VIP — A scandal life — Speeltopic — {250} - Speeltopics

Vele beroemde mensen leven een heel normaal leven, tot een groepje VIP's een uitnodiging krijgen om samen te komen in een villa. Slechts 5 jongens en 5 meisjes worden uitgenodigd. Allemaal van een rijke familie en een hoge klasse. Hun families zijn allemaal bekend, maar niet altijd om de juiste dingen. Alle ouders van de kinderen hebben een schandaal begaan. Deze kinderen beginnen opnieuw in hun carrière. Hier krijgen ze een kans om uit te groeien en zelf op hun benen te staan. Elke dag bouwen de kinderen aan hun eigen toekomst. Het vreemde alleen is, sinds ze in de villa zitten, horen de kinderen niks meer van hun ouders. Niet op social media en ook niet meer in het nieuws. Dat alles is veranderd vanaf het moment dat ze voet zetten in de villa. Wat is er met hun ouders gebeurd? En wie heeft hun die vreemde uitnodigingen gegeven?

R o l l e n: Meiden — Angelica Lilith Delorè || Actrice || 21 jr. || HarleyQuinnx — Reyna Seraphina Hudson || Zangeres || 20 jr. || Growlithe — Bobbi Lia Hart || Model || 23 jr. || Westwick — Eloise Michelle Lemaire || Model || 22 jr. || Growlithe — Kylie Regina Rothschield || Model || 22 jr. || Camhanaich Jongens — Andrew Dennis Smith || Zanger || 24 jr. || HarleyQuinnx — Oliver Alexander Simmons || Modeontwerper || 23 jr. || Douceur — Dylan Everett Martinez || Kunstenaar || 21 jr. || Eudoxia — Bentley Samuels || Acteur || 25 jr. || Westwick — Gereserveerd voor Ravi

[ bericht aangepast op 16 aug 2016 - 19:25 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Naam:Eloise Michelle Lemaire .

---

---

"Hi, Ellie. Mijn naam is Dylan en deze twee heten Bobbi en Olivier," stelde één van de jongens zich voor. Ik keek hem even met een verlegen glimlach aan en haalde en plukje haar uit mijn gezicht. Zijn warme glimlach geeft hem iets schattigs, maar de rest van zijn uiterlijk gaf hem weer iets mannelijks besloot ik. Ik had niet door dat ik waarschijnlijk aan het staren was tot het meisje iets zei.
'Je ziet er mooi uit, Ellie,' zei Bobbi. Volgens mij herkende ik haar.
"Dankje, ik ken maar weinig mooie meiden die andere meiden complimenteren," lachte ik vrolijk. Ik beet zacht op mijn lip in de hoop dat ik me haar goed zou herinneren en niks stoms zou zeggen. Ze was volgens mij van die ene fotoshoot waar mijn eigenlijk net iets te klein waren... goh waar was dat nou voor? Ik besloot het te laten zitten, aangezien ik anders overduidelijk iets stom ging zeggen.
'Heb je zin om mee naar boven te gaan? Wij wilden net naar de slaapkamers gaan kijken,' vervolgde ze zichzelf, maar ze wachtte niet op het antwoord. Vrolijk liep ze verder naar boven. Oliver liep achter haar aan en ik wierp nog een blik op Dylan voordat ik ook de trap op begon te lopen. Voordat ik boven kwam draaide ik me nog even naar hem om.
"Het spijt me echt als ik dit zeg, maar je bent zo'n beetje de enige die ik zelfs niet van gezicht ken, dus je heb mijn interesse. Wat voor werk doe je?" vroeg ik aan Dylan. Eenmaal boven kwam Bobbi's enthousiasme me al tegemoet, al had Dylan me nog geen antwoord gegeven.
'Dus, wie wil er een kamer naast die van mij?' vroeg Bobbi. Oliver haalde zijn schouders op. Ik keek hem even nieuwsgierig aan, waarom zo stil?
"Ik wil wel, al wil ik sowieso een kamer naast iemand met wie ik 's nachts films kan kijken als ik niet kan slapen," zei ik me een kleine glimlach. Ik liep voorbij Bobbi en opende een slaapkamer deur. De kamer was zeker niet lelijk, maar ik kon het niet laten om even 'wel jammer dat er evenveel kamers als mensen zijn' te mompelen, waarschijnlijk onhoorbaar als je niet bij mij in de buurt stond.

[ bericht aangepast op 20 aug 2016 - 22:30 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Met verlegen ogen staart ze me aan, en haalt vervolgens een plukje haar uit haar gezicht. Haar ogen hebben een aparte kleur blauw, een kleur die ik nog nooit eerder heb gezien. Ik heb mezelf er al eerder op betrapt dat ik erachter probeerde te komen aan wat die kleur me doet denken. Aan wat zij me doet denken. "Je ziet er mooi uit, Ellie," geeft Bobbi toe. Voordat ik wat kan zeggen, word ik door Ellie onderbroken. "Dankje, ik ken maar weinig mooie meiden die andere meiden complimenteren," lacht ze vrolijk. Haar lacht werkt aanstekelijk en een glimlach krult om mijn lippen. "Heb je zin om mee naar boven te gaan? Wij wilden net naar de slaapkamers gaan kijken," vervolgt Bobbi zichzelf, en treed onmiddellijk de trap op. Oliver begint haar te volgen en uit mijn ooghoeken zie ik dat Ellie een blik naar me toewerpt. Plots draait ze zich om en vraagt: "Het spijt me echt als ik dit zeg, maar je bent zo'n beetje de enige die ik zelfs niet van gezicht ken, dus je heb mijn interesse. Wat voor werk doe je?" Verbaasd kijk ik haar aan, maar dat wordt al snel vervangen door een brede lach. Ze is tot nu toe de enige die werkelijk nieuwsgierig is naar mijn bestaan, en dat waardeer ik enorm. "Kunstenaar," antwoord ik trots. "Ik houd ervan om mijn emoties uit te drukken in vorm van kunst, vooral door middel van schilderen," vervolg ik daarna. "Ik moet me ook helaas excuseren, want ik moet toegeven dat ik jou ook niet van gezicht herken. Mag ik dezelfde vraag stellen, en weten wat voor werk je doet?" Ze heeft me nieuwsgierig gemaakt, en ik heb het verlangen erachter te komen wat er in de diepten van haar ogen liggen. Ik wil weten waarom ze is zoals ze is en waarom het niemand ooit eerder is opgevallen hoe fascinerend ze is. Want dat is ze zonder twijfel.

[ bericht aangepast op 23 aug 2016 - 22:45 ]

---

If you got my back in the darkest hours, I got yours for the rest of your life

---

Ik was blij toen ik merkte dat hij met me mee ging. "Na jou.", Zei hij en ik knikte zachtjes. "Dank je wel, Bentley.", Zei ik met een vriendelijke glimlach. Ik leidde de weg en gooide een deur open, om vervolgens verbaasd te worden door alles om me heen. Ik merkte dat Bentley net zo verbaasd erover was als ik. "Dit huis zit vol met verassingen.", Zei ik en deed nu een stap richting de keuken en trok de koelkast open om erin te kijken. Het lag vol met eten verschillende soorten drinken. Ik trok er een paar energy blikjes uit. "Wil je?", Vraag ik en hou een blikje naar hem uit. Ik geef het blikje aan hem en open die van mij. Ik nam een slok en zag een andere deur. Ik wenkte naar de deur en liep erheen. "Deze is voor jou, bad boy.", Zei ik plagen en grinnikte even voordat ik op hem wachtte tot hij de deur open deed. Ik beet even kort op mijn lip, maar nam snel een slok van mijn blikje en liet mijn ogen weer op Bentley vallen. Hij was zeker een knappe verschijning en iets waar ik normaal niet zo snel naar zou kijken, omdat ik toch wel beter zou weten dan ooit hopen dat een jongen zoals hij mij leuk zou kunnen vinden. Vaak was er wel eens geflirt, maar nooit liep het uit tot iets.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Bentley Samuels
Twenty-five | American | Actor | feeling excited

