Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [2] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Leslie

Ze trekt haar pruik af, dat ging makkelijk, ik hield het volgens mij langer voor.
'En wie ben jij?'
"Oh, ben ik vergeten om me voor te stellen, ik ben Leslie Jones, je zus..." en ik maak een overdreven buiging.
Wat heb ik toch met buigingen.
"En dat andere meisje, Jo is je andere zus, we zijn drieling..." zeg ik lachend.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Het meisje maakt een overdreven buiging en ik maak een overdreven buiging terug. 'Oh, ben ik vergeten om me voor te stellen, ik ben Leslie Jones, je zus...' zegt ze. Wacht. Mijn zus? Voor ik erop kan reageren en gaat ze verder. 'En dat andere meisje, Jo is je andere zus, we zijn drieling...'
Ze lacht, maar ik frons. Niet omdat ik haar niet geloof, ik zie heus wel dat ze gelijk moet hebben, gezien we zo goed als een kopie zijn.
'Maar jij bent een Lost Girl.' merk ik op. 'Die hebben geen ouders. Dus hoe weet je dat dan zo zeker?'
Ik ben er vrij zeker van dat ik nog wel ouders heb, ik heb enkel geen idee waar ze zijn. Dus zijn ze misschien toch dood...? Ook ben ik er vrij zeker van dat ze een Lost Girl is, er is wel een Jo hier, maar geen Leslie, daar ben ik zeker van.

---

obsessive rage

Leslie
'Maar jij bent een Lost Girl. Die hebben geen ouders. Dus hoe weet je dat dan zo zeker?'
"Ja ik ben een Lost Girl, maar onze ouders zijn ook dood, je weet dat je op het schip van Killian Jones zit? Onze oom..." ik kijk haar verbaast aan, wist het niet ofzo? "Ik weet het van Peter Pan, hij spreekt altijd de waarheid..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Ja, ik ben een Lost Girl, maar onze ouders zijn ook dood, je weet dat je op het schip van Killian Jones zit? Onze oom...' Ze kijkt me verrast aan. Ik weet heel goed dat ik hier zit, het is de enige rede dat ik hier ben. Maar steeds als ik informatie over mijn vader probeer te achterhalen klapt hij dicht.
'Ja, dat weet ik. Daarom zit ik hier.' zeg ik en bijt op mijn lip.
'Ik weet het van Peter Pan, hij spreekt altijd de waarheid...' gaat het meisje verder en er schiet een wenkbrauw bij me omhoog.
'Wedden dat zijn naam al een leugen is?' zeg ik. Pan. Wie heeft er als achternaam nou Pan? Ik weet niet veel van dit land, maar wel weet ik dat mensen er alles aan doen om geloofd te worden. Als je eerst iedereen laat denken dat je eerlijk bent kan je daarna liegen wat je wilt. Ik wacht echter niet op haar antwoord en ga al verder: 'Breng me naar Peter Pan toe dan, dan mag hij gaan uitleggen hoe. Misschien geloof ik hem dan.'

---

obsessive rage

Leslie
'Breng me naar Peter Pan toe dan, dan mag hij gaan uitleggen hoe. Misschien geloof ik hem dan.' zegt ze,
"Nee, ik breng je helemaal niet naar Pan toe... Dat mag je dan lekker zelf doen..." zeg ik boos, er was iets met haar, iets wat ik niet aan haar mocht.
"Misschien wil Jo mee maar ik niet! Jo staat daar." zeg ik, wijs naar Jo en loop weg, tsss, wat denkt ze wel niet!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Leslie staat op het punt om weg te lopen maar ik pak haar arm vast. 'Leslie.' zegt ze. 'Ik vraag het aan jou.'
Ik kijk haar haast smekend aan. 'Ik mag dan wel in huis zijn gehouden, het is veel erger als je iemand verliest die je kent. Anders is het niet kwijtraken, kom op, jij hebt Pan nog, ik heb sinds mijn achtste alleen moeten leven...'
'Klinkt alsof je pokerface alleen maar is om niet exact op je zusjes te lijken.'
Met een ruk draai ik me om, er staat een jongen, groene ogen, bruin haar, groene kledij. 'Wie ben jij?' vraag ik vijandig.
'Ik had een wat vriendelijkere ontvangst verwacht gezien je naar me op zoek was.' zegt de jongen droogjes. 'De naam is Peter Pan.'
Ik verslap het grip om het handvat niet maar blijf hem dodelijk aanstaren. 'Als je hebt gehoord dat ik je zocht, moet je ook weten waarom. Zeg op.' Mijn stem is hard, gebiedend. 'Zijn mijn ouders dood?'
De jongen lacht spottend. 'Dat is niet hoe het gaat.' zegt hij. 'Als je een deal wilt sluiten, moet je ook iets teruggeven.'
'Ik heb niks.' zeg ik. 'Behalve het feit dat ik je niet neersteek wanneer je het vertelt.'
Nog zo'n spottende, irriterende lach. 'Natuurlijk heb je wel iets.' Hij duwt het zwaard een beetje weg, het enige wat mijn lichaamsruimte aangaf, blijkbaar heeft hij geen zin daar buiten te blijven staan. 'Je hebt jezelf toch? Ik kan het je vertellen.' zegt hij langzaam terwijl hij dichterbij komt. Ik stap juist achteruit. 'Maar dan zal je je bij mij moeten voegen, zoals elk weeskind. Dan heb ik je nog veel meer te bieden dan enkel een verhaal.'

---

obsessive rage

Jo

Ik kijk even naar achter, Leslie staat met iemand te praten... wacht, met wie? Ze lijkt precies op mij... En op Leslie natuurlijk. Ik laat Rainbow achter en loop naar ze toe, daar staat Peter.
"Leuk om jou ook weer eens te zien Peter..." zeg ik vriendelijk, niet eens sarcastisch. Gek genoeg vond ik Peter niet eens zo stom of gemeen, al heeft hij me wel opgesloten, hij is niet het ergste wat me is overkomen.
"Maar waarom ben je hier?" ik hoor later het verhaal van Leslie en dat andere meisje. Ik zie Leslie in mijn ooghoeken wegvluchten, waarschijnlijk wou ze niet terug naar Peter, "Zoek je weer kinderen die met je mee gaan naar je kamp?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Het meisje dat door Leslie aangewezen was als Jo - mijn andere zus dus - komt ook naar het dek toe. 'Leuk om jou ook weer eens te zien Peter...' zegt ze. 'Zoek je weer kinderen die met je mee gaan naar je kamp?'
Pan lacht. 'Dit "kind" is je zus.' zegt hij. Dan slaat hij mijn zwaard genadeloos uit mijn handen, zodat ik ongewapend ben.
'Dat is niet eerlijk!' stoot ik uit.
'Goed, nu zie je hoe we bij mij normaal genomen niet vechten.' zegt hij. Dan knipt hij met zijn vingers, en de omgeving verandert. Voor ik het weet sta ik in een bos, bij een... Kampvuur.
'Wat denk je dat je aan het doen bent?!' vraag ik verontwaardigd. Jo is ook meegenomen door de magie. 'Was dat nou nodig?! We hadden net zo goed op dat schip kunnen blijven!'

---

obsessive rage

Jo

Pan lacht. 'Dit "kind" is je zus.' ik schrok even, nog een zus?! Oké ze leek wel heel erg op mij maar moet ik er nou nog een bij hebben? Hun gesprek ging verder maar ik had er weinig oog voor, het zou kunnen, dat we alle drie op een andere plek waren gekomen...
Ik knipper een keer met mijn ogen en we staan in het bos, ik draai een rondje, ja in het bos, bij een kampvuur.
'Was dat nou nodig?! We hadden net zo goed op dat schip kunnen blijven!'
"Rustig... Peter Pan zijn wil is nou eenmaal de wet, deal with it..." ik legde terugstellend mijn hand op haar schouder.
"En nu?" vraag ik aan Peter, ik was niet bang voor hem, niet meer.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ik kon nergens heen, behalve terug te gaan en door
het bos te wandelen. Ik liep naar de klif, mijn nieuwe
lievelings plek omdat het mijn leegte vertaalde. De leegte
die ik voel nu ik mijn oude thuis miste, mijn echte thuis.
Ik liep op de klif af tot ik een jongen zag, ik stopte echter meteen
met lopen en voordat ik het wist lag ik in de bosjes een super knappe
jongen te bespieden, gewoon omdat het mogelijk was om super
knappe jongens te bespieden vanuit de bosjes ook al ben ik een prinses
in niemandsland, eigenlijk ben ik wel een prinses maar niet van niemandsland,
maar het voelt hier zo koud en kil dat ik zo moet denken aan mijn verleden...


Caitlin...

[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 17:07 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Alexandro Sanchez

Ik was verdwaasd achtergebleven, mijn zus was weg
en ik was helemaal alleen... Nu voelde ik ook de leegte in me.
Treurig ging ik zitten en gooide ik stenen over de klifrand, toen
hoorde ik geritsel achter me. Ik keek om me heen en trok mijn
zwaard, 'Wie is daar!' Ik kreeg geen antwoord en stapte naar voren.
'Laat jezelf zien', en toen ik de bosjes aan de kant schoof, zag ik een meisje
Ze had blond krullend haar en een mooie jurk, haar gezicht was snoezig
en bol en ik glimlachte. 'Aangenaam, Alex', ik deed mijn zwaard weg.
'Mooi weertje is het niet?'

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

CAITLIN

De jongen hief zijn zwaard op en mompelde wat, ik kon het niet verstaan en dook
verder onder de bosjes van angst dat ik mezelf net verraden had. 'Laat jezelf zien', hoorde
ik, maar ik durfde niet. Hij had een zwaard! Ik ben bang voor wapens! Toen werder de bosjes
aan de kant geschoven en keek ik recht in de heer zijn hogen. 'Aangenaam Alex', zei de jongen
en ik keek hem recht aan met een blik die stond op warrig. 'Mooi weertje is het niet?'
Zei hij met een glimlach en een twinkeling in zijn ogen. 'Eeeh, ja', ik negeerde zijn hand en stond
zelf op. Mijn jurk was een beetje vies, maar daar schaamde ik me niet alleen voor. 'Ik ben Caitlin,
aangenaam kennis te maken, sorry dat ik je bespioneerde, ik wilde gewoon weten of...'

[ bericht aangepast op 26 juni 2016 - 17:11 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

'Rustig... Peter Pan zijn wil is nu eenmaal de wet, deal with it...' zegt Jo, waarschijnlijk in de hoop me gerust te stellen. Het werkt niet.
'Ik ben Charlie Blake, en ik bepaal mijn leven.' zeg ik. 'Als ik hier niet wil zijn, ben ik hier niet.'
'En nu?' vraagt Jo aan Pan, die lichtelijk grijnst. Ik pak mijn kans en besluit gewoon weg te lopen. Maar voordat Pan zijn mond zelfs maar open heeft gedaan om haar antwoord te geven heeft hij het al door en trekt me met magie terug.
'Zorgen dat je zus hier blijft.' zegt hij tegen Jo, ik ben onhandig op de grond beland.
Ik werp een dodelijke blik naar Pan, is hij nu serieus van plan me gevangen te houden? 'Ik ben geen wees,' houd ik vol. 'Mijn moeder was wel ziek, maar ze is genezen. Ik was erbij.'
Pan buigt zich voorover, nu weet ik waarom dit zitten zo ongemakkelijk voelt. Hij kan op me neerkijken. 'Hoe kan ik je nou geloven als je jezelf niet eens gelooft?' vraagt hij met een lachje. Daar heeft hij een punt. Ik weet zelf niet eens of mijn moeder nog leeft, het is al een paar jaar geleden dat ik mijn ouders voor het laatst heb gezien...

---

obsessive rage

Alexandro

Dat als we ooit iets krijgen het anders uit de hand zou lopen?
Natuurlijk zou ik het niet zeggen, ik wierp haar alleen een glimlach
en pakte haar hand. 'Bespioneren is spieken, maar dan niet een toets
maar een persoon', ik pakte haar hand en glimlachte. 'Maar voor een persoon
word je niet bestraft met een laag cijfer, maar met een schamend gevoel', ik pakte
haar en deed de koninklijke dans, 'dit is misschien raar, maar bedenk wel dat je net
in de bosjes lag te staren naar een jongen die je niet kent.'

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

CAITLIN

'Bespioneren is spieken, maar dan niet een toets
maar een persoon', hij pakte bij die woorden mijn handen,
zijn handen waren warm en zijn glimlach voelde vertrouwd.
'Maar voor een persoon word je niet bestraft met een laag cijfer,
maar met een schamend gevoel', met die woorden dansten we de koninklijke
dans op de klif, die ik kende uit mijn hoofd. 'Dit is misschien raar, maar bedenk wel dat je net
in de bosjes lag te staren naar een jongen die je niet kent.' Ik keek hem na de pirouette recht in zijn
ogen aan. 'Maar nu dans ik met een jongen die ik niet ken, wat net zo raar ik als hem bespioneren,
maar het ene voelt vertrouwder', en met die woorden voelde ik vlinders in mijn buik...

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'