. Ze moeten hun mond altijd op slot houden omdat ze een zware zwijgplicht hebben. De proef wordt in het geheim uitgevoerd en niemand mag er iets van weten of horen. Er ligt een hoge druk op alle wetenschappers door het korte tijdsbestek en de lopende vorderingen. De regering heeft er namelijke een tijdslimiet van een jaar opgezet, dit lijkt echter laner dan het, time flies guys. Ze zullen vaak een beetje overspannen en gestresst zijn maar over het algemeen hebben ze natuurlijk plezier in hun werk. Ze mogen allerlei proefjes op de proefpersonen uitvoeren en moeten klaarstaan als er iets met de implantaten gebeurt.

    De Dokters
    Deze houden de implantaten in de gaten en zorgen dat de proefpersonen niet gewond raken. Ze zijn erg aanwezig in het kamp en zorgen dat het medisch allemaal op rolletjes loopt. Zowel voor de proefpersonen en wetenschappers, zij staan ook iedere avond bij de deuren van de proefpersonen te controleren of de implantaten nog goed zitten. Ze hebben alle medische spullen tot hun beschikking en kunnen hier dus alles doen wat ze normaal voor hun werk ook hadden moeten doen. We zoeken 2 dokters.

    Overig
    Dan zijn er natuurlijk altijd nog de creatievelingen die zelf allerlei leuke toevoegingen kunnen en natuurlijk zijn ook jullie welkom, join the group!

    Implantaten
    Een implantaat bij je benen en voeten zorgt voor snelheid, oftewel je kan dus erg hard rennen en en andere sporten zoals zwemmen ook wat sneller.
    Een implantaat in je armen en handen zorgt voor sterkte, oftewel je kan alles tillen, vooruit duwen of kapot slaan.
    Krijg je een implantaat bij je neus, je mond en je oren heb je verscheterkte zintuigen, je kan alles veel beter horen, ruiken en proeven. Je kan ook beter zien in het donker.
    Krijg je een implantaat bij je hoofd en hersenen dan heb je super slimheid. Over de moeilijkste opdrachten en sommen denk je niet langer dan 10 seconden na.
    Krijg je een implantaat in je ruggengraat zorgt dit voor super lenigheid. Je kan je overal om en doorheen draaien en kan je lichaam gemakkelijk alle kanten opgooien.
    Krijg je een implantaat bij je ogen zorgt dit voor helderziendheid, oftewel je hebt toekomst blikken.

    Voor dat de implantaten zijn "geplaatst" zijn ze op allerlei dingen gecontroleerd en verzekerd. Stel er zou wat misgaan met de krachten of de proefpersonen worden te krachtig kunnen de wetenschappers nog altijd ingrijpen. In ieder chip zit een klein soort van bommetje, als de wetenschappers een knop indrukken zal de implantaat ontploffen, dit kan veel schade aanrichten bij de proefpersonen. Deze kunnen hiervan voor altijd verwondingen krijgen en er soms zelfs van sterven. Implantaten kunnen ook worden uitgezet. Dan voel je een bepaalde pijn door het implantaat denk aan kleine elektrische schokjes, of de pijn die je eigenlijk hoort te voelen. Dus als jij snelheid hebt en ze zetten je implantaat even uit voel je of kleine elektrische schokjes of hele erge spierpijn van de uren achter elkaar veel te hard rennen.


    "I sometimes wish I was like a bird, happy and free"


    "I love the way I move and think, but hate the way how I get treated about that fact"


    "And so the adventure begins..."





    "How do you feel? Worthless, but I am, I am just a stupid experiment."


    "You know, you need to experiment and we can't test in ourself you know"
    Waar wonen we?
    Het kamp is een grote open plek met een grote rivier rondom waaromheen weer een heel erg dicht bebost bos zit. In de rivier mogen de proefpersonen zwemmen, maar verder weg dan de rivier kunne ze niet.
    Een groot gebied, met daarom heen een grote rivier die soms ook door het gebied heen loopt, waar je in kan zwemmen. Achter het water staan hele hoge hekken waar flink wat stroom op staat. Je hoeft he hek naar met een vinger aan te raken en je krijgt een harde schok, zo hard dat je ene uur later nog naschokken kan hebben. Wanneer een van de proef personen dit hek aanraakt wordt hun implantaat automatisch uit geschakelt en voelen ze dus alle pijn en de elektrische schokken.

    Binnen in het gebied zijn er een paar bomen en zwem-meren. Het gebouw dat op het kamp staat is heel erg groot en onderverdeeld in meerdere kamers.De kamp woning is een groot gebouw, er zijn drie kamers in totaal. Een kamer voor de zes meiden en een kamer voor de zes jongens. De laatste kamer is voor de wetenschappers en psycholoog/psychologe. Voordat de proefpersonen hun kamer binnen mogen worden ze iedere dag streng gecheckt. Ze worden gecheckt op wapens en op hun implantaat, of deze nog helemaal op zijn plaats zit. Ook worden hun krachten elke week getest en af en toe versterkt.

    Rollen
    Vrouwelijke proefpersonen
    - snelheid - Grimmlove
    - zintuigen - JoSnape
    - intelligentie - DRAGONTRIBUTE
    - helderziend - MyDreams
    - lenigheid - LearnToPlay
    - kracht - _Insane
    Mannelijke proefpersonen
    Alleen helderziend en intelligentie zijn nog open bij de mannen
    - kracht -AiLaikHeda
    - zintuigen - Ortuexsy
    - snelheid - Scinttilare
    - lenigheid - ninutru
    -
    -
    Psycholoog/Psychologe
    De psychologen zijn vol!
    - psychologe - DRAGONTRIBUTE
    - psychologe - Polovina
    De wetenschappers/De dokters
    - wetenschapper - Ortuexsy
    - wetenschapper - _Insane
    -
    -
    -


    Lijstje
    -Naam / / Bijnaam
    -Geboortedatum / / Sterrenbeeld / / Leeftijd
    -Rol / / Welk implantaat* / / Hoe goed ben je in je werk?**
    -Innerlijk / / Karaktereigenschappen
    -Uiterlijk / / Foto's / / Beschrijving
    -Verleden / / Waarom zit je in het kamp?* / / Familie
    -Relatie's / / Vriendschappen en Vijanden
    -Extra / / Angsten / / Alergieën / / Likes / / Dislikes

    * alleen in te vullen voor de proefpersonen
    ** alleen in te vullen voor de wetenschappers

    Regels
    - Alleen Ortuexsy maakt de nieuwe topics aan, indien anders verteld.
    -Schrijf minimaal 150 woorden per post het liefst 200 woorden, maar we snappen als dat niet altijd lukt.
    -Geen perfecte personages, niemand is perfect.
    -Zet een sterretje achter de naam van je personage, zo weten we dat je het hele topic doorgelezen hebt en proberen we verwarring te voorkomen.
    -Als je rol klaar is kun je het in het topic melden of een gastenboekberichtje naar ons toe sturen dan zullen wij zo snel mogelijk je personage bekijken goedkeuren of je vragen nog het een en ander aan te passen.
    -Maak geen ruzie buiten de RPG, in de RPG is natuurlijk wel toegestaan.
    -Als je vragen hebt je kan ze altijd bij Ortuexsy kwijt.
    -Gelieve de relatie's van te voren niet helemaal uit te gaan denken, maar meer in grote lijnen zo kan het nog altijd veranderen.
    -Als er nu heel veel potentie voor is zullen we kijken naar een manier om het verder uit te breiden.
    -Als je één of meerdere extra personages wil dan moet hier minimaal één professor tussen zitten.
    -Veel plezier ^^



    Het begin:
    De proefpersonen verblijven nu al drie weken in het kamp waar ze al een aantal keer onder de loep zijn genomen door de wetenschappers en de psychologen. De spanning tussen de twee groepen beginnen steeds meer op te lopen vooral wanneer het steeds duidelijker wordt dat de wetenschappers de proefpersonen meer als een ding zien dan als een echt mens. Vele proefpersonen zijn al veel verder gevorderd met hun implantaten en ze beleven er zelfs lol mee anderen glijden alleen maar verder weg in die bodemloze put. Daarnaast is er een klein groepje proefpersonen plannen aan het smeden om weg te komen uit het kamp, gaat het ze lukken?

    De wetenschappers mogen overigens ook bespeeld worden, op de twee die hiervoor een rol hebben na

    [ bericht aangepast op 30 okt 2016 - 15:58 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Mt


    I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

    MT

    MT


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Jake Cooper


    "Jo" vrolijk rende ik op haar af. Jo was één van de weinige die ik wel mocht in het kamp, daarnaast had je ook nog de mensen waarvan je net deed alsof je ze mocht maar ze vanbinnen wel op een kanon kon zetten. Jo was er daar niet een van, Jo was een meisje dat ik oprecht mocht, samen met Kristie, zij voelde meer als een zusje voor hem. Ze was een kleine kluns die zichzelf goed in de nesten kon werken en als dat het geval was stond hij zijn mannetje voor haar. "Je weet niet waar ik net achter kwam" mijn stem was vol enthousiasme iets wat ik niet snel van mezelf zou verwachten en weer verbaasde me het hoeveel Jo wel niet in me losmaakte, normaal zou ik al nooit naar iemand toe rennen. "Deze plaats" ik wees om me heen "is gewoon omringd met een stom hek, daar moeten we toch wel omheen kunnen komen?" ik glimlachte naar haar en als gewoonte spitste ik mijn oren. Zo kon ik alle gesprekken mee luitsteren, iets wat ik maar al te graag deed, gesprekken af luisteren. Ik liet mijn hand in mijn jaszak glijden en vond daar het vertrouwde sigaretten pakje, als ik rookte ging mijn brein pas echt open staan. Dus op het moment kon ik wel een paar sigaretten gebruiken. Ik en Jessica hadden daarover een goede deal gemaakt, ik hield haar op de hoogte van de nieuwste nieuwtjes en zij zou zorgen dat ik meer dan genoeg sigaretten op zak had. Wat een onzin ook dat je eigenlijk niet in het kamp zou mogen roken, een mens mocht toch wel zelf kiezen waaraan hij dood wou gaan. Velen roken misschien omdat ze er verslaafd aan zijn, ik rook om er dood aan te gaan, je moet uiteindelijk toch ergens dood aan gaan niet? Daarnaast is roken gewoon een opluchting op zichzelf. Je brein gaat er lekker van open staan en je wordt een beetje dromerig in je hoofd, al brengt het wel de meest verschrikkelijke geur met zich mee, ook daar was tegen op te knokken met wat kauwgom. "Dus morgen op ontdekkingstocht?" ging ik met mijn gedachten terug naar het gesprek.

    [ bericht aangepast op 30 okt 2016 - 15:57 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Diana ''Speedy'' Jade Silverton
    16//Speed//talking to: Foxy



    Ik loop naar Foxy toe. De meeste noemen haar Foxy, maar ik noem haar soms toch wel Ana. Ik ben de denk ik een van de enige die haar Ana noemt, maar ik vind Ana een mooie naam, van daar. Ze is ook de enige op het kamp die weet van mijn overleden broer, de rest gaat dat niks aan. Ook is ze de enige die weet van mijn belofte aan mijn broertje, dat ik heb snel weer zou zien. We moeten hier weg, dan kan ik weer naar hem toe.
    ''Hey, hoe gaat het met je?'' Vraag ik aan haar. Ik voel me van binnen toch wel een beetje hyper en ik heb zin om iets leuks te doen buiten, iets actiefs. Ik glimlach naar haar. ''Heb je zin om straks iets te doen, zwemmen, klimmen of zo?'' Ik kijk haar lachend aan. ''Als je niet wilt hoeft het niet hoor, het maakt mij niet uit.''

