Je laat me urenlang wachten zonder verklaring, terwijl het al de 4e keer is verzet (wetende dat doe je het zelfs niet) en dan valt "opeens het internet uit". Hoe wil je dat ik daar heel begrijpend en lief op ga reageren?
Ik voel me echt emotioneel mishandeld. Je doet maar wat je wil, 'luistert' naar me maar doet er niks mee en ik ben altijd degene die het op zich moet nemen (for whatever reason) en het maar moet slikken, want anders zou ik je toch kwijtraken.
Je weet dat ik niet lekker in mn vel voel, erger zelfs, en daar maak je gebruik van. Je steunt me niet eens of geeft me aandacht. Het enigste wat je doet is aandacht aan die katten geven van je. Nou dan ga je daar toch mee, als die je zo'n verliefd gevoel geven. Ik weet niet eens of je me nog wel speciaal of dierbaar of zelfs iets vind. Ik kan hier echt niet mee door, want dit maakt me echt kapot. Ik dacht dat alles van twee kanten moest komen..
En dan krijg ik straks natuurlijk weer de schuld op mij, vanwege dat ik dit schrijf in het LJH en alleen mijn hart wat lichter wilde maken. Dat moet ik dan maar weer slikken, want het enigste waar hij me aandacht voor geeft is kritiek geven voor wat ik alles fout doe.
Dankjewel. Ik voel me geliefd. Je bent er echt voor me. Ik heb je fucking 'tough love' niet nodig, dat heb ik al mijn jaren al gehad. Is het dan gewoon zo moeilijk om er gewoon voor me te zijn?
