Probleem met klasgenoten en ten einde raad - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik ben compleet ten einde raad. Maar dan ook echt.

Afgelopen september ben ik begonnen op de hbo verpleegkunde opleiding. Met goeie moed van start gegaan, mn best gedaan contact te leggen met klasgenoten etc. Dat ging wat stroefjes en op zich is dat niet zo erg natuurlijk.

Ik heb ze vanaf het begin aangegeven dat ik slechthorend ben (ik mis iets meer dan de helft aan beide oren) om misverstanden te voorkomen.

Maar oo de een of andere manier is er een soort van vojandelijkheid richtin mij. Ze negeren me en als ze dat niet doen reageren ze heel bot of zelfs gemeen. Vorige week heb ik met enorm veel moed het geprobeerd bespreekbaar te maken en daarna leek het even goed te gaan. Tot gisteren.

Gisteren had ik 1 kapot gehoorapparaat, die was gedeeltelijk gebroken tijdens het weekend en kon gisteren pas ook gemaakt worden. Later ging het andere leeg en doordat ik geen hele goeie batterijtjes bij me had deed deze het ook niet meer. Dus ik zat zonder hulpmiddel in de les waardoor ik nauwelijks iets verstond.
Ik had dit aangegeven bij mij groepje, waarmee voor een vak een filmpje gemaakt moest worden en dat gesprek voeren voor mij lastig was.
Omdat ik anderhalf uur moet reizen om thuis te komen en nog eens ruim een kwartier om bij de audicien te komen gaf ik aan dat ik graa de eerstvolgende trein wilde zodat ik op tijd mn aparaten kon laten maken zodat ik morgen (vandaag dus) weer de lessen kon volgen. Ik vroeg of ze het voor deze ene keer even met zijn twee konden doen en dan zou ik de volgende week meer aandeel hebben. Ik kon dit niet voorzien of voorkomen.

En ze hebben er 1 groot heisa punt van gemaakt. Begrip hadden ze niet. Ze roepen constant dat ik er nooit ben (ben er 3 keer niet geweest ivm onderzoeken in een specialistisch ziekenhuis wat ik aangegeven had). Wat mij nu uiteindelijk het meest gestoken heeft was de opmerking

"Stel je niet zo aan. Gebruik je handicap niet als excuus"

En nu ben ik dus ten einde raad. Ik heb morgen al een gesprek bij een functiebeperkingscoach. Maar ik weet absoluut niet wat ik nu verder kan om dit de wereld uit te helpen.

Alsje alsjeblieft, help me

___________UPDATE
it's gotten worse...

Ik heb afgelopen vrijdag in mijn klas het slb gesprek gehad. Mijn slb'er begon met een inleidende opdracht zonder mij of de situatie ook maar echt aan te halen. de vraag was wat voorwaarden voor samenwerken waren.
En toen begon het gedonder.
over en weer kwamen er steeds opmerkingen over hoe men samen zou moeten werken, op zo'n nadrukkelijke nare manier gezegd dat ik haast niet kon bedenken dat ze niet om mij gingen. dan kon ik het me ingebeeld hebben, maar de tonatie van mensen was toch overduidelijk. ik vond alleen dit al verschrikkelijk.
Daarna begon mijn slb'er over mij, althans de situatie omtrent mij. De bedoeling was om met behulp van een vijftal begrippen (Gebeurtenis, gedachtes, gevoel, gevolg etc) aan te geven wat er precies aan de hand was. Direct riep al iemand van "moet ik hieraan meedoen?"
uiteindelijk heb ik dus ruim een half uur moeten luisteren naar dertien mensen die maar wat uitgebreid op tafel gooiden wat er wel niet vervelend aan mij is. en ondertussen heeft het overgeven me nader gestaan, zo erg vond ik het.
Als laatste kon ik, met moeite mijn verhaal doen. daarna kwamen er steeds discussies, accusaties en gooiden ze dergelijke dingen als "ja maar je kan wel volleyballen (een vrije avond nota bene!)" "Je bent er nooit hoe wil je je opleiding gaan halen" "je bent slordig rondom je doofheid" ga zo maar eindeloos door.
uiteindelijk heeft de slb'er de klas tot einde discussie gemaand en het eerste wat ik dacht was: het is erger geworden. Wat zelfs de slb'er dacht naderhand toen wij spraken.
en dit klopte ook. na de les was het de bedoeling opdrachten te maken voor onze samenwerkingsgroepen en ondanks wat er die ochtend dan gebeurd was wilde ik zelf toch water bij de wijn doen, ondanks mijn principes. maar niks hielp. ze bleven gemeen doen, nare dingen zeggen over dat gesprek terwijl ik er gewoon náást zat! het lesuur dat erop volgde, daar kwam ik als laatste binnenlopen en alle stoelen en tafels waren bezet. niemand deed ook maar moeite om even een tafel of stoel te wijzen of me überhaupt een blik waardig te gunnen. ik voelde een vlaag van misselijkheid, paniek en tranen opzetten heb me omgedraaid en heb dat uur op het toilet gezeten, spugend en huilend.

Nooit eerder heb ik me zo ontzettend rot gevoeld. nog nooit, ondanks dat ik vroeger ook echt wel gepest ben.

morgen moet ik weer naar school, en moet ik weer twee samenwerkingsopdrachten doen voor vakken. maar bij de gedachte om er weer heen te moeten en daar weer te moeten staan maakt me ontzettend zenuwachtig. no scratch that; het klamme zweet breekt me gewoon uit. ik vind de heftige reactie van mijn eigen lichaam ook echt schrikken. ik slaap slecht, ik wil niet eten etc. ik ga mijn slb'er vragen of ik overgeplaatst kan worden naar een andere klas maar die kans kon nog wel eens verkeken zijn.

ik ben nog meer ten einde raad dan ik vorige week was.

[ bericht aangepast op 2 okt 2016 - 21:22 ]

---

The Definition of Insanity

Ik vind het ontzettend raar dat mensen die die opleiding volgen er geen begrip voor hebben. Juist hun zouden dat moeten hebben en juist hun zouden zich er ook in moeten kunnen leven.

Is het misschien een optie om bij je anatomie leraar aan te geven dat je graag een lesje er over wilt? Zelf geven, samen geven of dat de leraar die les doet. Misschien is hun onwetendheid juist de reden dat ze zich nog niet in je situatie kunnen inleven.

---

“I was never really insane except upon occasions when my heart was touched.” --- Edgar Allan Poe

Wat een bitches. Als jij iets niet doet is het je handicap als excuus gebruiken. Waar is de begip gebleven dezer tijd zeg.

Ik zou dit aangeven bij je mentor of anders vertrouwenspersoon, die kunnen er dan wat aan doen, want hoe zij jou behandelen is echt niet correct.

[ bericht aangepast op 27 sep 2016 - 12:19 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Hahaha, wat een vreselijk zielige trutten in je klas. Ik zou een gesprekje met je mentor hebben als ik jou was. En met de klas nogmaals. Te gek voor woorden.

Ik ben ook slechthorend en ik mis ongeveer de helft aan beide oren, plus nog wat andere dingetjes, Ik draag geen gehoorapparaten tho, gewoon omdat ik er niet tegen kan dat álles versterkt wordt. Eigenlijk heb ik er nooit problemen mee om mensen die dichtbij zijn te verstaan. Misschien komt dat wel omdat ik nooit apparaten draag? Just wondering, aangezien ik niet zo vaak mensen van mijn eigen leeftijd tegenkom die slechthorend zijn.

Maar srsl, zo zou je toch ook niet doen tegen iemand die slecht ziet en zijn bril kapot is? Die mensen zijn onredelijk bezig, want aan sommige dingen kan je gewoon erg weinig doen. Ik denk dat een gesprek hebben met iemand anders inderdaad zal helpen. Misschien is het handig om ook eventueel je mentor in te lichten hierover?

---

Your make-up is terrible

Ik snap serieus niet waarom mensen altijd zo rot moeten doen. Het slaat echt nergens op hoe ze tegen je doen, jij kan er toch ook niets aan doen dat je slechthorend bent. Daarbij vind ik sowieso dat mensen die verpleegkunde studeren al wat meer begrip mogen hebben en vriendelijker mogen zijn, zo ga je toch ook niet met patiënten om? De beste tip die ik je kan geven (en die ik hier al vaker voorbij heb zien komen) is gewoon naar een leerkracht stappen en je verhaal doen.

---

16 - 09 - '17

Dankje voor jullie reacties. Ik heb inmiddels een leraar gemaild voor een gesprek. Maar het liep vandaag echt de spuitgaten uit. Ik moet me van hen overal voor verantwoorden als ik er niet ben ook. En veel daarvan zijn best prive. En alles wat ik zeg krijgt wel weer een aanval van deze of gene. Ze hebben me bij een les op genakt door hun verhaal tegen de docent te houden die weer een of ander persoon gemaild heeft over mijn "wangedrag".
Nu ben ik omdat ik me zo rot voel en steeds moet huilen maar onderweg naar huis.

Ik hoop dat het gesprek wat gaat uithalen want ik moet mijn propedeuse halen dit jaar. En op deze manier gaat dat niet werken.. ik zit er echt doorheen. Weet niet wat ik met mezelf aan moet ook.

---

The Definition of Insanity

Kain schreef:
Dankje voor jullie reacties. Ik heb inmiddels een leraar gemaild voor een gesprek. Maar het liep vandaag echt de spuitgaten uit. Ik moet me van hen overal voor verantwoorden als ik er niet ben ook. En veel daarvan zijn best prive. En alles wat ik zeg krijgt wel weer een aanval van deze of gene. Ze hebben me bij een les op genakt door hun verhaal tegen de docent te houden die weer een of ander persoon gemaild heeft over mijn "wangedrag".
Nu ben ik omdat ik me zo rot voel en steeds moet huilen maar onderweg naar huis.

Ik hoop dat het gesprek wat gaat uithalen want ik moet mijn propedeuse halen dit jaar. En op deze manier gaat dat niet werken.. ik zit er echt doorheen. Weet niet wat ik met mezelf aan moet ook.

Nawh, dat is echt erg voor je. *virtual hug*

---

16 - 09 - '17

Ik ken je niet, maar wat ik je enige kan zeggen, geef het nooit op en vertrouw mensen niet snel. Ik zelf heb "vrienden" gehad. En ik voelde me altijd genegeerd, alsof ze me haatten. Maar later werd ik hier zeker om. Omdat ik een Turk was, deden de mensen bot tegen mij. wat ik heb gedaan, me zelf hoger gehouden dan hun. Ik zeg je 1 ding en dat is gewoon niet opgeven. Ik heb geen zelf vertrouwen of wat dan ook, maar nog steeds. Laat je zelf niet slecht voelen voor zulke mensen. Dat zou geen echte vrienden zijn, echte vrienden zijn die voor je altijd klaar staan en vertrouwbaar zijn.

Reigns schreef:
(...)

Nawh, dat is echt erg voor je. *virtual hug*

Aaw dankje! Ik ga zometeen horen hoe goed/slecht het ervoor staat. Nervous AF

@RafeAdler

Mensen vertrouwen js sowieso erg lastig. Maar op zich heb ik zoiets van zak lekker in de zeik jullie met zn allen daar in de klas. Maar het nadeel is dat ik veel samenwerkingsopdrachten moet doen en door mijn handicap officieel een buddy nodig heb die me zeg maar belangrijke dingen extra doorgeeft. Maar door hun vijandigheid kan ik ook mn groepsopdrachten voor geen meter maken want ik word uitgesloten nu.

---

The Definition of Insanity

Ik weet niet in welke mate je er doorheen zit, maar in ieder geval, doe geen domme dingen. Ze drijven het wel heel erg ver, als ze al de leerkrachten contacteren zodat jij de slechte bent, probeer iemand op school te zoeken waar je jouw versie van het verhaal bij kwijt kunt, niet iedereen gaat zo onkritisch door het leven als de ene leraar. Je komt lief over, die anderen waarschijnlijk niet, dus er zal wel iemand zijn die je gelooft. Je moet in ieder geval een persoon vinden die je helpen kan, heb je het al aan ouders of aan je vrienden van buiten school gezegd, aan mensen in het echte leven? Ik denk dat het belangrijk is om dat te doen, zodat je dan zeker weet dat je niet alleen bent. Ik denk dat mensen in het echte leven je ook sneller kunnen helpen dan wij. Bijvoorbeeld kun jij eens contact opnemen met iemand op school en kunnen je ouders vervolgens nog eens een leerkracht verwittigen. Soms luisteren volwassenen sneller naar andere volwassenen. Als het echt niet stopt en je zakt dieper en dieper weg, dan lijkt het me het om best gewoon van school te veranderen. De beste vriend van mijn papa is letterlijk dood gepest geweest, door zijn ex met psychopathische trekken. Deze mensen zien er werkelijk zoveel beter niet uit, als zij. Er zitten veel gelijkenissen in met wat ik hier lees. Laat het alsjeblieft niet veel verder komen, je klinkt echt hopeloos op dit moment.