    [ bericht aangepast op 30 okt 2016 - 16:23 ]

    Allys Ashling Baratheon




    Ik rek mezelf uit, en kijk naar de wetenschapper die mijn implantaat heeft getest. Ik moest mezelf in allerlei bochten wringen en oefeningen doen. Ik kijk afwachtend naar de wetenschapper die het klembord vast heeft. Hij mompelt een paar dingen en begint op fluistertoon tegen de andere wetenschappers te praten, terwijl ze af en toe een blik op mij werpen. De ergenis slaat toe bij mij. Als ze na 10 minuten nog steeds negeren kuch ik overdreven. 'Hallo, het gaat hier om mijn resultaten van míjn lichaam en míjn implantaat dus ik wil graag weten hoe het zit' zeg ik geïrriteerd. De wetenschapper die de leiding heeft kijkt mij aan. Ik vergeet zijn naam steeds, iets met Frederick, of iets wat erop leek. 'Deze onderzoekers zijn voor wetenschappers' antwoord hij op precies dezelfde toon terug. Hij nam me onbeschaamd op, van top tot teen en weer terug. 'Jíj bent overduidelijk geen wetenschapper' vervolgt hij. 'Nee maar ik ben wel de persoon die je net getest hebt en haar resultaten wilt weten' snauw ik hem toe. Deze wetenschapper testte me een keer in de twee weken, waar ik blij mee was. We konden elkaar niet uitstaan. Dat werd al vanaf de eerste seconde duidelijk toen ik deze ruimte in stapte en hij er stond. 'Je krijgt die resultaten niet en daarmee basta' gromt hij, en draait zich weer om. 'Pardon?' Zeg ik, terwijl ik me inhou om hem niet naar de strot te vliegen. Ik loop met een soepele, bijna katachtige trent naar de wetenschapper die het klembord heeft overgenomen. Ik pak het met een soepele beweging uit zijn handen en lees de resultaten. 'uhu.....Blablabla......hmmm......' mompel ik terwijl ik de blaadjes op het klembord lees. 'Geef hier rotkind' snauwt Fredje - Ik noem hem maar zo - Hij probeert het klembord uit mijn handen te trekken,maar ik buig soepel helemaal naar achter, waardoor zijn hand over me heen gaat. Zodra ik de laatste regels gelezen heb, kom ik weer omhoog en geef het klembord aan Fredje. 'Kijk, was het nou zo moeilijk om dat te laten lezen?' Grinnik ik, kijkend hoe hij rood aanloopt. Voor ik het doorheb, slaat mijn hoofd opzij en zit er een brandende plek op mijn wang. Mijn glans in mijn ogen verdwijnt en woedend kijk ik Fredje aan. 'Jij bent niet zo slim bezig nu' zeg ik woedend. Boos been ik de ruimte uit. 'Wacht maar ik pak je terug' snauw ik woedend tegen hem. Ik smijt de deur dicht, waardoor er een luide knal klinkt die weet ik niet hoe ver te horen is. Terwijl ik weg been richting het meer kom ik langs twee mensen heen. Ik heb werkelijk geen idee wie het zijn, het enige wat ik nu wil is naar het meer. Als ik bij het meer ben, trek ik het shirt over mijn hoofd, trap mijn schoenen uit, en trek mijn skinny jeans uit. Ik gooi het op een hoopje aan de kant. Het deert mij niet dat ik hier in mijn ondergoed staat. Mijn figuur is goed, waarom zou ik het dan niet mogen laten zien? Ik neem een klein aanloopje, en spring met een sierlijke boog het water in. Ik blijf onderwater tot ik mijn longen voel branden, smekend om meer lucht. Als ik boven kom, sluit ik mijn ogen, en luister naar het geluid om mij heen. Het gekwetter van de vogels, het geluid van het water, mijn ademhaling. Maar ook het zachte gezoem van het hek dat om het terrein staat, waardoor ik weet dat ik hier niet uit zal kunnen komen. ik ben trouwens ook niet zo stom om het te proberen maar goed. Toen ik de eerste woedeuitbarting kreeg hier, ben ik hier ook heen gevlucht, en bijna tegen het hek aangerend, waardoor ik achter het bestaan ervan kwam. Dan neem ik een diepe teug adem en duik weer onder, het diepe water in.



    ooc: Gelijk Allys ruzie laten maken :')


    I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

    Jo Whistle The Ear and The Eye
    "I Believe this is Killing Me...."



    "Jo" Ik draai me meteen om als ik mijn naam hoor, ik grijns als ik zie dat het Jake is, hij mag me best verstoren als ik bezig ben met andere mensen afluisteren, híj wel. "Je weet niet waar ik net achter kwam" een grijns verschijnt op mijn gezicht als hij voor me gaat staan, "Nou vertel..." zeg ik en sla mijn armen over elkaar, wat heeft hij ontdekt? Hij is meestal nooit zo enthousiast. "Deze plaats" ik volg zijn hand met mijn ogen, verder staat alles stil, "is gewoon omringd met een stom hek, daar moeten we toch wel omheen kunnen komen?" mijn gedachten ratelen door elkaar, het zou te makkelijk zijn! Dat zouden ze toch nooit doen!? Alleen maar een hek? Zo speciaal zijn we dan ook niet. Niet dat ik dat ooit had gedacht maar toch. Mijn blik gaat naar Jake, hij is aan iets anders aan het denken. Misschien is het handig om te wachten totdat hij klaar is met denken. Ik ken hem langer als vandaag. Jake pakt sigaretten, iets waar iemand mij ook wel blij mee kan maken, maar niet dat het mijn leven is, Jake zijn leven wel...
    "Dus morgen op ontdekkingstocht?" nu schrik ik op, ik kijk Jake schuin aan maar mijn blik gaat snel weer naar een grijns, "Duh! Ik laat me hier niet wegrotten!" mijn stem houd ik gedeisd, hard praten is niet echt iets voor mij, ook als anderen dat doen kunnen ze een klap verwachten, ja of niet, als het info is die handig voor mij is niet.... "Hoelaat en waar gaan we afspreken dan?" actie ondernemen, als we hier weg kunnen, dan ook gaan!

    [ bericht aangepast op 30 okt 2016 - 20:26 ]


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Mt


    Ich liebe dich 27.12.23

    Jake Cooper


    "Duh, ik laat me hier niet wegrotten" ik glimlach om Jo's reactie, dat is precies de reden dat het meisje me zo aanstaat, ze denkt hetzelfde als ik.
    "Hoelaat en waar gaan we afspreken dan?" Dat was een goede vraag, iets waar ik zelf nog niet over na had gedacht. "Ik kom jou morgenvroeg ophalen? Als je om half zeven bij het meer staat sta ik daar op je te wachten" zonder enige genegenheid por ik haar in haar zij. Het is een vriendelijk gebaar dat ik mezelf heb aangeleerd. Meiden vonden het vroeger altijd geweldig, nu was Jo nog een van de weinige waar ik het bij deed. Het sigarettenpakje dat ik in mijn hand had leek wel in mijn hand te branden, ik moest een sigaret hebben, maar dit was mijn laatste pakje en ik zag Jessica aan het einde van de week pas weer. Toch pakte ik de sigaret uit het pakje en keek twijfelend hoeveel er nu nog in zaten, heg waren er nog zeven. Gentle als ik ben bood ik er Jo -ondanks het feit dat het er nog maar zeven waren- eentje aan. Ik pakte de zwarte aansteker uit mijn andere zak en stak hem aan, de zoveelste sigaret van mijn leven. Ik twijfel of ik een stukje bij Jo weg moet lopen, vele mensen hebben een hekel aan rokende mensen in hun buurt maar bij Jo wist ik dit nooit zeker. Ikzelf had vroeger ook een enorme hekel aan rokers, nu ik er zelf een van ben probeer ik dit dan ook zoveel mogelijk voor andere te vermijden. "Als ik weg moet, dan kun je dat gewoon zeggen hé" Jo was toch wel het type meisje die dat gewoon zei maar voor de zekerheid zei ik het toch maar even. Ik laat me door mijn knieën zakken en mijn kont belandt op het groene gras. Ik klop met mijn hand naast me als teken dat Jo naast me moet komen zitten. "Over dat wegrotten hé, wij komen dan wel samen in de vuilnisbak terecht toch" ik geef haar een dikke knipoog, al realiseer ik me op dat moment wel dat dit ook echt is wat ik wil. Ik zou niet alleen willen sterven maar ook niet met iemand die ik niet mag, Jo was perfect als vuilnisbakken maatje, want ik wist wel zeker dat wij geen mooi graf zouden krijgen.

    [ bericht aangepast op 31 okt 2016 - 22:02 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Jessica Lunea Brinks


    Gefrustreerd gooide ik de mappen en losse vellen papier van mijn bureau af. De proefpersonen liepen hier nu al drie weken rond en heel veel verder waren we niet in ons project gekomen. Nu heeft Olivier Morgana ook niet precies verteld waar we op moesten letten, we moesten alleen iedere keer aller resultaten opsturen, iets wat dan ook standaard gebeurde. Alles hier was opgezet met als doel een nieuw soort mens te ontwikkelen, "De Super Mens" nou dat was gelukt. Het was al meer dan duidelijk geworden dat de implantaten werkten en dat de proefpersonen ze ook al vrij snel onder de knie kregen, wat echter nog niet duidelijk is, is het feit of er ook een keer kortsluiting gaat ontstaan en of de proefpersonen nu liever met implantaat of zonder hadden geleefd. Dat was iets waar ik mijn zinnen op had gezet, om daar achter te komen, niet dat ik hier een stap verder in ben gekomen allemaal zijn het gesloten boeken, stuk voor stuk. Je moet ze pakken op het moment dat ze zwak zijn, dan pas vertellen ze en dat moment was nog niet gekomen. Geduld zeggen ze dan, in de wetenschap bestaat geen geduld in de wetenschap bestaat alleen een tijdsperiode versnellen, iets waar ik dan ook zeker voor zou gaan zorgen. Ik begin de mappen en bladeren van de grond af te rapen terwijl ik verder peins, hoe zou ik dat het beste kunnen doen? Ik krijg alle informatie die ik nodig heb van Jake, hierdoor weet ik wel wanneer iemand zwakker is, of althans als dat lijkt. Als ik aan Jake denk, krijg ik een vertekend waanbeeld van de jongen in mijn hoofd, hij doet alles voor zijn doosje sigaretten, de jongen heeft niet door hoe belangrijk die informatie voor mij als wetenschapster is, die jongen heeft niet door hoeveel misbruik ik kan maken van zijn woorden, het is een eigenschap die hem siert en tegelijkertijd haat ik hem daarom. Hoe kun je zo onbenullig zijn? Ik gooi de mappen en bladeren terug op het bureau en besluit snel een hapje lucht te gaan scheppen, frisse lucht en het groen om me heen heeft me altijd goed gedaan en dat doet het nog steeds. Ik haalde diepe teugen lucht naar binnen om ze vervolgens weer uit te blazen er bleef een klein rookwolkje achter, iets wat altijd gebeurde als het winter was. Als klein kind ging je altijd net doen of je rookte, voor vele kleine kinderen is het nu echter al waarheid geworden. Denk Jessica denk! sprak ik mezelf streng toe. Het mocht me dan niet meteen te binnen zijn geschoten, het plan dat ik nu had bedacht zou wel eens kunnen werken. Ik moest de proefpersonen naar hun breekpunt brengen en als ze balanceren tussen instorten of nog even volhouden, dat moment moest ik toeslaan. Dan moest ik net het schepje geven dat de weegschaal zou laten doorslaan, wanneer ze een emotionele uitbarsting zouden hebben gehad zonder kortsluiting of andere symptomen, dan zou het veilig zijn.


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Jo Whistle The Ear and The Eye
    "I Believe this is Killing Me...."



    "Ik kom jou morgenvroeg ophalen? Als je om half zeven bij het meer staat sta ik daar op je te wachten" Meteen krijg ik een por waardoor ik een stapje opzij doe en hem lachend aankijk, "Is goed, ik wacht wel op je.." Jake pakte zijn sigaretten, shit, er zitten serieus nog maar zeven in! Een van de dingen die Jake vaak doet bood hij me er eentje aan, "Nee joh, je hebt er nog maar zeven, ik hou hem van je tegoed..." is mijn reactie daarop. Jake steekt hem aan en gaat roken, het rook kwam uit zijn mond en de geur ging door tot aan mijn botten. Meestal zou ik zeggen dat het persoon op moest rotten maar deze keer vind ik het niet zo erg. Alsof Jake me verlamd. "Als ik weg moet, dan kun je dat gewoon zeggen hé" ik schiet meteen in de lach, "Tuurlijk!" Jake laat zich op het gras vallen en gebaard dat ik naast hem mag komen zitten, meteen plof ik naast hem, "Over dat wegrotten hé, wij komen dan wel samen in de vuilnisbak terecht toch" Ik doe even alsof ik nadenk, "Ja, tuurlijk! Duh!" grijns ik en ga liggen, zitten kost veel moeite en met liggen hoef je niets te doen. Ook mijn ogen sluit ik, om misschien wat extra prikkels weg te laten. "Denk je dat we hier ooit weg kunnen komen?" vraag ik zuchtend. Ik hoef hier niet voor altijd te blijven! Hell no! "En als we weg kunnen, dan blijven we toch wel vrienden?" vraag ik iets zachter, ik weet zeker dat hij het verstaat, hij heeft een goed gehoor. Ik hoop heel erg dat we dan samen blijven als vrienden, misschien, misschien wel me-. Vast niet, hij heeft genoeg meisjes om hem heen, denk ik, vast wel, ik let er eigenlijk niet heel erg op. Maar ik maak vast geen echte kans.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Ana(ïs) Foxy Westwood
    Proefpersoon || Page 1 || Talking to Diana
    Clothes
    Shoes



    "I'm like a fox, sly and clever."






    Ik drukte mijn handen tegen mijn hoofd. Ik had bonzende hoofdpijn, van alle testen die ze deden.
    Ik zag Diana op me af komen. Ik glimlachte; we zijn goede vriendinnen. Ik weet als enige dat haar broer is overleden, en dat ze een jonger broertje heeft, die ze belooft heeft om terug te komen. En zij weet hoe ik mijn ouders en zus verloor.
    'Hey, hoe gaat het met je?' vroeg ze. Voordat ik kon antwoorden vroeg ze of ik zin had in iets leuks, zwemmen of klimmen. Ik glimlach naar haar. Zo te zien is ze een beetje hyper. Ik grinnikte, en antwoordde: 'Klimmen lijkt me leuk. Zullen we naar die boom daar?' Ik wees op een gigantische boom. Ik liep er naartoe. De takken onderaan waren dun en breekbaar, maar bovenaan waren ze dik en stevig. Als je in de boom wou klimmen, zou je eerst een sprong moeten maken, om bij de eerste tak te komen. Diana en ik waren slank en tenger, dus dat zou geen probleem voor ons zijn. 'Zullen we hierin klimmen?' vraag ik grijnzend.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2016 - 9:44 ]


    Never grow up, it's a trap.

    Bella Velié
    Psychologe || Page 4 || Talking to Jo and Jake
    Clothes



    "I will be there for you..."






    Ik geniet van de zon die op mijn huid kietelt. Ik zie ergens Jo en Jake liggen. Hoofdschuddend loop ik naar hen toe. Die twee samen... Die voeren sowieso iets in hun schild. Ik loop naar hen toe en ga naast hen zitten. 'Goeiemorgen,' groet ik hen. Ik zie een sigaret in de handen van Jake. 'Dat mag niet, Jake, en dat weet je onderhand zelf ook wel,' zeg ik geërgerd, en knik naar de sigaret. Ik kan met bijna alle kinderen goed opschieten, maar Jake en Jo zijn anders. Die hebben duidelijke grenzen nodig.
    De wetenschappers vroegen of ik hen wou begeleiden. Ze zeiden dat dat een 'geschikte klus' voor mij zal zijn.
    Soms heb ik het idee dat Jake een oogje op Jo heeft, en andersom. Maar dat laat ik natuurlijk niet blijken.
    Ik kijk ze weer aan. 'De wetenschappers hebben gezegd dat ik jullie moet begeleiden, dus dat ga ik ook doen. Als er iets is, kunnen jullie altijd op mij rekenen.'


    Never grow up, it's a trap.



    Troy Mason Beckham
    "I don't think I'm special, you do."
    Kalm | In het meer | Praat met Allys

    Ik had behoefte aan wat buitenlucht, dus ik verwisselde mijn joggingsbroek voor een spijkerbroek en trok een vest aan over mijn t-shirt. Ik liep nog even snel langs de spiegel, waar ik mijn hand even door mijn haar haalde, waarna ik de ruimte verliet. Ik had de hele tijd nog niets nuttigs gedaan, behalve heen en weer lopen zonder doel, dus een frisse kon er wel vanaf. Voorzichtig trok ik de deur open, zodat deze niet ineens uit zijn voeg zou worden getrokken, zoals al een paar keer gebeurd was. Het was even schrikken, maar uiteindelijk had ik wel wat meer controle gekregen. Alleen wel nadat de chip wat werd aangepast.
    Het was mooi weer, dus misschien kon ik even een duik in het water nemen. Ik klapte even luid in mijn handen en grinnikte van het weergalmen door de gang. De ruimte die ik had hier in het kamp was beperkt, maar het was meer dan ik in het pleeghuis had gehad. Ik genoot er nog altijd van. Ik was hier nu drie weken, met de rest van de jongeren en sommige werden een beetje opstandig. Ik gaf gewoon duidelijk mijn grenzen aan, maar om eerlijk te zijn merkte ik ook wel dat de psychologen en wetenschappers begonnen wat vreemder te doen, maar ik denk dat ze dit doen omdat ze willen dat het project slaagt.
    Ik opende de deur naar buiten en snoof de buitenlucht in, waarna ik mijn wandeling richting het meer voortzette. Daar aangekomen keek ik in het rond, waarna ik iemand boven zag komen. Voor zover ik kon zien was het Allys.
    "Hey, Al!" riep ik naar haar en ik zwaaide even, zodat ze mij zag staan. "Ik kom er bij in, even afkoelen." Ik trok mijn vest en shirt uit, waarna ik mijn schoenen uit schopte, samen met mijn broek. Ik had al gezien dat Allys ook niet meer dan haar ondergoed droeg, dus ze zal het ook niet erg vinden mocht ik er op deze manier bijkomen, en daarbij, ik viel niet op haar en dat wist iedereen hier in het kamp wel al.
    Ik sprong het water in en ging even kopje onder, waarna ik mijn weg naar Allys toe waande. Ik kwam boven water en lachte.
    "Wil je vliegen?" Vroeg ik grinnikend, denkend aan het feit dat ik haar de lucht in kon gooien, zodat ze het water in kon duiken.

    [ bericht aangepast op 1 nov 2016 - 16:59 ]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Grimmlove schreef:
    Diana ''Speedy'' Jade Silverton
    16//Speed//talking to: Foxy



    'Klimmen lijkt me leuk. Zullen we naar die boom daar?' Ze wijst naar een grote boom. Ze loopt erheen en ik volg haar ernaartoe. 'Zullen we hierin klimmen?' Ik kijk naar de gigantische boom, hij heeft een paar dunnen takjes in het begin, maar later worden ze wat dikker. Ik kijk haar grijnzend aan. 'Het zou zonde zijn als we het niet doen, ' grinnik ik. Ik spring en pak een stevig tak vast, waar ik me gemakkelijk op hijs. Ik ga erop staan en ga dan naar de volgende tak, ik ga zo door tot ik helemaal boven ben. Hier heb je mooi uitzicht over alles, je kan het hek vanaf hier goed zien. Als die er niet was, was ik allang weggegaan. Ik kijk naar Ana. 'Denk jij soms ook niet hoe het zou zijn als je hier niet was.'