Marauders in High School [Speeltopic] - Speeltopics

28 juli 2016 - 18:15 Eilandpiraat is offline

Toen het idee werd voorgedragen en de geruchten door de school begonnen te stromen, had niemand het voor mogelijk gehouden. Een jaar naar een echte Amerikaanse high school, een jaar naar school tussen de muggles, om te zien hoe alles daar gaat. Het ultieme muggle studies project. Het werd echter al snel meer dan een project voor dit specifieke vak: toen de studenten die het vak niet hadden gekozen hoorden dat een selecte groep leerlingen uitgekozen zou worden om deze bijzondere reis te maken, wilden zij ook kans maken om dit te doen.

Een petitie werd gestart, ouders werden ingelicht en uiteindelijk heeft de school besloten de “prijs” onder alle leerlingen te verloten. De leerlingen worden naar een boarding school gestuurd – zo begeven ze zich constant tussen de “normale” mensen – en volgen de vakken die ze op Hogwarts zouden volgen onder het mom van “speciale – extra – vakken”, terwijl ze vakken als Wiskunde, biologie en English literature volgen.

Onder deze leerlingen vallen zowel de befaamde Marauders, en de characters die we zo goed kennen, als de personages die wij zelf willen bedenken. Benieuwd hoe ze het redden zonder zichzelf te verraden?

CHARACTERS
Witches & Wizards:
- Lily Evans - Alina Valenko - PecuIiar |1,1|
- Marlene McKinnon - Gabriëlle Wilde - Supine |1,6|
- Alice Longbottom - Caitlin Stasey - Jayfeather |1,9| (R)
- Isla Eilidh DeForest - x - Velaris |1,11|
- x - x - Growlithe
-
-

~ James Potter - Aaron Taylor-Johnson - JamesPotter (R)
~ Remus Lupin - Andrew Garfield - Growlithe |1,9|
~ Sirius Black - x - Dameron (R)
~ x - x - Nairn (R)
~ Cale Anthony Seaton - x - Supine |1,9| (R)
~ Preston Royce Alcott - Arthur Daniyarov - Syioxisia |1,10| (R)
~

MUGGLES:
- Gabrielle Fay Cunningham - Magdalena Zalejska - JudithSuzann |1,7|
- Phoenix Gabriëlle Di Mercurio - Kelsey Calemine - Camhanaich |1,5|
- Chanelle Isolde Rhyne - Barbara Palvin - DSprayberry |1,5|
- Josephine Victoria Junebug Masters - Georgie Henley - Nairn |1,11|
- Elizabeth Mary Green - Alexis Ren - Peculiar |1,6|
- Rebecca Keegan Chamberlain - Phoebe Tonkin - Velars |1,8|
- Veranique Wren Kytson - Pauline Hoarau - Syoxisia |1,11| (R)
-

~ Brian McElroy - Dylan O'Brien - Aerodactyl |1,1|
~ Isaiah Gideon Smeath - Daniel Bederov - aestivate |1,6|
~ Michelangelo Dante Bocelli - Joe Sugg - Ruelle |1,9|
~ Oliver James Bennett - Johnny Depp - Peculiar |1,8|
~ Gabriël Alex Hamilton - Lucky Blue Smith - Supine |1,8| (R)
~ Elijah Dashiell Graines - x - naestivate |1,9|
~ Dallas Sylvester Wood - Paddy Mitchell - Syoxisia |1,11| (R)
~ Christian Benjamin Donovan - x - DSprayberry |1,11|

SPORTS:
Cheerleading:
- Captain: Elizabeth Mary Green
- Gabriella Fay Cunningham

Football:
- Captain: Isaiah Gideon Smeath
- Dallas Sylvester Wood

Soccer:
Vrouwenteam:
- Chanelle Isolde Rhyne
Mannenteam:
- Michelangelo Dante Bocelli

Dans:
- Josephine Victoria Junebug Masters

Hockey:
- Captain: Rebecca Keegan Chamberlain

Lacrosse:
- Christian Benjamin Donovan

Atletiek:
- Phoenix Gabriëlle Di Mercurio
- Dallas Sylvester Wood

Wedstrijdzwemmen:
- Elizabeth Mary Green

SCHOOLCLUBS (clubs mogen zelf gemaakt worden, ze worden alleen hier gedumpt voor ordelijkheid):
Leerlingenraad:
- Vice-president: Josephine Victoria Junebug Masters
- Voorzitster: Phoenix Gabriëlle Di Mercurio
- Partyplanner: vrouwelijk personage van Nairn
- Brian McElroy

Schoolkrant:
- Redacteur // fotograaf: Michelangelo Dante Bocelli
- Editor // Illustrator: Oliver James Bennett

Filmclub:
- Veranique Wren Kytson
- Lily Evans (later)

European Club:
- Mede-oprichtster: Phoenix Gabriëlle Di Mercurio
- Elizabeth Mary Green
- Chanelle Isolde Rhyne
- Michelangelo Dante Bocelli

OVERIG (hier kan je alles bij verzinnen):
- Klassenvertegenwoordiger: Brian McElroy
- Hogwarts Prefect: Lily Evans
- Hogwarts Prefect: Preston Royce Alcott

IC RULES:
Voor wizards:

Algemeen:

OOC RULES:

[/face]

KAMERINDELING:
Meisjes:
Kamer 1: Lily Evans x Chanelle Isolde Rhyne
Kamer 2: Marlene McKinnon x Phoenix Gabriëlle Di Mercurio
Kamer 3: Alice Longbottom x Josephine Victoria Junebug Masters
Kamer 4: Growlithe's girl x Gabrielle Fay Cunningham
Kamer 5: Kennedy Heather Jackson x Elizabeth Mary Green

Jongens:
Kamer 1: James Potter x Tristan Benjamin McKenna
Kamer 2: Remus Lupin x Michelangelo Dante Bocelli
Kamer 3: Preston Royce Alcott x Isaiah Gideon Smeath
Kamer 4: Aries Alberic de Montmorency x Christian Benjamin Donovan
Kamer 5: Sirius Black x Brian McElroy
Kamer 6: Oliver James Bennett x Dallas Sylvester Wood
Kamer 7: Gabriël Alex Hamilton x Elijah Dashiell Graines

Dit is het gebouw. In het midden is de aankomsthal, en de delen aan beide zijkanten hiervan bevatten de slaapruimtes.De meisjes slapen op de 1e verdieping, de jongens op de begane grond.. De leiding slaapt in dat gedeelte wat een beetje op een toren lijkt. Aan de rechterkant, voorbij de slaapruimtes, zit op de begane grond de eetzaal daarachter de keuken, helemaal rechts is de gezamenlijke "woonkamer". Boven de keuken, eetzaal en woonkamer, ligt een grote ruimte die is ingericht als bibliotheek en studieruimte, met een paar banke, bureaus en computers. En, omdat het een ontzettende fancy en dure school is en ik een sucker ben voor verborgen zwembaden, in de kelder; een zwembad!.
Leerlingen slapen op een kamer, in duo's tenzij anders aangegeven. Het gebouw (volgens mij staat het los?) aan de linkerkant dient als de school. Hier worden lessen gegeven. Ook is hier een kantine, voor de lunch. Pauzes mogen buiten doorgebracht worden.
Het hoofdterrein wordt omgeven door bos. Leerlingen mogen na 23:00 niet alleen door het bos lopen. Aan de rechterkant van het bos ligt het sportcomplex. Alle binnensporten vinden in dit gebouw plaats. Hier worden bij slecht weer de gymlessen gegeven. Aan de linkerkant van het bos liggen de sportvelden. Bij mooi weer worden hier de gymlessen gegeven, en hier vinden onder andere de soccer- en footballwedstrijden plaats.

Het begin:
Het is vrijdagochtend.
De leerlingen van Hogwarts zijn aangekomen met het vliegtuig, en zijn opgehaald door een schoolbus. Ze komen nu aan met zijn allen en zullen dus voor het eerst hun nieuwe school en verblijfplaats voor het komende jaar zien.
De menselijke leerlingen komen aan op school, voor hen is het hetzelfde als elk jaar.
De leerlingen hebben vanavond de tijd om hun spullen uit te pakken en het terrein te verkennen. Vanavond is er een feest, en na het weekend begint de introductieweek.

Spinning around, I'm weightless.

28 juli 2016 - 18:40 Eilandpiraat is offline

Eilandpiraat 4618

Elizabeth Mary Green

Als de wekker gaat, duw ik hem van mijn nachtkastje en wrijf in mijn ogen. De hele nacht heb ik wakker gelegen, achtervolgd door nachtmerries. Ik wil niet terug naar school, al mijn vrienden onder ogen zien en moeten doen alsof er niets aan de hand is. Ik kan het niet. Langzaam ga ik rechtop zitten, maar als ik mijn hoofd wil draaien om te kijken waar mijn wekker beland is, voel ik een scherpe steek in mijn hoofd. Fuck. Ik grijp naar mijn hoofd en trek mijn dekens weer over me heen terwijl ik weer ga liggen. Ik voel me verschrikkelijk. Ik heb de halve nacht liggen huilen, en ik heb geen idee wat ik nu moet doen. De woorden, "Je verdient het," en "Je lokte het uit," spoken door mijn hoofd, samen met de gedachte aan wat er had kunnen gebeuren als Isaiah er niet was geweest. Ik glimlach zwakjes bij de gedachte aan mijn beste vriend. Als hij er niet was geweest om me te overtuigen was ik nooit terug naar school gegaan. Niemand wist het, maar ik was bang dat ze er achter zouden komen. Als ik mezelf eindelijk uit bed weet te forceren, stap ik gelijk onder de douche. Als ik klaar ben met douchen droog ik me af en trek ik een te grote trui aan die ik een paar weken terug van Isaiah heb gejat, samen met mijn favoriete skinny jeans. Niet mijn gebruikelijke "back to school"-outfit, maar het zal voor nu even genoeg moeten zijn. Ik wrijf in mijn ogen en pak mijn koffer op. De keuken vermijd ik, zoals ik de afgelopen weken bijna elke dag heb gedaan. Ik krijg geen hap door mijn keel. Ik roep mijn moeder om te zeggen dat ik klaar ben, en stap vervolgens in de auto. De hele weg zeggen we niet zo veel tegen elkaar. Ze weet dat ik iets verzwijg, maar ze weet niet wat, en de spanning loopt hoog op. Als we er zijn geef ik haar een kus op haar wang en pak mijn koffer uit de achterbak. Ik haal diep adem, en loop naar de deur van het gebouw waar ik de rest van het jaar zal moeten doorbrengen.

Spinning around, I'm weightless.

28 juli 2016 - 19:11 Mouli is offline

Mouli 1328

MT OFC

take risks

28 juli 2016 - 20:29 Eilandpiraat is offline

Eilandpiraat 4618

Oliver James Bennett

Ik word wakker van de zon die in mijn gezicht schijnt. Ik zucht en rol me om, op mijn andere zij, maar ik kan niet mijn hoofd neerleggen en verder slapen; ik val uit bed. Alhoewel, "bed" is een te groot woord voor waar ik op het moment op lig. Lag. Ik wrijf in mijn ogen en kijk om me heen. Dit is niet de woonkamer van de flat die ik in de zomer heb gehuurd. Ik zucht en probeer op te staan, maar mijn hoofd en maag protesteren. Juist. Kater. Dat is één mysterie opgelost. Nu de andere. Ik wrijf in mijn ogen en krabbel langzaam overeind. De kamer komt me bekend voor, dus ik ben hier vaker geweest, maar ik kan het even niet plaatsen. Langzaam loop ik de kamer door, in de richting van de keuken. De geur van eten dringt mijn neus binnen, en ik sla mijn hand voor mijn mond en over mijn neus. Ik voel mijn maaginhoud naar boven komen en ren naar de badkamer toe.

Als ik mijn maaginhoud kwijt ben en eindelijk weet waar ik in godsnaam terecht ben gekomen - een vriend van me heeft me mee naar huis genomen na een feestje, iemand had iets over mijn zusje gezegd en ik ben vervolgens in een hoekje gaan zitten met een fles Whiskey. Goeie, Oliver. Aan het einde van de avond kon ik niet meer lopen en hebben ze me met zijn drieën naar zijn huis moeten begeleiden, waar ik naar de wc ging en ze me vervolgens zonder broek of ondergoed op de grond hebben gevonden, waar ik de vloer heb ondergekotst en de wc dus volledig heb gemist. Tof.

Ik bedank de vriend die mijn dronken kop heeft gered, en ga vervolgens op weg naar huis. Mijn koffer staat al klaar, samen met de kleding die ik voor vandaag had klaargelegd. Het was helemaal niet mijn bedoeling om lang op dat feestje te blijven. Maar goed, gebeurd is gebeurd. Ik neem een snelle douche en schiet in mijn spijkerbroek en witte t-shirt, voor ik het flatgebouw uitloop en de sleutel in de brievenbus gooi bij mijn huisbaas. Mijn volledige bezit heb ik in de koffer gepropt, en het is dan ook een aardig grote koffer. Zeker als je bedenkt dat ik hem mee moet nemen in de bus. Wonder boven wonder lukt het me toch, en even later sta ik voor de deur van de school. Ik sleep mijn koffer naar binnen en kijk op de lijst in de hal in welke kamer ik moet zijn. Ik loop naar kamer 6 en gooi mijn koffer op het bed. Uitpakken doe ik later wel. Eerst wil ik eten en pijnstillers vinden. Ik sluit de deur naar mijn kamer achter me, en loop richting de keuken.

Spinning around, I'm weightless.

29 juli 2016 - 0:21 Camouli is offline

Camouli 1110

MT.

Up with the sun. Gone with the wind.

29 juli 2016 - 6:58 Drumstick is offline

Drumstick 925

kip is lekker daarom heet ik drumstick

29 juli 2016 - 19:11 Drumstick is offline

Drumstick 925

Michelangelo Dante Bocelli
| 17 | Sleepy | Clothing | Talking to Elizabeth
''I turned on the radio and found a station playing 'Hey Jude.' It was true, I didn't want to make it bad. I wanted to make it better. It's just that I didn't know how..''

Kort wreef Michelangelo met zijn rechterhand in zijn ogen, terwijl hij in zijn linkerhand een mok vol met koffie had. Zwarte koffie, puur en sterk, precies wat hij op een ochtend nodig had voordat hij weer een jaar naar de boarding school zou gaan. Veel problemen ermee had hij eigenlijk niet, maar het betekende wel weer dat zijn vrijheid zou worden beperkt, iets waaraan hij net weer was gewend. Het grootste deel van de vakantie had hij gewerkt bij het restaurant van zijn oom, waar hij hulpchef was. Verder is hij met wat oude vrienden uit Italië, twee weken op stedentrip door Europa gegaan. Het was wel duur geweest, maar hij had ervoor gespaard, gewerkt en zijn ouders hadden een klein deel meebetaald.
Na zijn koffie stond hij op. De sterke geur van koffie drong nog steeds zijn neus binnen en op het geluid na van de klok en zijn bewegingen, was het helemaal stil. Twee jaar geleden waren zijn ouders gescheiden en nu woonde hij met zijn vader in een appartement. Alleen was zijn vader nogal vaak aan het werk en was hij enkel vanaf negen uur 's avonds tot 9 uur 's ochtends thuis. Dit gaf Michelangelo ergens het gevoel dat hij gewoon op zichzelf woonde en hij vond het helemaal niet erg. Hij hoorde zijn voetstappen de trap op gaan en op de overloop liep hij richting zijn kamer. De zon scheen naar binnen doordat er in plaats van twee muren, ramen zaten. Zijn bed was in de hoek ervan geschoven en 's avonds en 's nachts keek hij vaak nog naar al het leven dat er zich buiten bevond, als hij daar zelf niet was dan. Michelangelo had alle laatste dingen in zijn Eastpack rugzak gedaan en nog snel wat dingetjes in zijn grote, zwarte weekendtas gedaan te hebben. Vanuit zijn slaapkamer raam zag hij beneden het busje van zijn moeder haar hotel. Daarin moest achterin nog zijn Durbuy en hij wist dat dat nog een taak zou worden, gezien hij dit keer in zijn eentje het erin moest doen en een motor niet bepaald licht is.

De reis duurde ongeveer een halfuurtje en hij vond dat ook wel lang genoeg. Vaak bracht zijn moeder het gesprek weer op zijn vader, over dat hij er nooit voor hem was en dergelijke, waardoor hij erg blij was dat de autorit voorbij was. Michelangelo ging snel uit het busje en gooide zijn weekendtas ook over één schouder, waarna hij naar de achterkant van het busje liep om de deuren open te doen. Na eventjes wat te lopen prutsen, lukte het hem toch om de Durbuy eruit te krijgen. Met deze vast liep hij naar het raampje van de bestuurderskant van de auto. ''Grazie.'' mompelde hij en liep door naar de parkeerplaats, waar hij de motor neerzette. Het slot wat er open op zat, maakte hij dicht met de sleutel die hij uit zijn broek zak haalde.
Vervolgens liep Michelangelo richting het gebouw, waar hij Elizabeth zag staan. Een lichte glimlach sierde zijn lippen. ''Ciao Eli,'' glimlachte hij naar haar als begroeting. ''Mooie en leuke vakantie gehad?''

kip is lekker daarom heet ik drumstick

29 juli 2016 - 19:41 gedachtewereld is offline

gedachtewereld 516

Elijah Dashiell Graines

Sixteen • Cheerleader • Feeling excited
Talking to nobody

Het geluid van mijn alarmklok galmde door de kamer. Haastig gooide ik de deken van me af en sprong meteen uit mijn bed voordat ik het alarm wist uit te schakelen. Om even zeker te zijn dat het geen droom was, strompelde ik traag naar de kalender. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en knikte onbewust. “Vanaf vandaag kan ik weer eens mezelf zijn, eindelijk…” Ik mompelde dit vluchtig vooraleer ik me naar de badkamer begaf om me snel klaar te maken. Misschien was ik een van de weinigen, maar deze vakantie kon niet snel genoeg voorbijgaan. Natuurlijk heb ik me ook geamuseerd, maar sinds het ongeval van mijn broer is niets meer hetzelfde. Mijn ouders hebben me deze vakantie gewoonweg weer volkomen genegeerd, ondanks het feit dat ze me wel duidelijk maakten dat ik hen beter niet negeerde. Ook heb ik sterk het gevoel dat ze niet willen dat ik gelukkig ben, ze blijven me maar in het hokje van ‘de dader’ duwen. Ik weet niet of ze het beseffen, maar na al die tijd blijft het me kwetsen. Vluchtig schudde ik mijn hoofd terwijl ik naar mezelf staarde in de spiegel. Het had nu toch geen zin meer om te blijven piekeren, ik kon én kan er niets meer aan veranderen.

Nadat ik me had gedoucht, slofte ik terug naar mijn kamer waar ik mijn outfit voor vandaag uitkoos. Normaal is dat een hele kus voor mij, maar raar genoeg ging het vlot. Eigenlijk had ik niet meer zoveel te doen, ik had namelijk al mijn tanden gepoetst en alles ingepakt. Afscheid nemen zou sowieso ook niet lang duren.

”Ben je bijna klaar, Graines?” Hoorde ik mijn moeder roepen vanuit de keuken. “Jouw vader heeft een taxi gebeld.” Ik kon mijn oren haast niet geloven. Dit was gewoon een wonder, want voor de eerste keer in 2 lange jaren moet ik eens niet voor mezelf zorgen, maar wordt mijn vervoer gewoon geregeld. Ik wou zeker niet te laat komen, dus ik snelde naar beneden met mijn koffer in de hand. “Dankje.” Zei ik kort terwijl ik mijn jas in mijn andere hand nam. “Tot volgend jaar.” Ik wou hen nog een knuffel geven, hen omarmen en zeggen dat ik hen zou missen, maar dat kon gewoon niet. Het enige antwoord dat ik kreeg was wat gemompel en een afstandelijke handdruk. Toen ik de deur achter mijn rug in het slot hoorde vallen, zag ik de taxi al staan. Ik knikte beleefd naar de chauffeur wanneer ik het portier opende. “Goeieochtend.” Zei ik al wat meer opgewekt. Hij knikte naar me terwijl een vriendelijke glimlach op zijn gezicht verscheen. Omdat ik niet asociaal wou overkomen besloot ik maar om geen oortjes in te doen, maar toen hij na vijftien minuten nog geen woord had gezegd nam ik de oortjes uit mijn broekzak en zocht wat cheermuziek op.

Toen we het schoolterrein opreden keek ik vluchtig in het rond en ruimde de rommel die ik had gemaakt in de auto op. De Taxichauffeur parkeerde wat slordig op het gras en stapte uit om mijn bagage uit de kofferbak te halen. Ik opende mijn portier en bedankte hem. In de verte zag ik al Elizabeth en Michelangelo, dus ik nam mijn koffer en rugzak en rende naar hen. “Hé, sweeties!” Een brede glimlach verscheen rond mijn lippen terwijl ik beide mensen omarmde waardoor ik een soort groepsknuffel creëerde. “Hoe gaat het met mijn schatjes?” Enthousiast observeerde ik Eliza en Mich.

“Time won’t make you forget, it will make you grow and understand things.”

“And now I’ll do what’s best for me.”

[ bericht aangepast op 29 juli 2016 - 19:46 ]

29 juli 2016 - 19:55 Mouli is offline

Mouli 1328

CHRISTIAN BENJAMIN DONOVAN
' I don't care how old I am, if I lose my mom in the supermarket I will panic. '
Muggle | 17 | American | Clothes | Talking to Elijah, Elizabeth and Michelangelo

'Goodmorning sunshines!' riep ik door mijn lege kamer heen, terwijl ik de nachtblauwe gordijnen open trok. Ik trok aan de handel van het raam, veegde mijn haar naar achteren en hing met mijn hoofd uit het raam. Het weer was lekker; goeie temperatuur en geen wolkje aan de lucht. En om niet te vergeten, ZON. Zon is het beste wat me ooit is overkomen, op het zien van een regenboog na dan. Ik snoof de frisse lucht binnen liep daarna weer richting mijn bed, waar ik op neer plofte.
Gisteren was ik weer bij school aangekomen, anders dan de velen die vandaag zullen aankomen en ik mis mijn familie nu alweer. Ik ben zo bang dat ik te druk ben dit jaar, dat mensen me opeens niet meer aardig vinden, dat ik mijn vrienden kwijt raak, dat lacrosse helemaal fout gaat... oftewel dat ik een paniekaanval ga krijgen. Ik ga serieus gewoon huilen als dat gebeurd, heel hard. Heel erg hard. Echt heel erg hard. Je hebt geen idee hoe hard.
Maar goed, ik moet niet aan paniek denken want dan raak in juist in paniek. Ik moet het gewoon allemaal laten gaan, eigenlijk. Misschien moet ik maar weer eens naar mijn favoriete frozen liedje gaan luisteren, let it go. Wellicht overleef ik door dat liedje dit jaar wel, wie weet.

Ik trok aan de la onder mijn bed en viste een spijkerbroek en een dunne witte trui eruit. Gister had mijn moeder mijn tas uitgepakt en alles er netjes en recht ingelegd. Ik hoop dat ik dit ook een week vol hou. Of nouja, drie dagen dan. Dan verbreek ik tenminste een record. Ik kan gewoon niet netjes kleren in een la leggen. Ik heb ook zo mijn beperkingen.
Het huidige bed naast mij was nog leeg. Ik erger me eraan. Het is zo supersaai om alleen op een kamer te liggen en je tijd door te brengen, ik kan dan op niemand mijn energie kwijt door te praten, behalve op mijn grote teddybeer die op de hoek van mijn bed ligt. En ik geloof dat die wel een keer klaar met mij is, Beer heeft al genoeg woorden van mij gehoord voor de rest van Beers leven. Ja, mijn teddybeer het Beer. Ik kan er ook niks aan doen, zo noemde ik hem toen ik klein was.

Ik veegde snel mijn haar in model, gooide de deur open en denderde de trappen af. In de verte zag ik Elizabeth staan, waar Michelangelo op af liep. Ik wilde even hallo zeggen en daarna mijn ontbijt halen, aangezien ik honger heb, maar toen zag ik dat Elijah er ook net stond. Ik rende ongeveer 50 op het groepje af en riep: 'Elijah, zonnestraaltje! En michel en Eliza! Hoe gaat het met jullie babys?' En toen herstelde ik me. 'Of wacht? Waren jullie al in gesprek? Want in dat geval loop ik wel even door, en- en zie ik jullie zometeen denk ik nog wel, ik weet niet...'

[ bericht aangepast op 29 juli 2016 - 19:56 ]

take risks

30 juli 2016 - 20:26 JudithSuzann is offline

JudithSuzann 1001

Gabriëlla Fay Cunningham
Muggle | 16 | Cheerleader | Clothes

“Serieus?!” riep ik naar mijn vader die voor de zoveelste keer op het laatste moment afzei. Alweer kon hij me niet brengen naar de kostschool, zoals ongeveer elk jaar. “Ik dacht echt dat je het dit keer meende,” zei ik toen en draaide me snel om vervolgens zijn werkkamer uit te lopen, mijn vader ietwat hulpeloos achterlatend. Hoe kon ik zo stom zijn dat ik hem elke keer weer geloofde als hij beloofde wat samen te doen. Ik had mijn ouders nauwelijks gezien de hele vakantie en was dan ook blij geweest toen hij had beloofd mij te brengen, maar natuurlijk ging het weer niet door. Ik baande een weg door het gigantische huis naar mijn eigen kamer waar mijn grote koffer al klaarstond, zin om te gaan had ik absoluut niet, maar aangezien ik minderjarig was had ik weinig keus. Ik liet me op mijn bed vallen en staarde stil naar het plafond boven me.

“Lieverd, de auto staat klaar,” ik kwam zuchtend overeind en keek naar mijn moeder die in de deuropening stond. Lieverd nog wel, mijn moeder die nooit tijd voor me had noemde me lieverd, waarschijnlijk schuldgevoel, elk jaar voordat ik weer weg werd gestuurd kreeg ik een koosnaam. Ik gaf niet meteen antwoord en pakte de koffer om vervolgens langs haar te lopen. “Ik zie je met de Kerst wel weer,” zei ik luchtig en ging met moeite de trap af om direct naar de auto te gaan, ik wou hier geen moment langer blijven. Ik keek nog een keer achterom naar mijn moeder die snel achter me aan kwam. Mijn vaders assistent stond al te wachten bij de auto, hij pakte de koffer van me aan en legde die in de kofferbak. Zoals ik al dacht was hij degene die me ging brengen, zoals wel vaker het geval was geweest.

Tot mijn verbazing was mijn vader ook naar buiten gekomen om me dag te zeggen, iets wat er voor zorgde dat ik me geen houding wist te geven. Ik keek even naar de grond en gaf beide toch maar een kus op de wang om vervolgens snel de auto in te springen en een zonnebril op te zetten, wachtend tot we zouden vertrekken. Ik ontweek de blik van mijn ouders en pakte mijn mobiel waar ik muziek op aanzette en daarna mijn koptelefoon opzette, de perfecte manier om niet meer op andere te hoeven letten.

Na bijna een uur in de auto zitten kwamen we eindelijk op de eindbestemming aan, ik stapte met tegenzin uit de auto en liep naar de achterkant van de wagen om mijn koffer te pakken. “Bedankt,” glimlachte ik maar even naar de assistent die mij veel plezier wenste en vervolgens snel weer in de auto stapte om terug te gaan naar huis. Ik zuchtte een keer diep en liep richting het grote gebouw waar ik nog een lange tijd ging zijn.

[ bericht aangepast op 30 juli 2016 - 20:27 ]

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

31 juli 2016 - 12:27 Eilandpiraat is offline

Eilandpiraat 4618

Elizabeth Mary Green
16 || Sad & Stressed || Talking to Michelangelo & Elijah & Christian|| Outfit

Ik sta naar de grond te staren, peinzend en verloren in mijn eigen gedachten, als ik opeens een bekende stem hoor. ''Ciao Eli,'' glimlacht Michelangelo me. Ik sluit heel even mijn ogen, en zet dan een glimlachje op. ''Mooie en leuke vakantie gehad?'' Vraagt hij aan me, en ik knik terwijl ik mijn armen om hem heen sla en hem een knuffel geef. "Het was super, ik heb bijna elke dag op het strand gelegen en gesurfd.. Hoe was die van jou?" Ik laat hem los en doe een stapje terug terwijl ik hem aankijk. Vlak daarna hoor ik nog een bekende stem; Elijah. "Hé, sweeties!" Roept hij, en ik kijk op. Lekker dan, Elijah heeft vast zo door dat er iets aan de hand is... Goed, doe alsof er niets is, alsof alles goed gaat. Hij omarmt ons allebei, en ik lach zachtjes en sla mijn armen om beide jongens heen, waardoor we in een soort groepsknuffel terecht komen. "Hoe gaat het met mijn schatjes?" Vraagt hij en ik glimlach terwijl ik een kus op zijn wang plant en me vervolgens uit zijn armen wurm. "Een stuk beter nu ik jullie weer zie," antwoord ik, en ik meen het. Ik word altijd ontzettend vrolijk als ik mijn vrienden zie, en zelfs wat er is gebeurd deze zomer kan dat niet drukken. "En met jou?" Vraag ik ,terwijl ik mijn handen wat dieper in de mouwen van mijn trui verstop; een tic van me als ik grote truien aanheb.
'Elijah, zonnestraaltje! En michel en Eliza! Hoe gaat het met jullie babys?' Roept een stem van achter me en ik draai me om. Ik kijk recht in het lachende gezicht van Christian, en glimlach terwijl ik naar hem kijk. Hij lijkt zich te herstellen van zijn enthousiasme als hij vervolgt met de woorden, 'Of wacht? Waren jullie al in gesprek? Want in dat geval loop ik wel even door, en- en zie ik jullie zometeen denk ik nog wel, ik weet niet...' Ik schud mijn hoofd en steek mijn armen uit naar de jongen. "Je stoort helemaal niet, kom hier, gek." Glimlach ik, waarna ik een paar stappen in zijn richting zet en ook Christian een knuffel geef. "Met mij is alles goed, en met jou?"

Spinning around, I'm weightless.

31 juli 2016 - 13:14 Camouli is offline

Camouli 1110

Phoenix Gabrielle Di Mercurio

Seventeen | Student Council | Feeling happy
Talking to Elizabeth, Michelangelo, Elijah and Christian

Bag | Outfit* | Shoes

Niets stond haar lichaam zo goed als de witte, satijnen dekens die zich op haar bed manifesteerden. Haar linkerbeen hing half van haar slaapplaats af en was warm van de zon die haar kamer binnen scheen. Zo leek het een perfecte ochtend. Het enige wat dit kon verpesten was het helse gepiep dat uit haar wekker kwam. Abrupt werd Phoenix gewekt, een ontevreden geluid verliet haar mond toen ze agressief de wekker uitsloeg. Quasi-voldaan met haar nachtrust stond ze op, dit gebeurde natuurlijk op een onrustige manier. De oudste telg van de Di Mercurio's was veel dingen, maar zeker geen ochtendmens. Haar bruingroene ogen vielen op de rode cijfers die de wekker aangaf. Zes uur. Zes uur?. Wat belachelijk vroeg. Van de benedenverdieping hoorde ze al een arsenaal aan geluiden komen, wat niet gek was aangezien het personeel zo zou arriveren. Haar voeten waren inmiddels koud geworden van haar houten vloer, en ze draaide haar lichaam naar de staande spiegel. Wat ze daarin aantrof was haar weerbeeld dat ietwat verward keek, ook voor Phoenix was dit extreem vroeg. Zeker na de vakantie, waar ze van heeft genoten. De jetlag hakte er nog aardig in, aangezien ze twee dagen geleden pas terug was gekomen van Sicilië. Ze had bijna haar hele vakantie op het eiland verspild, maar vond het geweldig. Nog lichtelijk uitgeput liep ze richting de badkamer, op de gang kwam ze haar jongere tweelingbroer, Falcon tegen, die ze kort begroette.
De warme stralen water liepen over haar rug naar beneden, haar roze lokken waren volledig ingesopt. De hele badkamer rook naar cocosshampoo toen ze haar haar uitspoelde. Dit was voor de Italiaanse toch wel über-relaxt, 's ochtends douchen liep haar altijd van haar ochtend humeur af. Ze stapte de douche uit, nadat ze het water had uitgedraaid, en droogde haar lichaam volledig af. Haar lokken föhnde ze grondig door en stijlde ze vervolgens met een tang. In een kastje onder de wastafel haalde ze een fles bodylotion met olijfoliegeur vandaan, de dame bracht het over haar volledige lichaam aan. Daarna trok ze haar ondergoed, een setje van Calvin Klein, aan. Haar suikerspin-achtige lokken maakte ze tot space buns. Erg geamuseerd met de resultaten kwam ze de badkamer uit, en ging ze opzoek naar haar kleding.
Vanaf de andere kant van de kamer lonkte hij al, haar nieuwe kanariegele tas. Haar ogen waren al langer op de tas gericht, maar na jaren van hard werk, kon ze hem eindelijk kopen. Ze werd uit haar gedachte gehaald door haar broer die van beneden de trap schreeuwde. "Kom je nog, Phoe? Ik heb je tassen al in je auto gelegd." Phoenix schreeuwde een kort bedankje terug en begon met het doorspitten van haar kast, die aardig leeg was. Alle leuke outfits had ze in haar koffer zitten, dus ze besloot maar vrede te nemen met een korte broek en een roze topje. Dat matchte immers bij haar knalroze lokken.
Eenmaal beneden rook het huis naar verse pasta en tomatensaus, Phoenix zat aan de keukentafel met een bakje yoghurt. In haar ontbijt zaten verse vruchten die haar vader vanochtend uit de tuin had geplukt. De man zelf was al druk bezig en rende door het huis heen, met pannen en potten in zijn handen. Het restaurant ging pas om negen uur open, maar de voorbereiding was altijd het belangrijkste deel. "Ti manco?" Vroeg ze grijzend aan haar broer, die aan de andere kant van de tafel aan zijn wafel zat te knabbelen. De jongen haalde kort zijn schouders op en nam nog een hap, toen kwam het moment dat Phoenix de tijd realiseerde. Ze zou nog een half uur moeten rijden en met dit tempo zou ze het niet redden. De nam kort haar eten op en zette ze kom in de gootsteen, vervolgens drukte ze een kus op de wang van haar vader, die haar een dikke knuffel gaf. "Ti chiamerò." Mompelde de meid kort, waarop ze haar autosleutels uit haar tas pakte en uit de deur beende.
De manier waarop ze richting haar auto hobbelde liet haar broer, die in de deurpost stond, kort lachen. De hoge hakken die om haar voeten zaten gaven niet mee op grint, waardoor Phoenix kort giechelde. "Ik spreek je nog wel!" De tassen stonden in haar achterklep en achterbank, dus ze kon met en gerust hart wegrijden.
Het verkeer in Californië viel nog mee vandaag, dat moest ze eerlijk bekennen. Tot nu toe had ze maar één file gehad, dat mocht in de krant. Tijdens die file had ze wel tijd om uitgebreid haar make-up aan te brengen, wat een enorm voordeel was. Ook had ze tijd om nog wat telefoontjes te plegen naar onder andere haar coach, de onderdirecteur en de roostermakers. De eerste meeting van de leerlingenraad zat er namelijk aan te komen, hij moest na de introductieweek gehouden worden. Haar ogen lichtte wat op toen ze de afslag richting school zag en ze nam hem met een fijn gevoel. De muziek van Fleetwood Mac had deze reis gekleurd.
Daar stond ze dan, midden op de parkeerplaats. Hakken waren erg onhandig, aangezien ze nog met drie tassen zou moeten slepen waardoor Phoenix een methode had bedacht. Haar sporttas zette ze bovenop haar koffer, waardoor ze er gewoon mee kon rollen. Haar handtas vond zijn plaats in haar linkerhand. Met een klik ging haar auto op slot en begon met haar zoektocht naar het schoolgebouw. Haar schoenen tikte hard op de grond terwijl ze langs groepjes scholieren paradeerde. In de verte zag ze bekende gezichten, haar vrienden. Ze zette een glimlach op terwijl ze dichterbij kwam. Elizabeth, Michelangelo, Elijah en Christian stond al voor het gebouw. "Hi loves!" Zei ze opgewekt, haar tassen zette ze tegen de muur van het gebouw aan en ze draaide zich naar Eliza. Die net klaar bleek te zijn met Christian. Phoenix knuffelde haar liefdevol en keek haar diep aan, "Ik heb je gemist, Eli." Waarop ze een kus op haar wang drukte. "Ciao Michelangelo! Mi sei mancato tanto." Zei ze tegen haar neef, die bij het groepje stond. Ze moest eerlijk bekennen dat ze de jongen had gemist. "En boys," Begon ze tegen Elijah en Christian, "Ik heb jullie ook enorm gemist." Phoenix was blij om terug te zijn op school.

* Met deze shorts

A chi dai il dito si prende anche il braccio

None but ourselves can free our minds

[ bericht aangepast op 31 juli 2016 - 13:17 ]

Up with the sun. Gone with the wind.

31 juli 2016 - 14:19 Drumstick is offline

Drumstick 925

Michelangelo Dante Bocelli
| 17 | Hapy | Outside | Clothing | Talking to Elizabeth, Elijah, Christian & Phoenix
''I turned on the radio and found a station playing 'Hey Jude.' It was true, I didn't want to make it bad. I wanted to make it better. It's just that I didn't know how..''

Zijn ogen gingen kort over het schoolterrein heen, iets wat hij toch gemist had, sinds het hier nooit stil was. In tegenstelling tot zijn laatste week, waarin hij de hele dag alleen thuis zat in de stilte. Hij was blij dat hij iedereen weer kon zien en was benieuwd naar het nieuwe schooljaar. De realiteit kwam weer terug toen hij voelde hoe Eliza hem omhelsde, wat hem weer eventjes liet glimlachen en kort sloeg hij ook zijn armen om haar heen. ''Het was super, ik heb bijna elke dag op het strand gelegen en gesurfd.. Hoe was die van jou?'' vertelde de blondine, die hem ook weer losliet. ''Ik ben blij om dat te horen,'' glimlachte hij naar haar. ''mijn vakantie was super. Lekker een stedentrip door Europa gemaakt, gewerkt en nu ben ik hier weer dus.'' Michelangelo zette zijn weekendtas naast hem op de grond en zijn aandacht werd getrokken door een andere stem, die hij meteen herkende. ''Hé, sweeties!'' De stem was afkomstig van Elijah, die breed zat te glimlachen. Voordat Michelangelo antwoord kon geven op zijn begroeting, werd hij alweer in een andere omhelzing getrokken. Zowel Eliza, als hijzelf werd omhelst door Elijah, die hierdoor een soort van groepsknuffel creëerde.''Hoe gaat het met mijn schatjes?'' vroeg de vrolijke jongen vervolgens. Michelangelo trok zichzelf langzaam terug uit de omhelzing en luisterde naar het antword van Eliza, waar hij het helemaal mee eens was. ''Ik ben het helemaal met Eli eens, mijn vakantie was super, maar iedereen weer zien is een stuk beter.'' antwoordde hij en hij kreeg wederom een glimlach op zijn gezicht.
''Elijah, zonnestraaltje! En Michel en Eliza! Hoe gaat het met jullie babys? Of wacht? Waren jullie al in gesprek? Want in dat geval loop ik wel even door, en- en zie ik jullie zometeen denk ik nog wel, ik weet niet...'' Het begin van Christian zijn zin klonk erg enthousiast, maar deze toon verdween snel. Eliza nam het woord om Christian wat gerust te stellen, maar Michelangelo zijn blik werd een heel klein beetje twijfelend. Of hoe zijn ouders het altijd beschreven toen hij nog klein was; achterdochtig. De sfeer van de groep was aan de ene kant erg goed, maar het voelde ook alsof er meerdere dingen fout waren. ''Hey Chris, met mij gaat het geweldig.'' begon Michelangelo. ''Met jou hopelijk ook?''
Niet veel later kwam ook Phoenix eraan, die opviel met haar roze haren, of zoals hij het zelf zou beschrijven; suikerspin haar. De laatste keer dat hij zijn nicht zag, waren haar lokken nog paars geweest. ''Ciao Michelangelo! Mi sei mancato tanto.'' werd hij begroet. Zijn glimlach keerde weer terug. Hij haar Phoenix ook gemist. Zij en haar tweelingbroer, Falcon, waren voor Michelangelo eigenlijk de broer en zus die hij zelf niet echt had gehad en hij gaf dus ook erg veel om het rozeharige meisje. ''Ho anche davvero sei mancato Phoenix,'' antwoordde hij terug. ''Come lei comunque , rosa sembra buono su di voi.'' grijnsde hij vervolgens en hij gaf haar eventjes een korte knuffel.
Het weer was nog steeds goed buiten en hij was ook blij met zijn keuze van kledij, ondanks hij een lange broek aan had, zijn shirt en de denim blouse waren beiden niet erg dik. ''Kunnen we denk je al naar binnen? Ik wil best wel graag alvast mijn tassen dumpen..'' dacht Michelangelo hardop, iets wat hem wel vaker gebeurde. Hij wilde op het moment niet denken om zijn tas, maar gewoon wat rond lopen kloten op het schoolterrein en eventueel met iedereen gewoon wat leuks en gezelligs doen. Voornamelijk omdat hij de groep had gemist, hij mocht iedereen wel en dit was ook de enige groep waar hij niet zo kil was. Overigens weerhielden sommigen hier hem ervan om roekeloos of tactloos te zijn, wat hem ook weer uit lastige situaties hield.

Ho anche davvero sei mancato = Ik heb jou ook echt gemist
Come lei comunque , rosa sembra buono su di voi = Leuk haar trouwens, roze staat je goed

[ bericht aangepast op 31 juli 2016 - 14:23 ]

kip is lekker daarom heet ik drumstick

31 juli 2016 - 15:15 Mouli is offline

Mouli 1328

CHANELLE ISOLDE RHYNE
' It is better to end something and start another, than imprison yourself in hoping for the impossible '
Muggle | 17 | American | clothes | talking to Elizabeth, Michelangelo, Elijah, Christian and Phoenix

Ik drukte chagrijnig mijn hevig piepende wekker uit en ging rechtop zitten. Als je het hebt over een lijstje met kutvakanties staat deze op plek 2. Vorig jaar was nog erge. Nu ben ik nog twee week naar Los Angeles geweest met vriendinnen, vorig jaar zat ik alleen maar thuis. En gelukkig wouden mijn ouders me met alle liefde het geld geven, die zijn al lang blij als ik weg ben, want dan kan ik ze ook niet irriteren.
Maarja, als ik dan weer naar school wil moet ik natuurlijk alles zelf regelen. Dus stond ik op, en pakte mijn kleren die ik gisteravond had klaar gelegd van mijn stoel. Ik trok mijn nieuwe rok aan, die eigenlijk voor ene feestjes is, deed de rits dicht en viste een pakte het zwarte tshirt. Ik heb eigenlijk bijna nooit rokken aan, maar al mijn korte en lange broeken had ik al in mijn koffer gegooid en vandaag was er toch nog niet veel bijzonders. Hoop ik. En achja, anders doe ik op school wel wat anders aan. No problem.
Ik pakte mijn zwarte Nike Rosh Run, propte de veters in mijn schoenen en liep naar mijn badkamer. Vlug poetste ik mijn tanden en bond mijn haar in een losse vissengraat. Ik deed wat mascara op mijn ogen en vond het voor de rest allemaal wel goed. Goed genoeg.

Ik gooide nog snel een bus deo in mijn zwarte eastpack rugzak en hing hem op mijn linkerschouder. Mijn koffer stond beneden al in de gang klaar.
De schoonmaakster, het leukste persoon in dit huis van meneer de zakenman en mevrouw de advocate, was zo vriendelijk om al twee croissantjes met jam klaar te zetten.
Ik klokte nog een glas sinaasappelsap achterover en trok snel mijn leren jas aan. Eigenlijk wilde in Miranda, onze schoonmaakster, nog gedag zeggen maar ik had geen idee waar ze was en zag de taxi al aankomen rijden. In twijfelde even wat ik moest doen, maar liep daarna met mijn rugtas en koffer naar buiten. Miranda begrijpt me altijd, dus nu vast ook wel.

Ik had mijn spullen op de achterbank gelegd en knikte vriendelijk naar de chaffeur, waar ik vervolgens naast ging zitten. Hoe zou alles dit naar gaan? Durf ik uberhaupt Michelangelo nog onder ogen te komen na afgelopen feest? Nouja, ik moet wel. We zijn immers vrienden. Maar goed. En het voetbalseizoen dit jaar mocht ook wel leuk worden en niet zo slecht als vorig jaar.

Aangekomen bij school haalde ik mijn spullen uit de taxi en zei de chaffeur glimlachend gedag, waarna hij wegreed. Ik trok aan het hendel van mij koffer en rolde hem achter mij aan.
Bij de ingang van de hal zag ik Elizabeth, Michelangelo (Oke het was niet mijn bedoeling hem nu al tegen te komen), Christian, Elijah en Phoenix. Ik liep op het vijftal af en begroette hen vrolijk. 'Is dit de nieuwe meetingplek geworden?' zei ik lachend. 'In ieder geval, ik ben blij iedereen weer te zien,' vervolgde ik glimlachend. Nu was ik wel degelijk serieus. Ik ben echt blij terug te zijn. Heel erg blij.

take risks

1 aug 2016 - 19:13 gedachtewereld is offline

gedachtewereld 516

Isaiah Gideon Smeath

Seventeen• Football captain • Feeling tired
Talking to nobody

Dit keer was het niet het geluid van mijn oude wekkerradio die me uit mijn slaap sleurde, maar wel het geluid van mijn moeders stem. Ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren toen ik haar in de deuropening zag en fluisterde zachtjes goeiemorgen. Ze knikte kort en gunde me weer wat privacy. Om eerlijk te zijn snapte ik niet waarom ze me vandaag wakker maakte, want dat deed ze namelijk nooit. Misschien wist ze wat er allemaal was gebeurd in de vakantie en wou ze me een hart onder de riem steken? Ik liet ondertussen mijn benen uit het bed glijden waardoor ze de koude houtenvloer raakten. Een koude ril verspreidde zich over mijn rug nadat ik op mijn beide voeten stond en naar mijn kleerkast wandelde. Daar wreef ik vluchtig in mijn ogen en knipperde een paar keer voordat ik vluchtig een paar kleren uit de kast nam en die op mijn bed gooide. Toen ik terug naar mijn bed ging om daar mijn outfit voor vandaag uit te kiezen hoorde ik mijn vader de trap oplopen. Waarom wist ik dat het mijn vader was? Wel, na 17 jaar onder hetzelfde dak te wonen kan je al snel iemand zijn wandeltempo op de trap herkennen en in mijn vaders geval was dat snel en zelfverzekerd. Ik draaide me om voordat hij mijn kamerdeur opende. Afkeurend keek hij me aan en schudde zijn hoofd lichtjes. “Isa, je hebt nog 15 minuten.” Ik knikte gehoorzaam, omdat ik namelijk wist dat tegensputteren geen enkele zin had. Nadat hij mijn kamer verliet rolde ik geïrriteerd met mijn ogen en richtte mijn aandacht terug op mijn kleren die verspreid over het bed lagen. Uiteindelijk ging ik voor een skinny jeans en een losse witte t-shirt. De rest van de kleren liet ik op mijn bed liggen, ik had namelijk niet zoveel tijd meer en we hadden niet voor niets personeel ingehuurd.

Op snel wandeltempo begaf ik me naar de badkamer waar ik me opfriste, mijn haar in de plooi legde, mijn tanden poetste en mijn kleren aantrok. Omdat ik wist dat mijn vader niet van wachten hield besloot ik maar om me verder klaar te maken in de auto. Hij had namelijk beslist om mij met de auto te voeren naar school, want blijkbaar wou hij toch een cliënt bezoeken die per toeval dicht bij het schoolgebouw vertoefde. Gelukkig had ik mijn koffer al gisteren gemaakt. Het enige wat me nu nog te doen stond was afscheid nemen. Sowieso had ik daar niet zoveel moeite mee, natuurlijk hebben mijn ouders en ik wel een goede band, maar het werd tijd dat ik weer wat meer tijd voor mezelf had. Nadat ik mijn bagage had gehaald, liep ik de trap af en betrad zelfverzekerd de keuken. “Tot volgend jaar, mams.” Nog geen seconde nadat ik deze woorden uit mijn mond liet rollen, draaide ze haar om en opende haar armen. “Kom hier, jongen.” Een brede glimlach werd gevormd rond mijn lippen en ik stapte op haar af. “Ik ga je missen.” Fluisterde ik zachtjes in haar oor, terwijl ik mijn armen om haar heen vouwde. Nadat ik deze woorden had uitgesproken zei mijn moeder niets meer. Ik zag hoe ze probeerde haar tranen te bedwingen door me niet meer aan te kijken. Ondertussen stond mijn vader al aan de voordeur waar hij ongeduldig stond te kuchen. “Ik kom al!” Ik riep dit vluchtig nadat ik nog eens zwaaide naar mijn moeder.

Zonder om te kijken, trok ik de deur achter me aan en volgde mijn vader naar de auto. Wel, om eerlijk te zijn had ik het toch wat moeilijker dan gedacht. Mijn moeder was én is namelijk mijn rots in de branding. Zij weet welke band ik met Elizabeth heb en ze steunt me hier ook in. Het enige wat ze niet weet, is wat er gebeurd is in de vakantie. Niemand weet het, alleen Elizabeth en ik en daar heb ik het moeilijk mee. Mijn vader opende de kofferdeur en nam mijn valies over zodat ik al in de auto kon stappen. Ik wist al dat dit geen leuke autorit zou worden en gelijk had ik. We waren namelijk nog geen twee minuten vertrokken en hij begon al over studeren en punten. Op alles wat hij zei antwoordde ik kort of besloot het maar te negeren. Na ongeveer een halfuur naar het gesprek van mijn vader te luisteren zag ik in de verte al het schoolgebouw. Aan de ene kant was ik zo blij dat ik weer naar school kon, maar aan de andere kant ook weer niet. Naar school gaan betekende namelijk weer mijn masker opzetten. Dit was deze keer ook niet het enige, ik wist ook niet hoe ik Elizabeth moest begroeten. Toen mijn vader parkeerde op het schoolterrein opende ik meteen het portier en nam mijn koffer. Voordat ik naar het gebouw liep gaf ik mijn vader nog een formele handdruk en wenste hem het beste toe.

Ik naderde al snel het gebouw en meteen herkende ik Elizabeth. Op looptempo snelde ik naar haar toe met mijn valies in mijn linkerhand. Toen ik uiteindelijk bij het groepje vrienden arriveerde liet ik mijn bagage op de grond vallen en omhelsde meteen Eliza. “Mijn prinsesje…” Ik fluisterde dit zachtjes in haar oor terwijl ik in haar ogen keek. “Ik heb je gemist.” Nadat hij dit zei keek hij even rond en begroette al de anderen. “Natuurlijk heb ik jullie ook gemist, een klein beetje dan.” Ik knipoogde op een speelse manier. Ik nam mijn valies weer in de hand nadat Eliza en ik een einde maakten aan onze omhelzing. “Hé!” Ik keek even naar haar trui en begon te lachen. “Jij hebt smaak.” Een zachte grijns verscheen om mijn lippen terwijl ik speels in haar zij porde. “Dus, gaan we naar binnen? Ik heb nog niet ontbeten.”

Plotseling draaide ik me om en realiseerde me dat ik Phoenix had buitengesloten. "Suikerspinnetje, het spijt me." Ik liet mijn blik over haar heen glijden en begon te grinniken. We hadden op Twitter al wat gepraat en om eerlijk te zijn, die meid heeft een gouden hart. Ik gaf haar een wat gekunstelde knuffel en ging naast haar staan. "Zo, zullen we dan nu naar binnen gaan?"

“There are nights when the wolves are silent and only the moon howls.”

“Surround yourself with people who are only going to lift you higher..”

[ bericht aangepast op 2 aug 2016 - 14:03 ]

1 aug 2016 - 19:15 gedachtewereld is offline

gedachtewereld 516

Foutje.

[ bericht aangepast op 1 aug 2016 - 19:20 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek