Dat is best een leuke! Zelf heb ik nog drie winterjassen, een oude groene die best vormloos is, maar nog prima functioneert. Een neppe bontjas die van mijn overgrootmoeder is geweest en waarin ik een soortement beer lijkt (absolute favoriet) en een grijze trenchcoat.
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.