'Dit huis zit vol verrassingen,' hoorde ik Angelica zeggen en ik knikte instemmend. Ik keek toe hoe ze naar de koelkast liep en kon het niet laten mijn ogen over haar lichaam te laten glijden. Ter hoogte van haar billen bleven ze even hangen. Ik zag hoe ze twee blikjes energydrink te voorschijn haalde. 'Wil je?' vraagt ze en voor ik antwoord kan geven, overhandigt ze me een blikje. Ik zend haar een dankbare glimlach. Ik kijk toe terwijl naar de volgende deur loopt. 'Deze is voor jou, bad boy,' zegt ze op een plagerige toon. Ze grinnikt even en wacht overduidelijk tot ik de deur ga openen. Ik neem even de tijd om het blikje te openen en een slok van de zoete vloeistof te nemen. Daarna kijk ik haar opnieuw aan. 'Oké, schoonheid. Ik ben ook benieuwd wat dit huis verder te bieden heeft,' zeg ik haar met een glimlach, waarna ik de volgende deur open. Opnieuw doe ik een stap opzij, om Angelica voor te laten. De volgende ruimte is groot en licht, alle muren zijn wit en door de grote ramen stroomt volop licht binnen. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als ik de fitnessapparatuur zie. 'Ah top, een privé sportschool,' mompel ik en ik loop direct naar een van de roeiapparaten. Dan wend ik me weer tot Angelica. 'Wat zeg je ervan schoonheid? Zullen we deze apparaten eens uitproberen?'

---

I was an angel living in the garden of evil

Bobbi Lia Hart
Twenty-three | Aussie | Model | ready to make a fresh start

Ik betrap mezelf erop dat ik ervan baal dat Oliver's enige reactie een schouderophaal is. Het brengt me aan het twijfelen, alsof mijn voorstel vreemd is of dat het idee om in een kamer naast die van mij slapen een verschrikkelijk idee is. Tot mijn opluchting krijg ik al snel een andere reactie, die mijn twijfels even naar de achtergrond verplaatst. 'Ik wil wel, al wil ik sowieso een kamer naast iemand met wie ik 's nachts films kan kijken als ik niet kan slapen,' zegt Ellie met een glimlach. Ik lach terug. 'Klinkt goed, ik ben een verschrikkelijke slaper en alleen films kijken wordt ook saai,' antwoord ik vrolijk. Alles wat ik zeg is waar, ik heb altijd moeilijk in slaap kunnen komen en ben 's nachts veel te actief. Normaal gesproken kom ik de tijd tot ik in slaap val door met lezen of films kijken, maar het aanbod van Ellie staat me zeker aan. Ellie passeert me en gaat de tweede kamer in de gang binnen. De glimlach blijft op mijn gezicht terwijl ik de eerste kamer in de gang binnen stap en mijn koffer naast de deur parkeer. De kamer is groot, veel te ruim voor één persoon, maar het voelt onpersoonlijk. Ik besluit om de komende dagen de tijd te nemen om foto's aan de muren te hangen om deze kamer iets persoonlijker te maken. Voor nu vind ik het prima en met een tevreden gevoel stap ik de kamer weer uit. Opnieuw merk ik dat mijn aandacht wordt getrokken naar de jongeman die Oliver heet. Langzaam stap ik op hem af, alsof ik hem niet af wil schrikken. 'Ik wil niet onbeleefd zijn,' begin ik en ik wel door de grond zakken. Waarschijnlijk gaat Oliver er nu van uit dat alles wat ik ga zeggen onbeleefd bedoeld is. 'Wat doe jij eigenlijk voor werk, Oliver?' vraag ik dan en ik hoop dat mijn glimlach oprecht overkomt.

---

I was an angel living in the garden of evil

"Honesty is better than sugar coated bullshit."

Ik zie aan Bobbi dat mijn reactie haar laat twijfelen en gelijk voel ik me schuldig, al snel klaart haar gezicht op als Ellie er op in gaat. 'Ik wil wel, al wil ik sowieso een kamer naast iemand met wie ik 's nachts films kan kijken als ik niet kan slapen,' Vertelt Ellie met een glimlach. 'Klinkt goed, ik ben een verschrikkelijke slaper en alleen films kijken wordt ook saai,' Reageert Bobbi op haar beurt. Ik hield mijn hoofd ietwat schuin, zelf was ik ook iemand die 's nachts veel wakker was, voornamelijk omdat ik vaak laat in de avond nieuwe inspiratie voor mijn ontwerpen kreeg. Nooit was ik op het idee gekomen een film te gaan kijken, ik was sowieso niet het type dat veel films keek. Ik kijk toe hoe Ellie de tweede kamer in de gang binnenstapt, waarna ook Bobbi dat doet bij de eerste kamer. Voor zover ik de kamers binnen kan kijken, zie ik dat ze erg ruim zijn en iets weg hebben van hotelkamers. Bobbi is de eerste die weer de gang op stapt. Ik zie hoe ze vrijwel meteen haar aandacht op mij richt. Ze komt langzaam op me af lopen, alsof ze bang is dat ze me weg zal jagen. 'Ik wil niet onbeleefd zijn,' Ik kijk haar vragend aan en even fronste ik mijn wenkbrauwen. Wat zou ze kunnen vragen dat onbeleefd zou zijn? Ik kon zo snel niks bedenken. 'Wat doe jij eigenlijk voor werk, Oliver?' Ze sloot haar vraag af met een glimlach. Ik haalde kort mijn hand door mijn haar en keek haar even aan. 'Ik ben modeontwerper.' Ik hoorde de twijfel in mijn eigen stem en snel schudde ik kort mijn hoofd. 'Tenminste, ik ben nog niet zo bekend. Mijn vader ken je waarschijnlijk wel, Nathaniel Simmons.' Gelijk twijfelde ik of het wel slim was geweest om mijn vaders naam te noemen, hij was de laatste tijd voornamelijk slecht in het nieuws geweest en dat plakten mensen vaak direct aan zijn naam. 'Jij bent model, toch? Je gezicht komt me bekend voor.' Vertelde ik, waarna ik een kleine glimlach haar kant op stuurde. 'Sorry trouwens als ik een beetje bot overkwam, ik ben niet zo goed met mensen.' Het laatste kwam er zachtjes uit en opnieuw had spijt van wat ik had gezegd.

---

chaos makes the muse

---

Duidelijk voelde ik me beter toen hij het blikje aannam. Zijn dankbare glimlach was duidelijk te zien en ik knikte lichtjes. Ik volg Bentley op de voet naar de volgende deur. Ik neem de tijd om hem te bekijken terwijl hij een slokje van het energy blikje neemt. "Oké, schoonheid. Ik ben ook benieuwd wat dit huis verder te bieden heeft.", Hoorde ik hem zeggen en kneep mijn ogen samen toen hij de deur open deed.       "Ik weet zeker dat het veel te bieden heeft.", Zei ik en beet kort even op mijn lip toen Bentley mij voor liet. "Wat galant van je.", Zei ik met een grote glimlach en liep voor hem uit de kamer in. In tegenstelling tot de keuken, is er veel meer licht dat in deze kamer binnenvalt. Grote ramen laten heleboel licht binnen in de nogal witte kamer. Pas later merk ik de sportapparatuur. "Ah top, een privé sportschool.", Zegt Bentley en ik grijns daarbij. "Beter dan te moeten delen.", Zei ik en grinnikte kort.       Dan merk ik hoe Bentley naar de roeiapparaten loopt. "Wat zeg je ervan schoonheid? Zullen we deze apparaten eens uitproberen?", Vraagt hij uitdagend en ik knikte. "Die uitdaging neem ik graag aan.", Zei ik en liep naar een andere deur, waar de kleedkamer zich bevonden. "Eerst maar eens omkleden tijger of wil je in je spijkerbroek sporten?", Zei ik en lachte eventjes terwijl ik de meidenkleedkamer in liep

