Rol: Patiënt
Naam: Cpt. Evan Sean Foley
Evan Welsh, naar Johannes de apostel
Sean Iers, naar Johannes de apostel
Foley Iers, Piraat
Leeftijd: 27, 31 October
Innerlijk: Evan is van nature vrij kalm, enigszins duister, erg pienter en extreem relaxed, maar tegenover vreemden is hij vaak nog erg terughoudend. Ook is hij zowel tegen vreemden als bekenden vaak vrij stil, bijna tot in de extremen. Hierdoor wordt hij ook vaak als mysterieus en verlegen aangezien. Hij houd ervan om alles te observeren en daarmee alles te weten wat er gebeurt, waardoor hij op alles voorbereid is en niets hem verrassen kan of kan laten schrikken. Hij bezit een natuurlijke kalmte, maar niet ver eronder ligt een deel van hem waar je liever niet mee in aanraking wil komen. Evan is loyaal aan zijn vrienden en familie en is ondanks dat hij erg kalm en relaxed is een lief en zorgzaam type voor degenen om wie hij geeft. Hij is een harde werker en doet er ondertussen alles aan om zijn duistere zijde te onderdrukken, die naar voren komt als zijn korte lontje doorbrand. Hij wil namelijk niet dat die naar boven komt in de buurt van de mensen om wie hij geeft, al laat hij zich vaak wel gaan als je hem minder goed zint. Evan kan door makkelijk omgaan met vrouwen, en mensen in het algemeen. Toch speelt hij niet graag met mensen hun emoties en wil alleen vrienden die ook echt om hem geven. Hij doet dan ook niet aan one-night-stands, en houd liefde zoizo erg af. Als hij dan toch in een langdurige relatie terecht komt is hij wel extreem loyaal. Hij houd van spelletjes en gezelligheid met zijn vrienden of familie of andere bekenden. Toch is hij ook graag alleen, of alleen samen met zijn eenheid of paard. Hij vind het namelijk heel moeilijk om zijn emoties te uiten. Dit doet hij alleen door het van zich af te laten glijden tijden het paardrijden or trainen. Je ziet hem dan ook wel op feestjes of verjaardagen eerst gezellig meedoen, maar als het hem te veel wordt gaat hij toch weer ergens stil in een hoekje zitten, of buiten een stukje hardlopen. Door zijn werk is Evan eigenlijk een persoon zonder thuisbasis, altijd onderweg, wat hem ook moeite geeft met het vinden van stabiliteit en rust in zijn leven, al laat hij dit niemand zien. Dit speelt zowel zijn korte lontje, als zijn stille timide gedrag in de hand. Ook vertrouwd hij mensen een stuk minder snel en is de enige die hij compleet vertrouwd zichzelf.
Dit is Evan voor zijn vrienden, familie en andere mensen om wie hij geeft. Voor de rest van de wereld is het een heel ander verhaal. Dan is hij koud en keihard, maar bovenal doodstil. Hij mag dan ongevaarlijk lijken, met zijn uitgemergelde gestalte, het absolute tegendeel is waar. Zodra je je in zijn ogen ook maar verkeerd gedaagd is het mis. Het ligt heel erg aan zijn stemming wat ze besluit te doen, maar prettig is het nooit. Zeker niet als hij de pik op je heeft en dit eigenlijk dagelijkse kost is. Als kind knokte hij al op straat om zijn broertjes en zusjes te beschermen, tot hij het leger in ging, waar hij gevechtstraining kreeg. Dit heeft hem eigenlijk alleen maar gevaarlijker gemaakt, al is hij in het leger ook meer beheerst geworden. Toch heeft hij inmiddels veel meer interesse in paardrijden dan knokken.
Ondanks dat hij eigenlijk van binnen gewoon een eenzaam jongetje is met een klein hartje, is hij van buiten keihard, bloedlink en geen jongen waarmee je problemen wil.
Uiterlijk: [fc: Damien Molony] Evan is op het eerste gezicht geen hele opvallende man. Hij heeft donker, bijna zwart, enigsinds krullend haar, een bleke huid met littekens van jaren trouwe dienst in het leger, en glanzende zeer sprekende even donkere ogen. Zijn gezicht en zeker zijn ogen spreken boekdelen. Zijn ogen laten ook pas echt goed zien dat hij ouder is dan hij lijkt, en al helemaal dat hij veel meer verschrikkelijke beelden heeft gezien dan welk mens dan ook ooit in zijn leven zou kunnen zien. Met zijn 1.78m is hij niet verrassend lang, noch is hij extreem gespierd, al heeft hij een prima atletisch lichaam als hij eenmaal wel zijn shirt verliest, zelfs al is hij in de laatste maanden enorm afgevallen. Hij zorgt alleen dat dit nooit gebeurt. Soms heeft hij een stoppelbaardje, maar vaak houd hij zijn kaken glad geschoren en netjes, net als alles om hem heen. Dat zijn haren altijd maar warrig blijven zitten is hem dan ook een doorn in het oog. Evan wil gewoon niet opvallen en alles aan zijn hele wezen helpt daaraan mee, op zijn taalgebruik en ogen na.
Meestal draagt Evan een net effen shirt met knoopjes over zijn borst, die eigenlijk allemaal dicht zijn, met daaronder een donkere spijkerbroek en wat versleten zwarte Chelsea boots. Op zijn werk droeg hij altijd netjes zijn uniform, wat nog altijd netjes schoon en gestreken in zijn kast hangt als zijn trots en de glorie van zijn leven buiten deze muren. Alleen zijn schoenen zijn hetzelfde. Onder zijn kleren draagt Evan nog altijd een zilveren kruisje aan een leren koordje. Hij heeft het van zijn ouders gekregen toen hij geboren werd en heeft het sinds die dag altijd om gehad.
Evan heeft namelijk een zeer net Engels taalgebruik, maar heeft nog altijd een zeer zwaar Iers accent, en zal in tijden van hoge emotie altijd terugvallen op zijn moedertaal.
Ziekte: Cotard's syndroom opgelopen door zwaar hoofdletsel.
Tijd sinds opname: Pas een paar maanden.
Slaaphal: 2. In eerste instantie werd hij in hal 1 geplaatst, omdat hij weigerde te eten en te drinken, maar nu ze het onderliggende verschijnsel hebben vastgesteld is hij na twee weken overgeplaatst naar hal 2.
Geschiedenis: Evan is geboren in Hell's Kitchen, Manhattan, naar twee Ierse ouders die naar America waren gekomen in de hoop op een beter leven. Zijn vader werkte in de haven en zijn moeder was een zuster in het lokale ziekenhuis. Hij zelf was de oudste van het gezin en had al jong de verantwoordelijkheid over zijn broertjes en zusjes, terwijl hij naast school 's ochtend bijkluste als krantenjongen. Het was geen makkelijk bestaan, maar het gaf hem wel degelijk karakter. Hij werkte hard op school en kreeg op zijn 16e het aanbod om in het leger te gaan, zijn land te dienen, en een stabiel en, voor een Ierse immigrant, goed inkomen te verdienen.
Hij schreef zich in bij de Cavalerie. Hij had nog nooit op een paard gereden, of in een auto, maar hij leerde snel en was zeer gedreven, waardoor de jongen ook redelijk vlot in de rangen klom. Het was ook snel duidelijk dat hij meer met de dieren had, dan met het zware geschut, maar dat hij zeer tactisch was. Hier bloeide de jongen ook zeker op, terwijl hij toch ook altijd bij de paarden, die grotendeels voor ceremonies werden gebruikt, te vinden was. Toen hij was opgeklommen tot tweede luitenant, mocht hij van zijn leidinggevenden meedoen aan eventing wedstrijden, waar hij snel naam voor zichzelf maakte, maar ook zeker vaker dan eens een flinke smak maakte, en bont en blauw weer in de tactische vergaderingen verscheen. Dit is ook hoe hij zijn syndroom heeft opgelopen, op een wedstrijd 7 weken na zijn promotie tot kapitein. Tijdens de cross country viel zijn paard over een hindernis, eerst maakte Evan een smak op de grond, hoofd eerst, gevolgd door zijn paard die over hem heen rolde. Het was een wonder dat ze het beiden overleefden, maar niet in Evan's hoofd. Eerst leek alles goed te zijn, hij revalideerde snel in het ziekenhuis en verscheen weer in de stallen binnen een week. Hier werd het duidelijk dat er iets goed mis was. Hij bleef zich verontschuldigen tegenover zijn paard en hij snapte niet hoe mensen hem konden zien. Hij weigerde te eten en te drinken, en hij sliep niet meer, zelfs al ging hij wel nog gewoon naar zijn vergaderingen, al werd hij daar erg stil. Uiteindelijk heeft de kolonel hem laten onderzoeken in het asylum, waar hij werd opgenomen, in de hoop dat hij genezen kan worden.
Evan voelt zich in het asylum zeker niet thuis en lijkt het alleen maar slechter te doen nu hij geen doel meer heeft in zijn dag en zijn leven.
Extra: Evan is eervol op absent gezet in het leger, waardoor hij opgenomen kon worden in het asylum, zonder zijn waardering of carrière erop af te doen. Zijn collega's waarderen hem enorm en hopen dat hij snel terugkomt, maar niemand is daar zeker van.
Evan is homoseksueel, maar verzwijgt dit, gezien het in zijn ogen een grootse schaamte en een nog veel grotere zonde is. Het mag gewoon niet en hij hoopte altijd dat er ooit nog een dame langs zou komen die zijn hoofd goed zou maken, maar tot zijn ongeluk is dat niet gelukt en als 'dode' zoekt hij niet eens meer.
Evan is zeer religieus opgevoed en nam hier erg veel houvast aan. Nu klampt hij zich er vooral aan vast in de hoop weg te worden genomen uit deze limbo en te mogen vertrekken naar de hemel of de hel, maar in elk geval weg van deze zwevende staat.
[ bericht aangepast op 11 aug 2016 - 23:10 ]
Bowties were never Cooler
