[RPG300] Teen Wolf • 'Part of the Pack' • Speeltopic - Speeltopics

2 sep 2016 - 17:23 Mouli is offline

Mouli 1328

Deze RPG bevat spoilers over de verschillende soorten supernatural uit de MTV serie Teen Wolf

PART OF THE PACK

WEREWOLVES
Volgens de legendes en de werkelijkheid zijn weerwolven de meest voorkomende soort van shapeshifters en behoren zo bij dit soort van supernatural. Echter veranderen weerwolven niet 1 keer per maand in een mensenverslindend beest. Een weerwolf, ook bekend als lycantrophe, is een mens die, als hij zijn krachten onder controle heeft, elk moment kan veranderen in een weerwolf. Wanneer deze verandering plaats vindt zal de oogkleur veranderen, zal de shapeshifter meer haar krijgen en krijgt hij klauwen en hoektanden om mee te bijten. Een weerwolf, in menselijke of dierenvorm is sneller dan een normaal mens, kan beter horen en ruiken, heeft snellere reflexen en helen veel sneller. Dit maakt hen dus eigenlijk geen mens meer, maar supernatural.

Weerwolven hebben hun eigen klasses: Alpha, Beta, Omega. Een Alpha weerwolf is het sterkste van het soort en heeft rode ogen. Een gebeten weerwolf is automatisch een Beta of Omega en om een Alpha te worden zal je een Alpha moeten doden.
Echter bestaat er ook een 'true Alpha'. In dit geval heeft de Beta of Omega geen Alpha gedood, maar is Alpha geworden op basis van karakter en wilskracht. Een Beta of Omega die niet door een true Alpha gebeten is, is ook niet in staat om Alpha te worden door het doden van een true Alpha.
Een beta weerwolf is het meestvoorkomende soort weerwolf. Gebeten door een Alpha betekent dat je een Beta bent, omdat je dan deel uitmaakt van het wolvenpack van die Alpha. Betas hebben van nature geeloranje ogen, tenzij ze een onschuldige hebben vermoord. Dan zal hun oogkleur veranderen naar blauw.
Een Omega is niets anders dan een Beta, maar dan een Beta zonder pack. Wolven zijn sterker als ze in een pack leven, wat ervoor zorgt dat Betas sterker zijn dan Omegas.

Om een weerwolf te worden zal je gebeten moeten worden door een weerwolf. Als je gebeten wordt, wordt je óf een weerwolf, óf je sterft. Ook kun je een weerwolf worden als de scratch diep genoeg is.
Gebeten door een weerwolf wil niet zeggen dat je ook een weerwolf wordt. In enkele gevallen verander je in een andere shapeshifter, een kanima of een werejaguar.

OTHER SUPERNATURAL
Naast weerwolven bestaan er veel meer soorten supernaturals die allemaal deel uit kunnen maken van een weerwolfpack, al is dit zeker niet noodzakelijk.

Een Kanima is een shapeshifter die door een bijt van een weerwolf een shapeshifter is geworden. Dit op basis van karakter. Een Kanima is een sooet hagedis met een slangenhuid en wordt 'bestuurd' door een persoon. Een kanima behoort tot iemand en als dat persoon hem vraagt om iets te doen, zal de kanima luisteren. Wanneer een Kanima wordt bestuurd door een Alpha, kan hij tot zijn pack behoren.

Een Banshee is een supernatural die doden kan voorspellen en vinden. Een Banshee heeft een aantrekkingskracht op doden, zonder dat hij/zij het doorheeft kan een Banshee een dood lichaam vinden. Om andere mensen te waarschuwen of om te laten weten waer hij of zij is, kan een Banshee gillen. De gil van een Banshee heeft een bepaalde frequentie die gewone mensen niet kunnen horen, alleen andere shapeshifters.
Ook kan een Banshee zijn/haar gil gebruiken als wapen wanneer hij/zij weet hoe dit moet. De gil kan dan dingen omver blazen en wanneer hij extra krachtig is zelfs menselijke lichaamsdelen volledig wegblazen. Dit gebeurt alleen zelden.

Een Werecoyote is eigenlijk niets anders dan een weerwolf, maar dan is het geen gewone wolf maar een coyote (prairiewolf). Een werecoyote kan veranderen in een volledige coyote of alleen de tanden, klauwen en ogen. Ook bij een werecoyote geldt dat je van oorsprong gele ogen hebt, maar als je een onschuldige dood worden ze blauw. Het is niet bekend of Werecoyotes Alphas kunnen worden.

Een Kitsune is een foxspirit en er bestaan 13 verschillende soorten. In het geval van een donderkitsune krijgt een kitsune feloranje ogen en kan zeer goed met zwaarden overweg. Het zwaard is dan ook het wapen van de Kitsune.

Een Werejaguar is een shapeshifter door een bijt of een scratch van een weerwolf. Voor een Werejaguar geldt hetzelfde als voor een Kanima, ze worden geen weerwolf op basis van karakter. Een Werejaguar kan veranderen in een jaguar met felgroene ogen en 'behoort' tot de aztec.

Een Chimera is geen supernatural geworden op natuurlijke wijze. Elk mens is voor 99,9% menselijk. Wanneer de 0,1% onmenselijkheid naarboven wordt gehaald veranderd een mens in een Chimera en kan in tegenstelling tot naturlijke supernaturals een grens van mountain ash passeren. Dit omdat een Chimera officeel nog steeds een mens is.
Chimeras zijn er in allerlei verschillende soorten: Kanima's, weerwolven, Werecoyotes, een bepaalde Kitsune, sommigen kunnen vleugels hebben en Wendigo's.

HUMANS
Een wereld zonder normale mensen, mensen die geen supernatural krachten hebben, de 'menselijke' mensen bestaat niet.
Humans kunnen wel degelijk deel uitmaken van een pack met supernatural creatures. Het enige wat nodig is om als human deel uit te maken van een pack is geloven dat je bij het pack behoort. Ook zal het pack jou moeten accepteren als deel van het pack. In tegenstelling tot veel supernaturals ben je als human niet sterker dan normaal wanneer je in een pack zit.

We volgen hier alle bovenstaande supernatural creatures en twee soorten humans: de hunters en de gewone mensen, de 'vrienden'.

Hunters die geen deel uitmaken van een pack zullen jagen op de weerwolven, maar kunnen ook de beschermers zijn van de weerwolven. Want de 2 packs hebben zo hun vijanden: elkaar en andere gevaarlijke creatures.
De Hunters die deel uitmaken van een pack zullen met hun eigen wapens (de een gebruikt alleen geweren, de ander pijl en bogen, dolken en messen of harpoengeweren) het pack verdedigen. Zij zullen net zo hard vechten als alle supernaturals in het pack en worden niet beschermd door de kwaliteit om snel te helen of sterker te zijn, maar door hun wapen.

De gewone Humans zijn niets meer dan wij. Humans hebben geen speciale krachten als supernaturals en met wapens kunnen ze ook niet goed overweg. De Humans zijn eigenlijk degenen met het meest positieve karakter. Ze hebben niks, maar zullen toch net zo hard moeten vechten als de rest. De Humans zullen degenen zijn die de rest aanmoedigt om door te blijven gaan, om te blijven leven. En daarmee spelen ze toch een van de belangrijkste rollen in de packs.

HET VERHAAL
Na alle rampen in Beacon Hills is het toch nog steeds niet huisje boompje beestje.
Eens in de duizend jaar veranderd een shapeshifter of ander soort supernatural in een Lecae. Een Lecae is een shapeshifter die veranderd in een half wolf / half schorpioen. Hoe deze shapeshifter in een Lecae veranderd, is onbekend, maar de Shapeshifter die in een Lecae veranderd heeft een soort "extra" kracht en wordt ook wel de Duluctor genoemd.
De Duluctor kan 4 andere supernaturals bijten, en zo infecteren met Lecaeciter. Deze 4 mensen zullen ook veranderen in een Lecae en zo ontstaat een Lecaepack, met de Duluctor als Alpha.

Lecaes hebben dezelfde krachten als weerwolven, maar zijn sterker. Doordat ze half schorpioen zijn hebben ze ook uiterst gevaarlijke stekels. Dit maakt een Lecae bijna onverslaanbaar. Bijna. Lecaes zijn nog altijd gewoon sterfelijk, net als alle andere supernaturals.

Het Lecaepack bevindt zich momenteel in het bos van Beacon Hills, gezamelijk met 2 andere Wolfpacks. Het doel van het Lecaepack is het uitschakelen van alle supernatural en vervolgens te heersen over de wereld. Om te beginnen met de Alpha's, zodat de packs uit elkaar vallen en de leden minder krachtig zijn. Het enige waar de Lecaes aan kunnen denken is macht, kracht en moord.

Daarom is het zo belangrijk geworden om als supernatural lid te zijn van 1 van de 2 packs die momenteel in Beacon Hills leven. De packs zullen moeten samenwerken om de 4 Lecaes en de Duluctor uit te schakelen, en zullen misschien zelfs hulp moeten inschakelen van een aantal Omega's en mensen die eigenlijk niks met supernatural te maken hebben. Alle krachten zullen gebundeld moeten worden om zo een einde te maken aan het Lecaepack. Duizend jaar geleden is het anderen ook gelukt, dus met zijn allen zouden ze toch moeten slagen?

Maar wie kent de kracht van een Lecae werkelijk zo goed? Wie weet de beste manier om ze uit te schakelen? Alleen vermoorden, of misschien vernietigen in de hoop dat duizend jaar later niet hetzelfde gebeurd? En hoe gaan de Alpha's om met de druk dat zij het grootste doelwit zijn?

Alle leden van het Lecaepack zijn NPC's, oftewel ze zijn niet te bespelen. Dat komt omdat niemand weet wat ze werkelijk van plan zijn en niemand weet hoe zij denken. Ook blijft de spanning er zo meer in.

PACK 1
logo
we kill

• Alpha weerwolf - Dominic Nathaniel Cunningham - ruelle - 1.2
• Beta weerwolf - Declan Eoghan Carmody
• Beta weerwolf - Erin Mariah Braiden Canagan - 1.3
• Banshee - Jaime Charlie Lincoln- gereserveerd voor peculiar
• Werecoyote - Elizaveta Bizina - Polovina - 1.2
• Werecoyote - Gilroy Kenneth Ruskin
• Kitsune - Yui Saito - nairn - 1.5
• Chimera - Irene Haydée Benitez
• Hunter - Neville Louis Roth - growlithe - 1.5
• Human - Kendall Raine Jenkins - gereserveerd voor OpgeroldEten

PACK 2
logo
we destroy

• Alpha weerwolf - Nathan Leroy Chamberlain - DSprayberry - 1.3
• Beta weerwolf - Ashton Braidy Denzell
• Beta weerwolf - Alice Cyrille Denzell
• Banshee - Alissa Maddison Dale - surrexit - 1.3
• Werecoyote - Parker Damian Forester - Raccoon - 1.1
• Kanima - Camille Gabriel Hogarth
• Werejaguar - Isolde Tamaya Calfuray
• Chimera - Devin Falco Merricks - monchevy - 1.2
• Hunter - Kiara Ashanti Washington - camhanaich - 1.3
• Human - Olena Havana Maxwell - velaris - 1.3

NO PACK
no logo
we help

• Chimera - Alfie Neal Wide - Raccoon 1.4
• Omega - Taylor Ophilia Stavros - growlithe - 1.4
• Omega
• Human - gereserveerd voor peculiar
• Human
• Human
• Banshee - Rune Ashton Miller - Nairn - 1.5
• Hunter - Cassandra Alexis Graham - ruelle - 1.2
• Hunter - gereserveerd voor OpgeroldEten
• Hunter

LINKS NAAR DE TOPICS
• Rollentopic
• Praattopic
• Speeltopic

SPEELTOPIC
We beginnen op vrijdag 14 oktober 2016 om 15:55 uur. Alle leerlingen zijn met vijf minuten vrij en gaan hun weekend tegemoet. De mensen die niet naar school gaan kunnen hun vrienden weer ontmoeten.
Het is 13 graden en de herfst komt al goed door. De bomen zijn volledig bruin, oranje en rood gekleurd en de lucht wordt steeds grijzer. De lucht versterkt de grimmige sfeer in de stad dan ook.

Wanneer iedereen met dit tijdstip een beetje uitgeschreven ik, zal er een tijdsprong plaatsvinden naar vrijdag 14 oktober om 21:15. Ik zal van te voren aankondigen wanneer dit gebeurd. Veel schrijfplezier!

take risks

2 sep 2016 - 17:29 Syaoran is online

Syaoran 12966

— Mine.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

2 sep 2016 - 17:38 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Mijn topics c:

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

2 sep 2016 - 18:14 reguluswife is offline

reguluswife 37248

To the stars who listen — and the dreams that are answered

2 sep 2016 - 18:30 Camouli is offline

Camouli 1110

Up with the sun. Gone with the wind.

2 sep 2016 - 23:03 Nairn is offline

Nairn 786

If you don't do stupid things whilst your young - you have nothing to laugh about when you're old

3 sep 2016 - 13:15 Ascian is offline

Ascian 10570

We've lived in the shadows for far too long.

3 sep 2016 - 18:01 Mouli is offline

Mouli 1328

DON'T JUDGE THE PATH I CHOOSE TO TAKE IF YOU HAVEN'T WALKED THE JOURNEY I HAD TO MAKE

NATHAN LEROY CHAMBERLAIN
Alpha werewolf | Pack 2 | 18 years | talking to Kiara
clothes shoes

Ik kreunde terwijl ik mijn hand op mijn alarmerende wekker drukte. Als ik ergens een hekel aan had was het het geluid van mijn wekker dat me wakker maakte.
De wekker, die inmiddels 15:01 melde ging niet meer af en stond rustig op mijn nachtkastje, terwijl hij rustig doortikte en wachte om morgen weer om 15:00 af te gaan. Ja, rare tijd dat, 15:00. Maar na een tijdje wen je er wel aan. Zeker als je alleen tijd hebt om van 7:30 tot 15:00 te slapen. En als je de hele nacht wakker bent

Ik knipte de lamp aan en schuifde over mijn tapijt richting mijn raam, terwijl ik de slaap uit mijn ogen wreef. Ik trok de gordijnen open en liet de screens omhoog gaan. Sinds ik ben gestopt met school heb ik eindelijk weer eens tijd om te slapen, in plaats van dat ik het moet doen met 3 uur slaap per dag. En vervolgens in de klas in slaap val.
Mijn kleren had ik al klaar gelegd op de bank, en soepel trok ik mijn zwarte broek aan en mijn witte shirt over mijn hoofd. Ik trok mijn sokken aan en stapte in mijn zwartgrijze nike schoenen, waarna ik een dubbele knoop in de veters legde. Ik griste mijn leren vest van de bank, gooide hem over mijn schouders en liep mijn kamer uit. Mijn slaap was zoals gewoonlijk na 5 minuten weer verdwenen. Het dagelijkse ritme zat er weer in. Ik liep met snelle pas de trap af, het geluid weergalmend door het grote, stille en lege huis.

Ik pakte een appel en een banaan uit de fruitschaal en plofte op de bank neer. Ik trok de lader van mijn telefoon en voerde de pincode in. 0912. Mijn verjaardag. Waarom zou ik het mezelf ook moeilijk maken?
Terwijl ik mijn berichten chekte en mijn appel at, besefte ik me vaag dat ik de badkamer niet was ingelopen en dus niet mijn tanden had gepoetst en haar had gedaan. Nouja, helaas, geen tijd meer voor. Komt de volgende keer wel weer.
Ik haalde mijn hand door mijn haar en gooide het klokhuis van de appel gezamelijk met de banenschil in de prullenbak en ritste mijn vest dicht. Ik liet mijn telefoon, met het geluid aan, in mijn zak glijden. Ik gritste de autosleutel en de voordeursleutel van de haakjes en liep het huis uit. Eerst richting de school, vanavond kon ik me wel weer druk maken over vanavond. En als ik dood ga heb ik pech.

Ik klikte op het open slotje van de autosleutel en de zwarte, glanzende, tevens dure mercedes die eerder van mijn vader was maakte en bliep geluidje en de lampen knipperden twee keer, als teken dat hij open was. Ik liet me op de stoel achter het stuur zakken, sloot de deur en reed richting Beacon Hills High School. Het was stil aan mijn kant van de weg, waarschijnlijk omdat niemand nu deze kant op ging. Want ook Alissa, mijn buurmeisje en Banshee uit mijn pack zat op school.
Kiara stond al voor de school, die waarschijnlijk net uit was op me te wachten. Ik parkeerde de auto, stapte uit en liep in haar richting.
Terwijl ik een kus op haar mond drukte, begroette ik haar glimlachend. 'Hoe was je dag?'

LIFE ASKED DEATH: "WHY DO PEOPLE LOVE ME AND HATE YOU?" DEATH ANSWERED: "BECAUSE YOU ARE A BEAUTIFUL LIE AND I AM A PAINFUL TRUTH"

[ bericht aangepast op 3 sep 2016 - 19:47 ]

take risks

3 sep 2016 - 21:28 Ken_ is offline

Ken_ 18305

PARKER DAMIAN FORESTER
WERECOYOTE , PACK 2 , 12TH GRADE

Ongeduldig zat ik op mijn stoel starend naar de klok die momenteel drie uur vijftig aanduidde. Deze les – ik wist niet eens welk vak dit was- had ik niet echt zitten opletten waardoor mijn relatie met deze leerkracht goed onder het nulpunt stond. Hij kon me het niet echt kwalijk nemen want de maand oktober was gewoon de maand waar alles niet meer belangrijk was. Mijn gemoedstand was vaak negatief en de kans was groot dat als je me een opmerking haf ik kattig wat terug wist te antwoorden. Mijn schrift was leeg , volgende maand zou Lena me vast wel helpen om alles aan te vullen of ik vroeg aan Erin of ze me misschien wat notities kon lenen. Krassen waren te zien in op mijn schoolbank al toonden de meeste inkervingen 25/1O aan. Mijn vingers gleden er telkens over en de sneetjes die het metaal in mijn vinger maakte deerde me niet. Twee minuten waren alweer verstreken en stilaan begon ik mijn pen weer weg te steken en negeerde ik het slome gepraat van mijn leraar waarvan ik de naam niet meer wist. Mijn blauwgrijze kijkers gleden weer naar de cijfers die roodgekleurd waren waardoor deze naar mijn vingers gleden die open lagen .”Verdomme”. mompelde ik zacht wat blijkbaar de aandacht trok van de leraar. “Meneer Forester, als deze les u niet aanstaat kunt u maar beter niet komen.” Bromde hij kwaad waardoor ik hem wat verbijsterd aankeek al vernauwde mijn blik en greep ik koppig mijn pennezak en sloeg mijn boeken dicht waana ik deze hardhandig in mijn tas gooide. “Mij best.” Gromde ik kwaad en liep het lokaal uit net toen de bel ging. Eens ik buiten was, vaagde ik mijn bebloede vingers af aan mijn broek voordat ik ze nog eens bekeek. De wondjes waren weer genezen en een zucht verliet mijn lippen. Hoe graag ik ook gewoon naar mijn stek wilde gaan deed ik dit niet voor mijn packleden en voor Yui , Erin en Taylor. Nee niet omdat ik een slut ben, maar omdat ze nog steeds mijn vriendinnen waren en ofcourse wachtte ik ook op Olena gezien ik niet zonder haar steun kon. Ze was één van de weinigen die wist hoe ik me nu werkelijk voelde en wat er met mijn ouders was gebeurd. Ik had haar nodig want over een goede week was het alweer veertien jaar geleden zonder mijn ouders en de gedachte dat ik weer hulpeloos aan hun graf zou zitten tot de dag voorbij ging bleef maar doordringen. Zo ging het nou eenmaal ieder jaar, blijven hopen op een clue van wie mijn ouders werkelijk van kant had gemaakt, want wraak borrelde ieder jaar maar meer en meer in me op. Kort haalde ik een hand door mijn blonde haren heen waarna ik wat ongeduldig stond te wachten op de blondine. Wat we gingen doen vandaag wist ik niet, maar ik was ervan overtuigd dat Lena mijn gedachten kon verzetten.

[ bericht aangepast op 3 sep 2016 - 21:28 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

4 sep 2016 - 18:51 Ascian is offline

Ascian 10570

Naam:Taylor Ophilia Stavros.

"After all, I'm my mother's daughter"
| Werecoyote | |

Zuchtend beet ik op mijn lip. Vijf minuten Taylor. Vijf. Te lang dus. Ik tikte zacht met mijn nagels op de tafel, terwijl ik verveeld uit het raam keek. Ik was snel afgeleid tijdens de les, altijd al geweest, maar ik voelde mezelf nu gewoon langzaam gek worden. Ik wilde gewoon even een rondje rennen, het liefst door het bos. Ik zat de hele dag al stil en ik werd er helemaal gek van. Echter was het volgens mijn familie nu niet erg veilig om in me eentje door het bos te gaan rennen. Ik vond de waarschuwing onnodig. Ik lette heus wel op mezelf en als ik echt in de problemen kwam kon ik heus wel iemand bellen of appen. Niet dat ik een pack had, maar gewone vrienden had ik ten alle tijden nog wel. Packs werden overschat dacht ik, zie maar wat er met mijn moeder was gebeurd. Ik keek op naar de leraar die de les eindigde en ik haastte me de klas uit. Ik had zo veel haast dat ik bijna mijn spullen uit mijn handen liet vallen voordat ik het klaslokaal uit was. Ik gooide de spullen die ik niet nodig had in mijn kluis en de rest propte ik in mijn tas, die ik eerst wel even thuis af zou zetten.
Ik liep naar buiten, de school uit, richting mijn auto, mijn grote trots. Ik had nooit bijzonder veel van mijn familie gehad en eigenlijk vooral dingen die ik niet wilde, maar waar ik wel mee lastig werd gevallen - zoals het feit dat ik een werecoyote was. De auto was echter mijn alles onderhand. De vrijheid die meekwam met dat ding was onbetaalbaar, en zorgde er ook voor dat ik niet vast zat in Beacon Hills met volle maan. Ik was het liefst zo ver mogelijk de stad uit met volle maan, bang dat er iets ernstigs zou gebeuren. Mijn familie dacht at ik onderhand het al wel onder controle zou hebben, maar ik ontkende het liever nog steeds. Eenmaal bij mijn auto aangekomen keek ik even rond, op zoek naar een bekend gezicht, op zoek naar iemand om de middag mee door te brengen.

We've lived in the shadows for far too long.

5 sep 2016 - 20:47 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Olena Havana Maxwell

SENIOR || HUMAN || PACK 2 || ATTACK HUGGING PARKER || OUTFIT

the most dangerous woman of all
is the one who refuses to rely on your sword to save her
because she carries her own

Verveeld zat Lena in de les, met haar ogen gefocust op de klok. Nog vijf minuten. Vijf ellenlange minuten. It was safe to say dat school niet haar ding was. Het was niet dat ze dom was, het was gewoon niks voor haar om de hele dag lang met haar kont op een stoel te zitten. En houten niet lekker zittende stoel nog wel. Sommige vakken gingen nog wel, maar anderen waren absolute hel. In plaats van op te letten zat ze haar tijd dan ook te verdoen met Parker foto's te sturen van Sparky Junior. Haar voet tikte zachtjes op de grond, terwijl ze in haar hoofd de laatste seconden aftelde. Drie, twee, één. Precies op het moment dat de bel ging schoof Lena met één haal van haar armen de spullen op haar tafeltje in haar rugzak en verliet ze het lokaal.
Ze had de dag er voor al wedstrijd gehad, ze had zowel met het meisjes als met het jongensteam meegedaan, dus die vrijdag had ze vrij. Lena had met Parker afgesproken, as usual. Snel ging ze naar haar kluisje, waar ze haar boeken in dumpte, om vervolgens richting de ingang van de school te lopen. Haar mondhoeken krulden ondeugend omhoog toen ze de blondharige jongen niets vermoedend bij de ingang zag staan. Ondanks dat hij haar niet kon aanzien komen lopen, ze liep stilletjes op hem af. De laatste paar meter nam ze een sprintje en sprong ze boven op hem, waarbij ze haar armen om hem heen sloeg. 'Dobryy den, Sparky. Wat is het plan voor vanmiddag? Ik stem toetje eerst, aka frozen yoghurt, en vanavond pizza.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

7 sep 2016 - 12:16 Ken_ is offline

Ken_ 18305

PARKER DAMIAN FORESTER
WERECOYOTE , PACK 2 , 12TH GRADE

Buiten stond ik te wachten op Lena gezien ik een moment langer binnen de schoolmuren niet meer aankon, mijn handen jeukten en hoe erg ik ook de zin had om naar een sigaret te graaien deed ik dit niet. Dat was privé en deed ik het liefst niet in de buurt van mede schoolleerlingen. Mijn blik gleed dus maar verveeld wat rond tot ik een bekende geur rook - met mijn 'weer'- zintuigen natuurlijk - Mijn blauwe kijkers gleden naar de parking waar ik Kiara en Nathan zag, waardoor één van mijn mondhoekjes toch licht omhoog gleden. Zo goed kende ik Kiara niet maar ik was wel blij voor Nathan dat hij na al die ellende toch een lichtpuntje had in zijn leven. Lang keek ik niet naar het koppeltje gezien ik niet van staren hield dus keek ik maar weer elders, waar was de tijd dat Beacon Hills constant geterroriseerd was?
Plots voelde ik twee armen om me heen en de bekende geur van bloemen waardoor ik zachtjes begon te lachen, sneak attack. 'Dobryy den, Sparky. Wat is het plan voor vanmiddag? Ik stem toetje eerst, aka frozen yoghurt, en vanavond pizza.' Haar woorden deden me grijnzen waarna ik even een quasi bedenkelijk gezicht trok. " Hmm even denken, was het vandaag geen veggie dag? Spruiten, asperges oh en als dessert worteltaart." zei hij en stak even zijn tong uit als er iets was dat hij niet lekker vond dan was het wel groenten in cake... Ik liet Lena weer van mijn rug afglijden en leunde met mijn arm plagend op haar schouder. " Neh, jouw voorstel lijkt me beter." zei ik vervolgens en wreef even bedenkelijk op mijn kin. Mijn arm die daarnet nog op haar schouder leunde liet ik nu losjes over deze hangen en drukte ik een vluchtige kus op haar slaap. "Dus Lennie, jouw plaats? Ik wil Sparky wel nog eens zien." een waterig glimlachje sierde mijn lippen want hoe erg ik ook mijn best deed om positief te blijven en te lachen slopen mijn ouders toch weer door mijn gedachten heen. Lena wist dan ook altijd me op te beuren zo erg dat ze onlangs een kleine kitten geadopteerd had en deze vernoemd had naar mijn bijnaam. Of tja eentje die ik enkel haar laat zeggen, Sparky. Een bijnaam die op het begin niet gewaardeerd werd van mijn kant uit. Ik was geen hond die uit een voederkom ging zitten eten, maar na dat verhaal te hebben verteld leek ik er wel mee kunnen lachen. Natuurlijk was dit te zien in welke context het gebruikt werd.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

8 sep 2016 - 13:26 Gashina is offline

Gashina 2780

Elizaveta Bizina|| Coyote || Pack 1

Ik haal opgelucht adem wanneer eindelijk de bel is gegaan. Ik gooi gauw al mijn spullen in mijn tas om daarna meteen het lokaal uit te lopen. Eindelijk is het weekend. Meestal ben ik daar blij mee, maar nu niet zo heel erg. Er staan heel wat toetsen op de planning en ik moet ook heel veel rekening houden met mijn pack waardoor ik amper tijd overhou voor mezelf. Ik loop richting mijn kluisje om de boeken te pakken die ik nodig heb voor het weekend om te studeren. Het gaat namelijk ietsjes minder met school dan normaal. Normaal ben ik overal goed genoeg in om met overal minstens een zes te staan. Dat is nu minder het geval. Met name Natuurkunde moet beter gaan. Ik sta daar namelijk barslecht voor waardoor mij weekend opgevuld zou moeten worden met allerlei formules met afkortingen die soms nergens op slaan. Ik zeg zou moeten, want het kan waarschijnlijk zijn dat mijn pack me nodig heeft en dan moet ik die formules gedag zeggen. Vaak doe ik dat met plezier, maar ik moet nu dit school jaar niet verzieken. Ik heb geen zin om te blijven zitten. Ook al heb ik ooit een jaar overgeslagen. Als ik alles heb, sla ik mijn kluisje dicht en loop ik naar buiten. Als ik eenmaal buiten ben zie ik dat mijn bus net vertrekt, waardoor ik moet wachten op de volgende bus, die vaker te laat komt dan op tijd. Licht vloekend neem ik plaats op de bank. De volgende bus moet namelijk over twintig minuten komen, maar je kan er beter voor de zekerheid een minuut of vijftien erbij gooien. Ik hoor mijn telefoontje bliepen en ik merk dat dat mijn moeder is.
Privet Elizaveta
Hoe was school vandaag? Kom je op tijd naar huis?.
Ik typ gauw naar haar terug dat ik waarschijnlijk later ben vanwege de bus maar dat ik wel zo vroeg mogelijk thuis zal komen en dan doe ik mijn telefoon gauw in mijn zak. Wat ga ik nu in hemelsnaam doen?

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

8 sep 2016 - 16:51 Venustic is offline

Venustic 2690

Alice Cyrille Denzell

Beta werwolf, pack 2, heading home

Er waren nog precies vijf minuten over in de les en hoewel de klok al langzaam leek te tikken leken de wijzers nog langzamer voor uit te schuiven die laatste vijf minuten. Eigenlijk wou Alice ze aan moedigen schreeuwen dat ze door moesten lopen, want wat had ze het wel niet gehad met school. Ondanks dat het buiten steeds kouder werd, was het in het lokaal waar haar geschiedenis les plaats vond heel erg warm. De leraar had besloten om met het weer wat ze hadden de verwarming maar een paar graden omhoog te draaien. Een paar graden te hoog. Alice had het gebreide vest wat ze de hele dag had gedragen al over de rugleuning van haar stoel heen gegooid, maar nog altijd was het veel te heet. Toen de bel toch uiteindelijk ging en de hele klas meteen op, maar de leraar zei dat ze weer terug in hun stoelen moesten gaan zitten. Een luide zucht rolde over Alice haar lippen, maar de jongedame liet zich dan toch terug zakken op de stoel. 'Voor de volgende les wil ik dat jullie de volgende twee paragrafen samenvatten.' Vertelde de leraar. Dat kon er ook nog wel bij, twee paragrafen daar was Alice echt vreselijk lang mee bezig. Alice was zeker niet de slimste van haar klas, ze moest moeite doen om een zeven te halen en deed dit in de veel gevallen dan ook niet. Het was niet als of ze helemaal geen aandacht gaf aan school, dat viel wel mee, maar de ze deed niet te veel moeite. Met een vijfje was de jongedame al meer dan tevreden.
Opnieuw schoof Alice haar stoel naar achteren, om deze keer echt het klaslokaal uit te kunnen lopen. Voordat ze haar rugzak over haar schouder heen zwaaide pakte ze haar vest nog van de stoel leuning. Zodra de jongedame buiten het lokaal stond nam ze een grote hap lucht, frisse lucht in tegenstelling tot de lucht die het lokaal had gevuld. Alice liep meteen naar haar kluisje toe zodat ze daar haar overige boeken en haar jas kon op halen. Alice was zwaar tegen de zware boekentas en gooide daarom ook alle boeken die ze niet gebruikte tot de pauze of het einde van de schooldag in haar kluisje. Op die manier hoefde ze niet te veel mee te tillen. Haar schooltas gooide Alice op de grond neer voor haar kluisje zodat ze haar handen vrij had. Hierna trok ze haar vest weer aan, om vervolgens het blauwe kluisje te openen. Ze haalde alle boeken er uit en stopte ze terug in haar tas, ook pakte ze haar jas die ze aantrok. Daarna sloeg ze haar kluisje dicht en draaide nog even kort aan het knopje om zeker te weten dat het ding goed ding zat. Alice pakte haar tas weer op en opnieuw zwaaide ze de rugzak over haar schouders heen. Een paar seconden lang keek ze om zich heen of ze nog iemand herkende, maar toen ze besloot dat dit niet het geval was liep ze uiteindelijk het schoolgebouw uit. Uit het voor vakje van haar tas viste ze haar autosleutels. Zodra Alice haar rijbewijs mocht halen had ze dit ook meteen gedaan. Ze had altijd al een hekel gehad aan de eeuwige schoolbus. Het was altijd zo druk. Nou had je daarmee wel eens dat je gezellig met vriendinnen kon zitten, maar dat kon in principe ook met de auto. Dan konden er ook mensen mee rijden, hoewel dit bij Alice een groot deel van de tijd toch niet gebeurde. Vaak reed ze gewoon in haar eentje, of ze reed met haar broer Ashton, maar vandaag was dat niet het geval. Vandaag zou ze gewoon in haar eentje naar huis toe rijden. Alice was blij dat ze van school af was voor het weekend. Komend weekend stond nog helemaal niks gepland wat hopelijk ook zo bleef. De afgelopen weekenden was Alice elke keer wel weg geweest en hoewel dat in de meeste gevallen ook wel gezellig was was de jongedame ook wel weer eens toe aan gewoon helemaal niks doen. Op de bank en een beetje doelloos tussen de televisie kanalen door zappen. Dat was waar de jongedame op het moment naar verlangde en de kans was dan ook heel groot dat dat precies zou zijn wat ze thuis zou doen.

[ bericht aangepast op 8 sep 2016 - 16:52 ]

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

8 sep 2016 - 21:30 Nairn is offline

Nairn 786

Yui Saitou

EIGHTTEEN || SENIOR || PACK 1 || KITSUNE || OUTFIT

Yui kon maar moeilijk haar ogen openhouden terwijl ze met haar handen in haar handpalmen steunde en ondertussen probeerde te luisteren naar wat de leraar vertelde. Echter was het een verloren zaak. Het laatste anderhalf uur had ze al niks meer kunnen opsteken. Dat heeft ze dus altijd aan het einde van de dag, dan krijgt ze niks meer binnen.
Zuchtend keek ze naar de klok, nog maar eventjes en dan zou ze vrij zijn. “Kuso gakko.*” gromde ze, terwijl ze haar hoofd op tafel legde. Ze dreigde net in slaap te vallen toen de bel door het lokaal schalde. Met de grootste, dramatische zucht die ze kon opbrengen, pakte ze haar spullen en verliet het lokaal. Ze liep direct naar haar kluisje. Foto’s van haar familie en vrienden sierden de binnenkant van haar kluis en ze glimlachte even, voordat ze met veel kabaal haar boeken erin dumpte. Echter viel de helft er weer uit. “Niks kan goed gaan vandaag, chikushou**.” mompelde ze zachtjes. Snel gooide ze alles terug, en sloeg haar kluisje dicht voordat alles weer terugviel.
Eenmaal buiten ging ze op het muurtje naast de ingang zitten en wachtte op Erin, iets wat ze wel vaker deed, zodat ze samen naar huis konden carpoolen. Zachtjes neuriënd haalde ze haar oordoppen uit elkaar en stopte ze in haar oren. Het kon nog wel even duren voordat Erin al haar spullen bij elkaar had gepakt, dus ze kon maar beter even naar wat muziek luisteren. Scrollen door haar afspeellijst was een heel werk, maar uiteindelijk koos ze voor Stairway to Heaven van Led Zeppelin. Haar tas als kussen gebruikende, ging ze languit op het muurtje liggen. Toen ze uiteindelijk een schaduw over haar heen voelde, wist ze dat Erin klaar was om naar huis te gaan. “Konnichiwa***, Erin.” groette ze haar vriendin. “Deze dag kroop echt voorbij, ik ben blij dat we gaan!”

Ze liepen naar Yui’s auto, alleen kon Yui het niet echt een auto meer noemen. Ze had de oude hand-me-down van haar Jiji gekregen, nadat hij niet meer kon autorijden. Het ding deed prima zijn werk, alleen hij zag er niet echt uit. En omdat Yui niet wilde dat Erin haar elke dag naar school zou vervoeren, had zij vandaag geopperd om te rijden. Ze stapten in de auto en Yui zette de radio vol aan. Yui hield ervan om te rijden met keiharde muziek in haar oren.

(* = Schijt school
** = Kan het beste vertaal worden naar godverdomme
*** = Goedemiddag)

If you don't do stupid things whilst your young - you have nothing to laugh about when you're old

8 sep 2016 - 23:26 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Olena Havana Maxwell

SENIOR || HUMAN || PACK 2 || WITH PARKER & ÜBEREXCITED FOR FROZEN YOGHURT || OUTFIT

the most dangerous woman of all
is the one who refuses to rely on your sword to save her
because she carries her own

Een grijns verscheen op Parker's gezicht, wat haar goed deed. Zijn voor haar welbekende grijns maakte plaats voor een bedenkelijke uitdrukking. Welk persoon die goed in zijn hoofd was kon nou nee zeggen tegen frozen yogurt en pizza? 'Hmm even denken, was het vandaag geen veggie dag? Spruiten, asperges oh en als dessert worteltaart.' Lena keek Parker aan met een afkeurende frons op haar gezicht, ook al wist ze dat hij een grapje maakte. Ze wist maar al te goed dat hij niet van worteltjestaart hield.
'Neh, jouw voorstel lijkt me beter.' Een triomfantelijke glimlach kwam op haar lippen te staan, terwijl hij zijn arm losjes over haar schouder liet hangen en een kus op haar slaap drukte. Een paar meiden die voorbij liepen en het zagen, begonnen druk te fluisteren. Lena rolde met haar ogen. Er gingen al tijden geruchten rond dat Parker en zij een relatie zouden hebben, zelfs toen ze nog met Dominic had hoorde ze mensen er wel eens over. Stelletje idioten.
'Mijn voorstellen zijn altijd beter, Sparky senior,' grinnikte ze.
'Dus Lennie, jouw plaats? Ik wil Sparky wel nog eens zien.' Aan de slappe glimlach op zijn gezicht kon ze wel raden wat er aan de hand was. En ze ging haar uiterste best doen om hem er van af te leiden.
'Mijn plaats is perfect. Mijn ouders zijn vanavond niet thuis, dus als we vanavond een horror film gaan kijken, dan kun je zo hard gillen als je wilt wanneer het eng wordt,' plaagde ze en ze prikte hem in zijn zij. 'Let's go.' Ze greep zijn arm vast en sleurde hem mee richting zijn motor. 'Ik wil een Deluxe,' besloot ze enthousiast. De Deluxe was ontzettend groot, but she didn't care. In haar hoofd ging ze alvast alle toppings langs die ze hadden. Ooit had ze frozen yogurt besteld met álle toppings die ze hadden. De werknemers hadden haar aangekeken alsof ze gek was. Wat ze, toegeven, ook wel een beetje was. Op de goede manier dan.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Index RPG Actieve Topics Zoek