Dit is een compleet pessimistisch topic. Als je daar geen behoefte aan hebt, lees het dan vooral niet.
Jap en niet omdat ik ziek ben, maar omdat ik niks kan. Ik ben twee weken terug van de trap gevallen en heb daarbij mijn voet zwaar gekneusd en mijn enkelbanden heel ver ingescheurd (net niet doorgescheurd, wat een geluk -_- ) en dus zit ik in het gips. Ik heb ondertussen wel loopgips, maar mag er maar heel lichtjes op lopen en dat nog tot en met volgende week woensdag. Ik heb te horen gekregen dat ik MOET rusten (ik ben er op de dag zelf nog een stuk mee doorgelopen -in eerste instantie dachten ze daarom dat het alleen verrekt was, dus je kan je voorstellen dat ik nu zowel door mijn ouders als door de arts in het ziekenhuis een hele duidelijke boodschap heb gekregen dat ik echt rustig aan moet doen).
Ik kan mij amper concentreren. Mijn been doet pijn en ik heb jeuk. 's Nachts komt daar ook nog eens de hitte bij, waardoor ik onwijs slecht slaap. Ik neem wel paracetamol, maar dat nemen is al een hele onderneming en eigenlijk wil ik mijzelf ook helemaal niet volgooien met pijnstilling wat dat is helemaal niet nodig. Bovendien helpt het toch niet tegen de jeuk of de hitte. Al met al ben ik screwed. Ik zit vast op de bank, kan niet schrijven, niet studeren en mag niet naar Utrecht reizen voor colleges. Dat is immers zo'n twee uur heen en terug.
Dus nu probeer ik al even de studieadviseur en mijn docenten te mailen wat ik gisteren wilde doen, omdat ik nog steeds niet goed mijn studiewerk kan doen of colleges volgen. Echter ligt de mail eruit of zo. Al mijn mails doen het, behalve het universiteitsnetwerk. Aka ik kan aan NIEMAND doorgeven hoe het ervoor staat en kan de foto's van mijn afsprakenkaart in het ziekenhuis, wat bewijs is voor overmacht en waarmee dus dingen geregeld kunnen worden (zodat ik wel nog mijn vakken kan halen dit jaar) niet mailen naar de studieadviseur. Nu wilde ik morgen proberen of ik heen kon, maar nu zag ik dat morgen de deadline is voor de eerste versie van de eind essay. Je raad het al, ik heb nog niks, kan nog steeds niemand bereiken en feitelijk stond ik al op het punt vak knappen, omdat ik er helemaal gek van kan niks normaal te kunnen. Hier moet ik bij zeggen dat mijn gezin al enkele jaren onwijs veel ongeluk heeft en er veel meer speelt, waardoor ik het eigenlijk al voor dit gebeurde vrij zat was met al dat ongeluk en toen gebeurde dit. Yay me. Echt geweldig leven dit.
Anyways, ik ben dus sowieso fucked. Ik kan niet eens normaal naar boven lopen om het boek met veel artikelen te pakken om aan die essay te werken. Ik kan niet eens normaal met mijn laptop aan mijn bureau gaan zitten. Laat staan dat mijn concentratieniveau hoog genoeg is om allerlei zware stof van mediafilosofen door te werken. Ik wil stiekem echt heel hard huilen nu. Meh. Ik weet ook gewoon niet hoe ik dit dan moet gaan oplossen, want ik kan die opdracht niet maken en al twee dagen niet de mensen bereiken die ik moet bereiken. Ik kan hier like niks aan doen. Het is gewoon een ophoping van noodlottig ongeluk (was dat niet Foucault, die een heel stuk had over noodlot? Ik weet het niet meer zeker...). En als ik morgen heen ga zonder eerste versie, kan mogelijk de docent boos worden en ik weet dat ik dan sowieso heel hard in janken ga uitbarsten voor mijn medestudenten.
Het is zo ontzettend gemeen. Ik doe altijd zo hard mijn best voor alles. Ik werk mijzelf een ongeluk om mijzelf te bewijzen wat betreft school, te bewijzen dat ik niet dom ben, ik heb verdomme mijn examens gehaald in een jaar dat iedereen om mij heen dood neerviel (letterlijk, teveel begrafenissen in één jaar). Dat bracht mij een papiertje op en heel veel roddels, verlies van zo'n beetje al mijn vrienden hier in de buurt etc. En dat terwijl ik voor die mensen echt door het vuur ging. Ik probeer mensen blij te maken, altijd het goede te doen, cijfer mijzelf dikwijls weg voor anderen en op zich hoef ik daar allemaal niks voor, maar Merlin, iets minder ongeluk zou echt wel eens fijn zijn. Alles in mijn leven lijkt fucked up. Ik kan op het moment niet eens meer schrijven, omdat ik mij niet kan concentreren. Ik ben enkel onhandig, kan niks en ugh. En telkens proberen we het weer op te lossen, maar dan gebeurd er weer iets om ons neer te halen (dan heb ik het over mijn gezin). Het wordt zo uitzichtloos. Nu al helemaal omdat ik gewoon echt niet meer weet wat ik moet doen. Ik ga zo maar een stelling noteren en gokken welke auteurs ik hierbij kan gebruiken. Of in ieder geval in welke hoek ik moet zoeken. Want ik weet echt niet wat ik anders kan. Waarom ligt de studentenmail er nu uit? Waarom precies nu?
Oké, jap ik zit er echt helemaal doorheen. En ik moest het echt even ergens kwijt. I mean, ik ben gelovig opgevoed en ik wil ook echt graag geloven dat er een God daarboven is of hoe iedereen het ook wil noemen, dat maakt mij eigenlijk niets uit, in ieder geval iets waar ik in kan geloven, iets om de hoop te blijven vasthouden, weet je wel? Hoop op in ieder geval iets leuks, iets goeds, gewoon omdat het leven niet helemaal kut en verrot is en dat het nog iets waard is...
Nou ja, in ieder geval kan ik denk onderhand wel zeggen dat ik van mening ben dat we eisen stellen aan de hand van perfect werkende nieuwe media technologieën, maar door menselijk handelen en fouten in deze technologieën er vaak niet aan deze eisen kan worden voldaan. Er ontstaat dus een niet haalbaar ideaal door. Misschien nog even herformuleren, maar dat klinkt als een stelling waar ik iets mee zou kunnen...
Dus, nog meer mensen die zich gezellig samen met mij kut voelen? Oh of mogelijk weten waarom de UU mail het niet doen? Dat zou ook echt heel fijn zijn.
Happy Birthday my Potter!
). Anyways, de studieadviseur die we nu hebben is officieel een heldin. Ze gaat nu voor mij regelen dat colleges die ik mis vanaf de 25e van mei niet meetellen als absent/niet voldaan aan de inspanningsverplichting en dat ik uitstel krijg voor de eerste versie van de eindessay die anders vandaag af had moeten zijn geweest. Voorheen hadden we er eentje die altijd heel moeilijk deed over alles, dus ik ben echt verbaasd en hoef mij feitelijk niet druk te maken nu, want zij regelt het voor mij (gezien ik niet bizar veel kan). Dus ik was heel blij, toen ik haar reactie las en zag wat ze nu aan het bespreken was met mijn docenten (wat ik kan volgen).