alles begon 4 jaar leden. ik was gelukkig, ik had geen vrienden maar dat betekende niet dat ik gelukkig was, maar die ene dag was alles voor mij zwart me oma overleet. ik kon het niet aan me lieve oma, weg gewoon weg. zonder afscheid. het deed me pijn. vanaf dat moment ben ik me zwarter gaan kleden. voormij was me hart leeg. me ouders die gingen door. die waren der al weer over heen. ik nee ik niet. een tijdje later ging me opa dood. me lieve opa waar ik zoo een goede band mee had. ik werd verscheurt. ik begon punten in me arm te zetten puur als afleiding alleen het liep al snel over naar krassen een diepe sneen. pijn? nee die snee ik weg. me tante ging scheiden een hoop ophef. ik had ondertussen al uit gevonden dat paresetamol goed licht in je hoofd maakt als je 10 nam. ik slikte een snee me dagelijks. zwarte kleding hing allen maar in de kast. liefde? kende ik niet meer. me beste vriend zag me weg vallen vallen in een gat waar moeilijk is uit te komen, ik raakte in een zwarte wereld. ik leerde ook genoeg gevaarlijke mensen kennen. ook genoeg drugs. ik nam het niet.ik wou die schit niet. me verslaving werd alleen mar erger. ik heb ook 3 keer in het ziekenuis gelegen wegens een voerdossis. en 1 keer om zelfmoord. me ouders maakte ruzie om mij. zonder dat ik het wist. op school gingen me cijfers nar beneden . ik deed niks. ik spijbelde. en als ik de kans reeg om te zuipen deed ik dat ook. soms was ik zelfs op school bezopen. helder denken was der niet meer voor mij in. me beste vriend vond het zat. zat en actei ondernemen. ik trekte bij hem in huis. alles wa ik deed was verboden het was zwaar. puur van wegen de neigingen.het ging wel beter. die mensen en die ouders. waren gewoon nieuwe ouders. ik mocht ook met ze mee op vakantie ik was van me verslaving af. het ging weeer beter. ze hebben me veel geleert. wat goed en niet goed was. ik leerde de echte ik kenne. ik wou ook geen zwart meer dus ik ging met zijn zussen de stad. ik heb nog steets die stijl. ik woon eecht bijna bij hun. ondertussen hadden we ook langzaam een vrienden groep. we gingen bijna elkaar met elkaar. het snijden een het ik neem een paresatemol is over. alle fouten ben ik recht aan het zettten ... wat me aardig goed lukt.
naa regen komt zonnen schijn zeggen ze ik geloofde eerst niet in dat spreek woord. maar nu wel.heilig zelfs. ik ben nu toekomst aan het bouwen
waarom ik dit schreef is omdat ik mensen eerlijk wil laten weten dat ik goed fout zat. ik wil ook ECHT geen medelijden.
het is puur om te laten zien omzomaar niet wat op te geven. fouten maken mag. maar zet ze ook weer recht
groetjes louisa
Some angels have no wings.
