{RPG} • Camp Half-Blood • Speeltopic - Speeltopics

---

• Rollen •
Kinderen van twee Half-Bloods is mogelijk. Meer info onder 'Extra Informatie'

Cabin 1 (Zeus) • FantasyQueen - Anaïs • Anaïs Westwood, Zeus, pagina 5, af • BlondieBrownie • Zeno Grace, Zeus, pagina 10, af • Cabin 3 (Poseidon) • Artifices - Lene • Julian Jackson, Poseidon|Athena, pagina 4, af • • Cabin 4 (Demeter) • Zusak • Helena "Lena" Alaska Gallagher, Demeter, pagina 14, af • • • Cabin 5 (Ares) •Growlithe • [HC] Cain Jainnis Reese, Ares, pagina 4, af • [G] Damian Xifos Machon - WingedHussar • WingedHussar - Belle • Damian Xifos Machon, Ares, pagina 3, af • Cabin 6 (Athena) • GinnyWeasley8 - Lilly • Lilly Sagesse, Athena, story, af • Raccoon - Saar • Conor Augustus Forester, Athena, pagina 5, af • Cabin 7 (Apollo) • Polovina - Lisanne • Kristiina Bizina, Apollo, pagina 3, af • Ruelle • [HC] Rafe Eòghan Brennan, Apollo, pagina 14, niet af • Cabin 9 (Hephaestus) Constellation - Kato • [HC]Caleb Williamson, Hephaestus, pagina 7, af Artifices • Savannah Claire Morales, Hephaestus, pagina 9, niet af • Cabin 10 (Aphrodite) • BelIona - Sav • Feline Rhainnon Thompson, Aphrodite, pagina 3, af • Remarkeyable - Leonie • Kennith Sinclair, Aphrodite, pagina 7, af • Zusak - Cheryl • Remy Sanders, Aphrodite, pagina 4, af Cabin 11 (Hermes) • • •

Cabin 12 (Dionysus) • • • • Cabin 13 (Hades) Vol! • Mundanes - Gabriëlle • Persia Lilith Morwen, Hades, pagina 4, af • Liminal • Uriah Remus, Hades, pagina 3, af • Santorski - Freddie • Dominik Bain Angelo, Hades, pagina 14, af • xoFrnk • Jace Moonson, Hades, pagina 11, af(?) Cabin 14 (Iris) • Liminal • Carrie Quinn Brant, Iris, pagina 4, af • Samanthablaze • Soley Phirun Enphys, Iris, pagina 12, af • Cabin 15 (Hypnos) Constellation • Rae Yulia Tsvetkov, Hypnos, pagina 16, niet af • • • Cabin 16 (Nemesis) • Polovina [HC] • Mikael Jones, Nemesis, pagina 9, af • • • Cabin 17 (Nike) • Astraeus - Camilia • [HC] Nikephoros Alcippe Metaxas, Nike, pagina 2, niet af • • • Cabin 18 (Hebe) • BlondieBrownie - Iris • [HC] Juna Reeder, Hebe, pagina 3, af • HalfBloodPrince • Alexia Zeta Dorcas, Hebe, pagina 15, af • • Cabin 19 (Tyche) • Raccoon • Asher Evander Mackenzie, Tyche, pagina 10, af • • • Cabin 20 (Hecate) • BelIona • Daniella Guana Medina, Hecate/Poseidon, pagina 4, af • BlondieBrownie - Iris • Léon Incanto, Hecate, pagina 5, af •

• Regels • Algemeen: • Hou de jongens en meisjes een beetje gelijk. • Er is geen deadline voor wanneer je rol af moet, maar ik ga niet eeuwig wachten voordat ik het speeltopic open. Als het me te lang duurt, geef ik een deadline. • Vraag toestemming voor speciale gaves zoals Charmspeak en Fire-use. • Alleen ik maak topics aan. • Compleet in Nederlands, maar met Engelse termen • Geen OOC ruzie. • OOC in het speeltopic tussen haakjes. • Algemene Q regels gelden hier ook. • Alles in ABN. Personages: • Niet meer dan 4 personages per persoon. • Eén kind van de Big Three per persoon. • Eén Head Counselor per persoon. • Niet meer dan één kind met een speciale kracht per persoon (dit liever ook niet). • Niet meer dan 2 meisjes per persoon, meer dan 2 jongens mag wel. Camp Rules: • Zonder toestemming van HC mag je niet iemand anders Cabin binnen. • Nooit alleen het bos betreden. • Je zit altijd aan je eigen tafel tijdens alle maaltijden. • Je mag het kamp niet verlaten zonder toestemming. • Na 11 uur mag je je Cabin niet verlaten, of de Harpies zullen je opeten. • Je bent verplicht deel te nemen aan de verplichte activiteiten. • Topics • Rollentopics: Rollentopic 1 Praattopics: Praattopic 1 Praattopic 2 • Extra Informatie • • Camp Half-Blood en Camp Jupiter zijn vriendelijk. Als je het andere kamp wilt bezoeken, is dat mogelijk. Eerst moet er toestemming worden gevraagd aan Chiron. • Let op: Je mag ook een kind van twee Demigods. Bedenk je wel dat de kinderen van Frank en Hazel onwaarschijnlijk zijn, omdat die naar Camp Jupiter zouden gaan. Als je een kind van twee Demigods wilt, geldt het volgende: een jongen zal in de cabin van zijn vader komen, een meisje in de cabin van haar moeder. Blijf wel realistisch! • Chiron wordt gespeeld door iedereen. • Gebruik de Engelse termen (Capture the Flag, Cabin, Head Counselors) • Link naar Camp Half-Blood wikia: Klik. • Capture the Flag Teams: Blauw: Athena - Leider (2) Poseidon (1) Hermes (0) Aphrodite (3) (hoewel zij meestal niet meedoen) Nike (1) Zeus (2) Hebe (2) Hypnos (1) Demeter (1) Tyche (1) Rood: Ares - Leider (2) Hades (4) Apollo (2) Hecate (2) Nemesis (1) Hephaestus (2) Iris (2) Dionysus (0) (x) = het aantal Q-users in deze cabin • Dionysus is nog steeds op Camp Half-Blood, en gedraagt zich ook nog zoals vroeger. Rachel is nu een volwassene vrouw, maar ook zij woont nog in haar cave tijdens de zomer. • Meer informatie volgt. • Faceclaims • • Margot Robbie • Claire Holt • Magdalena Zalejeska • Save Franco • Nadia Mejia • Reece King • Amanda Steele • Isabelle Fuhrman • Alexander Ludwig • Hailee Steinfeld • Stephanie Bertram Rose • Neels Visser • Meredith Mickelson • Lucy Hale • Lucas Till

---

[ bericht aangepast op 18 okt 2016 - 7:12 ]

---

Geloof niet alles wat je denkt

"Als dat mijn ex vriendje Kenny niet is, wat zie je er goed uit love," begon Asher met een geamuseerde grijns en een knipoog. Ik kon enkel met mijn ogen rollen. De bitch. Serieus, vat het niet verkeerd op, maar ik had nadat onze relatie over was vorige zomer, echt een hekel aan hem gekregen. Het was namelijk niet een normaal iets dat een super gelukkige relatie eindigt in 'Yo, dit was allemaal een grote grap succes dr mee'. Nee, dat deed pijn. Maar vooralsnog was het moeilijk mijn ogen helemaal van de jongen af te houden. Hij was zeker nog knap te noemen. "Heb je me gemist? Want ik heb je best wel gemist Ken," vervolgde hij met over elkaar gekruide armen. Ik vertrok mijn lippen even kort in een streep, voordat ik antwoord ging geven. "Om eerlijk te zijn, Ash, ik mis wie je was. Of nouja, degene als wie je je voordeed." Op zijn volgende vraag besloot ik enkel te antwoorden met een 'prima', en het daarbij te laten. Ondertussen keek ik om me heen, waar waren mijn vrienden eigenlijk heen? Oh wacht, dat klonk erg zielig. Maar toch was ik op zoek naar Cain, de jongen die ik eigenlijk toch wel mijn beste vriend kon noemen; of iemand anders. Eigenlijk gewoon iedereen die niet Asher Evander Mackenzie was, om eerlijk te zijn. Ik voelde me ongemakkelijk in zijn bijzijn, het tegenovergestelde van hoe ik me normaalgesproken voelde; mezelf, vrolijk en zelfverzekerd. Oh boy.

Het is laat ik wil slapen en ik ben moe. Sorry voor de niet nogmaals nagelezen en weinig toevoegende post. Iets is beter dan niets, right?

