VIP — A scandal life — Speeltopic — {250} - Speeltopics

Vele beroemde mensen leven een heel normaal leven, tot een groepje VIP's een uitnodiging krijgen om samen te komen in een villa. Slechts 5 jongens en 5 meisjes worden uitgenodigd. Allemaal van een rijke familie en een hoge klasse. Hun families zijn allemaal bekend, maar niet altijd om de juiste dingen. Alle ouders van de kinderen hebben een schandaal begaan. Deze kinderen beginnen opnieuw in hun carrière. Hier krijgen ze een kans om uit te groeien en zelf op hun benen te staan. Elke dag bouwen de kinderen aan hun eigen toekomst. Het vreemde alleen is, sinds ze in de villa zitten, horen de kinderen niks meer van hun ouders. Niet op social media en ook niet meer in het nieuws. Dat alles is veranderd vanaf het moment dat ze voet zetten in de villa. Wat is er met hun ouders gebeurd? En wie heeft hun die vreemde uitnodigingen gegeven?

R o l l e n: Meiden — Angelica Lilith Delorè || Actrice || 21 jr. || HarleyQuinnx — Reyna Seraphina Hudson || Zangeres || 20 jr. || Growlithe — Bobbi Lia Hart || Model || 23 jr. || Westwick — Eloise Michelle Lemaire || Model || 22 jr. || Growlithe — Kylie Regina Rothschield || Model || 22 jr. || Camhanaich Jongens — Andrew Dennis Smith || Zanger || 24 jr. || HarleyQuinnx — Oliver Alexander Simmons || Modeontwerper || 23 jr. || Douceur — Dylan Everett Martinez || Kunstenaar || 21 jr. || Eudoxia — Bentley Samuels || Acteur || 25 jr. || Westwick — Gereserveerd voor Ravi

[ bericht aangepast op 16 aug 2016 - 19:25 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Bentley Samuels
Twenty-five | American | Actor | feeling excited

'Fuck,' vloek ik binnensmonds op het moment dat ik mijn nieuwe BMW een stukje te ver door laat rollen op de parkeerplaats. Ik zie hoe de struik zich recht voor mijn auto bevindt ongedeerd is, waaruit ik concludeer dat hetzelfde moet gelden voor mijn auto. Wanneer ik de sleutel uit het contact haal, zucht ik even. De reis was ellendig, op de een of andere manier raakte mijn navigatiesysteem van slag en moest ik op gevoel en goed geluk naar de woning rijden. Het is een wonder dat het me gelukt is en ik voel opluchting als ik het huis vanuit mijn auto bekijk. Het ziet er luxueus uit en op de een of andere manier geeft het me direct een goed gevoel. Haastig stap ik uit de auto om mijn tas te pakken. Even bedenk ik me dat ik vast en zeker een van de laatsten ben en dat terwijl ik een van de eersten wilde zijn. Ik heb nou eenmaal de gewoonte om liever te vroeg dan te laat te komen. Met mijn tas over mijn schouder loop ik naar de voordeur, die open staat. De geluiden van gesprekken komen me direct tegemoet. Kort kijk ik om me heen. Mijn ogen blijven opmerkelijk langer hangen bij de vrouwelijke aanwezigen. Ik herken Bobbi Hart, het model waar ik ooit kort mee gescharreld heb, Angelica Delorè, de mooie actrice en de zangeres Reyna Hudson. Met een lach laat ik mijn tas op de grond ploffen. 'Hey guys,' zeg ik met oprecht enthousiasme. Ik vind het een opluchting dat ik op z'n minst al wat mensen ken en daarbij bevalt het me wel dat er al mooie dames gearriveerd zijn. 'Ik ben Bentley,' voeg ik dan toe, voor het geval mensen niet weten wie ik ben.