[ bericht aangepast op 24 aug 2016 - 12:04 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

---

" Emptiness is save. Keep it that way. "

Ik merkte aan Reyna dat ze nogal in gedachtes zat en ik grijnsde toen ik haar zo bekeek. Ik keek om toen ik haar zo zag kijken naar iemand met een nogal bedenkelijke blik. Ik zag toen pas dat ze naar Angelica keek. "Oh trek je niks van Angelica aan. Naast haar verlegenheid is ze best een toffe meid.", Zei ik en glimlachte kort.       Ik draaide me weer naar Reyna en bekeek haar toen ze haar sigaret uitdrukte. Pas later merkte ik hoe ze me bekeek en een grijns verscheen weer op mijn lippen. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik het zelf ook al een paar keer heb gedaan bij haar, dus ik kon haar het niet verwijten dat ze zo naar me keek. Pas later kreeg ik antwoord op mijn vraag en lachte kort toen ze zich zo uit haar gedachten schudde. "Ik heb er absoluut niks tegen om even weg te zijn van deze drukte", Hoorde ik haar later pas zeggen en ik knikte. "Mooi zo", Antwoordde ik haar.       Binnen was het veel te druk voor mij en mensen waren meer met elkaar versieren bezig, dan met wat we hier nu eigenlijk doen. Ik was al blij dat Reyna en ik onze weg naar buiten hadden gevonden. "Rook je?"", Hoorde ik haar vragen en ik knikte. "En niet zo'n beetje ook", Vervolgde ik op mijn knik en nam een sigaret uit het pakje dat Reyna mij aanbood. Ik stopte het in mijn mond en haalde een aansteker uit mijn jaszak. Ik stook de sigaret aan en bood mijn aansteker aan Reyna.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Naam: Reyna Seraphina Hudson.

---

---

Andrew had een uitdagende grijns. Dat was wat ik tot nu toe van hem vond. Verder kon ik hem niet helemaal pijlen. Iedereen was altijd vrij makklijk, vooral meiden. Of misschien waren het gewoon voor oordelen, al wist ik haast bijna zeker dat binnen twee dagen de eerste twee gezoend zouden hebben. Misschien wel binnen een dag. Daar viel voor mijn gevoel niet over te discuseren.
"Ken je dat soort meid dat tegenover iedereen deed alsof ze verlegen was, maar als het puntje bij paaltje kwam was ze wel één van de eerste die met een jongen zoende? Ik bedoel, ze liep net mooi wel met ik-heb-geen-idee-wie-die-jongen-moet-voorstellen weg," zei ik hoofdschuddend. No way dat ze zich zo snel op der gemak zou voelen als ze echt zo verlegen was als ze zich de eerste drie seconde voordeed. "Maar acceptatie voor iedereen," voegde ik er aan toe.Nee, ik was geen mensen hater, ik haatte fakes en wannabe's. Niet dat ik me nooit een wannabe voelde met mijn oversexuele lyrics en veel te korte broeken terwijl ik vier meter de lucht in sprong op het moment dat een jongen mij aanraakte. Meiden had ik nooit een probleem mee gehad, ook al was ik biseksueel. Ik had mijn redenen.
"Ik hoop wel dat we vanavond met een vuurtje hier in de achtertuin gaan zitten met ze alle en wat gaan drinken, lijkt me wel leuk om iedereen te kennen voor ik met jullie allemaal onder één dak ga slapen," lachte ik naar Andrew. Ik pakte dankbaar zijn aansteker aan zodra ik merkte dat hij deze naar mij uitstak. Ik nam een trekje van mijn sigaret voordat ik hem nog een keer bekeek. Ik weet niet, misschien was het omdat ik zijn muziek leuk vond, misschien omdat ik gewoon iets had met punk, rock en metal.
"Ik hoop niet dat je dat te druk vind, of dat je er anders speciaal voor mij bij komt zitten," zei ik met een knipoog. "Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik bijna niemand hier verder dan bij naam ken."

---

We've lived in the shadows for far too long.

Naam:Eloise Michelle Lemaire .

---

[Rule
"Kunstenaar," antwoord Dylan trots. "Ik houd ervan om mijn emoties uit te drukken in vorm van kunst, vooral door middel van schilderen." De brede glimlach op zijn gezicht verraad dat mijn nieuwsgierigheid hem absoluut niet irriteert en eerlijk? Dat is best fijn om te weten. Dylan, kunstenaar, volgens mij had ik er ergens wel van gehoord. Zijn naam op zijn minst, of ergens gelezen. Ik was zo in gedachte verzonken, nadenkend over waar ik zijn naam eerder had gehoord dat ik haast schrok toen hij weer begon te praten.
"Ik moet me ook helaas excuseren, want ik moet toegeven dat ik jou ook niet van gezicht herken. Mag ik dezelfde vraag stellen, en weten wat voor werk je doet?" vroeg hij. Ik keek hem even aan alsof hij een grapje maakte. Iedereen kende mij, zeker na het schandaal. Letterlijk iedereen. Ik knipper even verbaasd en kijk hem recht aan in zijn lichtrbuine ogen. De kleur doet mij denken aan herstblaadjes die onder je voet knapperen en mijn favorite melkchocolade. Wat wilde ik gaan zeggen?
"Ik ben Model. En actrice. Best bekend al zeg ik het zelf. Maar het is altijd leuk om een frisse start zonder vooroordelen te krijgn bij iemand," lachte ik.
Na mijn opmerking dat ik wel naast Bobbi wil slapen, reageert Bobbi vrij enthousiast.
'Klinkt goed, ik ben een verschrikkelijke slaper en alleen films kijken wordt ook saai,' zegt ze. Ik loop terug de hal in om haar glimlachend aan te kijken. Dat was een deal. Ik hoor haar ook aan Oliver vragen wat voor werk hij doet. Ik wist wel dat het een Simmons was. Ik aarzelde even maar liep de twee weer voorbij, richting Dylan.
"En, al besloten welke kamer jij wil?" vroeg ik nieuwsgierig. Ik moest eerlijk bekennen, ik had gehoopt dat het gedeelde kamers zouden zijn. Ik was bang in het donker. Zelfs al was ik allang volwassen, mijn nachtlampje stond nog steeds naast mijn bed en als mijn beste vriendin met wie ik samen woonde er niet was, ddan gingen ook alle lichten in huis aan 's nachts.

---

We've lived in the shadows for far too long.

---

" Emptiness is save. Keep it that way. "

Ik merkte hoe Reyna mensen makkelijk kon pijlen. Ik bekeek haar terwijl ik haar iedereen zag bekijken. "Ken je dat soort meid dat tegenover iedereen deed alsof ze verlegen was, maar als het puntje bij paaltje kwam was ze wel één van de eerste die met een jongen zoende? Ik bedoel, ze liep net mooi wel met ik-heb-geen-idee-wie-die-jongen-moet-voorstellen weg," Zei ze uiteindelijk en ik knikte instemmend. "Ik begrijp precies wat je daarmee bedoelt. Ik ken haar al sinds kindertijd. De reden waarom ze zich zo gedraagt tegenover mannen heeft een heel lang verhaal. Ik zie waarom je zo denkt, maar Angelica is zo slecht nog niet. Ze heeft het gewoon moeilijk met mannen," Zei ik en haalde kort mijn schouders op.       Ik bekeek de mensen binnen met een lichte frons. Zeker toen Angelica met die Bentley weg liep. Het was raar om haar zo te zien, maar ik gunde het haar op eens een aardig iemand te ontmoeten dan die slechte gasten. Misschien was Bentley niet zo slecht zoals hij zich voor doet. "Maar acceptatie voor iedereen," Hoorde ik Reyna toevoegen aan wat ze net zei. "Dat is mooi. Iedereen is anders en heeft zijn eigen verhaal," Zei ik snel en glimlachte kort naar haar.       Toen hoorde ik haar voorstel voor een kampvuur en iets met z'n allen doen. "Dat is echt een tof idee! Laten we het voor leggen bij het avondeten! Ik weet zeker dat vele mensen het leuk zullen vinden!" Ik keek haar in haar ogen aan toen ze het zei. "Ik hoop niet dat je dat te druk vind, of dat je er anders speciaal voor mij bij komt zitten," Hoorde ik haar zeggen en grijnsde kort toen ik haar knipoog zag. Ik schudde licht mijn hoofd. "Nee, het is wel goed. Alleen als iedereen zo hard praat. Ik kan daar gewoon niet zo goed tegen," Antwoordde ik. "Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik bijna niemand hier verder dan bij naam ken," Vervolgde ze. "De enige die ik hier echt ken, is Angelica. De rest heb ik meer op tv gezien of bij evenementen, maar nooit echt mee gepraat," Bekende ik eerlijk en hield mijn blik vast op Reyna.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Bobbi Lia Hart
Twenty-three | Aussie | Model | ready to make a fresh start

'Ik ben modeontwerper,' antwoordt Oliver. Als ik me niet vergis, hoor ik twijfel in zijn stem. 'Tenminste, ik ben nog niet zo bekend. Mijn vader ken je waarschijnlijk wel, Nathaniel Simmons,' vervolgt hij dan. Meteen gaat er een spreekwoordelijk belletje rinkelen. Simmons is een groot modemerk en als model heb ik een enkele keer het voorrecht gehad om een ontwerp van Simmons te mogen dragen. Ik knikte even ter bevestiging naar Oliver. 'Jij bent model, toch? Je gezicht komt me bekend voor,' zegt hij dan met een glimlach. Ik voel hoe mijn wangen warm worden en ik kijk even naar de grond. Op de een of andere manier voel ik me er altijd ongemakkelijk bij als mensen zeggen dat ze mijn gezicht herkennen. Natuurlijk weet ik dat mijn uiterlijk mijn werk is, maar het lukt me niet om het normaal te vinden dat mensen me herkennen, alsof ik een beroemdheid ben. 'Sorry trouwens als ik een beetje bot overkwam, ik ben niet zo goed met mensen,' zei hij toen zachtjes. De toon in zijn stem en de zorgvuldigheid waarmee hij zijn woorden leek te kiezen, zorgden ervoor dat er een glimlach over mijn lippen gleed. Zachtjes raakte ik zijn arm aan met mijn vingertoppen. 'Je kwam helemaal niet bot over,' vertelde ik hem met een gemeende glimlach. Ik had juist het gevoel gehad dat mijn vraag naar zijn carrière onbeleefd was geweest. Geen seconde had ik Oliver bot gevonden. 'En ik ben inderdaad model. En ik voel me er altijd ongemakkelijk bij als mensen me herkennen. Dat is natuurlijk niet zo handig bij mijn beroep,' vertelde ik hem met een voorzichtige lach. Even haalde ik een hand door mijn haren en keek hem daarna aan. 'Heb je al een kamer gekozen? Misschien heb je daarna zin om mee in het zwembad te duiken?' vroeg ik hem op vriendelijke toon. Oliver leek me het type waar ik het goed mee kon vinden en ik wilde graag dat hij me aardig vond.

---

I was an angel living in the garden of evil

Bentley Samuels
Twenty-five | American | Actor | feeling excited

'Die uitdaging neem ik graag aan," zei Angelica en vrijwel direct liep ze naar een andere deur. Toen ze die opende kwam ik erachter dat de kleedkamers zich daar bevonden. "Eerst maar eens omkleden tijger of wil je in je spijkerbroek sporten?" vervolgde ze toen met een lach, waarna ze een kleedkamer instapte. 'Absoluut,' antwoordde ik, al was ik er niet zeker van dat ze me nog wel kon horen. Vluchtig liep ik terug naar de eerste ruimte waar ik was binnen gekomen en waar ik mijn koffer had achtergelaten. Na een korte zoektocht trok ik er een strak, grijs shirt met een V-hals uit en een donkerblauwe short die ik tijdens het sporten altijd droeg. Ik liep snel terug naar de sportruimte en hoewel ik twijfelde om dezelfde kleedkamer als Angelica binnen te glippen, besloot ik het niet te doen. Ik wist niet of de knappe blondine daar wel van gediend was en aangezien we samen in een huis kwamen te wonen, leek het me belangrijk rekening met haar te houden. Ik stapte de andere kleedruimte binnen en verwisselde mijn shirt en jeans voor de sportkleren. Daarna verliet ik de ruimte weer en klopte op de deur van de kleedkamer waar Angelica zich bevond. 'Klaar schoonheid?' vroeg ik met een verleidelijke ondertoon in mijn stem.

---

I was an angel living in the garden of evil

---

Ik grinnikte zacht en keek Bentley na toen hij weer de ruimte uit liep. Ik liep toen maar de kleedkamer in en deed mijn jurk uit. Ik had altijd wel een tas bij me als ik ergens naar toe ging. Ik had daar altijd sportkleding in zitten en in dit geval had ik het ook bij me. Ik deed mijn tas open en trok mijn sportkleding aan. Het bestond uit een sporttop en een driekwarts joggingbroek. Ik haalde snel mijn sportschoenen uit de tas en verving mijn hakken voor de sportschoenen. Ik hoorde geluid in de zaal en dat volgde door een klop op de deur. Snel pakte ik een elastiekje en deed mijn haar in een hoge staart. "Klaar schoonheid?" Hoorde ik de stem van Bentley volgen na de klop. "Honderd procent! Ik kom eraan," Zei ik en stond op om naar de deur te lopen. Vervolgens opende ik de deur en keek recht in de ogen van Bentley. "Ben je er klaar voor?" Zei ik en grijnsde breed toen ik zo voor hem stond. Ik glipte langs hem met een klein lachje. Ik keek rond in de zaal om te kijken wat ze eigenlijk allemaal hadden qua apparatuur. "Hm, waar zullen we mee beginnen?" Vroeg ik hardop, om zo Bentley erbij te betrekken en gewoon uit nieuwsgierigheid waar hij voor zou kiezen.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

"Honesty is better than sugar coated bullshit."

Ik zie een glimlach rond te lippen van Bobbi verschijnen en ik voel mezelf wat meer ontspannen. Met haar vingertoppen raakte ze kort mijn arm aan. 'Je kwam helemaal niet bot over,' Ze glimlachte en aan de manier waarop ze dat deed kon ik zien dat ze het meende. 'En ik ben inderdaad model. En ik voel me er altijd ongemakkelijk bij als mensen me herkennen. Dat is natuurlijk niet zo handig bij mijn beroep,' Ze glimlachte voorzichtig en haalde een hand door haar haren. Ik knikte glimlachend, het was inderdaad niet zo handig om je daar ongemakkelijk bij te voelen als model. Bobbi keek me aan. 'Heb je al een kamer gekozen? Misschien heb je daarna zin om mee in het zwembad te duiken?' Haar stem klonk vriendelijk, maar haar laatste vraag maakte me toch een tikkeltje nerveus. Ik was niet het type dat snel op voorstellen in ging en het liet me met mijn wenkbrauwen fronsen. 'Uh.. nee. Ik heb nog geen kamer gekozen.' Ik keek even aan, terwijl ik me af vroeg welke kamer ik zou nemen. 'En, eh.. zwemmen is misschien wel een goed idee.' Kort haalde ik een hand door mijn haar en probeerde vriendelijk naar Bobni te glimlachen.

---

chaos makes the muse