Hoe ik me op dit moment voel. Ik heb echt geen idee, maar ik vind het wel zo vervelend.
Het is net alsof ik alles op de automatische piloot doe ofzo. En dat merkte ik niet, tot vandaag. Eerste uur ging prima, en toen had ik een gesprek met een docent over een poster die ik zou ontwerpen. Halverwege kwam een andere docent even aankloppen of hij me kon spreken over iets. Prima. Ik had echt het gevoel dat we al lang bezig waren, dus ik zat zo van: "Eh ik moet zo wel gaan want m'n les begint bijna." Dus ik pak m'n spullen, loop naar de derde verdieping om vervolgens te concluderen dat er een andere klas zit, verstrooid kijk ik op m'n telefoon, blijkt het een uur te vroeg te zijn. Ik was een beetje dizzy maar ik dacht zo van "Okay, dan maar niet" en toen ging ik weer terug naar die docent, ik kon toen op de computer aan de poster gaan werken. Prima. Ik was er met m'n gedachten helemaal niet bij, ben zelfs vergeten te lunchen terwijl ik normaal gewoon altijd honger heb op school. Ik heb echt een groot deel van de tijd voor me uit zitten staren. Daarna had ik les maar ik kon de concentratie er niet bij houden, het boeide me gewoon allemaal niet meer. Toen was ik gelukkig uit, maar ik heb nog nooit zo langzaam naar huis gefietst. Het lijkt net alsof m'n gedachten in een andere dimensie leven oid. Ik snap het allemaal niet, ik heb echt geen idee waarom en hoe. Het voelt net alsof m'n hoofd leeg is maar toch ook vol en ik gooi van alles door elkaar.
Net ook; ik heb thee gezet, ik weet dat het nog hartstikke heet is maar ik nam onbewust toch gelijk een slok, nou dat heb ik gevoeld. Gisteren in de geschiedenisles was ik ook nogal 'wazig', er werd wat aan mij gevraagd, het duurde redelijk lang voordat ik begreep wat er gevraagd was en toen ik antwoord moest geven kwam het antwoord er gewoon niet uit, ik hakkelde en stamelde maar wat, ik gooide er random woorden uit en ik hoorde de hele klas lachen, ik weet niet eens wát ik gezegd heb.
Op sommige momenten, als ik bijvoorbeeld aan die poster werk, dan ben ik gewoon lekker bezig en heb ik niet zoveel door, maar als ik met andere dingen bezig hoor te zijn lijkt het me allemaal niet meer te boeien. Ik doe niet mee, ik let niet op, het is zo vaag, ik weet het niet. Ik kan het niet eens omschrijven, het is allemaal zo verstrooid en onduidelijk en vaag, ik weet het niet. Ik vergeet dat ik moet eten, maar ik heb ook helemaal geen honger. En op andere momenten dan graai ik alles bij elkaar wat er aan eten te vinden valt, ook al heb ik geen honger.
Ik snap mezelf niet. Het lijkt net alsof m'n hoofd in een andere wereld leeft dan mijn lichaam ofzo. Ik weet het niet.
Heeft een van jullie hier ook wel eens last van of ligt het echt gewoon aan mij?
so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly
