Al drie jaar lang is het me niet gelukt mijn opeleiding af te maken. Het eerste jaar zat ik, na havo 3 opnieuw te doen, in havo 4 maar dat heb ik niet gehaald. Daarna ging ik een mbo 4 opleiding doen waar ik het naar m'n zin had maar waar ik uiteindelijk weg moest omdat thuis wonen niet meer ging. Het werd iedereen toen ook wel duidelijk dat stelselmatige mishandeling, het moeten runnen van een huishouden en een depressieve moeder niet erg bevordelijk voor mijn studie waren geweest.
Ik ging tijdelijk bij mijn opa en oma wonen en verhuisde toen naar Groningen om op mezelf te wonen en aan een nieuwe opleiding te beginnen. Helaas stortte ik compleet in. Alle jaren van doodgezwegen worden door mijn biovader en de mishandelingen, het seksueel misbruik en de mishandeling kwamen eruit nu ik eindelijk de rust en ruimte had om mezelf te zijn. Dat jaar heb ik dus ook niet gehaald.
En nu verdomme heb ik een toffe stage waar ik dolgelukkig ben, heb ik de leukste opleiding ooit, doe ik enorm mijn best, breek ik afgelopen oktober mijn voet. En omdat de plek van de breuk nogal kut was mocht ik er uiteindelijk 8 weken niet op lopen. Met de bus gaan bleek na een aantal keer proberen geen optie omdat alles nat en glad was en mijn krukken te snel weggleden. En omdat ik gewoon te veel pijn had. Dat ook.
In overleg met school heb ik toen al mijn opdrachten vanuit huis gemaakt, heb ik zelf contact onderhouden met docenten en er alles aan gedaan om initiatief te tonen. Maar toch kreeg ik twee weken geleden te horen dat het niet genoeg was, ik teveel uren gemist heb hoewel geoorloofd en dat ik het jaar over moet doen.
Het lijkt me gewoon niet te lukken verdomme. Ik faal en alles gaat kapot en hoe hard ik ook mijn best doet het gaat niet. Het vertrouwen dat ik het volgend jaar wel ga halen is weg en ik weet niet hoe hier nog iets positiefs in moet ontdekken.
Sorry voor mijn gezeik
In my life I had so many setbacks, but oh darling, recovery is so much better.