---

take me back to the basics and the simple life

---

---

”Camp...” Echode ik in mezelf. Halfblood is de benaming als... Hoe vager het werd voor mij, hoe logischer het op een of andere manier. Waarschijnlijk accepteerde ik het gewoon omdat ik het misschien altijd al wist? Aan haar gezicht kon ik wat bezorgdheid aflezen maar gelijkertijd gaf ze een zenuwachtige indruk. Ik had een raar voorgevoel en gokte erop.
"Is dat toevallig in de richting van Long Island?" Al gauw besefte ik dat het een heel wilde gok was maar haar antwoord verbaasde me.
"Ja, maar waarom wil je dat weten? Ga jij naar Long Island?” Ik kreeg het gevoel dat zei meer antwoorden had dan mijn vader.
"Volgens mijn vader is dat wel de bedoeling...” Ik keek richting mijn vader die nog in de auto zat.
Het wordt alleen maar gekker." Mompelde ik wat in mezelf.

”Ga jij dan ook naar Camp Halfblood?” De nieuwsgierigheid in haar stem was niet te ontkennen.
"Als dat bij of in Long Island ligt, dan denk ik van wel?" Ik begon weer te twijfelen. Misschien was ik wel niet goed bij mijn hoofd.
”Zullen we dat even aan je vader vragen?”
"Is prima! Ik ga eerst even betalen. Niet weglopen, he?" Ze knikte bevestigend.
"Oké ik wacht wel maar mag ik eerst weten hoe je heet?" Ik stak automatisch mijn hand uit en wachtte op haar hand terwijl ik sprak.
"Alexia maar Alex is ook voldoende. En jouw naam is...?” Ze schudde mijn hand.
"Elisabeth, maar ik het liever dat je me Lilly noemt." Lily was erg vriendelijk en ik knikte.
”I’ll be right back.”

In de winkel pakte ik een kleine voorraad eten en drinken en ik betaalde aan de kassa. Mijn hoofd was een grote chaos. Ik hoopte maar dat ik goed gokte met Lily.

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Naam: Lilly Sagesse
"Thank you for taking me"
|Daughter of Athena|15|With Alexia|Outfit

Ik keek hoe ze naar de winkel liep en er verscheen een kleine glimlach op mijn gezicht. Ik had geluk dat ik haar tegen kwam. Ik wachte geduldig tot ze weer terug kwam, maar heel goed lukte het niet. Ik wou nog zoveel aan haar vragen ookal besefte ik wel dat zij waarschijnlijk ook niet heel veel wist. "Kom laten we gaan." zei ze. Ik schrok op uit mijn gedachten en mompelde "oké". Samen liepen we naar een auto die blijkbaar van haar en haar vader was. En toen begon ze een gesprek met haar vader. In een andere taal daardoor verstond ik maar een paar woorden: Camp Half-Blood, Long Island en mijn naam. "Wie is jouw goddelijke ouder?" vroeg Alexia nieuwschierig. "Athena en die van jou?" "Weet ik niet" was het antwoord. Toen stapte we in de auto en reden we weg.

[ bericht aangepast op 3 okt 2016 - 18:16 ]

ASHER EVANDER MACKENZIE
SON OF A TYCHE , RANDOM AS HELL

---

Een genante stilte was tussen ons twee geglipt al hield ik mijn blik niet van de jongen af, wiens lippen in een rechte streep kwamen te liggen. "Om eerlijk te zijn, Ash, ik mis wie je was. Of nouja, degene als wie je je voordeed." zijn woorden deden me even zuchten waarna ik even een hand door mijn bruine lokken haalde. "Kenny ik had het je toch al uitgelegd, je weigert gewoon naar me te luisteren." mompelde ik wat gefrustreerd. Mijn andere vraag beantwoorde hij met een prima al kende ik hem wel goed genoeg om te weten dat hij me gewoon probeert af te wimpelen. De jongen keek even rond voor een andere afleiding al had ik geen zin om hem er zo goedkoop van af te krijgen. "Kijk Kennith." begon ik terwijl ik mijn bruine kijkers in de zijne probeerde vast te haken. " Zie je dan gewoon niet dat we voor elkaar gemaakt zijn? Je bent toch de zoon van Aphrodite." kort beet ik op mijn lip waarna ik weer verder begon te praten. " Ja oké, op het begin was het puur voor een weddenschap maar jij werd echt verliefd op mij en ik op jou. Mocht dat niet zo geweest zijn dan had je dat op het begin toch al moeten weten? Zo werken die krachten van je toch?" lijn hand liet ik even op zijn schouder rusten. "Daarbij jij bent leuk, lief en mooi en ik ben ook gewoon knap. Wij horen bij elkaar." mijn lippen krulden in een lichte grijns waarna ik mijn hand wat naar zijn borstkas liet glijden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