[ bericht aangepast op 28 sep 2016 - 8:36 ]

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Misschien zien zij het wel anders. Jij bent er een paar keer niet geweest en dat vinden zij niet leuk. Probeer dat eens te begrijpen. Ik weet niet hoeveel je al hebt gedaan en hoeveel hun al, maar probeer het eens vanuit hun kant te begrijpen. Natuurlijk heb je een goede reden, maar dat wil niet altijd zeggen dat iemand daar begrip voor heeft als je er al een paar keer niet bent geweest.

---

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Scribe schreef:
Misschien zien zij het wel anders. Jij bent er een paar keer niet geweest en dat vinden zij niet leuk. Probeer dat eens te begrijpen. Ik weet niet hoeveel je al hebt gedaan en hoeveel hun al, maar probeer het eens vanuit hun kant te begrijpen. Natuurlijk heb je een goede reden, maar dat wil niet altijd zeggen dat iemand daar begrip voor heeft als je er al een paar keer niet bent geweest.

Ik snap zeker jouw punt en dit heb ik ook gedaa . Ik ben zelf enorm begripvol, soms iets te. Ik begrijp hen zeker maar heb al die dingen wel aan hen uitgelegd en dus verklaard. Maar op een moment als er echt een persoonlijke aanval omtstaat is de grens een keer bereikt en moet je voor jezelf kiezen.

Ik probeer zelf in ieder geval altijd naar beide kanten te kijken en ondervond in dit geval dat ik zelf niet onredelijk was hierin zeg maar. Maar alsnog bedankt voor de tip!

---

The Definition of Insanity

Histoire schreef:
Ik weet niet in welke mate je er doorheen zit, maar in ieder geval, doe geen domme dingen. Ze drijven het wel heel erg ver, als ze al de leerkrachten contacteren zodat jij de slechte bent, probeer iemand op school te zoeken waar je jouw versie van het verhaal bij kwijt kunt, niet iedereen gaat zo onkritisch door het leven als de ene leraar. Je komt lief over, die anderen waarschijnlijk niet, dus er zal wel iemand zijn die je gelooft. Je moet in ieder geval een persoon vinden die je helpen kan, heb je het al aan ouders of aan je vrienden van buiten school gezegd, aan mensen in het echte leven? Ik denk dat het belangrijk is om dat te doen, zodat je dan zeker weet dat je niet alleen bent. Ik denk dat mensen in het echte leven je ook sneller kunnen helpen dan wij. Bijvoorbeeld kun jij eens contact opnemen met iemand op school en kunnen je ouders vervolgens nog eens een leerkracht verwittigen. Soms luisteren volwassenen sneller naar andere volwassenen. Als het echt niet stopt en je zakt dieper en dieper weg, dan lijkt het me het om best gewoon van school te veranderen. De beste vriend van mijn papa is letterlijk dood gepest geweest, door zijn ex met psychopathische trekken. Deze mensen zien er werkelijk zoveel beter niet uit, als zij. Er zitten veel gelijkenissen in met wat ik hier lees. Laat het alsjeblieft niet veel verder komen, je klinkt echt hopeloos op dit moment.

Ik doe geen gekke dingen hoor, but thank you for your concern! Het gesprek is achter de rug en zowel mijn vrienden ouders en nu ook de slb'er vinden het opmerkelijk wat hier gebeurt. Vrijdag word het besproken in de klas en ik hoop dat er wat op te lossen valt. Zo niet proberen ze me kn een andere klas te zetten of ik wissel van opleiding.

Dus hopen dan maar en even doorbijten tot aan vrijdag

---

The Definition of Insanity

Ze zijn niet echt geschikt in de verpleegkunde als ze zich zo gedragen. Echt gemeen.

Ik snap het, of dichtbij de leraar zitten misschien??? Want even plek ruilen van de leraar zou toch geen probleem zijn. Als ik op het zelfde moment zat als jou. Gewoon laten zien dat je het kunt ookal kun je het niet maar laat ze het zien! Je even houden als hun.