• 2 weken geleden op 16 November is de kat van mijn tante overleden. Dit was de derde op iets meer dan 2 jaar. Ik was best close met al die katten. Ze kwamen altijd bij me zitten, likten me, en degene die laatst dus overleden is was nogal schuw en bijna niemand kon/mocht haar optillen, maar ik kon dat wel. Ik ben ook mee geweest toen ze haar spuitje kreeg. Nu wil ik eigenlijk een tattoo van kattenpootjes laten zetten, maar er zijn wat complicaties.

    Allereerst, mijn moeder. Mijn moeder heeft een beetje problemen met het feit dat ik steeds meer/extremere dingen wil. Ik heb sinds 4 weken blauw haar, heb 2 piercings en in de zomervakantie heb ik een 2e paar oorbellen laten schieten. Ik wil gewoon heel graag een memorial voor die katten hebben. Ook zou die tattoo voor mijn eigen katten staan natuurlijk.
    Nu, wat kan ik doen om toch permissie te krijgen van mijn moeder?

    Ten tweede, ik heb een concept, maar nog geen tekening of waar ik het op mijn voet zou laten zetten. Dit is natuurlijk mijn eigen idee, maar ik vind ideeën/voorbeelden toch wel fijn. Als iemand hiermee kan helpen, graag.


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Ik zou er gewoon met je moeder over praten en uitleggen hoe belangrijk katten voor je zijn. Je zou met je moeder kunnen afspreken dat je het over bijvoorbeeld een half jaar of een jaar doet. Dan is je moeder er zeker van dat het geen impulsiviteit is dat je de tatoeage laat zetten - het is immers wel blijvend.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Vikings schreef:
    Ik zou er gewoon met je moeder over praten en uitleggen hoe belangrijk katten voor je zijn. Je zou met je moeder kunnen afspreken dat je het over bijvoorbeeld een half jaar of een jaar doet. Dan is je moeder er zeker van dat het geen impulsiviteit is dat je de tatoeage laat zetten - het is immers wel blijvend.


    Ik loop al een tijdje (lees: jaar) te zeuren over een tattoo van kattenpootjes, en als ik het zou mogen zou het pas zijn op mn 17e (ben nog maar 16
    Maar ja, praten moet sowieso nog eens


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Raisei schreef:
    (...)

    Ik loop al een tijdje (lees: jaar) te zeuren over een tattoo van kattenpootjes, en als ik het zou mogen zou het pas zijn op mn 17e (ben nog maar 16
    Maar ja, praten moet sowieso nog eens

    Nou ja, op je zeventiende is toch ook goed als dat het compromis is? Als je moeder daar al mee hebt ingestemd zou ik persoonlijk niet te veel meer gaan zeuren en gewoon een jaartje wachten,


    Every villain is a hero in his own mind.

    Als jij die tatoeage zo graag wil dan kan je best nog wel een jaartje wachten. Er vanuit gaande dat je hem dan nog steeds wil.


    -

    Vikings schreef:
    (...)
    Nou ja, op je zeventiende is toch ook goed als dat het compromis is? Als je moeder daar al mee hebt ingestemd zou ik persoonlijk niet te veel meer gaan zeuren en gewoon een jaartje wachten,


    Hier ben ik het ook mee eens, hoor. Al vind ik eigenlijk dat je met tatoeages het best kan wachten tot je 18 bent.


    Your make-up is terrible

    Als ik alle tatoeage's had genomen die ik op mijn 16de gewild had, had ik nu echt enorme spijt gehad. Ik snap je moeder dan ook echt wel heel goed en zou inderdaad dat jaartje nog even wachten. Helemaal als je zegt dat het dan wel mag van je moeder. Een jaartje is niks tegenover de tijd dat je er nog mee op je lichaam moet lopen. En dan weet je het voor jezelf ook zeker. Al zou ik sowieso wachten totdat je gewoon volwassen bent. Gewoon omdat je nu hele andere prioriteiten hebt dan later.

    [ bericht aangepast op 30 nov 2015 - 10:26 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Nouja, zoals de rest hier eigenlijk al zegt; gewoon wachten tot je 17 bent? (:
    Geeft je ook nog wat extra tijd om er over na te denken. Ik heb zelf namelijk een aantal jaren in mijn hoofd gehad om een tattoo te nemen voor op mijn pols (een minuscule, wel te verstaan), maar nu ik wat ouder ben, heb ik me er toch bij neer gelegd om het beter niet te doen.

    Chachki schreef:
    (...)
    Hier ben ik het ook mee eens, hoor. Al vind ik eigenlijk dat je met tatoeages het best kan wachten tot je 18 bent.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Onthoud wel ook dat je voet ook een hele gevoelige plek is dus dat het zetten ook heel erg pijn kan doen, zelf wil ik ook heel veel tattoos en had een hele mooie in gedachte, alleen mijn ouders hebben zo lang door gepraat waardoor ik het niet meer mooi vind. En wat ik zou doen, is een foto van kattenpootjes maken of de tattoo die je wilt, hang hem op een plek waar je vaak bent of heenkijkt, wacht een jaartje tot je 17 bent en het mag van je moeder, en als je hem dan nog zo mooi vind en wilt dan zou ik hem nemen.

    Chachki schreef:
    (...)

    Hier ben ik het ook mee eens, hoor. Al vind ik eigenlijk dat je met tatoeages het best kan wachten tot je 18 bent.


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Ik zou gewoon lekker dat jaartje nog even wachten, als je hem echt graag wil heb je dat er vast voor over.
    Ikzelf heb bijna 4 jaar moeten wachten tot ik van mijn moeder mijn eerste mocht laten zetten. (;


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Ik zou of wachten, of misschien ter compensatie je haar gewoon in een natuurlijke kleur verven. O.i.d.Ik zeg nu ook maar wat. c:


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Het is niet dat ik per se tot mijn 17e moet wachten. Als het mag, mag het pas op mn 17e. Er is nog helemaal geen deal gemaakt


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Chachki schreef:
    (...)

    Hier ben ik het ook mee eens, hoor. Al vind ik eigenlijk dat je met tatoeages het best kan wachten tot je 18 bent.


    Seasons will change, but I shall remain

    Styles schreef:
    Als ik alle tatoeage's had genomen die ik op mijn 16de gewild had, had ik nu echt enorme spijt gehad. Ik snap je moeder dan ook echt wel heel goed en zou inderdaad dat jaartje nog even wachten. Helemaal als je zegt dat het dan wel mag van je moeder. Een jaartje is niks tegenover de tijd dat je er nog mee op je lichaam moet lopen. En dan weet je het voor jezelf ook zeker. Al zou ik sowieso wachten totdat je gewoon volwassen bent. Gewoon omdat je nu hele andere prioriteiten hebt dan later.


    Don't walk. Run, you sheep, run.