Ik heb echt geen idee wat je met lepeleitjes bedoelt, maar geweldig dat je ze gevonden hebt!
Toetsweken zijn kut. Mijn toetsweek is vrijdag gestart en ik heb morgen economie en Duits (en de andere dagen nog meer ongelooflijk grote leertoetsen) en ik ben dus het hele weekend al aan het leren voor economie omdat ik dat lastig vind. Komt m'n vader: "Ben je nog niet klaar met leren?" "Doe eens gezellig" of m'n moeder: "Ruim de vaatwasser uit!" (dat heb ik de hele week al ongeveer 2 of 3x per dag gedaan, maar goed) "Help je zusje even opruimen" (like, dat kan ze zelf, ze heeft een soort van vakantie omdat haar toetsweek voorbij is).
Dus dat allemaal zorgt ervoor dat ik nog 1,5 van de 5 hoofdstukken moet samenvatten, dat ik koppijn heb, een soort duizelend gevoel en een ontzettende druk op m'n schouders heb (nou ja, zo voelt het, want het voelt alsof m'n schouders vast zitten maar toch bewegen en eigenlijk niet van mij zijn en ik weet niet hoe ik het moet omschrijven) en ik op het punt sta om in huilen uit te barsten, want ik mag niet blijven zitten, maar er worden wel hoge cijfers verwacht.
En als ik dan zeg: "IK MOET LEREN, LAAT ME MET RUST VERDOMME" dan haalt m'n vader z'n schouders op en zegt hij "Moet je maar plannen."
Daar kan ik zo ontzettend kwaad om worden, echt, serieus, like, shutthefuck up man, je hebt niet eens een diploma afgezien van je veterstrikdiploma en je basisschooldiploma en je zwemdiploma en je rijbewijzen. Blijkbaar weet ie niet hoeveel stress zo'n toetsweek geeft.
Tot vandaag kende ik alle begrippen van economie geweldig goed uit m'n hoofd. En nu zit ik in zo'n stresssfeer dat ik niks meer weet. Echt niks meer. Ik kan niet eens meer in m'n hersenen 'kijken' zo gestresst ben ik, echt, jezus.
Ik wil ook iets lekkers. M'n snoepjes zijn op, meh.
Geniet van je lepeleiijsjes
so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly