[RPG-200] Once upon a time || Next generation || Speeltopic 1 - Speeltopics

Er zijn jaren voorbij gegaan na de laatste vloek die de sprookjesfiguren naar Storybrooke brachten, jaren geleden zijn de sprookjesfiguren voorgoed terug gekeerd uit Storybrooke en hebben ze alles in de enchanted forest weer opgebouwd en leiden ze weer hun eigen leven, de meestje sprookjesfiguren die we nu kennen hebben kinderen gekregen en sommige zijn zelfs al grootouders geworden, maar nu is er een nieuwe vloek in de maak, een wraakachtie van de dochter van Rumplestiltskin die al een aantal maanden plotseling verdween, zijn dochter verwijt het de sprookjesfiguren en wilt wraak nemen om hun allemaal weer terug naar Storybrooke te vervloeken.
Echter proberen de kinderen en de kleinkinderen van hun dit te stoppen, ze schakelen zelfs de mensen in uit andere werelden, hierdoor nodigen ze perongeluk en onbedoeld vijanden uit...

De vloek is dus nog niet uitgesproken maar wel al in de maak, later als jullie dat willen kan dat altijd nog gebeuren.

Invullijstje
Rol:
Naam+Achternaam:
Leeftijd:
Geslacht:
Ouders:
Grootouders:
Karakter:
Uiterlijk:
Welk wereld:
Relaties:
Extra:


Meisjes TIJDELIJKE STOP OP VROUWEN!
Serena Gold || dochter Rumplestiltskin || Enchanted forest || DarkOne
Ekaterina Pan || dochter Peter Pan || Neverland || Polovina
Dochter Tiana en Naveen || Gereserveerd door Flowerpowers
Dochter Roodkapje || Gereserveerd door || Nightflowers
Noah Melinda Beast || Sigil
Ana(ïs) "Mooncat" Hood-Westwood ||DRAGONTRIBUTE


Jongens
Damian Jones/Hook || zoon Captian Hook || Enchanted forest || DarkOne
Alex Kian Pan || Santorski
Felix Whistle | Seven || JoSnape
Peter Pan || Heyitsgraham
Damon Ramsay Hood "The Demon" || Missrosaline




Regels
In het begin max 2 personages per persoon, later mag je er meer.
Jongens en meisjes gelijk houden!
Geen mary sue/gary stu
200 woorden
Twee kinderen per sprookjesfiguur

Alice Foxy Blanchard
Daughter Of True Love || Page 3 || Sister of Emma || Woodfairy
Hair
Dress
Shoes

"I'm a product of true love, but I never wantend to be that."

'Ja, natuurlijk ben ik zijn zus!' roept ze uit. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Nou, de gelijkenis is niet te zien!' snauw ik. Ik grinnik dan. 'Ik weet trouwens niet eens of hij je volle broer is, hij kan ook je halfbroer zijn.' Ik speel met mijn ketting met Dark fairy dust. Ik heb nu ontzettend veel zin om het op haar te gebruiken, maar ik doe het niet. 'Dit was een vergissing,' zeg ik. 'Ik had niet moeten komen.' Ik bijt op mijn lip en loop weg, maar ik val over een krukje en ik val keihard op mijn gezicht. Ik beet daardoor op mijn tong en direct begint die te bloeden. Ik sla mijn ogen ten hemel. Wat een afgang....

[ bericht aangepast op 7 nov 2016 - 10:29 ]

---

Never grow up, it's a trap.

'Nou, de gelijkenis is niet te zien!' kaatst ze terug waardoor ik grijns, "Ik zie het, 100% Love..." zeg ik sarcastisch. 'Ik weet trouwens niet eens of hij je volle broer is, hij kan ook je halfbroer zijn.' ik zucht, "Gelukkig is hij niet mijn volle broer..." zeg ik.
'Dit was een vergissing, Ik had niet moeten komen.' ze draait zich om op maakt aanstalten om weg te lopen, ho eens, denkt ze dat ik haar zomaar laat gaan, een mengsel van True Love, daar kan ik wel iets mee...
Toch hoef ik niet veel te doen want door haar enorme klunzigheid heeft ze zichzelf al onderuit gehaald, "Ging goed meid..." zeg ik sarcastisch en doe de deur op slot met magie. "Ik had niet verwacht dat je daarover zou vallen..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Alice Foxy Blanchard
Daughter Of True Love || Page 3 || Sister of Emma || Woodfairy
Hair
Dress
Shoes

"I'm a product of true love, but I never wantend to be that."

'Ging goed meid,' zegt Jo sarcastisch. Ik hoor een klik en besef dat het een deur is die op slot valt. 'Ik had niet verwacht dat je daarover zou vallen...' Blijkbaar amuseert ze zich wel. Ik kom overeind. Ik werp haar een woedende blik toe en loop naar de deur. Ik draai de knop om, maar er gebeurt niets. Weer draai ik de knop om. Weer gebeurt er niets. 'Laat me eruit,' zeg ik en ik voel me stem trillen. Ik rammel aan de deurknop. 'Laat me eruit!' roep ik, en de paniek is in mijn stem te horen. De paniek golft door me heen. Wat gaat ze met me doen?

[ bericht aangepast op 19 jan 2017 - 12:45 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Foxy werpt me een woedende blik toe waardoor mijn grijns alleen nog maar groter word. Snel loopt ze naar de deur, ze draait de knop om maar er gebeurt niets, natuurlijk niet, ik had hem net op slot gedaan! Weer probeerde ze het, zonder resultaat.
'Laat me eruit,' ik schiet in de lach, denkt ze serieus dat ik dat doe? 'Laat me eruit!' De paniek in de stem van Foxy begint naar voren te komen, perfect.
"Ben je bang?" grijns ik, "Ik ben het toch maar? De dochter van The Dark One... Meer niet... Jammer voor jouw dat ik het nooit zo leuk heb gehad thuis, ik ben ook niet gewend aardig te doen tegen anderen.." grijns ik, "Maar ik ben het maar, niets bijzonders..." zeg ik en laat de kaarsen branden zodat er nog een beetje licht was.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Damon Ramsay Hood "The Demon" Enchanted Forest — Outfit Met elke voetstap die ik zette klonk zachtjes het gekraak van takjes en bladeren. Ik keek voortdurend goed om me heen om te kijken of iets of iemand mij in de gaten had. Plots bleef ik stilstaan toen ik een geluid hoorde. Ademloos verroerde ik mij niet. Ik pakte enkel mijn boog en legde alvast een pijl neer voor het geval dat ik mezelf moest verdedigen. Langzaam draaide ik mezelf richting het Noordoosten, waar het geluid vandaan kwam. Voorzichtig begon ik weer te lopen, echter klonk nu het geluid opeens vanuit het Zuidwesten. Vliegensvlug draaide ik mij om. Een zwarte schim verscheen achter een boom, waardoor ik besloot een achtervolging in te zetten. De zwarte schim rende voor me weg, maar helaas was deze persoon te dom om in een rechte lijn te rennen. 'Time to pray,' zei ik tegen mezelf waarna ik in een snelle beweging mijn boog had aangespannen en het schot alweer gevuurd had. Raak, recht in de rug van de schim. Ik borg mijn boog weer op en liep richting de schim toe, die uitgestrekt op de vloer lag. Lachend draaide ik de persoon om, maar schrok toen ik kleine Roland zag liggen. 'Roland?' riep ik verbaast. Mijn kleine halfbroer bleek al wit te kleuren. 'Wat deed je verdomme hier?' Het kleine ventje probeerde iets uit te brabbelen, maar ik kon hem niet verstaan. Hij had veel pijn, dat zag ik zo. Ik draaide hem op zijn zij en trok de pijl uit zijn rug, waardoor hij het uitschreeuwde van de pijn. Met mijn andere hand ging ik over de wond heen waarna deze verdween. Dit was één van de eerste spreuken die ik van mijn moeder had geleerd. 'Voor geval in noodsituaties,' had ze tegen me gezegd. Een noodsituatie was dit zeker. Ik had bijna Roland vermoord... Gek genoeg had dit alles me wel een kick gegeven. Was dit de kwade kant van mijn moeder dat even naar boven was gekomen. 'Ren snel naar huis Roland en geen woord hierover,' sprak ik hem streng toe, waarna ik mijn weg in het bos vervolgde.

" Wanting to be someone else is a waste of who you are." Excuses voor de late post. Ik was deze roleplay helemaal vergeten

---

Always follow your dreams or else you'll live in a nightmare

Aan de blik van Ekaterina kan ik zien dat ze niet begrijpt, wat ik al had verwacht. Hierom moet ik even grinniken en al helemaal als ik zie dat het haar echt dwars lijkt te zitten. Aan haar houding kan ik concluderen dat ze erover na aan het denken is, maar dan bedenk ik me dat een sprong in het diepe ook niet verkeerd is. "Onderschat me niet, ik weet niet wat ik voor je moet doen, maar ik kan de buitenwereld aan,". De woorden van mijn dochter klonken weer in mijn hoofd. Misschien onderschatte ik haar wel. Wat Alex betref... Ach, daar ga ik geen eens over beginnen. "Goed dan," ik loop weer naar mijn kinderen toe en uit mijn broekzak haal ik een bean, a magic bean. Met een glimlach gooide ik de bean op de grond, waardoor een portaal ontstond. "Let's go and play, childeren." lach ik.

---

If no one else will defend the world then I must

---

Ik keek nogal moeilijk na de vage woorden van mijn vader. Wat bedoelde hij nou in vredesnaam? Was dit allemaal een grote grap?
Toen hij zijn laatste zin uitsprak, en duidelijk naar mij keek, vestigde ik mijn blik even naar de grond. Ik wist dat het over mij ging. Oké, ik was niet altijd gehoorzaam tegenover hem, en was het ook zeker niet met sommige daden van hem eens. Toch zou ik hem nooit daadwerkelijk verraden. Hij was tenslotte familie, hoe erg de haat zo nu en dan voor elkaar ook was.
Ik heb vaak genoeg geprobeerd net zoals Ekaterina te zijn. Het punt is dat ik gewoon totaal niet op elkaar lijk. Ik kan iedereen hier wel voor de gek gaan houden, maar daar schiet ik ook niets mee op, hoe graag mijn vader ook twee kinderen die op hem lijken zou willen hebben.
Ik raapte al mijn moed bij een, en begon tegen hem te praten. "Ik weet dat je liever Ekaterina hebt, en dat maakt mij ook niets uit. Maar je kunt best een keer proberen ook in mij te geloven. Ik zal proberen mijn best te doen, en dat is alles wat ik kan doen. Ik hoop dat dat genoeg is." zei ik, en keek nog steeds naar de grond. Daarna deed hij iets wat ik totaal niet had verwacht. Hij pakte een magic bean uit zijn broekzak, en gooide deze op de grond, een portaal creërend.
Ik keek Ekaterina aan, en daarna mijn vader, niet goed wetend wat te doen.

---

How far is far

I'm not here for your entertainment" ||Kleding|| Haar||

Ik hoor mijn vader uiteindelijk de conclusie trekken dat hij waarschijnlijk mij mijn zin gaat geven waardoor ik glimlach. Hij haalt een boon uit zijn broekzak. Wat moet je in hemelsnaam met een boon? Maar vervolgens wanneer de boon de grond aanraakt, ontstaat er een portaal. Ik kijk zowel mijn vader als Alex aan. Ik twijfel eerst of ik als eerste de portaal in zou stappen of eerst de kat uit de boom zou kijken. Vooral omdat mijn vader soms geniepig met dit soort dingen is, maar dat kan ik hem niet kwalijk nemen aangezien ik zelf ook zo ben. Inmiddels ben ik opgestaan en veeg ik het aarde van me af. Ik loop stapje voor stapje richting het portaal. Ik voel mijn hart kloppen als een gek, maar ik laat me nerveusheid het niet winnen van mijn nieuwsgierigheid. Wanneer ik nog maar twintig centimeter afstand heb tussen mij en het portaal dat ons uit Neverland zou krijgen, haal ik diep adem. Als ik nu niet in het portaal stap, zal ik waarschijnlijk niet meer durven en dan ben ik een watje. Ik haal nogmaals diep adem en ik draai me even om naar mijn vader en Alex. "Komen jullie nog?" vraag ik en zonder te wachten op een antwoord van zowel mijn vader als Alex, stap ik in het portaal.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Skey schreef:
Alice Foxy Blanchard
Daughter Of True Love || Page 3 || Sister of Emma || Woodfairy
Hair
Dress
Shoes

"I'm a product of true love, but I never wantend to be that."

'Ben je bang?' vroeg ze terwijl ze grijnsde. 'Ik ben het toch maar? De dochter van de Dark One... Meer niet... Jammer voor jou dat ik het nooit zo leuk heb gehad thuis, ik ben niet gewend aardig te doen tegen anderen.' Ik trek verbaast een wenkbrauw op. Ik had al voorspeld dat ze niet een hele fijne jeugd had gehad, maar zou het zo erg zijn? 'Maar ik ben het maar, niets bijzonders,' zei ze, duidelijk in haar nopjes. Ze liet een paar kaarsen branden. 'Was het erg?' vroeg ik voorzichtig.'Je jeugd? Je thuis?' Ik haalde een hand door mijn haar, waardoor mijn vlecht helemaal door de war kwam te zitten. 'Ik weet dat het mijn zaken niet zijn, maar ik dacht, misschien.... Wil je er over praten?'

---

Never grow up, it's a trap.

"Ik weet dat je liever Ekaterina hebt, en dat maakt mij ook niets uit. Maar je kunt best een keer proberen ook in mij te geloven. Ik zal proberen mijn best te doen, en dat is alles wat ik kan doen. Ik hoop dat dat genoeg is." Deze woorden van Alex drongen nu pas tot me door terwijl het portaal naar The Enchanted Forest geopend was. "Komen jullie nog?" Ik werd uit mijn gedachtes gehaald door mijn dochter die het portaal instapte en weg was ze. "Je bent mijn zoon Alex," sprak ik Alex toe, terwijl ik me naar hem omdraaide. "Ongeacht dat je meer op je moeder lijkt, je blijft mijn zoon." Ik zette een aantal stappen richting het portaal dat al iets kleiner aan het worden was. "Je bent familie en dat is belangrijk voor me. Ik geloof in je Alex als je dat maar weet." Na deze woorden sprong ik in het portaal, waarna ik met een klap op de grond terecht kwam. Al snel stond ik weer op en veegde ik mijn kledij schoon. "Hmmm, vergeten dat portalen met zo'n rotgang gingen." mompelde ik in het algemeen. The Enchanted Forest, hier was ik in tijden niet meer geweest. De laatste keer was de keer dat ik Rumplestiltskin met me mee had genomen Neverland. "Ekaterina?" riep ik. Mijn dochter was al eerder door het portaal gegaan, maar ik kon haar nergens vinden.

---

If no one else will defend the world then I must

"I can be a sweet serial killer" ||Kleding|| Haar||

De seconde dat ik in de portaal stapte, voelde ik helemaal niks meer. Ik dacht dat ik kon vliegen, of juist naar beneden zou denderen. Ik hoopte op het eerste, maar ik val met een klap op de grond terecht kwam. Ik vloekte toen ik voelde dat mijn voet was dubbelgeklapt, maar ik laat niks merken. Ik sta op en veeg het stof van mijn jurk en benen af zodat ik er niet uit zie als zwerver. Ook doe ik mijn haar los. Dat doe ik zelden, maar ik heb hier het gevoel dat vele inwoners hier nooit een staart indoen dus dat doe ik dan maar niet. Ik loop in het rond en ik zie alleen maar bomen en gras. Tenminste, als dat gras is. Het verbaast me dat ik nog geen spoor zie van zowel Alex als mijn vader. 'Ze zullen er vast wel zo aankomen," mompel ik tegen mezelf "Vader is vast nog aan het praten met Alex,". Ik leun tegen een boom aan tot dat ik een koets hoor. Ik spring meteen de bosjes in en ik begrijp meteen dat dat een verstandige keuze was. Hier is natuurlijk iemand anders aan de leiding dan mijn vader. En diegene is volgens mij heel wat anders dan mijn vader en ik wil niet hier worden vermoord voordat we überhaupt konden doen wat we wouden doen. Ik haal opgelucht adem als de kust veilig is waarna ik gauw uit de bosjes klauter. "Ekaterina," hoor ik vervolgens in de verte. Ik loop richting de stem toe en ik zie mijn vader staan. "Hier ben ik," zeg ik glimlachend als ik naar hem toe kom en gauw de blaadjes van mijn arm weg te vegen zodat het lijkt als of ik niks gedaan heb.

[ bericht aangepast op 21 nov 2016 - 17:14 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

'Was het erg?' ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Je jeugd? Je thuis?' Geiriteerd kijk ik haar aan, geen leuk onderwerp, geen leuk onderwerp! Ze haalt haar hand door haar aan waardoor haar vlecht helemaal 'dood' gaat. Goede woordkeuze. 'Ik weet dat het mijn zaken niet zijn, maar ik dacht, misschien.... Wil je er over praten?'
Ik zucht, "Niet nodig..." zeg ik rustig, "Het enige is dat ik bijna door hem ben vermoord maar erger dan dat is het niet..." komt er nog sarcastisch uit.
"Ik ben in ieder geval blij dat er van mij niet veel verwacht word, in ieder geval minder dan van een True Love kind..." grijns ik, gelukkig, ik heb even een uitgang gevonden van niet over mijn praten.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]