Sinds kort heb ik een nieuw baantje, en dit is gelijk ook mijn 'eerste echte' baantje. Het gaat wel gewoon goed tot nu toe, maar ik merk aan mezelf dat ik steeds meer in paniek begin te raken. Vooral 's avonds en als ik even niks aan het doen ben begint het al. Ik zit er zo tegen op om weer te gaan, en ik ben de komende weken ook 's avonds in mijn eentje ingeroosterd.. en daar raak ik zo in paniek door.
Het gaat op zich wel goed als ik eenmaal bezig ben, ik moet vlees snijden met een machine maar zodra er een klant bij de schappen komt staan begint die paniek weer omhoog te kruipen. Ik hoop dan dat ze niks aan mij gaan vragen.Ik stond ook met een ander meisje, maar zodra zij weg gaat om iets anders te doen dan begint het al weer. Het is dan zo chaotisch in mijn hoofd en ik hoop gewoon dat een klant niks aan mij gaat vragen. Het klink heel aanstellerig, I know. Het is ook dat ik geen goede ervaringen heb met paniek. Een aantal jaar geleden begon het ook zo, maar dan met school en dat ging van kwaad tot erger. De paniekaanvallen werden zo erg dat ik er letterlijk alles aan deed om niet naar school te gaan. Dit is natuurlijk heel anders, maar het begon precies hetzelfde. Dat met school is overigens weg gegaan toen ik naar een nieuwe school ging.
Ik zie mezelf hier over een paar maanden ook niet werken, en het liefst wil ik gewoon weg daar. Tot nu toe gaat het best oké, maar die angst beïnvloed zo veel en verpest het gewoon voor mij. Daarbij vind ik met vreemde mensen praten ontzettend moeilijk en dat gaat in principe wel goed, maar als ze in dit geval vragen gaan stellen over iets wat ik niet weet.. ho maar.
Dit is gewoon niks voor mij, ik wil nu tot het einde van mijn contract blijven (3 maanden) maar heb het gevoel dat ik het niet ga volhouden met de functie die ik nu heb. Het liefste ben ik geneigd om (vreemde) mensen te vermijden en ik ben een heel erg teruggetrokken meisje. Gewoon als ik er al aan denk.. ik lig hier uren door wakker en voel me er helemaal niet fijn bij. Daarbij ben ik ook niet voor mezelf aan het werk gegaan, natuurlijk is het fijn om geld te verdienen, maar ik doe het nu puur omdat mijn moeder en vriend het zo graag willen. Het gaat thuis ook alleen maar om werk, werk, werk. Ik ben er echt helemaal klaar mee om heel eerlijk te zijn.
Hebben jullie tips of iets in die richting? Ik zit hier echt heel erg mee en ik ben die paniek gewoon zat.
But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.