[ bericht aangepast op 19 aug 2016 - 18:21 ]

---

I was an angel living in the garden of evil

---

"Zullen we de kamers verdelen? Dan kan ik even gaan zwemmen.", Hoorde ik de zachte stem van Bobbi zeggen. "Dan moeten we eerst kijken hoeveel kamers we hebben.", Antwoord ik en kijk Bobbi aan. "Wat nou als jij alvast gaat kijken, zodat je zo snel mogelijk het zwembad in kan?", Stelde ik voor en keek haar even vragend aan. Terwijl ik op een antwoord wachtte, kwam er plots een man met donker haar en super blauwe ogen binnen gelopen. Heel even stopte ik met adem halen. Het was niemand minder dan Bentley Samuels. Vaak keek ik stiekem naar zijn films en series zonder dat iemand het merkte, maar nu zag ik hem hier recht voor me. Ik was plots met stomheid geslagen toen ik zijn stem hoorde. "U-uh welkom. Ik ben Angelica.", Zei ik en merkte hoe mijn wangen weer vuurrood werden toen ik naar hem keek. Ik moest er wel heel stom uit zien zo met mijn verlegenheid bij mannen. Soms kon ik mezelf wel slaan en hopen dat ik ooit eens normaal kon doen rondom mannen. Als het om zakelijke dingen ging dan kon ik het wel, maar zodra ik ze zo open ontmoette, wist ik niks meer uit te brengen of zei ik wat stoms. Ik hoopte vurig dat het mij nu niet zou overkomen en dat het vanzelf wel goed zou komen. "Ik ga even verder kijken wat ze hier te bieden hebben. Wie wilt er mee?", Vroeg ik en keek vragend rond..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

---

" Emptiness is save. Keep it that way. "

Ik merkte aan hoe iedereen zich gedroeg, dat iedereen het wel spannend vond en dat hier en daar herkenning plaats vond. Het boeide me eigenlijk niet echt. Ik had meer interesse voor Reyna dan voor de rest. Ze was wat meer als mij. Wat losser en een echte rock-chick. Dat merkte je wel aan alles. De meer populaire mensen, ratelden met elkaar maar door en het meisje Bobbi had het over het zwembad in de achtertuin. Ik trok een wenkbrauw op en liep maar op Reyna af. "Zullen we samen naar de achtertuin gaan? Het is me hier net wat te druk, als je begrijpt wat ik bedoel.", Zei ik en wees even naar het groepje populaire mensen achter ons. Terwijl ik wachtte op haar antwoord, keek ik even rond in de kamer. Ik en Reyna stonden wat meer achterin de kamer en de rest stond nog in de buurt van de voordeur. Ik fronste even en richtte me weer op Reyna. "Als je niet wilt, dan begrijp ik dat en ga ik zelf wel op onderzoek uit.", Zei ik snel en gaf haar een snelle knipoog, hopend dat het niet verkeerd werd opgevat. Ik keek Reyna aan en lette nu meer op haar looks en hoe ze overkwam op mij. Het beviel me wel wat ik zag en ze leek mij wel een toffe meid om mee rond te hangen hier in huis. De andere stonden me niet echt aan en die Angelica al helemaal niet. Ik kende haar van vroeger, maar ze is wel erg veranderd sinds dat moment en sinds het moment dat ze zelf veel geld begon te krijgen.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Bentley Samuels
Twenty-five | American | Actor | feeling excited

De mooie blondine met ijsblauwe ogen leek even van haar stuk gebracht. 'U-uh welkom. Ik ben Angelica,' zei ze, waarna haar wangen kleurden. Ik schonk haar een glimlach waarvan ik hoopte dat die haar gerust zou stellen. Ik vond het aandoenlijk dat ze verlegen was, dat had ik liever dan meiden die te zelfverzekerd waren. Het kwam menselijker over wanneer een meisje wat nerveus was. Daarnaast wilde ik niet dat ze door mijn aanwezigheid nerveus werd, bijna wilde ik haar zeggen dat dat nergens voor nodig was, maar ik besloot me even op de achtergrond te houden. Als we samen onder één dak gingen wonen, kreeg ik nog genoeg kansen om met haar in gesprek te gaan en dat deed ik liever onder vier ogen. 'Ik ga even verder kijken wat ze hier te bieden hebben. Wie wilt er mee?' vroeg ze toen aan niemand in het bijzonder. Ik deed een aantal stappen zodat ik dichterbij haar kwam te staan. Vluchtig liet ik mijn ogen over haar glijden. 'We hebben elkaar eens eerder gezien, schoonheid,' zei ik op flirterige toon. Nonchalant haalde ik een hand door mijn haar. 'En ik zou graag met je mee gaan op ontdekkingsreis,' antwoordde ik toen.

