• ~ RPG: FRONTLINES ~




    This is where you leave the visions that brought you here. You’re not angels of mercy swooping down to mop the brows of grateful men. You’re workers. And you’ll do whatever you’re asked. No matter how dirty, no matter how dull.



         


    Augustus 1916 — Somme, Picardië, Frankrijk, net achter de frontlinies.

    Een groep jonge, Britse verpleegsters is ingezet om de vele slachtoffers van de Slag aan de Somme te dienen. De bloederige strijd die zich aan de frontlinies afspeelt zorgt ervoor dat de verpleegsters dagelijks te maken krijgen met traumatiserende ervaringen. Maar ze doen hun werk goed en staan zelf bekend als een groep verpleegsters die levens weet te redden in de meest onmogelijke omstandigheden.
          Maar plotseling verschuiven de frontlinies zich. Een deel van het Brits-Franse territorium wordt overgenomen door het Duitse leger voordat de groep weg kan komen. Alle gewonde soldaten en mannelijke officieren- en doktoren worden afgemaakt, en de verpleegsters worden gevangen genomen. Ze worden door de Duitsers niet zozeer gezien als oorlogsgevangenen, maar worden aan het werk gezet in een hospitaal aan de andere kant van het front; de Duitse kant.
          Ook hier proberen ze te overleven door hun hoofd laag te houden, maar worden ze zich steeds meer bewust van de dubbele moraal waar ze last van hebben: ze verplegen de Duitse soldaten alleen maar om ze weer terug kunnen sturen naar de frontlinies, om Britse soldaten te doden. Om deze reden, en door horrors die ze moeten meemaken aan de hand van de Duitsers, besluiten ze dat ze er alles aan moeten doen om te ontsnappen.


    Live for something, rather than die for nothing.




    War is the only time when men die by the millions and women shrink away by the thousands.





    They died... So that we might live and save                  whom we can.           



    OMGEVING

    Aan de Britse kant van het front werken de verpleegsters in opgezette houten barakken waar patiënten worden behandeld en geopereerd. Er staan meerdere barakken naast elkaar, maar door ruimtegebrek worden gewonden vaak ook buiten neergelegd. Voor de verpleegsters is er één barak waar zij kunnen slapen. De grond eromheen is constant nat en modderig. Dit 'hospitaal' staat zo'n 600 meter van het loopgraven front af.

    Het Duitse hospitaal is geïmproviseerd in een leegstaand landhuis, 500 meter verwijderd van het front. De faciliteiten zijn hier enigszins beter, maar er is gebrek aan ruimte waardoor vele patiënten her en der door de villa heen worden geplaatst. De verpleegsters slapen in twee aparte kamers die volgestampt zijn met zo veel mogelijk stapelbedden.


    WERK EN LEVEN

    De verpleegsters werken vooral overdag, en soms ook s'nachts. Er wordt verwacht dat na nachtrust, ze om 7 uur s'ochtends weer klaar staan om verder te werken. Iedereen werkt sowieso door tot 10 uur s'avonds, met pauze voor lunch en avondeten van in totaal een uur. De nachtploeg werkt hierna nog langer door. Iedereen werkt in principe zes dagen per week, tenzij er sprake is van ziekte of verwonding. Op een dag waarop ze niet werken zijn ze vrij om te doen wat ze willen, maar aangezien ze vlak bij het front zitten en er nauwelijks transportfaciliteiten zijn, blijven ze vrijwel altijd in of rondom de barakken.

    Eens in de zes maanden hebben ze de kans om 3 dagen vrij te krijgen, en terug de zee over te steken om hun familie te zien. Dit geldt natuurlijk voor Britse verpleegsters aan de Britse kant, de Duitsers zullen hen geen vrije dagen geven om hun familie in Groot-Brittannië te zien.


    INVULLEN


    Naam:
    Leeftijd: 18 - 30 voor verpleegsters, 18+ voor anderen
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Geschiedenis: denk aan hoe hij/zij hier is terechtgekomen
    Relaties: met andere personages
    Extra:



    ROLLEN

    • Britse verpleegsters:
    - Frances Murray ~ 20 ~ Aisling Loftus ~ Shireen ~ 1,3
    - Annabelle Jones ~ 22 ~ Lize Feryn ~ KLAINEISBACK ~ 1,1
    - Joan Powell ~ 24 ~ Natalie Dormer ~ GoodGrief ~ 1,1
    - Rosemary Bennet ~ 25 ~ Blake Lively ~ Kenopsia ~ 1,2
    - Gwendolyn Johnson ~ 20 ~ Daria Sidorchuk ~ LearnToPlay ~ 1,5
    - Alden Bowman ~ 24 ~ Keira Knightley ~ Mismagius ~ 1,4
    - Cassandra Lee ~ 24 ~ Alicia Vikander ~ Miall ~ 1,4
    - Camille Chaffart ~ 24 ~ Ravi

    • Duitse verpleegsters:
    - Marthe Schwanhild ~ 21 ~ Lily James ~ IJsvogel ~ 1,4
    - Gereserveerd ~ Wheeler
    - Gretl Münchhausen ~ 25 ~ Laura Carmichael ~ KLAINEISBACK ~ 1,5
    - Karla Mengelberg ~ 24 ~ Scarlett Johansson ~ Puckwudgie ~ 1,6
    - Andrea Müller ~ Ziegler

    • Duitse militairen:
    - Tobias Müller (Robbie Burke) ~ 25 ~ James McAvoy ~ Mignon ~ 1,1
    - Michael Moritz ~ 41 ~ Daniel Craig ~ SIave ~ 1,3
    - Dominik Buermann ~ 26 ~ Eddie Redmayne ~ Necessity ~ 1,4
    - Kurt Bretz ~ 21 ~ Iwan Rheon ~ GoodGrief ~ 1,4
    - August Bertel ~ 27 ~ Sam Riley ~ Kenopsia ~ 1,4


    REGELS

    ~ De huisregels van Quizlet gelden hier uiteraard ook.
    ~ Minimum aantal woorden per post is 200.
    ~ Ruzies IC, niet OOC.
    ~ 16+ is toegestaan, mits aangegeven.
    ~ Maximaal 2 rollen per persoon.
    ~ Nieuwe topics worden aangemaakt door Shireen, tenzij anders aangegeven.
    ~ Naamsveranderingen graag doorgeven.
    ~ Houdt in uiterlijk, omgang en geschiedenis rekening met het tijdperk!



    They may forget your name but they will never forget how you saved their lives.





    "Our generation will never be new again. Our youth has been stolen from us. But we won't abandon you. That is our promise to you. All of you."



    [ bericht aangepast op 19 aug 2016 - 19:38 ]


    how dare you speak of grace

    SIave schreef:
    Het duurt nog wel eventjes voordat mijn rol online komt dus ik zeg alvast dat mijn faceclaim Daniel Craig is. c:

    Geniaal! En ik heb ook al een James McAvoy voorbij zien komen. I like haha.
    Uiteindelijk heb ik maar voor Lily James gekozen als faceclaim (:


    • Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

    Oops, dat wordt een andere fc zoeken dan, haha. Aangezien ik nu ook bezig met een rol met Lily James als fc.


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    Mismagius schreef:
    Oops, dat wordt een andere fc zoeken dan, haha. Aangezien ik nu ook bezig met een rol met Lily James als fc.



    Doe karen gillan, zei is ook van doctor who hahaa


    Sophisticated ignorance, write my curses in cursive...

    Mismagius schreef:
    Oops, dat wordt een andere fc zoeken dan, haha. Aangezien ik nu ook bezig met een rol met Lily James als fc.


    Few tips:

    Jessica Brown-Findlay
    Michelle Dockery
    Laura Carmichael
    Alicia Vikander (ook al zit zij in sommige gifs in het main topic :'D (Testament of Youth stuff))
    Amy Beth Hayes
    Daria Sidorchuk
    Elizabeth Olsen
    Keira Knightley
    Cara Delevingne
    en meer waar ik nu niet op kan komen :'D


    how dare you speak of grace

    Shireen schreef:
    (...)

    Few tips:

    Jessica Brown-Findlay
    Michelle Dockery
    Laura Carmichael
    Alicia Vikander (ook al zit zij in sommige gifs in het main topic :'D (Testament of Youth stuff))
    Amy Beth Hayes
    Daria Sidorchuk
    Elizabeth Olsen
    Keira Knightley
    Cara Delevingne
    en meer waar ik nu niet op kan komen :'D


    Ik ga na het afwassen even kijken, thanks! (:


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    Mismagius schreef:
    (...)

    Ik ga na het afwassen even kijken, thanks! (:


    Deze site is ook een pareltje


    Sophisticated ignorance, write my curses in cursive...

    Mismagius schreef:
    Oops, dat wordt een andere fc zoeken dan, haha. Aangezien ik nu ook bezig met een rol met Lily James als fc.

    Ahh dat is vervelend :c Ik hoop dat je iets aan het lijstje hebt dat Shireen stuurde. Anders misschien Jessica Brown Findlay (vooral haar rol in downton abbey). Eigenlijk de meeste actrices die in Downton Abbey spelen haha.


    • Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

    IJsvogel schreef:
    (...)
    Ahh dat is vervelend :c Ik hoop dat je iets aan het lijstje hebt dat Shireen stuurde. Anders misschien Jessica Brown Findlay (vooral haar rol in downton abbey). Eigenlijk de meeste actrices die in Downton Abbey spelen haha.


    Basically de eerste drie van mijn lijstje :'D
    Wacht als je Downton Abbey kijkt dan moet je dit gezien hebben: Downton Wars.


    how dare you speak of grace

    Praattopic

    Dat lijkt me wel zo handig :'D


    how dare you speak of grace

    Frances Rosie Murray

         

    "Sometimes it feels like all the people I've ever danced with are dead..."


    Naam:       Frances ~ free man (fràn-sus)
                            Rosie ~ rose (ró-sie)
                            Murray ~ lord of the sea (mur-rée)

    Door nabije geliefden wordt ze vaak Frankie of Rosie genoemd.


    Leeftijd:       Frances is geboren in 1896, op de koude winterochtend van 8 januari. Daarmee is ze nu 20 jaar oud.

    Innerlijk:       Ook al is Frances nooit naar school geweest, naast de basislessen die ze aan huis heeft gekregen, is ze erg intelligent en clever. Ze is goed in logisch nadenken, en in het oplossen van problemen, gezien het antwoord volgens Frances vaak te vinden is in de meest simpele dingen.
          Frances is altijd al een lief en aardig persoon geweest, en zal dan ook iedereen vriendelijk en met respect behandelen, zelfs de mensen die niet op dezelfde manier met haar omgaan. Ze laat echter niet over zich heenlopen, maar dat laat ze niet merken in de omgang; ze zorgt er gewoon voor dat ze zich niet te druk maakt om wat andere mensen van haar vinden of tegen haar zeggen. Hier en daar kan een gewaagde, slimme opmerking er ook nog wel van af.
          Ze is altijd al een fantasierijk en creatief persoon geweest. Ze schreef altijd al vele gedichten, en speelde piano sinds ze zes jaar oud was, maar sinds het begin van de oorlog is ze daar steeds minder mee bezig geweest. Ze gebruik het schrijven nu enkel nog als ze echt iets van zich af wilt schrijven. Liedjes schrijven en componeren is iets waar ze al lange tijd niet meer mee bezig is geweest, maar enkele nummers uit haar kindertijd blijven haar nog bij. Overseas heeft ze ook nauwelijks de kans om piano te spelen, maar als ze er op verschillende locaties toevallig één tegenkomt, gebruikt ze deze maar al te graag.
          Sinds het begin van de oorlog is Frances echter bitterder geworden. Niet alleen hebben de traumatische beelden die front met zich meebrengt zeer veel negatieve invloed op haar gehad; ze leeft in constante angst dat ze te horen krijgt dat haar echtgenoot of één van haar broers is omgekomen in de strijd. Waar ze ooit een extreem vrolijk meisje was, is ze nu een vrij stille, maar gefocuste jonge vrouw geworden, die al enkele keren de thousand yard stare heeft vertoond.
          Frances is een harde werkster, en focust zich het liefste op het verplegen van revaliderende soldaten; ze kan zeker wel tegen bloed, maar ziet zichzelf liever zo min mogelijk als assistent bij een bloederige amputatie. Ze vindt het belangrijk dat in de barakken zo min mogelijk het gevoel van ziekenhuis, dood en verderf hangt, waardoor ze zich ook bezig houdt met ervoor zorgen dat patiënten zich op hun gemak voelen, door bijvoorbeeld in haar vrije tijd voor te lezen uit boeken of gedichten. Ze speelt ook graag muziek op rustige momenten.
          Ze is nog altijd in een soort tweestrijd met zichzelf, waar ze aan de ene kant er alles aan wil doen om te helpen, maar diep van binnen het liefste weer veilig thuis zou willen zijn.





    "I know I can. That's why I do it. Tell my family and friends, it is okay, when I'm gone."



    Uiterlijk:       Frances is slechts van gemiddelde lengte, en heeft niet veel rondingen. Ze is altijd al slank geweest, en is ook nooit onzeker geweest over haar lichaamsbouw. Dit niet alleen omdat ze prima aan het schoonheidsideaal voldoet, maar ook omdat het haar niet veel kan schelen.
          Dat haar lichaamsbouw haar niet deert, betekent niet dat ze niet om haar uiterlijk geeft. Ze zorgt er altijd voor dat de huid van haar gezicht schoon en egaal is, en ook vooral dat haar handen er schoon en netjes uit zien. Haar stralende, grijsblauwe ogen zijn altijd het aandachtspunt van haar gezicht, zeker omdat ze vaak veel kunnen zeggen, of juist helemaal niets.
          Voordat ze zich aanmeldde bij de verplegingsopleiding, droeg ze vaak de laatste mode, met haar eigen stijl toch daarin verwerkt. Vaak ging dit om zwarte jurken, met hier en daar flarden aan felle kleuren. Aan het front houdt ze zich natuurlijk aan haar uniform, en heeft ze verder ook niets om dit uniform naar haar eigen hand te zetten. Hier is ze totaal niet met uiterlijk bezig, afgezien van het feit dat ze constant bezig is met bloed van haar handen af spoelen.
          Ze heeft volle, lichtbruine krullen, maar deze heeft ze vaak achterop haar hoofd heeft weggestoken.



    "Mad world beats outside our hearts. In times of need we are apart. Under stars, we are alone."




    "Don't worry. I'm just here to pick up the pieces."




    "My spirit's still running around because I would rather see this world through the eyes of a child."



    Extra:
          - Frances schrijft wekelijks in ieder geval één brief naar huis, waarbij ze altijd al op de envelop vermeld dat Benjamin de eerste moet zijn die hem mag lezen, omdat ze begrijpt hoe moeilijk het voor hem is dat hij niet voor zijn vaderland kan vechten.
          - Ze probeert om de dag (meerdere brieven die meegaan met de wekelijkse post) te schrijven aan Edward, gezien ze weet dat hij bezorgd om haar is, en zij ook bezorgd om hem is, wetende dat hij ook ergens aan de frontlinies staat. Alleen aan hem, anders dan haar familie, kan ze de gehele waarheid schrijven over wat ze meemaakt en hoe het echt met haar gaat.
          - Ze is een echte zoetekauw, en het gerecht dat ze het meeste mist van thuis is vanilla pudding.
          - Haar favoriete schrijvers zijn Edgar Allen Poe en Jane Austen.
          - Ze heeft een litteken onder haar kin van toen ze als kind uit een boom viel.
          - Haar favoriete componisten zijn Edvard Grieg en Camille Saint-Saëns.
          - Land of Hope and Glory is op het moment haar favoriete lied.
          - Sommige mensen verwarren haar nog eens in naam, en noemen haar Frances Grant, in plaats van Frances Murray. Dit komt doordat ze pas enkele weken getrouwd is.
          - Ze is sinds twee weken terug van haar vrije tijd bij haar familie in Londen, maar is sinds haar huwelijksnacht een week overtijd.


    Relaties:      
    Annabelle Jones: Frances kan het goed met Annabelle vinden, en noemt haar dan ook een vriendin. Ze vinden vaak steun bij elkaar als ze ervoor proberen te zorgen de sfeer in het oorlogsziekenhuis op te beuren.

    Joan Powell: Ze bewondert en respecteert Joan voor het feit dat ze zo werkgericht is, maar zal op sommige momenten haar proberen aan te moedigen meer plaats te maken voor het uiten van gevoelens en vriendschappen.

    Rosemary Bennet: De band tussen Frances en Rosemary is iets minder uitgesproken, maar hun gemeenschappelijke interesse in poëzie zorgt ervoor dat ze regelmatig gedachten met elkaar delen in de vorm van poëtische zinnen en metaforen.



    Geschiedenis:      

    Vader: George Grant - 51
    Moeder: Victoria Grant - 52
    Zus: Dorothy Chester - 29 ~ gehuwd
    Broer: Benjamin Grant - 26
    Broer: Matthew Grant - 24 ~ gehuwd
    Broer: Oscar Grant - 18

    Echtgenoot: Edward Murray - 23

    Frances is geboren en getogen in Londen, haar hele leven al omringd door een warme, liefdevolle familie. Ze werd als vierde kind in de familie Grant geboren, met één oudere zus, en twee oudere broers. Toen ze twee was, werd haar jongere en laatste broer geboren. Haar familie woonde al jaren lang in een villa in de buitenwijken van Londen, omringd door een grote tuin die elke zomer in volle bloei stond.
          Vrijwel alle herinneringen aan haar jeugd zijn mooi en plezierig. Frances heeft altijd al goede relaties gehad met haar gehele familie, maar in het speciaal met haar zus Dorothy, en haar broer Benjamin. Dorothy leek haar simpelweg altijd te begrijpen, en Frances keek ook al sinds jonge leeftijd erg naar haar op, gezien haar zus nogal een voor mannen aantrekkelijke durfal was. Haar broer gedroeg zich altijd heel beschermend tegen Frances, en ze kon dan ook altijd naar Benjamin toe gaan als ze zich in de nesten had gewerkt, of als ze zich alleen of verdrietig voelde.
          Ze is nooit naar een openbare school geweest, gezien zij en haar zus en broers aan huis geschoold werden, maar ze heeft vrij veel vriendinnen en ook enkele vrienden gemaakt door de connecties die haar ouders met andere families hadden en onderhielden. Enkele van haar vriendinnen studeren net als haar broers aan Oxford, zelf heeft Frances hier nooit veel over na gedacht, vooral omdat ze weet dat haar ouders het er niet mee eens zouden zijn, en ze niet in onenigheid met hen wil komen.
          Via haar studerende broers, heeft ze echter wel haar grote en enige liefde leren kennen. Edward Murray deelt haar passie voor poëzie, maar het was vooral zijn zorgzame maar avontuurlijke karakter dat Frances tot hem aantrok. Ze hebben zo veel gemeen, maar zijn op sommige vlakken uiterste tegenpolen, wat ervoor heeft gezorgd dat familie en gemeenschappelijke vrienden vanaf het begin al wisten dat het tot een huwelijk zou uitlopen.
          Echter toen de oorlog begon, leek het leven van Frances in een zwart gat te schieten. Edward, Matthew, vele van hun vrienden die Frances ook kende, én haar jongere broertje Oscar, meldden zich allemaal direct aan voor het leger. Haar oudste broer Benjamin werd enkel afgewezen door gezondheidsproblemen. In het begin had Frances veel afschuw voor de patriottische keuze die alle jonge mannen in haar leven maakte, maar na hier veel ophef en enkele ruzies over te hebben gemaakt, heeft ze zich erbij neer gelegd.
          Nu Edward, haar broers en vrienden weg waren, begon Frances het steeds moeilijker te vinden om stil te zitten. Ze kon er maar niet over uit dat er van haar werd verwacht thuis af te wachten, terwijl haar geliefden met gevaar voor hun eigen leven streden voor het vaderland. Het kostte haar maar een aantal dagen tijd om haar ouders over te halen haar een verplegingsopleiding te laten volgen bij het Rode Kruis. Na deze opleiding werd ze gelijk naar het front gestuurd, en daar werkt ze nu al ongeveer een jaar. Slechts enkele weken geleden is ze voor een aantal dagen terug gekeerd naar huis, en gezien het haar broers en Edward was gelukt op het zelfde moment leave te krijgen, is ze daar met Edward getrouwd.
          Slechts een dag hierna keerden ze beide weer terug naar het front. Frances weet niet zeker waar Edward zich bevindt, gezien de Britse intelligentie geheim houdt waar ze hun troepen naartoe sturen. Sinds de twee weken dat ze terug is heeft ze nog niets van hem of haar broers gehoord.






    "God save the queen. God save us all."


    [ bericht aangepast op 17 aug 2016 - 12:01 ]


    how dare you speak of grace

    Shireen schreef:
    (...)

    Basically de eerste drie van mijn lijstje :'D
    Wacht als je Downton Abbey kijkt dan moet je dit gezien hebben: Downton Wars.

    O wauw, lekker blond, dat had ik niet gezien haha.
    Ik zal eens kijken :')


    • Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

    Zou ik een Duitse militair mogen? (Is het mogelijk dat hij een van de gewonden is die verpleegd wordt?)


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    MICHAEL LUKAS MORITZ

    I will give my today for your tomorrow.


    • Mikael is 41 jaar oud en geboren op 18 oktober. Zijn geboorteplaats in de hoofdstad van zijn vaderland, Berlijn.

    • Doordat hij een goede scholing heeft gehad kan hij aardig wat talen spreken. Hij is vloeiend in Duits, Nederlands en Frans, en kan daarnaast een aardig woordje Engels.

    • Een erg hoge positie in het leger heeft hij niet, hij is niet meer dan een soldaat. Toch staat hij bekend als een van de beste en weet hij zich uit vele benarde situaties te werken. Hij heeft meerdere keren een aanbod gekregen om hogerop te werken maar dit heeft hij tot nu toe altijd afgeslagen.

    " MAY GOD HAVE MERCY ON OUR ENEMIES
    BECAUSE WE WON'T "


          Michael is een zeer intelligente man die erg complex in elkaar zit. De tweede wereldoorlog heeft hem zeker veranderd in vele opzichten. Voor de oorlog werkte hij als directeur bij een groot staalbedrijf. Hij had veel aanzien en was hierdoor min of meer geobsedeerd. Bijna al zijn aandacht ging naar zijn werk en langzamerhand begon hij zijn gezin te verwaarlozen. Zijn vrouw, Maria, heeft hem meerder malen geconfrontreerd hiermee en meestal ging het daarna enkele weken goed, tot Michael weer opgeslokt werd door zijn werk. Desalniettemin heeft hij qua geld en luxe wel altijd goed voor zijn familie kunnen zorgen. Toen hij dertig was kreeg hij ook de zorg van zijn ouders erbij, wat voor veel stress zorgde. Een lange tijd heeft hij geprobeerd zijn gezin, ouders en medewerkers blij te houden tot hij inzag dat het niet meer kon zo. Hij kan dus zijn fouten toegeven en inzien dat hij verkeerd zit. Uiteindelijk is hij gestopt met werken en heeft zich compleet gefocust op zijn familie.
          Michael is iemand die erg logistiek nadenkt. Hij kan met gemak zijn gevoelens buiten moeilijke beslissingen laten, hierdoor kan hij af en toe koud overkomen. Toch is het een warme, gezellige man die het beste met iedereen voor heeft. Hij is erg loyaal en heeft veel liefde voor zijn vaderland. Hij is te vertrouwen met geheimen en zal je altijd helpen wanneer je een luisterend oor nodig hebt.
          Michael heeft enorm veel wilskracht en zal, hoe dan ook, zijn doelen bereiken. Hij heeft veel vertrouwen in zijn kunnen en zal het eerlijk toegeven wanneer hij iets niet kan doen — al komt dat niet vaak voor. Die vastberadenheid zorgt er vaak voor dat hij nogal koppig over kan komen. Meestal vinden mensen dit wel amuserend; tenzij hij de verkeerde doelen heeft. Michael is dan ook behoorlijk wrokkig aangelegd. Toen één van zijn vrienden omkwam bij een veldslag heeft hij eigenhandig vijfentwintig Britse soldaten neergeschoten.
          Door de oorlog en het overlijden van zijn broer is Michael meer gesloten geworden. In het begin van de oorlog wilde hij er nog weleens over praten, maar toen alle situaties in Duitsland escaleerden besloot hij zijn zorgen en gedachten voor zichzelf te houden.



    " I WON'T DIE IN AN ACCIDENT OR DIE OF ANY DISEASE
    I WILL GO DOWN IN GLORY "


          Michael is wat ouder dan de meeste soldaten in het leger maar hij is zeker niet de minste. Fysiek is hij in topconditie; iets wat je kan zien aan zijn gespierde lichaam. Zowel zijn buik- als armspieren zijn behoorlijk opvallend. Wanneer hij even tijd heeft voor zichzelf zie je hem vaak bezig zijn met zijn conditie. Hij vindt het belangrijk om dat niet te verwaarlozen, vooral omdat hij soms wat competitie aanvoelt met de jongere mannen in het leger. Met zijn 184CM komt hij ook nog eens intimiderend over. Sommige mensen gaan hem dan ook liever uit de weg wanneer ze zijn stoïcijnse gezicht zien. Daarnaast zijn er over zijn gehele lichaam meerdere littekens te vinden. Deze zijn allemaal afkomstig van zijn tijd in het leger. Het grootste litteken zit op zijn rug. Het is afkomstig van een bom waar hij van werd weggeblazen.
          Michael’s gezicht is erg sprekend. Zijn ijsblauwe ogen zullen je meteen opvallen; in het donker lijken ze zelfs op te lichten. Hij heeft permanente wallen van de slapeloosheid en rimpels hebben zich gevormd bij zijn ogen. Je kan aan hem zien dat hij ouder begint te worden. Zijn haar is donkerblond en helaas niet meer zo vol als vroeger. Zijn wenkbrauwen hebben een iets lichtere kleur en er lijkt altijd een frons tussen te staan. Voor de rest zijn er weinig opvallendheden aan zijn gezicht.
          Vroeger, voor de oorlog, droeg hij altijd maatpakken. Zo kon je makkelijk aan hem zien dat hij zich luxe kon veroorloven. Hij gaf veel om zijn uiterlijk en persoonlijke hygiëne. Nu heeft hij vrij weinig keuze. Meestal draagt hij hetzelfde legerpak voor een week. Luxe bestaat niet in het leger en dat is iets wat hij al snel heeft moeten accepteren.
          Om zijn nek hangt altijd een medaillon. Als je hem openklapt zie je twee foto’s, een van Maria en eentje van Anika. Als je probeert het medaillon van hem probeert af te halen kan hij enorm agressief worden, aangezien dat het enige is wat hij nog heeft van zijn verleden.

    " A SHIP IS SAFE IN HARBOR
    BUT THAT'S NOT WHAT SHIPS ARE FOR "

          Op een koude herfstdag werd Michael geboren en verwelkomd in een zeer liefdevol gezin. Zijn ouders waren hoogopgeleid en het ontbrak het Duitse gezinnetje dan ook aan niets. Michael groeide samen op met zijn drie jaar jongere broertje, August. Hij had altijd een goede band met hem.
          Op een jonge leeftijd van acht jaar ging Michael werken in een staalfabriek. Hoewel zijn ouders zich veel luxe konden veroorloven wilde ze graag dat hun zoon wist wat het betekende om hard te werken. Met de jaren werkte hij zich op en uitendelijk mocht hij zichzelf directeur van de staalfabriek noemen. Op dat moment was hij éénentwintig en sloot zijn broertje zich plotseling aan bij het Duitse leger. Dit was iets was moeilijk te verwerken was voor de familie Moritz. Uiteindelijk legde zij zich neer bij de beslissing van hun jongste zoon en broertje.
          Rond die tijd trouwde Michael met zijn schoolliefde, Maria. Zij werkte in een klein broodwinkeltje midden in de stad. Acht jaar later, toen Michael dertig was, kregen ze een dochterje, Anika. Het gezin was hartstikke gelukkig maar dat werd al snel de kop ingedrukt toen Michael’s vader Alzheimer kreeg. Hij werd in een instituut geplaatst en het werd Michael's taak om voor zijn moeder te zorgen. Om het nog moeilijker te maken kreeg hij te horen dat August was gestorven aan het Russische front. Michael stortte zich volledig op zijn werk en verwaarloosde iedereen waar hij om gaf.
          Uiteindelijk zag hij toch in dat het zo niet meer verder kon. Hij nam ontslag bij de staalfabriek, hij had immers een fortuin opgebouwd, en begon te genieten van zijn gezinnetje. Zijn moeder werd in een ouderdomstehuis geplaatst maar Michael bleef haar nog wel bezoeken.
          Toen de tweede wereldoorlog uitbrak besloten Michael en Maria te verhuizen, weg van het drukke Berlijn. Het was een keuze die Michael voor de rest van zijn leven zal achtervolgen. Het stadje waarin ze zich hadden gevestigd werd gebombardeerd door Russische gevechtsvliegtuigen en Anika en Maria kwamen om. Hij heeft hier veel schuldgevoel over, gezien hij de enigste is die het heeft overleeft. Om zichzelf afleiding te geven sloot hij zich aan bij het Duitse leger. Hoj haat de Russen met heel zijn hart en wenst dat hij daar snel naartoe gestuurd wordt.
          Michael heeft inmiddels vele verschrikkelijke dingen gezien in het leger maar hij denkt er niet aan om te stoppen. Hij wilt alles geven voor zijn vaderland. Zelfs als het zijn dood wordt.


    " IF DEATH STRIKES BEFORE I PROVE MY BLOOD
    I SWEAR, I'LL KILL DEATH "


    I'm A Slave 4 U

    Nou mijn rol is eindelijk af haha
    Kan ik ook alvast een rol voor spek en bonen maken, eentje die zegmaar pas 'officeel' wordt als er te weinig animo is voor duitse militairen?

    [ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 19:47 ]


    Sophisticated ignorance, write my curses in cursive...

    Necessity schreef:
    Zou ik een Duitse militair mogen? (Is het mogelijk dat hij een van de gewonden is die verpleegd wordt?)


    Je staat erbij, en ja dat is mogelijk (:


    how dare you speak of grace