De jongen tegenover me zuchtte en haalde een hand door zijn bruine lokken. Ik kon niet anders dan toegeven dat hij er nog altijd goed uitzag, en dat alles wat ik vorige zomer voor hem voelde niet helemaal verdwenen was. yay. "Kenny, ik had het je toch al uitgelegd, je weigert gewoon naar me te luisteren..." mompelde hij gefrustreerd. Dat was waar. Hij had het uitgelegd. Alles. Maar dat zorgde juist voor meer pijn. Ik was namelijk zeker dat ik echt van hem hield. En hoewel hij zei dat hij ook van mij hield- dat het veel meer was geworden dan een weddenschap- betekende dat niet dat het minder pijn deed. Het was niet iets waar ik hem zomaar voor kon vergeven. Het feit dat we enkel een paar dagen voor het einde van kamp uit elkaar zijn gegaan, maakt deze ontmoeting er echter niet echt makkelijker op. "Kijk, Kennith," begon hij weer, zoekend naar mijn blik. Ik besloot hem recht in zijn ogen terug aan te kijken, maar met een duidelijk ontevreden blik op mijn gezicht. "Zie je dan niet dat we voor elkaar gemaakt zijn? Je bent toch een zoon van Aphrodite...?" even was het stil. "Ja oké, op het begin was het puur voor een weddenschap, maar jij werd echt verliefd op mij en ik op jou. Mocht dat niet zo geweest zijn dan had je dat toch op het begin al moeten weten? Zo werken die krachten van je toch?" vervolgde Asher zachtjes, zijn hand legde hij even op mijn schouder, maar ik schudde deze er al snel af. Nee, zo makkelijk kwam hij er niet van af. "Daarbij ben je leuk, lief, mooi en ik ben ook gewoon knap. Wij horen bij elkaar." Ja, dat dacht ik ook. Tot bleek dat alles voor een weddenschap was geweest. Want ja, als je me iets minder dan een jaar geleden had gevraagd of ik dacht dat we nog lang een relatie zouden hebben, zou ik zonder twijfel 'ja' hebben gezegd. Het voelde gewoon zó goed. Zo natuurlijk en perfect. Het voelde goed op een manier die het nog nooit had gedaan. Het voelde geruststellend en veilig. En het was zo leuk. De lippen van de jongen tegenover me vormden zich in een grijns en het was pas toen hij zijn hand naar mijn borstkas liet glijden dat ik uit mijn trans kwam. Ik schudde hem af. "Nee, Ash. Als iemand je zo voorliegt, dan hoor je niet bij elkaar. En ik denk niet dat ik je daarvoor kan vergeven." hoe graag ik dat ook zou willen. Bij mijn woorden zette ik dan ook een stap naar achter. Ik was bang dat ik te makkelijk terug zou vallen in hem. Want die verleiding was nu te groot. Als hij nu zijn lippen op de mijne zou drukken, dan zou ik niet de kracht hebben om me van hem lost te maken.

[ bericht aangepast op 11 okt 2016 - 20:49 ]

---

take me back to the basics and the simple life

---

---

kindness is never a burden.

Aangekomen in het kamp keek Caleb meteen rond zich heen, zoekend naar Conor. Je zou kunnen zeggen dat hij Calebs enige "echte" vriend was. Ze kennen elkaar nu al ongeveer zes jaar en nog nooit hebben ze een serieuze ruzie gehad. Ja, Conor was zijn beste vriend en enkel hij vertrouwde hij. Dan had je natuurlijk ook nog Persia, met wie hij af en toe eens vocht en ten slotte Feline. Hij wist niet goed wat hij van haar moest denken. Vergis je niet, ze kunnen heel goed overweg, maar als het er op aankomt vertrouwt Caleb haar nog niet helemaal, hoe graag hij het ook zou willen. Wandelend naar naar zijn cabin was hij nog steeds niemand tegengekomen, buiten Julian, wie hij fel probeerde te ontwijken. Julian kon hij echt niet uitstaan. Misschien kende hij hem nog niet goed genoeg, dat is waar, maar de indruk die hij op dit moment van hem had was niet bepaald positief. Julian was te kinderachtig en druk naar zijn goesting, maar dat wist hij waarschijnlijk wel. Nog voor hij aan zijn cabin aankwam en zijn tassen op de grond liet zakken, zag hij Feline staan, pratend met Kristiina. Hij twijfelde of hij naar haar zou toegaan. Bang dat het te opdringerig zou overkomen, ging hij dan toch maar richting zijn cabin om uit te pakken. [Zeer kort stuk, maar het is om er weer even in te komen, en ik moet eigenlijk nu door naar een familiefeest, vandaar]

[ bericht aangepast op 15 okt 2016 - 13:42 ]

---

Geloof niet alles wat je denkt

ASHER EVANDER MACKENZIE
SON OF A TYCHE , RANDOM AS HELL

---

Kennith sloeg mijn hand van zijn schouder en later nog eens, waardoor ik al wist dat hij dit niet goed opnam. "Nee, Ash. Als iemand je zo voorliegt, dan hoor je niet bij elkaar. En ik denk niet dat ik je daarvoor kan vergeven." zijn woorden voelden wel als een steek aan waardoor ik even snoof en op mijn lip beet. Langs de ene kant had de jongen gelijk, al wilde ik het niet toegeven en daarbij had ik ook wel voor een klein deeltje gelijk. " Kijk al vergeef je me niet, zonder die weddenschap had ik nooit geweten wat voor fantastische jongen je bent Kenny." mijn blik zocht die van hem weer op waarbij ik dan ook een stap dichterbij zette gezien hij wat afstand leek te nemen van me. Echter had ik wel door dat de jongen helemaal nog niet over me heen was dus misschien was er nog hoop en zo niet, dan moest ik maar verder gaat met mijn leven - en maak ik de jongen wel jaloers zodat hij wenste dat hij me nooit gedumpt had- Zonder enige waarschuwing drukte ik nog een kus op zijn roze lippen waarna ik de jongen nog een snelle knipoog schonk. "Denk daar maar over na , Sinclair" met deze woorden draaide ik me om en liep verder door. Verderop zag ik Daniella en Dominik staan waardoor er alweer een brede grijns om mijn lippen sierde. Vrolijk liep ik naar de twee toe en sloeg ik misschien nogal wat geweldig mijn armen om hun schouders heen en drukte een kus op Daniella's kruin. "Hey loves, hadden jullie het over mij?" vroeg ik speels. Ik had geen idee waarover ze het hadden, maar hé, ik had wat positieve aandacht nodig nu.

[ bericht aangepast op 16 okt 2016 - 20:34 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

Ik had mijn vader op de achterbank gelegd. Hij was toch meer aan het slapen dan wat anders op het moment. Lily zat shotgun naast me. Normaal accepteerde mijn vader nooit vreemden op een auto trip maar aan deze reis was alles behalve normaal. En ik had het gevoel dat ik Lily moést beschermen. Mijn hand sloot zich weer om de bovenkant van het stuur. Ik had geen idee waar ik moest beginnen. Een zucht ontsnapte mijn mond.
“Dus als ik het goed begrijp, jij gaat naar Camp Halfblood dat zich op Long Island bevindt?” Onbewust wierp ik een blik op haar. Ze bevestigde mijn verhaal.
”En wat is Camp Halfblood precies?” Via de achteruitkijkspiegel wierp ik een blik naar mijn vader. Ondanks dat hij deed alsof hij sliep, wist ik dat hij wakker was en luisterde.


”Nou, Camp Halfblood is voor eehm mensen zoals wij.” Ze was nogal zenuwachtig en er klonk twijfel door haar verhaal. Lily vertelde me hoe het leven er aan toe ging op het Camp, hoe de Halfbloods zich voorbereidden met vechten. En dat haar moeder Athena was. Dat laatste feit was een enorme schokker voor me. Ondanks dat mijn leven altijd op zijn kop stond, sloeg dit de spijker op zijn kop. Het betekende dat ik ook een Goddelijke moeder had maar mij nog niet had geclaimd. Het was een tijdje stil in de auto, buitenom het gesnurkt van mijn vader.
Heel voorzichtig schraapte Lily haar keel. Ik merkte dat ze iets wilde vragen maar nog steeds onzeker was.
”Kom, kleine. Niet zo onzeker. Zo angstaanjagend ben ik ook weer niet.” Vluchtig, keek ik naast me naar Lily en glimlachte naar haar. Ze vroeg hoe het zat met mij en ik vertelde haar mijn verhaal. Dat ik was geboren op Kreta, mijn hele leven zo’n beetje op de vlucht was en er dus vandaag, dankzij haar, erachter ben gekomen dat ik dus een Halfblood ben. De dag kon slechter eindigen, zoals met een monster bijvoorbeeld.