[ bericht aangepast op 19 aug 2016 - 21:57 ]

---

I was an angel living in the garden of evil

---

Ik merkte hoe Bentley nog steeds naar me keek, wat mij nog meer in verlegenheid bracht. Om een of andere manier leek het hem niets uit te maken dat ik lichtelijk onzeker was als het ging om mannen. Zijn glimlach maakte me al wat rustiger en ik merkte dat mijn schouders wat zakten. Mijn wangen werden wat minder rood en ik voelde dat ik ook al wat meer durfde. Ik merkte dat hij naar me toe kwam lopen en ik voelde hoe mijn hartslag sneller werd. "We hebben elkaar eens eerder gezien, schoonheid.", Zei hij op een flirterige toon tegen mij en ik glimlachte terwijl ik hem aankeek. "Oh dat is waar. Bij de premiere van je film, toch?, Zei ik vragend en beet kort op mijn lip. Ik merkte hoe hij zijn hand door zijn haar haalde. "En ik zou graag met je mee gaan op ontdekkingsreis.", Zei hij op mijn voorstel en ik knikte. "Dat is mooi.", Zei ik en schonk hem nog een glimlach. "Hey Bobbi, kijk jij boven? Dan gaan wij hier beneden opzoek naar de keuken en de sportkamer.", Zei ik en keek even om naar Bentley, voordat ik richting een andere deur liep..

[ bericht aangepast op 19 aug 2016 - 22:32 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

"Honesty is better than sugar coated bullshit."

Mijn mondhoeken krulden kort omhoog toen ik Angelica mijn naam hoorde uitspreken. Ondanks dat ze enkel mijn voornaam leek te weten, voelde het goed. Het betekende dat ik hier en daar toch al wat naam had gemaakt, en dat was een van de grootste doelen in mijn leven. Ik fronste mijn wenkbrauwen even toen ze zich alvast verontschuldigde voor haar gedrag. Ik keek haar met een schuin hoofd aan, maar voordat ik er op in kon gaan hoorde ik Bobbi een voorstel doen om de kamers te verdelen, waarna ze stelde dat ze graag zou gaan zwemmen. Ik keek rustig toe hoe de anderen zouden reageren, het kon mij allemaal zeer weinig schelen waar ik sliep. Ik keek op toen er nog iemand binnen kwam, ergens had ik niet verwacht dat er nog iemand op zou komen dagen. Hij stelde zich voor als Bentley, en ik zag hoe hij zich voornamelijk op de vrouwen focuste. Ik keek toe hoe Angelica hem verwelkomde met vuurrode wangen. Ik schudde even lachend mijn hoofd. Ik had weleens een film van hem gezien, maar het deed mij nooit zoveel hoe beroemd mensen waren. 'Ik ga even verder kijken wat ze hier te bieden hebben. Wie wilt er mee?' Stelde Angelica vervolgens voor. Ik haalde mijn schouders op terwijl ik mijn blik opnieuw de kamer door liet gaan. Ik rolde onopvallend met mijn ogen toen Bentley op haar reageerde, de flirterige toon in zijn stem was iets waar je onmogelijk om heen kon. 'Ik ga wel mee op zoek naar de kamers. Ik ben best benieuwd.' De vriendelijkheid die in mijn stem weerklonk verbaasde me zelf en ik keek kort naar de muur achter de anderen.

---

chaos makes the muse

Zoals verwacht zie ik haar gezicht betrekken tot een grimas. Ik vraag me af of er ook kuiltjes in haar wangen zullen verschijnen wanneer ze zal lachen. Het komt echter niet vaak voor dat ik zo reageer. Ze heeft me zonder enige moeite te doen uit mijn schulp gelokt. Mijn gedachtes worden onderbroken als ze op haar onderlip bijt, waardoor ik een glimp opvang van haar witte tanden. Dat geeft haar in één klap zo'n aantrekkelijke uitdrukking dat ik spontaan de neiging krijg een arm om haar heen te slaan. "Ik ben trouwens Oliver." Een heldere stem met een lonkende ondertoon klinkt enkele meters achter ons. Ik herken hem ergens van. Sterker nog; ik ben er zeker van dat er om me heen bekende gezichten staan. Voordat ik mezelf kon voorstellen, word ik onderbroken door de bruinharige vrouw. "Zullen we de kamers verdelen? Dan kan ik even gaan zwemmen," kondigt ze aan. "Vind je het goed als ik ook kom?" En mijn bruine ogen kijken haar verwachtingsvol aan.

