Wat is de zin van het/jouw leven? - Stamcafé

Index RPG Actieve Topics Zoek

8 juni 2016 - 15:44

Value 11253

Hallo lieve Quizletters!

Een tijdje voel ik me vreemd - leeg, doelloos. Misschien zelfs wat negatief, terwijl ik eigenlijk een optimistisch persoon ben. Ik kan er niet echt een vinger op leggen wat exact het probleem is, maar elke avond wanneer ik in mijn kruip, voelt het alsof ik die dag niets heb bereikt. Alsof het een, zeg maar, nutteloze dag is geweest. Misschien, mede omdat het einde van het jaar nadert, ben ik gewoon moe. Beu. Op. Het leven beu en moe. De dagelijkse sleur beu en moe. De saaie herhaling in mijn leven beu en moe. Op. Leeg.

Ik weet het niet - maar ik heb gewoon geen zin meer. Klinkt misschien vreemd, want ja, ik heb wel degelijk leuke dingen in mijn leven waar ik naar kan uitkijken. Al is het maar het einde van de week, of het moment dat ik rustig in bad kan gaan liggen, een boek kan lezen, naar de scouts gaan, een daguitstapje doen, met vriendinnen afspreken... Maar ik zie en snap gewoon niet waarvoor doen we het?
Waarom zijn we er zo op gebrand steeds vooruit te gaan? Waarom gaan we naar school? Waarom moeten we gaan werken? Waarom moeten we geld verdienen? Waarvoor of voor wie moet ik leven?
Ik heb vaak zin om met mijn trekzak en gooitentje naar Ijsland te vertrekken en de wereld achter me te laten, tot nooit meer!

Maar dan rest nog steeds de vraag: waarom - in hemelsnaam - doen we wat we nu aan het doen zijn? Wat voor zin heeft het? We bereiken iets in ons leven, we zorgen voor prachtige herinneringen en onvergetelijke momenten, maar waarom en waarvoor? Maar belangrijker nog; voor wie? Voor onszelf? Over enkele decennia zeggen we de wereld allemaal gedag en eindigen we in een kist of herrijzen we tot stof tot in de vergetelheid der tijden.

Ik begrijp eerlijk gezegd het nut van het leven niet echt. Wij kunnen denken, voorkeuren hebben, haten, liefhebben, uit onszelf denken, maar waarom? Waarom bestaan wij? ~~We bestaan toch? Dat denk ik wel, cuz cogito ergo sum - Descartes, die filosofie volg ik wel.~~

Het is wat onsamenhangend, mijn excuses daarvoor, maar ik vind het enorm moeilijk om mijn gedachten op te schrijven zonder dat het vreemd of onduidelijk overkomt. De laatste tijd ben ik mezelf een beetje gek aan het maken met existentiële vragen en filosofische ideeën die voor mij wat te hoog gegrepen zijn, ben ik bang. Overspoel me met jullie kijk en trek me uit deze put/dip, want ik wil eruit. Misschien vind ik mijn zin wil in die van jullie.

Qing.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

8 juni 2016 - 21:16

Dreadful 2280

Het is gewoon eng hoe erg ik mezelf herken in jouw verhaal.
Ik ga een poging doen wat gedachten op te schrijven, want net als bij jou draaien mijn gedachten door als ik over zulke dingen na ga denken.

First of al: ik geloof dat je lichaam en je ziel los van elkaar staan, dat als je overlijdt je ziel opnieuw geboren wordt (met andere woorden: vorige levens). De reden waarom ik hierin geloof is omdat ik dingen heb gevoeld/heb meegemaakt die totaal los staan van mijn huidige leven. Ik droom jarenlang exact dezelfde dromen die totaal los staan van mijn huidige leven, maar die mij tot diep in mijn ziel raken/aanspreken. Daarnaast hebben meerdere mensen gezegt dat ik een "oude ziel" heb, aangezien ik op emotioneel vlak veel ouder ben dan mijn werkelijke leeftijd (wat je dus opbouwt gedurende de levens van je ziel).
Dus ik geloof - en hoop - dat alle mensen/dieren op aarde zijn voor een reden/doel, als in dat iedereen zijn/haar steentje bijdraagt aan de wereld/samenleving. In sommige gevallen zal dit groots zijn, in andere gevallen wellicht super klein. Maar het zal altijd worden opgemerkt door bepaalde mensen, die zich er toe aangetrokken voelen en/of er iets van opsteken. Als ik bijvoorbeeld kijk naar hoeveel ik heb geleerd van de dieren waarmee ik ben opgegroeid, kan ik concluderen dat dit voor mij persoonlijk een groot deel van mijn emotionele groei heeft uitgemaakt.
In tegenstelling tot BlueJays geloof ik wel dat alles gebeurd met een reden. Je komt dingen op je levenspad tegen waar je iets mee mag, waar je iets van "moet" leren. Heb je jezelf nooit afgevraagt waarom al die dingen juist jou overkomen? En niet je vrienden of familie? De dingen die je meemaakt in het leven geven je de mogelijkheid om te groeien als persoon, of om stil te blijven staan. Ik denk dat als je jezelf toestaat om te blijven groeien, ondanks alle tegenslagen je weldegelijk grootse dingen in het leven kunt bereiken.
Ik streef er dan ook naar om een verandering te maken in de wereld. Ik weet dat dit voor velen heel onrealistisch klinkt, wellicht onmogelijk. Maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ik iets speciaals in me heb zitten (mijn passie voor dieren). Ik ben er vanovertuigd dat ik met deze passie dingen kan bereiken die het dierenwelzijn zullen verbeteren. Zo ben ik er ook van overtuigd dat in ieder van ons iets speciaals zit, iets unieks waarmee je uitblinkt, of dit nu een passie, hobby of aangeboren iets is.
Ik herken de angst en het gevoel van leegte die je omschrijft, de nutteloze cirkel van het leven: je wordt geboren, je gaat naar school, je gaat werken (wellicht start je een familie), hopelijk wordt je oud maar je gaat hoe dan ook dood. De dood. Ik zal er maar niet over beginnen hoe bang ik ben om dood te gaan - want dan krijg ik een paniekaanval. Het feit dat ik werk als paraveterinair betekend dat ik er wekelijks mee wordt geconfronteerd en dan kan ik alleen maar denken: gelukkig ben ik het niet. Maar ooit ben ook ik aan de beurt...
Ik probeer me dan ook te focussen op het doel dat ik wil bereiken, namelijk het dierenwelzijn verbeteren. Dit neemt voor mij een deel van de leegte weg, hoewel er altijd een leegte zal blijven (maar dat heeft weer een andere reden). Anyway, ik hoop later (als ik er niet meer ben) dat mensen (terug)denken aan mij en zeggen: Ja, die Thalita - dat was een goeie. Die heeft iets moois nagelaten aan de wereld, iets waar ze trots op mag zijn.

Ja. En daar lopen mijn gedachtenspinsels vast, dus hier laat ik het maar bij. c;

[ bericht aangepast op 8 juni 2016 - 21:18 ]
I'll lick the poison from right off your kiss

8 juni 2016 - 21:22

Thunderfvck 54310

Maar naar IJsland kan je niet lopen.

Your make-up is terrible

8 juni 2016 - 21:28

Value 11253

Khal schreef:
Ik snap je gedachte, want ik heb zelf ook zo gedacht. Maar nu boeit het me niet, wat het 'doel' is in het leven. Waarom zou die er überhaupt moeten zijn? Waarom mag ik er niet gewoon zijn, zonder doel? Ja, we gaan uiteindelijk dood en nee, de meeste van ons zullen de wereld niet veranderen. Dat betekent niet dat ik niet mag genieten van mijn leven. Het is tenslotte mijn leven.
Maar, als jij uiteindelijk naar IJsland wilt, waarom zou je dat niet doen?

Het is de druk van de maatschappij, snap je? (: Verplichtingen van thuis uit om te studeren, werk te vinden, etc en er niet zomaar vandoor te gaan om ergens primitief te gaan leven. Ik ben ten slotte 'nog maar' zestien. Mijn doen en laten worden deels niet alleen door mij bepaald.

Saltzman schreef:
Awesome dat je ook naar de scouts gaat

Maar anyhoe ik zal even uitleggen wat bij mij na een lange dag altijd wel enige voldoening geeft (de zin van mn leven wil je niet weten Want die is er niet).

Ik probeer elke dag minstens 1 ding te doen wat niet werk/school gerelateerd is waar ik naar uit kan kijken. En op die manier kun je elke dag iets doen zodat mocht je de dag erna er niet meer zijn geen spijt hebt gehad van nutteloze dagen. Dit kan zijn een mooi stuk wandelen, schilderen, schrijven, ga opzoek naar plekken die je nog nooit heb gezien en geniet gewoon van de dingen om je heen. Als je dat met kleine dingen gaat doen zul je zien dat je binnen de kortste keren gewoon veel meer kan waarderen. Ik heb zelf veel dat ik gewoon eens de deur uit ga zonder telefoon en met een pakje sigaretten (als je niet rookt kun je bijvoorbeeld hetzelfde doen met eten of drinken) en dan ga ik gewoon ergens random heen en zie ik wel waar ik kom. En dan mag ik van mezelf niet terug voor een bepaald aantal sigaretten. Of voor je fles drinken leeg is bijvoorbeeld. Op die manier heb ik echt hele mooie stukjes in mn stad gezien. Omdat ik vaak vrij ben en weinig substantieels in mn leven heb ben ik soms wel 3 uur weg maar je zou je verbazen hoeveel moois je kan zien in een half uurtje lopen.

Als je eens wil discusseren of praten of filosoferen over de zin van het leven en andere vraagstukken nodig ik je uit om me een pbtje te sturen Ik vind dat altijd geweldig om te zien hoe andere mensen nou iets doen.

Hoop dat dit je helpt.

~~Scouts is geweldig!~~

Het feit is dat mijn leven is volgeboekt. Dan moet ik dat doen, dan moet ik dit doen. School, huishouden, werken, studeren (de vakantie zal me wel goed doen, op zich, haha). Sowieso kan ik echt uuuuuren voor me uitstaren, daar kan ik echt van 'genieten' :'D het klinkt vreemd, maar gewoon letterlijk niets doen (op ademen en nadenken na dan) is zo rustgevend. Helaas kan ik dit wel niet zo vaak doen. Ik doe het wel vaak op scoutskamp. Dan heb ik tijd om even te bezinnen.

Daar houd ik ja aan! (;

Junns schreef:
Als ik het allemaal toch eens wist zou ik grotendeels van mijn eigen problemen af zijn.

(...)
Doe het, trust me, het helpt. Ik ben ook gegaan. Niet naar Ijsland weliswaar, maar wegzijn heeft me heel veel rust gebracht in mijn hoofd als het om deze dingen gaat. Ik dek er nog steeds over en ik weet alles nog steeds niet. Maar ik ben er tenminste een heel stuk rustiger onder.

Problemen, problemen en je raadt het nooit (!) nog eens problemen!

Ik ga deze vakantie rondtrekken met een tent in Slovenië, dus dat is al kinda the same. Ik bedoel vooral dat ik naar Ijsland kom om dan nooit meer terug te komen. Maar misschien zal Slovenië wel al een mooie eerste stap zijn, though. (:

Hawke schreef:
Honestly, I dunno either. Ik doe ook maar wat haha.

Ik heb de zin van het leven niet uitgevogeld, en als ik er teveel aan denk dan krijg ik een terugval. Dus ik probeer van dag tot dag te leven en kijken waar ik uit kom. Shit doen waar ik wel naar uit kijk, ook al is het doelloos als het leuk is om te doen, doe ik het. (:

Het doet me eigenlijk al goed dat ik niet de enige ben die zo denkt, haha. :'D Als ik dit zou vertellen aan mijn vriendinnen/omgeving idk zouden ze me volgens mij niet begrijpen. Ik heb het al eens geprobeerd, maar ze denken er niet zo over of zijn er niet mee bezig.

Ledecky schreef:
(...)

Dit dus. ^^
Eigenlijk stel ik me dit soort vragen echt nooit, haha. Misschien omdat ik over het algemeen altijd al gelukkig ben geweest, geen idee. Ik geniet heel erg van de kleine dingen in het leven. c:

Nog een artikel gevonden over de zin van het leven. (:

Ik stel altijd zulke vragen, haha. Ik herinner me nog dat ik enkele jaren geleden rondliep met 'Wat na de dood?', maar daar ben ik intussen ook al van afgestapt, haha. Ik heb er nooit echt met iemand over gepraat, maar daar wilde ik eens verandering in brengen.

Interessant artikel (: Ik heb het helemaal gelezen, en ik kan zeggen dat ik bij de eerste al klem zit :')

Laleah schreef:
Allereerst, ja het is het einde van het jaar. Heb je al die topics gezien op quizlet tegenwoordig? Ik heb nog nooit zoveel negatieve topics zien verschijnen dit jaar.. Iedereen is moe en iedereen is toe aan vakantie.

Ik denk gewoon dat als school weer ff voorbij is je wel weer bijtrekt. Heerlijk weer is weer op komst, vakantie in de aantocht en vele andere leuke dingen waar je naar kan uitkijken als je maar op zoek gaat.
Andere dingen die je een goed humeur kunnen geven:
1. Schaf een nieuwe garderobe aan!!
2. Ga lekker op vakantie. Of intereel en ga lekker opzoek naar jezelf ^^
3. Verander je kamer.
Maar vooral.. Je mist prikkels. Ik heb gedragsles gehad over dieren, maar we verscjillen niet zoveel als zij. Wij mensen hebben ook prikkels nodig en anders komen we terecht in een sleur. Dieren gaan dan stereotyp gedrag vertonen als ze dat niet krijgen (ijsberen, wiegen, ect) en worden geestdood. Precies zoals wij mensen ons voelen wanneer we in een sleur zitten. Gefrustreerd, verdrietig en uiteindelijk leeg en dof. Het medicijn hiertegen: doe iets mega spontaans! En dan niet 'oh ik spring in een vliegtuig en zie wel' spontaan, maar het kleinste beetje helpt al. Dagje vrij? Spring in de trein en ga lekker ergens naar een stad. Begin aan een nieuw boek, spel, serie. Spreek met iemand af die je lang niet heb gezien. Uiteindelijk kom je er wel uit hoor. Iedereen heeft wel eens een maandje waarin ze niks meer willen/kunnen ^^

Wel, dan ga ik ervoor (: Zodra mijn examens voorbij zijn (en ik ze hopelijk overleef, haha!) ga ik zoveel mogelijk random dingen proberen te doen in de vakantie. Ik hoop dat ik dan letterlijk kan proeven van de zin van het leven!

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

8 juni 2016 - 21:34

Value 11253

Dreadful schreef:
Het is gewoon eng hoe erg ik mezelf herken in jouw verhaal.
Ik ga een poging doen wat gedachten op te schrijven, want net als bij jou draaien mijn gedachten door als ik over zulke dingen na ga denken.

First of al: ik geloof dat je lichaam en je ziel los van elkaar staan, dat als je overlijdt je ziel opnieuw geboren wordt (met andere woorden: vorige levens). De reden waarom ik hierin geloof is omdat ik dingen heb gevoeld/heb meegemaakt die totaal los staan van mijn huidige leven. Ik droom jarenlang exact dezelfde dromen die totaal los staan van mijn huidige leven, maar die mij tot diep in mijn ziel raken/aanspreken. Daarnaast hebben meerdere mensen gezegt dat ik een "oude ziel" heb, aangezien ik op emotioneel vlak veel ouder ben dan mijn werkelijke leeftijd (wat je dus opbouwt gedurende de levens van je ziel).
Dus ik geloof - en hoop - dat alle mensen/dieren op aarde zijn voor een reden/doel, als in dat iedereen zijn/haar steentje bijdraagt aan de wereld/samenleving. In sommige gevallen zal dit groots zijn, in andere gevallen wellicht super klein. Maar het zal altijd worden opgemerkt door bepaalde mensen, die zich er toe aangetrokken voelen en/of er iets van opsteken. Als ik bijvoorbeeld kijk naar hoeveel ik heb geleerd van de dieren waarmee ik ben opgegroeid, kan ik concluderen dat dit voor mij persoonlijk een groot deel van mijn emotionele groei heeft uitgemaakt.
In tegenstelling tot BlueJays geloof ik wel dat alles gebeurd met een reden. Je komt dingen op je levenspad tegen waar je iets mee mag, waar je iets van "moet" leren. Heb je jezelf nooit afgevraagt waarom al die dingen juist jou overkomen? En niet je vrienden of familie? De dingen die je meemaakt in het leven geven je de mogelijkheid om te groeien als persoon, of om stil te blijven staan. Ik denk dat als je jezelf toestaat om te blijven groeien, ondanks alle tegenslagen je weldegelijk grootse dingen in het leven kunt bereiken.
Ik streef er dan ook naar om een verandering te maken in de wereld. Ik weet dat dit voor velen heel onrealistisch klinkt, wellicht onmogelijk. Maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ik iets speciaals in me heb zitten (mijn passie voor dieren). Ik ben er vanovertuigd dat ik met deze passie dingen kan bereiken die het dierenwelzijn zullen verbeteren. Zo ben ik er ook van overtuigd dat in ieder van ons iets speciaals zit, iets unieks waarmee je uitblinkt, of dit nu een passie, hobby of aangeboren iets is.
Ik herken de angst en het gevoel van leegte die je omschrijft, de nutteloze cirkel van het leven: je wordt geboren, je gaat naar school, je gaat werken (wellicht start je een familie), hopelijk wordt je oud maar je gaat hoe dan ook dood. De dood. Ik zal er maar niet over beginnen hoe bang ik ben om dood te gaan - want dan krijg ik een paniekaanval. Het feit dat ik werk als paraveterinair betekend dat ik er wekelijks mee wordt geconfronteerd en dan kan ik alleen maar denken: gelukkig ben ik het niet. Maar ooit ben ook ik aan de beurt...
Ik probeer me dan ook te focussen op het doel dat ik wil bereiken, namelijk het dierenwelzijn verbeteren. Dit neemt voor mij een deel van de leegte weg, hoewel er altijd een leegte zal blijven (maar dat heeft weer een andere reden). Anyway, ik hoop later (als ik er niet meer ben) dat mensen (terug)denken aan mij en zeggen: Ja, die Thalita - dat was een goeie. Die heeft iets moois nagelaten aan de wereld, iets waar ze trots op mag zijn.

Ja. En daar lopen mijn gedachtenspinsels vast, dus hier laat ik het maar bij. c;

Ik vind dit eigenlijk heel mooi. Ik ben het niet op elk vlak met je eens - maar je zegt heel veel dingen die mijn moeder ook dacht. Haar zin komt redelijk overeen met de jouwe, hoewel haar doel en passie geen dieren waren.
Ik weet het allemaal niet goed, maar dat hoort erbij zeker, bij het opgroeien. Bij "'t leven".

Flazeda schreef:
Maar naar IJsland kan je niet lopen.

Details (joehoe)

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

8 juni 2016 - 22:02

Barnabas 13261

Hello there, my old friend. Nice to see you again, Existential Crisis.

"Well, well. Look who we've got here!"

8 juni 2016 - 22:30

BlueJays 890

Metamorphoses schreef:
Ik ga even de tijd nemen om op al jullie berichtjes te antwoorden (:

(...)

Weet je dat dit lapje tekst me echt heel veel doet? (: Het klinkt misschien zweverig, maar ik vind het een mooie houvast. Misschien zijn het niet helemaal de antwoorden op de 'waarom'-vraag. Het geeft eerder een andere voorstelling van het leven weer zoals ik die had opgesteld waardoor de 'waarom'-vraag helemaal niet meer van belang is.
Ik vind het mooi! Op één of andere manier stelt me dit eigenlijk wel wat gerust (:

Ik vind het superfijn om te horen dat het je wat gerust stelt! (: En je hebt gelijk, het geeft inderdaad niet helemaal antwoord op de waaromvraag, maar ik wilde nog iets opmerken over een deel van de vragen die je stelde in je beginpost:

Waarom zijn we er zo op gebrand steeds vooruit te gaan? Waarom gaan we naar school? Waarom moeten we gaan werken? Waarom moeten we geld verdienen? Waarvoor of voor wie moet ik leven?

Ik zet het volgende stukje weer even onder een spoiler, omdat ik er tijdens het typen achter kwam dat het best een lang verhaal werd:

Toen ik nog op de middelbare school zat, vroeg ik me vaak af waar ik het allemaal voor deed, waarom ik überhaupt nog naar school ging, omdat het me echt geen bal interesseerde. Ik heb me heel erg afgevraagd of ik überhaupt wel verder wilde studeren na de middelbare school, omdat dat wel het idee is van wat de wereld je lijkt te vertellen dat je moet doen - je moet naar school en dan verder studeren en dan werken, zodat je geld kunt verdienen - maar ik heb er zelf heel erg bij stilgestaan of dat wel was wat ik wilde. Je hebt natuurlijk geld nodig om te kunnen leven, maar waarom zou ik verder moeten doen wat iedereen vertelt me te doen? Waarom zou ik het patroontje moeten volgen waarvan iedereen denkt dat je het moet volgen? Waarom zou ik nog vier/vijf jaar aan de verplichtingen van huiswerk maken en moeten leren vast willen zitten?
Ik zit inmiddels aan het eind van mijn eerste jaar op de universiteit en het is me tot nu toe heel goed bevallen, ook al heb ik dus getwijfeld of ik überhaupt wel wilde studeren. Ik heb specifiek gekozen voor mijn studie, omdat het gewoon iets was wat ik heel interessant vond, niet omdat je er een bepaald iets mee wordt en ik ben nu gewoon heel blij dat ik steeds nieuwe dingen leer die ik heel interessant vind. Zelfs als ik hier uiteindelijk toch niet mijn beroep van zou willen maken, dan ben ik toch heel blij dat ik de dingen geleerd heb die ik geleerd heb. Het draagt bij aan mijn ontwikkeling als persoon en ik studeer voor mezelf, omdat ik het interessant vind om te leren wat ik leer. En daarnaast vind ik het studentenleven heel leuk, ondanks dat ik geen typische uitgaansstudent ben. Ik vind het gewoon heel leuk om nieuwe mensen te leren kennen, waarvan veel dezelfde interesses delen als jij en nieuwe dingen te doen, waaronder bijvoorbeeld op kamers gaan wonen. Het zijn allemaal dingen die ik nu ervaar, die ik niet zou ervaren als ik niet zou zijn gaan studeren.

Het komt erop neer: als je een antwoord op deze vragen wilt, moet je vanuit jezelf iets zoeken wat antwoord geeft, want ik denk inderdaad niet dat er een soort algemeen antwoord is. En dit kun je weer koppelen aan het je leeft voor jezelf/je leeft om te leven idee. Misschien kan voor jou de reden om deze dingen te doen wel zijn dat je andere mensen wilt helpen en een verschil wilt maken en dat je daarom geneeskunde gaat studeren. Misschien wil je wel graag veel reizen in je leven of wil je op gegeven moment kinderen of heb je een ander doel dat je voor jezelf wilt bereiken en heb je daarom een reden om te gaan werken en geld te verdienen. Voor mij is mijn reden om te doen wat ik nu doe gewoon mezelf 'ontwikkelen' en omdat nieuwe dingen leren en ervaren leuk vind en persoonlijk heb ik op dit moment niet veel meer nodig dan dat. Zolang het antwoord op waarom je deze dingen doet vanuit jezelf komt, is het altijd een goed antwoord, denk ik. (Maar dit is ook iets waar ik nu eigenlijk ter plekke vooral over nadenk, en wat ik ik ook gewoon opschrijf om mijn eigen gedachtegang gewoon voor mezelf helder te krijgen. (: En misschien zit ik mezelf daardoor af en toe te herhalen, sorry daarvoor.)

"Take my advice; I don't use it anyway."

8 juni 2016 - 22:31

Stamets 5969

Ik vind zelf dat het leven geen nut hoeft te hebben. In mijn visie, is er geen hoger doel. We leven omdat de benodigde levensprocessen in ons lichaam doorgaan en we sterven omdat onze cellen niet meer kunnen delen of stoppen met functioneren en we moeten het beste maken van die zeventig tal jaren dat we hier hebben. Of we die nu spenderen met het helpen van mensen/de planeet/dieren, maakt volgens mij niet veel uit. En hoeft er een doel te zijn, een passie waar je naar streeft? Volgens mij niet. Je doet wat de maatschappij van je verwacht (of net niet) en je geniet zo veel mogelijk van je leven.
~~Which might be why philosophy seems like a load of bullshit, to me.~~

[ bericht aangepast op 8 juni 2016 - 22:34 ]
Ex astris, sciencia

8 juni 2016 - 22:32

Wiarda 9677

Ik geloof dat ik ergens al een tijdje heb gewacht op iemand die het zou vragen, want in de afgelopen paar jaar heb ik me afschuwelijk veel mee beziggehouden, tot een punt waarop het echt ontzettend schadelijk voor me was, maar nu is er eindelijk eens een kans waarop ik al die geïnvesteerde tijd als iets positiefs kan beschouwen. Dus, hieronder mijn (zweverige, licht antroposifische? visie):

Zoals ik het zie, is de ware "zin" van het leven iets is dat wij helemaal niet horen te begrijpen zolang we leven; dat dat iets is dat pas echt duidelijk wordt als je eenmaal dood bent. Eigenlijk alle vormen van waarheid zijn dingen waarvan ik geloof dat ze niet in het leven thuishoren, maar in wat daarna ook komt.

Daarnaast geloof ik dat mensen - net als andere mensen hier geloven - reïncarneren. Mijn opvatting hierboven is iets wat voor mij het meest logisch klinkt en waarmee ik vrede heb om het te geloven, maar reïncarnatie is echt iets waar ik van overtuigd ben, honderd procent. Het is een soort cirkel; tijdens je kindertijd ben je als het ware nog aan het "indalen", dus zweef je nog een beetje tussen de tastbare wereld en de gevoelswereld/geestenwereld/godenwereld/spirituele wereld/wat je het dan ook wilt noemen in en ik geloof dat veel mensen, zeker de meer gevoelige types (en jij nu), op een gegeven moment merken dat hun connectie met die spirituele wereld is verzwakt, dat ze zich er opeens bewust van worden dat ze echt in de tastbare wereld zitten en dat ze die spirituele wereld dus een beetje kwijt zijn, maar ze zijn ook nog niet helemaal geworteld in de tastbare wereld. Alsof je een handschoen probeert aan te trekken met een vuist en je je opeens realiseert dat je een handschoen aanhebt, maar de vingers zitten nog niet waar ze moeten en eigenlijk zit hij helemaal niet lekker. Volgens sommige mensen om me heen begint die fase meestal rond een jaar of achttien, als je moet nadenken over wat je wil gaan studeren/met de rest van je leven wil gaan doen. Pas dan word je je echt bewust van wat het concept van leven nou eigenlijk inhoudt en begin je er vraagtekens bij te krijgen.

Overigens, dat je jonger bent dan achttien hoeft niet veel te betekenen. Ik was veertien toen ik me er bewust van werd en het heeft behoorlijk lang bij mij geduurd (waarschijnlijk omdat ik rond die tijd ook ziek raakte en die gedachte onbedoeld versterkte), maar het is een fase. Je komt er wel weer uit, geef je ziel lekker tijd om te wortelen en die vingers in de handschoenvingers te wurmen en dan komt dit allemaal vanzelf weer goed. c: Of, nou ja, gesproken vanuit mijn visie. Je hoeft er helemaal niets van te geloven of ermee eens te zijn, natuurlijk.

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

8 juni 2016 - 22:33

Theorem 21415

Ik leef nu maar met het idee dat ik als mens niet echt nuttig ben (en dat het voor de planeet waarschijnlijk beter was geweest als ik/de mensheid er niet was geweest), maar dat ik mijn tijd op aarde dan maar zo nuttig mogelijk moet invullen.
Voor mij betekent dat mijn uiterste best doen zodat ik wetenschapper kan worden, zodat mijn bestaan toch nog een beetje bijdraagt aan de maatschappij/mensheid. De planeet ga ik met mijn vakgebied niet redden, maar ik kan in ieder geval mijn eigen kleine stapjes zetten om het milieu zo min mogelijk te belasten.
Dus ja... ik besta om de rest van de mensheid te dienen, zoiets.

[ bericht aangepast op 8 juni 2016 - 22:34 ]
I am an idiot, I move.

8 juni 2016 - 22:59

Dreadful 2280

Metamorphoses schreef:
(...)
Ik vind dit eigenlijk heel mooi. Ik ben het niet op elk vlak met je eens - maar je zegt heel veel dingen die mijn moeder ook dacht. Haar zin komt redelijk overeen met de jouwe, hoewel haar doel en passie geen dieren waren.
Ik weet het allemaal niet goed, maar dat hoort erbij zeker, bij het opgroeien. Bij "'t leven"..

Dearie, uiteraard hoef je het niet op elk vlak met me eens te zijn! Dit is hoe ik er tegenaan kijk en (thank goodness) geeft het me een bepaalde rust. Hopelijk vind jij door mijn verhaal, of dat van anderen, of door al onze verhalen samen ook wat rust.
En wat leuk dat mijn verhaal zo overeenkomt met dat van jouw moeder. c;

I'll lick the poison from right off your kiss

8 juni 2016 - 23:29

Pinguino 18074

Metamorphoses schreef:
(...)

Wel, dan ga ik ervoor (: Zodra mijn examens voorbij zijn (en ik ze hopelijk overleef, haha!) ga ik zoveel mogelijk random dingen proberen te doen in de vakantie. Ik hoop dat ik dan letterlijk kan proeven van de zin van het leven!

Helemaal waar. Je kunt inderdaad niet alles zomaar doen. Maar jouw droom om naar IJsland te gaan is prima te doen - alleen niet op korte termijn. Wat je zelf zegt - je bent nog maar zestien. Je hebt alle tijd nog.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

8 juni 2016 - 23:40

Standal 1283

Eigenlijk is de zin van mijn leven om hoger te komen dan wat anderen zeggen. Jezelf overtreffen en keer op keer anderen versteld laten staan. Zelf heb ik vmbo gedaan, daarna havo en ik heb dit jaar vwo examen gedaan. Ik weet wat ik wil, maar ik plan nooit vooruit. Het enige wat ik vooruit plan is m'n studiekeuze en daar heb ik 8 jaar middelbare schooltijd naar toe gewerkt. School is voor mij het doel van mijn leven. Bachelor, master, zoveel studeren als mogelijk en kennis opleggen is voor mij een bezigheid die ik écht leuk vind om te doen. Als ik 8 jaar verder ben, dan zie ik wel weer verder.

Maar ik moet héél eerlijk zijn dat ik er wel over heb nagedacht aan dat ik gewoon niet verder meer wilde na mijn schooltijd. Ik wil niet daarna 24/7 werken en allemaal standaard dingen doen die iedereen doet. Ik wil avontuurlijk zijn en tegelijkertijd (denk ik) kinderen hebben, gelief zijn, een goede carrière hebben (gehad). Soms weet ik het niet, maar dan bedenk ik me dat het me niet uitmaakt, want ik doe wat ik nú wil doen.

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

8 juni 2016 - 23:45

Miesmuizer 10662

MT, omdat ik dit heel interessant vind, maar niet durf na te denken over deze vraag omdat ik er dan waarschijnlijk nooit meer van af kom. Jullie overtuigingen boeien me wel heel veel though.

He cannot pass by without touching and moving and shaping and changing every thing, every boy-city, in his path.

9 juni 2016 - 0:18

benzos 8034

Buh verschrikkelijk om je zo te voelen en het ding is, je kan er veel over opzoeken en lezen en meningen vragen maar je moet zelf de klik maken naar de fase waar alles plots terug 'automatisch' zin heeft.

Ik was een tijdje 'depressief' (vermoed ik) en het was vooral een 'existentiële crisis'. Het begon met een paar 'bedenkingen' maar toen begon ook in het algemeen mijn leven moeilijker te worden en na een tijd leek niets nog zin te hebben en deed ik ook niets nuttig meer.

Een antwoord dat ik heb gevonden is dat je moet beseffen dat gewoon de simpele dingen en die keer naar het park gaan en dat boek lezen het gewoon waard zijn. Ik heb in die periode op korte tijd heel 'How I met Your mother' gekeken en ik houd echt van die serie. Elke aflevering vertrekt van herinneringen van het hoofdpersonage en ik vond bijna elke aflevering geweldig en so worth my time, zeg maar. Het is een 'groot' verhaal maar elke episode is een afgerond geheel van een bepaalde dag/moment/periode in het hoofdpersonage zijn leven. Doordat ik elke aflevering op zich de moeite vond en geboeid was door de 'herinneringen' en 'verhalen' van een fictief persoon... Ja dat liet me ergens heel erg realiseren dat als ik in staat was zo mee te leven met een personage van een serie, ik later ook zo terug zal kunnen kijken op mijn leven. En daarvoor is het belangrijk dat je alles inzet om het leven en alles zo memorabel mogelijk te maken. Ik voel me nog altijd ongemotiveerd voor een hele reeks dingen maar wat wel als een paal boven water staat is dat iets doen altijd betere herinneringen oplevert dan niets doen.

Dus ja mijn persoonlijke zingeving is iets als 'het gewoon doen voor de herinneringen of het goeie verhaal is genoeg'.

effort never betrays you

Index RPG Actieve Topics Zoek