Mijn klas 
Ik weet niet of veel mensen zich hierin kunnen vinden, maar - om meteen met de deur in huis te vallen - ik kan mijn klas niet uitstaan. Ik wil zeker niet zeggen dat iedere leerling in mijn klas mijn grootste vijand is (al voelt het wel zo aan), maar ik voel me gewoon écht niet thuis in mijn klas.
Voordat ik mijn hart hier ga luchten over alles wat er mis zit, wil ik één ding duidelijk maken: ik hoef echt geen tips over hoe het beter kan gaan, want ik heb alles al zo'n beetje gehoord en niets heeft echt geholpen. Als je zoiets hebt van 'maak dan gewoon vrienden in je klas', hou dat dan alsjeblieft voor je, want ik ben zo'n persoon dat geen (of weinig) sociale vaardigheden heeft en eigenlijk wil ik ook helemaal geen vrienden worden met de mensen uit mijn klas.
Het begon allemaal in de kleuterschool. Toen had ik ook al een hekel aan mijn klas (ik lag gewoon niet goed in de groep) en ik was altijd alleen. Het is eigenlijk altijd zo door blijven gaan, ik ben er nooit in geslaagd om vrienden te maken en kwam altijd met tegenzin naar school. En hoe kon ik ook vrienden maken? Ik heb altijd de reputatie gehad van een verlegen meisje dat nooit iets zegt en ik zit nog steeds met dezelfde mensen als zoveel jaar geleden in de klas. Ik kan gewoon niet opeens mega sociaal beginnen te doen, want dan gaat iedereen nog vreemder over me denken dan ze nu al doen.
Maar oké, de laatste jaren was ik haast 'onzichtbaar' in de klas, en dat vond ik wel leuk. Ondertussen heb ik ook één jaar samen in de klas gezeten met een vriendin van me (er zaten drie studierichtingen in dezelfde klas op dat moment, dat was voor mij echt een topjaar, want ik was eindelijk niet meer alleen). Ik ben ook liever alleen, dus echt veel maakte het niet uit. Ik hoef niet constant te praten met mensen.
Maar dit jaar is gewoon een regelrechte hel. In mijn eigen groep gaat het steeds beter en beter (we zitten maar met vijf in de groep, dus dat is soms wel gezellig, en ik ken die mensen natuurlijk ook al vijf jaar, dus ik durf soms wel eens iets te zeggen), maar omdat onze school vrij klein is, steken ze wel vaker meerdere studierichtingen bij elkaar in een klas. Dit jaar hebben ze Latijn-Wiskunde en Wetenschappen-Wiskunde bij elkaar gezet. Allemaal goed en wel, maar de wetenschappers gooien serieus roet in het eten.
Mijn eerste punt van ergernis is dat ze gewoon niet kunnen zwijgen. Ze maken zoveel lawaai dat ik er gewoon gek van word. Ik kan de leerkracht de helft van de tijd gewoon niet eens meer horen. En sorry, maar daar lijden mijn punten wel onder. Zelfs wanneer de leerkracht 50 keer vraagt of ze alsjeblieft willen zwijgen (en dit is niet alleen bij gehate leerkrachten, maar letterlijk bij IEDERE les) blijven ze gewoon doorpraten en zoveel lawaai maken dat mijn hoofd op springen staat.
Daarnaast heb ik het gevoel dat gewoon iedereen in die groep me haat (op een enkeling na). De jongens vinden het bijvoorbeeld geweldig om op een enorm neppe manier vriendelijk te doen en dan met een enorme glimlach naar me te staren tot ik antwoord geef (en dat is enorm ongemakkelijk). Daarnaast wil ook gewoon niemand me in hun groep als we een groepswerk hebben, en daar word ik stilletjes aan eigenlijk een beetje depressief door.
Gisteren bereikte het eigenlijk een hoogtepunt. We moesten per twee een of ander taalspelletje doen bij Nederlands, maar mijn buur, R., wilde duidelijk niet met mij samen werken en vroeg aan degene die schuin achter hem zat, N., of hij misschien met hem wilde werken. Maar W., het meisje dat naast N. zat, wilde niet dat N. met R. zou samenwerken, en toen zei ze letterlijk dat N. niet met R. mocht werken omdat zij dan met mij in een groepje zou belanden, en dat het dan super saai zou zijn. Nou, ik weet zelf ook wel dat ik niet de meest leuke persoon ben om mee samen te werken, maar dat was gewoon echt gemeen en kwetsend.
Als het gewoon één persoon was geweest, dan had ik het nog niet zo erg gevonden, maar het lijkt wel alsof heel de klas me gewoon buiten sluit. En daarnaast zijn ze ook nog eens gewoon mega irritant, omdat ze zich soms écht gedragen als een stelletje kleuters op de speelplaats. Ze hebben ook echt overal commentaar op en het liefst van al zou ik gewoon mega hard schreeuwen dat het hoog tijd wordt dat ze zich eens gaan gedragen als een vijfde jaar ipv als een stelletje kleuters.
Dus, zijn er misschien nog mensen die niet meteen beste vriendjes zijn met de mensen uit hun klas en zich hier misschien een beetje in herkennen?
Sorry als dit mega overdreven overkomt, maar dit moest gewoon heel even van mijn hart.
If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.
Toch één voordeel dan :')