---

If you got my back in the darkest hours, I got yours for the rest of your life

Bobbi Lia Hart
Twenty-three | Aussie | Model | ready to make a fresh start

Ik voelde een vlaag van irritatie opkomen toen ik Bentley hoorde flirten met Angelica. Natuurlijk wist ik dat hij nou eenmaal zo in elkaar zat, als een magneet leek hij aangetrokken te worden tot vrouwen. Toch kon ik het niet laten even met mijn ogen te rollen. 'Hey Bobbi, kijk jij boven? Dan gaan wij hier beneden opzoek naar de keuken en de sportkamer,' zei Angelica plotseling. 'Prima,' antwoordde ik vluchtig. Ik was benieuwd naar de slaapkamers en wilde graag een mooie kamer voor mezelf uitzoeken. Ik was gesteld op mijn nachtrust en mijn privacy, dus hoopte ik dat de kamers niet gedeeld waren. 'Ik ga wel mee op zoek naar de kamers. Ik ben best benieuwd,' zei Oliver met zoveel vriendelijkheid in zijn stem dat er een lach op mijn gezicht verscheen. Natuurlijk kende ik hem pas net, maar hij kwam vriendelijk over en dat mocht ik wel. Ik hechtte er altijd veel waarde aan als mensen vriendelijk en respectvol met elkaar omgingen. Ik schonk hem een glimlach. 'Gezellig,' zei ik oprecht. Angelica had me dan bijna de opdracht gegeven om de kamers te gaan zoeken en ergens vond ik dat prima. Toch was ik blij dat Oliver uit zichzelf aanbood om met me mee te gaan. Ik hield ervan om onder de mensen te zijn en ik zag het als een goede kans om elkaar beter te leren kennen. 'Vind je het goed als ik ook kom?' vroeg de donkerharige jongen wiens naam ik nog verschuldigd was. Zijn bruine ogen keken me verwachtingsvol aan. 'Natuurlijk, dat lijkt me gezellig,' antwoordde ik oprecht. Ik deed een paar stappen in zijn richting en stak toen mijn hand naar hem uit. 'Ik zal me eerst even voorstellen. Bobbi,' zei ik toen, waarna ik hem een glimlach zond.

---

I was an angel living in the garden of evil

Bentley Samuels
Twenty-five | American | Actor | feeling excited

Angelica gaf Bobbi de opdracht boven naar de kamers te gaan kijken, waar het model mee instemde. Kort liet ik mijn ogen over Bobbi glijden, maar al snel richtte ik mijn aandacht op Angelica. 'Na jou,' zei ik met een glimlach, waarna ze een deur opende en de ruimte binnenging. Na haar stapte ik ook naar binnen. Met grote ogen keek ik om me heen. De ruimte die we binnen waren gegaan, bleek de keuken te zijn. Niet alleen straalde ook de keuken luxe uit, het was een gigantische ruimte met genoeg stoelen aan de eettafel om met iedereen te kunnen eten. Even dacht ik aan Bobbi, ik wist dat ze goed kon koken en waarschijnlijk kon ze haar geluk niet op bij het zien van deze keuken. 'Dit is niet verkeerd,' zei ik hardop. Even keek ik Angelica aan, om haar reactie te kunnen peilen. 'Toch vraag ik me af wat we hier moeten gaan doen. Heb jij enig idee?' vroeg ik haar toen. Dit had me al enige tijd bezig gehouden. De uitnodiging was vaag geweest, maar gezien het schandaal waar mijn vader bij betrokken was geweest, was ik eraan toe om even wat tijd buiten de 'echte' wereld door te brengen. In afwachting van haar antwoord, keek ik haar aan.

---

I was an angel living in the garden of evil

"Honesty is better than sugar coated bullshit."

Ik keek even op toen Bobbi me een glimlach schonk 'Gezellig,' Haar stem klonk oprecht, dat was iets wat ik altijd op prijs stelde. Als mensen iets zeiden, maar dat eigenlijk niet meenden kon dat me altijd best wel pissig maken. Ik hield van de waarheid en was zelf ook altijd eerlijk, je moest een zeldzaam geval zijn wilde ik de waarheid wat verdraaien om je niet te kwetsen. 'Vind je het goed als ik ook kom?' Ik draaide me om om te zien waar de stem, die mij tot nu toe onbekend was, vandaan kwam. Een jongen met donker haar keek afwachtend naar Bobbi. Zijn gezicht kwam me niet bekend voor, maar aan de status van de meesten in deze ruimte af te lezen moest hij ook op een bepaalde manier bekend zijn. 'Natuurlijk, dat lijkt me gezellig,' Hoorde ik Bobbi zeggen, waarna ze een paar stappen in zijn richting deed en vervolgens haar hand naar hem uit stak. 'Ik zal me eerst even voorstellen. Bobbi,' Deelde ze aan hem mee met een glimlach op haar gezicht. Ik keek hem even kort aan en stelde me toen voor zonder mijn hand naar hem uit te steken. 'Ik ben Oliver.' Ik keek even van de onbekende jongen naar Bobbi en weer terug. 'Hebben jullie enig idee waarom we hier zijn?'

---

chaos makes the muse

Naam: Reyna Seraphina Hudson.

---

---

Vanaf het moment dat Angelica binnen kwam lopen had ik een sigaret opgestoken en stond ik naar mezelf te grijnzen. Echt niks tegen andere meiden, maar als je beroemd wilde zijn en het wilde maken, kon je niet zo verlegen rond om mannen zijn. Ik vond dat ik al een probleem had met mijn afkeer tegen intimiteit. Ik zuchtte even zacht terwijl ik mijn sigaret uitdrukte op een asbakje buiten en achter de rest aan naar binnen liep.
"Zullen we samen naar de achtertuin gaan? Het is me hier net wat te druk, als je begrijpt wat ik bedoel," zei Andrew die langzaam mijn richting in kwam. Ik had wel is van hem gehoord, hij was meer mijn soort persoon dan de rest. Iets wat ik wel fijn vond om heel eerlijk te zijn. Ik liet mijn blik even over hem heen glijden, nieuwsgierig dat ik was naar de jongen. Mijn mondhoek trok langzaam op terwijl ik hem bekeek, wat me een scheve glimlach gaf. Waarschijnlijk duurde het te lang voordat ik antwoorde.
"Als je niet wilt, dan begrijp ik dat en ga ik zelf wel op onderzoek uit," vervolgde hij zichzelf. Met nog steeds een halve glimlach schudde ik mijn hoofd.
"Ik heb er absoluut niks tegen om even weg te zijn van deze drukte," gaf ik toe. Ik had niks tege luide muziek of feesten, ik had iets tegen ruimtes waarin iedereen zo een nerveuze uitstraling had. Het was maar een huis jongens, al hadden sommige waarschijnlijk andere dingen aan hun hoofd aangezien het flirten nu al begonnen was. Ik liep langaam richting de achtertuin en pakte er nog maar een sigaret bij.
"Rook je?" vroeg ik aan Andrew, terwijl ik het pakje naar hem uitstak.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Naam:Eloise Michelle Lemaire .

---

---

Beroemd, nou dat voelde ik me niet bepaald nu ik een uitnodiging geaccepteerd had om in een villa ergens in een buitenwijk te gaan zitten. De reden dat ik ging was vooral op de papparazi het voor elkaar had gekregen om mij uit mijn eigen huis te jagen met de eindeloze vragen. Maar nu ik in een taxi zat, met vier volledige koffers, en handtas en een laptoptas, voelde ik me nog steeds beter dan thuis. Misschien niet meer beroemd, maar wel beter. Ik zou waarschijnlijk één van de laatste zijn die in het huis kwam, ik was bijna altijd laat. Mijn tante noemde het ingebouwd diva gedrag, Ik noemde het problemen hebben met tijd indelen. Ook, mijn vliegtuig had vertraging gehad. Ik zette mijn bril af en deed mijn jasje uit, waardoor ik niet meer over kwam als een brainiac en ik stopte de kopie van '1984' van Orwell in mijn tas. Ik kreeg hem er niet helemaal in, maar het zou vast niet opvallen dat dat boek half uit mijn tas stak. Misschien was het ook wel beter als ze hier ook dachten dat ik een dom blondje was. Tot nu toe vond iedereen me leuker op die manier.

Eenmaal bij het huis hielp de chauffeur van de taxi me met mijn koffers bij de voordeur zetten, waar ik hem hartelijk voor bedankte. Zodra hij weg was duwde ik de voordeur open en liep ik voorzichtig naar binnen. Ik zag een man en een vrouw die ik herkende als Angelica Delore in mijn ooghoek, maar die liepen een andere kamer in. Verderop stonden twee mensen die er wat meer alternatief uitzagen waar ik vast ook wel eens van gehoord had en dan kwam ik uit bij een groepje van drie personen, waarvan ik er één herkende als een Simmons. Dat schandaal herinnerde ik mij nog wel. Ik liep ietwat zenuwachtig op het gezelschap af, maar hield het gelukkig vol om een oprechte glimlach te behouden.
"Ik denk dat we hier gewoon zijn om rustig aan een nieuwe start te kunnen beginnen," zei ik, aangezien ik de vraag van de jongen die ik herkende als een Simmons nog net mee kreeg.
"Ik ben Eloise, maar iedereen noemt me Ellie," lachte ik.

---

We've lived in the shadows for far too long.

"Ik ga wel mee op zoek naar de kamers. Ik ben best benieuwd," stelt de jonge man aan met een vleugje vriendelijkheid in zijn stem. Vanuit mijn ooghoeken bemerk ik een bekend, mannelijk figuur. De woorden zijn uitgesproken door Oliver Simmons, die als ik het goed heb, een enorme schandaal meemaakte. "Gezellig," hoor ik het meisje vervolgens oprecht zeggen. "Vind je het goed als ik ook kom?' vraag ik, mijn ogen verwachtingsvol. "Natuurlijk, dat lijkt me gezellig," antwoord ze, nogmaals oprecht. "Ik zal me eerst even voorstellen. Bobbi," stelt ze zich voor en steekt haar hand naar me uit. Een kleine glimlach staat rond mijn lippen en ik geef haar de glimlach ter begroeting. "Dylan." Er hangt een zweem van vriendelijkheid achter de woorden, waarna ik haar hand nerveus aanneem. "Ik ben Oliver." Oliver heeft de moeite niet eens genomen om zijn hand uit te steken, waardoor mijn mondhoeken verstrakken tot een rechte lijn terwijl ik hem stil aankijk. "Hebben jullie enig idee waarom we hier zijn?" Ongemakkelijk haal ik mijn schouders op, mijn ogen onzeker vasthoudend op die van hem. "Ik denk dat we hier gewoon zijn om rustig aan een nieuwe start te kunnen beginnen," klinkt een onbekende stem vlak achter ons, totaal niet beseffend dat ze hier net staat. Ik kijk naar de onbekende op, en kan mijn blik niet aftrekken van de blonde dame die zojuist is gearriveerd. Iedereen om me heen is chique en luxueus gekleed. De vrouwen zien eruit als godinnen, en zelfs de mannen zijn bekoorlijk. Ik vraag me af waarom ik de uitnodiging had gekregen, aangezien ik hier overduidelijk niet hoor. "Ik ben Eloise, maar iedereen noemt me Ellie," lacht ze. "Hi, Ellie. Mijn naam is Dylan en deze twee heten Bobbi en Olivier," stel ik ons vervolgens voor met een warme glimlach.

[ bericht aangepast op 20 aug 2016 - 13:08 ]

---

If you got my back in the darkest hours, I got yours for the rest of your life

Bobbi Lia Hart
Twenty-three | Aussie | Model | ready to make a fresh start

'Dylan,' zegt de hij vriendelijk. Aan de manier waarop hij mijn hand schudt, voel ik dat hij nerveus is. Ik glimlach naar hem in de hoop dat hij wat ontspant. Ik kan er nooit goed tegen wanneer anderen nerveus zijn, op de een of andere manier pik ik dat snel op en ga ik me ongemakkelijk voelen, alsof ik de oorzaak van de zenuwen ben. Oliver stelt zich voor zonder de hand van Dylan te schudden. 'Hebben jullie enig idee waarom we hier zijn?' vraagt Oliver dan. Ik krijg de kans niet om te antwoorden, omdat er een vaag bekende stem achter ons klinkt. 'Ik denk dat we hier gewoon zijn om rustig aan een nieuwe start te kunnen beginnen,' hoor ik een vrouwenstem zeggen. Wanneer ik me omdraai, herken ik haar. Haar naam schiet me even niet te binnen, maar ik weet dat de mooie, blonde vrouw model is. Ik heb haar ooit ontmoet bij een fotoshoot, maar veel woorden hebben we toen niet met elkaar gewisseld. 'Ik ben Eloise, maar iedereen noemt me Ellie,' vertelt ze met een lach. 'Hi, Ellie. Mijn naam is Dylan en deze twee heten Bobbi en Olivier,' zegt Dylan met een glimlach. 'Je ziet er mooi uit, Ellie,' vertel ik haar oprecht. Ik hoop maar dat ze het niet interpreteert als slijmen, want dat is absoluut niet mijn bedoeling. Ik ben nou eenmaal spontaan en ben van mening dat vrouwen aardiger voor elkaar zouden moeten zijn. Ik heb er een hekel aan wanneer vrouwen jaloers zijn en over elkaar roddelen, als je het mij vraagt zouden ze liever voor elkaar mogen zijn. Daarbij ben ik van mening dat als je de wereld wil verbeteren, je bij jezelf moet beginnen. 'Heb je zin om mee naar boven te gaan? Wij wilden net naar de slaapkamers gaan kijken,' vervolg ik dan vriendelijk. Zonder te wachten op haar reactie, draai ik me om op mijn hoge hakken en wandel ik richting de trap die naar boven leidt. Mijn koffer sleep ik met enige moeite achter me aan op de trap, maar ik krijg het voor elkaar mijn evenwicht te bewaren. Hoewel ik gewend ben dat mensen spullen voor me dragen, vind ik het geen probleem om voor mezelf te zorgen. Ik kom niet graag over als een verwend tutje, dus besluit ik zonder te zeuren voor mijn eigen spullen te zorgen. Eenmaal boven blijken er genoeg kamers te zijn voor iedereen en elke kamer bevat een groot tweepersoonsbed. Voor zo ver ik kan zien, lijken de kamers vrijwel identiek. Met een lach gooi ik mijn haar over mijn schouder. 'Dus, wie wil er een kamer naast die van mij?' vraag ik geïnteresseerd. Ik ben benieuwd hoe de anderen hierover denken.

---

I was an angel living in the garden of evil

"Honesty is better than sugar coated bullshit."

'Ik denk dat we hier gewoon zijn om rustig aan een nieuwe start te kunnen beginnen,' Ik kijk op naar de blonde vrouw die onverwacht is opgedoken. Haar gezicht komt me bekend voor, ik herken haar als model, maar haar naam was me volledig onbekend. Dat was vaak het geval, ik kende een heleboel modellen van gezicht, ook degenen die ik nooit persoonlijk had ontmoet, maar met namen hield ik me nooit echt bezig. 'Ik ben Eloise, maar iedereen noemt me Ellie,' Zegt ze met een lach. Voor ik me kan voorstellen heeft Dylan dat al voor me gedaan. 'Hi, Ellie. Mijn naam is Dylan en deze twee heten Bobbi en Olivier,' Ik glimlach kort. 'Je ziet er mooi uit, Ellie,' Complimenteert Bobbi, opnieuw klinl haar stem oprecht. 'Heb je zin om mee naar boven te gaan? Wij wilden net naar de slaapkamers gaan kijken,' Gaat ze vriendelijk verder, waarna ze zonder een antwoord af te wachten zich omdraait een richtig de trap begint te lopen. Ik zie hoe ze even wankelt met haar koffer en wil voorstellen te helpen, maar ze herstelt zich snel. Ik volg haar de trap op en kijk om me heen. Er zijn meer dan genoeg kamers. Ik zie hoe Bobbi lachend haar haren over haar schouder gooit. 'Dus, wie wil er een kamer naast die van mij?' Als antwoord haar ik kort mijn schouders op en kijk naar de anderen.

---

chaos makes the muse