Beste vriendin en haar vriendje... - Liefde, Vriendschap & Familie

Hey hallo...

Goed, euhm, dit wordt een lang, onsamenhangend verhaal, maar ik moet het kwijt want het zit me enorm dwars.
Ik liep vorig jaar stage bij een dieren winkel, waar ik inmiddels ook al een jaar werk. Daar werkt ook een jongen, we noemen hem even M. Ik raakte al snel wel bevriend met hem, we plaagden elkaar, kietelen enzo. En we praatten ook via de chat op Facebook. Na een paar maanden vroeg hij me via die chat of ik zijn fuckbuddy wilde worden. Dat hij me een mooi lichaam vond hebben en me wilde. Ik was verliefd op hem, en vertelde dus dat ik meer wilde dan alleen seks. Hij zei dat hij dat niet wilde. Met mijn enorm stomme hoofd heb ik toch ja gezegd. Ik was onervaren, had nog nooit gezoend of ook maar een jongen een knuffel gegeven.
M en ik spraken na werk/school af en hij ging dan aan me zitten, zodat ik daaraan kon wennen. Soms was dat ook tijdens werk, dat hij me mee het magazijn in trok, of tijdens de pauze als we alleen waren. Ik vond de aandacht fijn.

Nu, ergens begin dit jaar zei hij tegen me dat hij iemand op het oog had. We hadden samen afgesproken dat als een van ons een relatie zou krijgen, het zou stoppen. Logisch natuurlijk. Dus het stopte. Hij kreeg verkering met haar. Intussen was ook mijn beste vriendin op ons werk komen werken, na 2 maanden stage. We hadden vaak met z'n drieën pauze en het was dan echt gezellig. We konden met elkaar lachen, hartstikke leuk.
Een halfjaar terug kwam ik erachter, via een andere collega, dat M met mijn beste vriendin ging! En dat hadden ze voor me verborgen gehouden. Ik ben enorm boos op hun allebei geworden. Ze zijn ook allebei terug boos op mij geworden, en na een paar maanden was het dan ook weer rustig. We konden inmiddels weer normaal met z'n drieën met elkaar omgaan.

Maar dat betekend niet dat mijn hard niet gebroken is. Het is een half jaar geleden. En alsnog ben ik nog steeds verliefd op die jongen (Hoe is het in godsnaam mogelijk...) en dat lijkt alleen maar heviger te worden. Deels ben ik ook nog steeds boos op mijn beste vriendin... En natuurlijk ben ik ook ergens blij voor ze, echt wel... Maar toch.

Meid, het enige wat ik kan zeggen is dat je hem moet vergeten want hij is het niet waard. Als hij niks voor je voelt moet je ook realiseren dat het hem niks interesseert en dus is hij het niet waard.

Er lopen genoeg andere leuke jongens rond, en jij komt ook wel de ware tegen

Wat erg voor je... Dat is echt een rot streek van hen beide.
Die jongen zou ik lekker vergeten, hij is het helemaal niet waard om je druk over te maken of überhaupt maar energie in te steken. Vergeet hem (makkelijker gezegd dan gedaan). Er zijn genoeg jongens op de wereld die nog duizend keer zo leuk zijn dan hij en die jou wel alle liefde geven die je nodig hebt, in plaats van alleen seks. Want tja... Seks alleen kun je nou niet bepaald liefde noemen als je geen relatie hebt. Ik zou er nog eens goed met je vriendin over praten. Vertel je gevoelens en zeg dat het je ook totaal niet lekker zit. Je kunt het beste gewoon eerlijk tegen haar zijn. Vertel gewoon eerlijk dat je heel blij voor haar bent, maar dat het je wel dwars zit. Dan kan zij er ook rekening mee houden dat je je zo voelt.

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Ten eerste, het spijt me heel erg dat je dit hebt moeten meemaken, als tweede kan ik alleen maar zeggen, wees blij. Wees blij dat je van die jongen af bent want iemand die zo respectloos in elkaar zit, gaat opnieuw respectloos doen op andere manieren en met iemand respectloos, wel daarmee wil je echt geen relatie hebben. Het is misschien nog pijnlijk in het midden van je liefdesverdriet, maar achteraf zul je blij zijn dat je hem kwijt in plaats dan rijk bent. Er zijn heel veel lievere jongens dan dat. Ook zou ik je aanraden om het contact te verbreken, volledig, smijt hem van je facebook, wis zijn nummer. De gevoelens die je hebt moeten echt slijten, dat is belangrijk voor jou om je terug beter te kunnen voelen, zolang je nog met hem omgaat, zal dat niet lukken en zul je jezelf ellendig blijven voelen. Desnoods moet je ook het contact met je beste vriendin maar even verbreken. Praat eens met haar en zeg desnoods dat je een halfjaartje geen contact te willen hebben of een jaar of een paar maanden, hangt af van hoe diep de pijn zit en hoeveel tijd je nodig gaat hebben om daar doorheen te werken. Ik raad dit aan te doen met mensen die je gekwetst hebben, want het stopt niet anders, de situatie. Als je met je neus op hun facebookfoto's moet zitten kijken, kun je het onmogelijk verwerken, je moet eerst een contactbreuk ervan hebben in plaats van meer en meer en meer en meer van dezelfde situatie op je bord te krijgen.

[ bericht aangepast op 1 sep 2016 - 9:20 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Bedankt voor de reacties. Maar het punt wat het nu dus vooral moeilijk maakt is dat we met z'n drieën op dezelfde plek werken. Daarnaast zit zij ook nog op dezelfde school als ik.
En ik weet niet of zij weet dat ik hem nog steeds leuk vind. Ik weet ook niet hoe het mogelijk is dat ik nogsteeds gevoelens heb voor iemand die me zoiets heeft geflikt, maar goed. Contact verbreken met hem zou inderdaad het beste zijn, maar nu op werk gaat het wel weer goed. Ik zie hem ergens ook wel als vriend, hoe raar dat ook mag zijn. Ik sta hier heel dubbel in, wat misschien ook wel logisch is...

Dat is wel moeilijk, dat jullie nog geconfronteerd worden met elkaar, heb je nog andere vrienden waarmee je op kan trekken dan op school en op je werk, kun je niet van kliekje veranderen, met een ander groepje mensen waar je uitstekend mee opschiet? Dat kan misschien helpen, om er niet constant aan te moeten denken. Dat is iets wat normaal is, dat je gevoelens zich niet meteen aanpassen. Ik heb ooit eens ergens gelezen dat dat komt door hersenpaden in het brein die aangelegd zijn en die je nog gebruikt, maar het sterft af met de tijd. Het beste wat je kunt doen, vind ik persoonlijk als je van welk soort emoties ook afwilt is afleiding, afleiding, afleiding en nog eens afleiding. Of het nu een rotgevoel is bij een slecht examen of iets groots, het werkt altijd. In het begin zul je merken dat je er er constant weer over wilt gaan denken, maar éénmaal je afleiding zoekt, wordt alles minder en sterfven de gevoelens uiteindelijk af. Het zal niet meteen weggaan, maar je ziet hem nu al in een negatiever daglicht moet je maar denken en het zal alsmaar verder normaliseren, tot je hem maar een klootzak vindt van niets. Schrijven werkt bij mij altijd het best, het is iets wat mijn complete hoofd inpalmt, zelfs als ik niet achter mijn computer zit te typen zijn de gedachten eraan er altijd wel aanwezig op de achtergrond, het is een goede vervanging voor negatieve piekergedachten, even intens maar dan op een positieve manier. Daardoor gaan de gevoelens echt weg. (:
Ga dus dingen doen die je leuk vind en probeer wat andere mensen op te zoeken! (:

[ bericht aangepast op 1 sep 2016 - 10:27 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Maar ik wil hem geen klootzak vinden. Haar net zo min. Toen ik niet wist dat ze iets met elkaar hadden, hadden we vaak met z'n drieën pauze en dat was dan gewoon gezellig. Ik was bevriend met beide. Dus dat kan, dat is mogelijk. Ik wil dat gewoon terug, eigenlijk.

Nu ik het herlees, kan ik inderdaad niet opmaken aan je bericht in welke mate ze je respectloos hebben behandelt en in welke mate hij zich echt als een klootzak heeft gedragen of niet, maar aangezien je zei ''voor iemand die me zoiets heeft geflikt'', denk ik dat hij toch niet helemaal netjes is gebleven. Het klinkt alsof hij je echt als waardeloos heeft behandeld. Mocht hij dat hebben gedaan, dan denk ik dat het toch belangrijk van jezelf is om zo'n mensen als een blad te laten vallen, meteen. Je klinkt een beetje zoals ik, ik heb ook een oneindig groot geduld met mensen, als ze me kwaad doen word ik wel razend, maar wil ik ze ook nog altijd nieuwe kansen geven en heb ik medeleven en denk ik, ach ja, vooruit,, als ik om ze geef, zelfs al doen ze me vaak pijn. Je dropt mensen die je iets flikken beter maar meteen. anders blijft dat toch maar aan je vreten. Tot het uiteindelijk ontploft, voor eeuwig en altijd en je ze nooit meer hoeft te zien of nog moeten afkomen met excuses. Dat heb ik toch altijd. Als je ook zo bent, roep je het echt waar rationeel meteen een halt toe, ook al denk je van: ach ja... Zelfs al zijn het goede vrienden. Je gaat nog veel mensen verliezen in je leven. Sta maar af, gooi maar op de hoop en verder met je leven. Niets aan te doen, als zij je iets misdoen, is dat spijtig van de relatie, maar beter voor jezelf. Als het allemaal toch vrij netjes is gebleven, dan kun je misschien eens met hen gaan praten en gewoon tijdelijk wat afstand nemen, om je verdriet te verwerken. Als het terug gaat, zoek je hen dan maar weer op. Het leven is nog lang. Je hoeft niet definitief te breken, maar jezelf even wat ademruimte te geven, helpt.

[ bericht aangepast op 1 sep 2016 - 14:19 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Dank je wel voor je reactie