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Een klein restje middagzon baande zijn weg naar binnen via enkele kieren in het plafond van de cabin. Persia staarde gebiologeerd omhoog vanaf haar bed — zich altijd opnieuw voorstellend hoe de zon aan het einde van de dag stierf met niets meer dan een feloranje zucht in de hemelen. Soms wilde ze dat mensen zo mooi stierven.       Zich overeind duwend, liefkoosde ze haar verzameling cactussen die ze op het nachtkastje had achter gelaten. Het mooie aan de plantjes waren hun felle stekels en het gemak waarmee ze het uithielden zonder constante zorg: een plantensoort naar haar hart. Eerlijk gezegd was Persia niet geheel in de stemming voor het kampvuur — schaduwreizen was vermoeiend en ze zou een moord begaan voor wat koffie op het moment — maar ze besloot toch dat ze haar gezicht zou laten zien. Er was een zomer lang om laveloos op haar bed te hangen en na te denken over de oneerlijke verdeeldheid van schoonheid.       Bij het maken van een ronde door de ruimte, kwam de jongedame echter tot de conclusie dat ze nog het één en ander had uit te pakken. Hoe zeer het ook als thuis aanvoelde was de cabin niet voorzien van alles — kleding sleepte ze elk jaar heen— en weer omdat lang niet alles nog paste en ook wisselde ze veel te vaak van style. Bovendien had ze maar één skateboard en die bleef niet achter als zij terug naar haar moeders huis trok. Spelend met een zilverblonde look duwde ze het board in kwestie voor zich uit, zich afvragend of ze zich warmer zou moeten aankleden voor de avond. Uiteindelijk gaf ze toe aan het idee van een sweater en liet ze de cabin achter zich. Gaandeweg zou ze vast wel iemand tegenkomen die haar zou verlossen van haar filosofische gedachtegang. Als dat niet gebeurde kon ze altijd nog iets prikken met een stok tot het zou besterven. Either way zou ze zich wel vermaken.

She is a calculated risk — but man you are bad at math

[ bericht aangepast op 19 okt 2016 - 19:31 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Naam: Lilly Sagesse

"I see you as a friend or even like a big sister, but I'm still a bit nervous"

|Daughter of Athena|15|With Alexia|Outfit

Ik zit al een tijdje in de auto samen met Alexia en haar vader. Alexia is nu aan het rijden omdat haar vader op de achterbank ligt. Ik weet niet of hij echt slaapt of dat hij gewoon doet alsof. Wij zijn aan het praten over alles en nog wat. Alexia is erg aardig ik zie haar steeds meer als een vriendin of zelfs een grote zus, maar ondanks dat ben ik toch nog zenuwachtig en onzeker. Gewoon omdat dit niet is wat ik had verwacht. Ze zucht en begint vragen te stellen, voornamelijk over Camp Half-Blood. Ik beantwoord twijfelachtig en zenuwachtig haar vragen. Nadat ik een vraag heb beantwoord bedenk me opeens dat ik nog bijna niks over Alexia weet. Ik schraap voorzichtig mijn keel en open mijn mond om het te vragen, maar als ik op het punt sta om het te vragen bedenk ik me omdat ze het misschien wel helemaal niet leuk vind. Ik sluit mijn mond weer. Maar Alexia heeft het ook gemerkt en zegt: ”Kom, kleine. Niet zo onzeker. Zo angstaanjagend ben ik ook weer niet.” en glimlacht vriendelijk naar mij. Ik glimlacht voorzichtig terug en stel mijn vraag. Ze begint te vertellen over haar zelf. Wanneer ze klaar is besef ik dat ze nog niks over mij weet, maar ik weet niet of ze dat wil weten. "Zal ik ook wat over mij vertellen?" vraag ik zacht en voorzichtig. "Sorry dat kon ik niet verstaan, zou je dat nog een willen herhalen?" vraagt ze. Ik herhaal mijn vraag nog eens, ze antwoord daar op dat ze dat wel wil en ik begin te vertellen. "Mijn vader heet Victor hij is heel lief en komt uit Frankrijk, maar hij is helaas doodgegaan toen ik 7 jaar was, toen moest ik bij mijn tante gaan wonen, die heeft mij nooit gemogen. Nu mag ik ook niet meer naar haar toe dus nu moet ik het hele jaar op het kamp blijven. Op het kamp is het trouwens erg leuk, veel mensen zijn aardig."

---

Toen Daniella lachtte om mijn stomme grap, krulden mijn mondhoeken ook iets op. Ik vond het altijd oprecht leuk om mensen aan het lachen te maken, wat je echter, als je mij voor het eerst ziet, niet zou denken. Het was voor mij vaak nogal overwelmend als iemand aantoonde dat hij of zij mij wel aardig vond. Het was altijd even wennen, en al helemaal als diegene ook nog om mij lacht. Toch praatte ik wel vaker met Daniella, maar was die manier van denken en doen er nog steeds. Hierdoor wendde ik mijn blik voor de zoveelste keer af naar de grond, kijkend naar het dorre gras.
Naarmate we verder praatte durfde ik weer op te kijken, en zag hoe ze met haar hoofd wat schuin aan keek. Ik stikte zowat in mijn eigen ademhaling toen ze zei dat ik misschien wat meer moest laten merken dat ik bestond. Ik wilde niets liever, maar voor mij was zoiets simpels gewoon niet weggelegd.
Ik schudde zacht mijn hoofd, en lachte sarcastisch. "Zelfs al zou ik het proberen, ik denk niet dat het veel uit zou maken." zei ik zacht, en keek haar weer aan.
"Ik bedoel, kom op, heb je gezien wat voor mensen hier rondlopen? Mensen die tien keer, wat, misschien wel twintig keer zo knap zijn als ik." zei ik, en keek naar verscheidene mensen die voorbij liepen. "Nee, de kans dat hij mij ziet staan is klein. En vooralsnog, als ik een kans zou maken zou ik het toch weer op de een of andere manier verpesten met mijn antisociale skills." lachte ik zacht.
Ik lachte er altijd wel om, maar eigenlijk vond ik het helemaal niet zo geweldig om vaak het buitenbeentje te zijn. Je leert er misschien wel langzaam mee leven, maar nu ik met een aantal kampers praatte voelde ik toch wel aan dat een paar vrienden hier en daar toch wel erg fijn zijn.
Ik schudde het onderwerp snel van me af, en keek Daniella geïnteresseerd aan. Ik zag hoe de lichtelijke paniek in haar ogen schoot, en dacht bijna dat ik iets verkeerds gezegd had. Ik volgde waar haar blik naar afdwaalde, en keek daarna weer naar haar gezicht. Ik grijnsde.
"Hm, werkelijk, een prophecy? Weet je dat heel zeker?" vroeg ik plagerig. Ik kende die blik en reactie die ze had maar al te goed. "Volgens mij schelen die prophecy's jou helemaal niets. Jij vindt iemand leuk, niet waar?" vroeg ik haar, en hoopte dat ze mij het antwoord toevertrouwde.
Ik knikte op haar vraag, en stond ook op. Ik hing mijn tas over mijn schouder, en volgde Daniella.
Ik verschoot van kleur toen ze over degene begon waarvan ik liever had dat ze dat niet deed. Ik trapte een steentje weg, en liet mijn handen in de zakken van mijn jas glijden. Ik haalde mijn schouders op. "Ach, vergeet het. Het is gewoon een stomme, hopeloze crush, die niet eens wederzijds is, en dat nooit zal zijn." mompelde ik, en bleef gefocust op mijn voetstappen.
Sprekend van de duivel, voelde ik ineens een arm uit het niets om mijn schouder heen geslagen worden. Ik versteende enkele seconden van schrik, en keek op naar de dader, wie uiteraard niemand minder dan Asher was. Ik vloekte in mijn gedachten, en aarzelde even over wat ik op zijn vraag moest antwoorden. Normaal had ik nooit gedurfd zo spontaan te antwoorden, maar ik had mezelf dan ook voorgenomen dat ik me iets meer over mijn verlegenheid heen zou zetten dan normaal.
"We weten dat je geweldig bent, Asher, maar we hebben het niet altijd over jou." zei ik zacht met een lichte grijns rond mijn lippen. Oh, we hadden het wel degelijk over hem, maar dat hoefde hij niet te weten. Ik moest moeite doen mijn blik van hem af te houden. Ik wist dat het een stomme crush was, maar dat betekende niet dat ik mocht kijken, toch? "Dus, ehm, hoe gaat het met je?" vroeg ik vervolgens om het gesprek een beetje op gang te houden.

[ bericht aangepast op 27 okt 2016 - 23:29 ]

---

How far is far

---

---

Het laatste stuk naar Long Island leek eindeloos lang te duren. Lilly vertelde over haar leven en ik voelde me ergens schuldig. Ik was altijd aan het zeuren over de monsters, het verhuizen en geen vrienden hebben terwijl ik altijd een liefdevol thuis had met mijn vader. Via de achteruitkijk spiegel zag ik dat mijn vader opknapte van de rust. Het gesprek ging verder over Camp Halfblood en ze liet geen enkele detail weg. Naar mijn mening klonkt het allemaal een beetje overdreven om met zwaarden te leren vechten en what the hell was dat gedoe met Capture The Flag? Het klonkt meer als een suicide camp dan een trainingskamp. Al met al klonk het nogal ouderwets. Ik zou zeker het internet missen voor een lange, lange tijd.
Lilly gaf aan dat we beter voor het bos konden parkeren en het laatste stuk konden gaan lopen. Ik parkeerde de auto zoals Lilly het aangaf en zette de auto uit. Dit was het. Uit mijn mond ontsnapte een diepe zucht en ik keek via de achteruitkijk spiegel naar mijn vader. Hij knikte. We wisten allebei hoever het was. Ik stapte uit de auto en terwijl ik naar de kofferbak liep, klopte ik op het dak van de auto. Voordat ik het doorhad, stond Lilly al bij de kofferbak wat zenuwachtig om zich heen te kijken.

”Monsters?” Ik vroeg eigenlijk een retorische vraag aangezien ik het gevoel al langer had.
Lilly gaf geen antwoord maar haar lichaamstaal zei voldoende.
Mijn vader stond naast de auto, wat te stretchen om te checken of hij überhaupt kon autorijden. Met een enorme brok in mijn keel liep ik naar mijn vader. Ondertussen checkte ik de omgeving. Met een enorme zucht zei ik dat het tijd was. Mijn vader glimlachte.
”Maak je geen zorgen, kleintje. Ik zorg dat we in de buurt een huisje krijgen en ik werk heb. Dan kunnen we het opnieuw proberen.” In mijn ogen weldde tranen op en ik keek naar de grond. Mijn vader pakte me vast in een knuffel.
”Luister, Alex. Dit is waar je thuis hoort. Ik heb het al te lang uitgesteld en je leven teveel op het spel gezet.” Ik sloeg mijn armen om mijn vader’s middel toen ik hem hoorde praten tegen Lilly.
”Je bent ook welkom bij ons thuis, mocht je er behoefte aan hebben.”

Ik liet mijn vader los en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. Mompelend tegen mijn vader zei ik dat ik geen klein kind meer was en we liepen richting het bos. Over mijn schouder zag ik dat mijn vader was vertrokken en voordat ik het doorhad, waren we bij Camp Halfblood aangekomen. Lilly’s verhaal over Camp Halfblood was niks vergeleken met wat ik voor me zag. Ze was vast en zeker een heleboel dingen vergeten te vertellen. In de verte, terwijl ze eigenlijk gewoon nog naast me stond, hoorde ik haar nog zeggen:

”Welkom bij Camp Halfblood.”

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

"Kijk, al vergeef je me niet, zonder die weddenschap had ik nooit geweten wat voor'n fantastische jongen je bent, Kenny." zei de jongen tegenover me, en hij klonk haast kwetsbaar. Zijn voeten bewogen in mijn richting, zijn blik zocht de mijne. Ik wist dat ik nu weg zou moeten lopen, de kans dat ik nu domme dingen zou doen of zeggen was groot, en dat wou ik absoluut niet. Ik mocht dan wel niet honderd procent over de jongen heen zijn, maar dat betekende niet dat hij dat hoefde te weten. IN gedachten verzonken had ik niet door dat Ash nog een stap ik mijn richting had gezet, en zonder enige waarschuwing of aankondiging, voelde ik zijn lippen op de mijne drukken. Ze waren warm en lieten een mint-smaak achter op de mijne. Het voelde zoals het de zomer voor deze had gedaan, maar het was over voor ik goed door had wat er gebeurde. Er werd naar me geknipoogd, waarna de jongen zich omdraaide en wegliep. "Denk daar maar over na, Sinclair," zei de jongen, en ik kon hem gewoon horen grijnzen. Toen hij goed en wel weg was liet ik mijn vingers langs mijn lippen lopen. Im haatte mezelf voor het feit dat ik nu al weer naar hem terug wou kruipen, smekend voor meer. Het had te goed gevoeld; zijn lippen op de mijne, die van mij op die van hem. - Later die dag zat ik alleen bij het water, mijn rug tegen een boom aan, schaduw opzoekende. Graag had ik me met anderen gemengd en was ik gaan bijpraten, maar ik was te in gedachten verzonken door dat kleine akkefietje van eerder. Ik zou later wel anderen opzoeken. Voor nu hoopte ik dat er óf niemand naar de toe kwam, óf juist wel. Ik wist het niet.

---

take me back to the basics and the simple life