[RPG] [200] Hell on Earth - Speeltopic - Speeltopics

29 nov 2015 - 22:08 Frisk is offline

Frisk 8318

HELL ON EARTH

De vete tussen de Demonen en de Engelen is al eeuwenoud. Nooit is er een winnaar gebleken, en altijd kwam de Flits op tijd, maar deze periode lijkt anders te worden. De Demonen zijn met meer dan ooit, de mensheid is goed op weg om zichzelf te vernietigen en de volgende Flits is nog een kleine duizend jaar verwijderd. Is dit het moment waarop er eindelijk een winnaar uitkomt? Of kunnen de Engelen zich lang genoeg verdedigen?

GELIEVE DE VOLGENDE INFO TE LEZEN:
Geschiedenis
Engelen
Demonen

Blackthorn is een klein stadje in Groot-Brittannië, omring door weidse bossen en velden. Al voor zo lang men kan herinneren is het slaperige plaatsje de bron van allerlei bovennatuurlijke gebeurtenissen. Wat wil je ook, als er én een poort naar de Hemel én een poort naar de Hel aanwezig is. DAt zorgt toch enkel voor problemen?
Doel Engelen: Overleven & eventueel Demonen vernietigen.
Doel Demonen: Engelen vernietigen en/of mensheid (zichzelf laten) vernietigen.

Rollentopic
Praattopic

ROLLEN
Engelen
+ Kirigaya • Lene • Ariël (Hollis) • Luca Hollestelle • Aartsengel • 19 à 20 / Onbekend | 4
+ Allirian • Amber • Caitlyn • Faceclaim • "God" • 18 / Onbekend | 4
+ Eavan • Jennifer • Character • Faceclaim • Aartsengel • Leeftijd | Pagina
+ Sanjit • Ellen • Zacharis • Chris Zylka • Aartsengel • ca. 25 / Onbekend | 4
Mensen
+ Whelve • Yo • Aurora Marlee Young • Laura De Wit • Halfbloed • 20 | 2
+ Aincrad • Marthe • Gereserveerd • Faceclaim • Halfbloed • Leeftijd | Pagina
+ Maddox • Mirte • Uriël Bright • Mikkel Jensen • Halfbloed • 25 | 4
+ Hashtag • Sterre • Character • Faceclaim • Halfbloed • Leeftijd | Pagina
Demonen
+ Sonder • Liesje • Shax Phenex Marchosias • Stephen James • Aartsdemon • 26 / Onbekend | Pagina
+ Whelve • Yo • Vine Louie Blackwood • Frederik Ruegger • Aartsdemon • 21 / Onbekend | 4
+ Krueger • Marie • Lucifer • Henry Cavill • "De duivel" •? / Onbekend| 4
+ xLenox • Lenox • Character • Faceclaim • Aartsdemon • Leeftijd | Pagina
+ Feyre • Cheryl • Kali (Carrillo) • Mila Kunis • Oorspronkelijke Geboren • 22 / Onbekend | 4

REGELS

Een week voor vandaag - 29 november, ~~why not~~ - is er een conflict geweest tussen enkele minder belangrijke Engelen en Demonen. AAn beide kanten zijn er gesneuvelden, en er zijn ook enkele onschuldige mensen het slachtoffer geworden. Dit gebeurde in Blackthorn, waardoor de lokale bevolking ook op scherp staat, al weten ze niets van het bovennatuurlijke. Voor hen lijkt dit op een criminele actie.
Door de constante gevechten en onnoodzakelijke verliezen, zijn er pogingen gedaan om te onderhandelen over een eventuele vrede. Die vinden morgen plaats in het stadje, in één van de cafés. Dit zodat niemand zijn trucjes boven haalt en alles soepeler verloopt, zonder ongevallen.
Nu is het avond en de meesten zijn al aanwezig in het stadje om zich een avondje te ontspannen voor de grote en ongetwijfeld lange dag.

[ bericht aangepast op 29 nov 2015 - 22:16 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

29 nov 2015 - 22:10 BIanche is offline

BIanche 265

[MT]

she believed she could & so she did

29 nov 2015 - 22:13 Kiramman is online

Kiramman 12021

Whelve schreef:
[MT]

kindness is never a burden.

29 nov 2015 - 22:15 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Whelve schreef:
[MT]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

29 nov 2015 - 22:23 Orwell is offline

Orwell 1266

Whelve schreef:
[MT]

A girl who wonders.

29 nov 2015 - 22:44 Syaoran is offline

Syaoran 12981

Mine.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

29 nov 2015 - 23:23 reguluswife is offline

reguluswife 37248

EDEN BETHANY ARRINGTON

HUMAN || EIGHTTEEN || OUTFIT

In the lands of Gods and monsters
I was an angel
Living in the garden of evil

Eden zat aan een bar van een nachtclub, waarvan ze de naam niet wist, aan een cola te sippen, terwijl ze haar benen mee liet bewegen op de maat van de muziek. Hoewel, eigenlijk wist ze niet zeker of ze wel in een nachtclub was. Ze kon nooit onthouden wat nou precies het verschil was tussen een nachtclub en een bar en wat er ook meer was. Er waren in elk geval dansende mensen. Ze moest Jace weer eens om uitleg vragen. Over Jace gesproken, ze vroeg zich af waar hij was. Ze waren hier samen gekomen, anders was de kans ook nogal klein geweest dat zij hier nu was tenzij ze met Vine was meegekomen, maar nu was hij nergens meer te bekennen. Hij had gezegd dat hij wat dingen moest regelen, maar dat was ook al weer een tijdje geleden. Voor hij wegging, had hij haar nog wel zijn gebruikelijk preek gekregen. "Neem geen drankjes van vreemden aan" en "vertrouw niemand met tattoos, behalve mij". Ze moest niet vergeten dat ze voor morgenochtend haar wekker moest zetten, om haar ouders te bellen. De enige reden voorwaarden waaronder ze alleen naar Blackthorn mocht verhuizen, was dat ze in hetzelfde gebouw als Jace zou wonen, en dat ze haar ouders om de dag zou bellen. Het liefst elke dag, maar Jace had hen weten over te halen voor één keer in de twee dagen. Als ze haar hier echter zouden zien zitten, dan zouden ze haar zo terug naar huis halen. Het was maar goed dat ze geen Facebook had, waar mensen foto's van haar konden taggen. Haar ouders zouden dat anders zeker elke dag controleren.
Ze droeg wat meer make-up dan normaal. Toen een meisje bij haar uit de hal hoorde dat ze uit zou gaan, stond ze er op om haar op te maken. Al vermoedde Eden alleen dat ze het enkel aanbood omdat het meisje haar eens verteld had dat ze een crush had op Jace. Ze wilde eerst de hele mikmak op haar gezicht smeren, maar Eden had haar kunnen overtuigen om enkel eyeliner, mascara en lichte lippenstift te gebruiken. Ze wist zelf niet helemaal wat ze er van moest denken.
Eden zuchtte zachtjes en draaide zich om op haar barkruk, zodat ze naar de dicht op elkaar dansende mensen kon kijken. Ze zou zich er zelf niet snel tussenvoegen, maar ze vond het interessant en leuk om naar te kijken.

[ bericht aangepast op 29 nov 2015 - 23:25 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

30 nov 2015 - 18:05 Artwork is offline

Artwork 733

[MT]

ze had het universum op haar schouders maar droeg het als een paar vleugels

1 dec 2015 - 21:31 xLenox is offline

xLenox 544

[MT]

[ bericht aangepast op 1 dec 2015 - 22:05 ]

How awful that must feel. Being normal? Ugh.

2 dec 2015 - 18:47 Orwell is offline

Orwell 1266

LUCIFER

Verveeld wrijf ik met één simpele vinger teder langs de rand van mijn drankje, terwijl de andere het koele glas vasthoudt en ik afzijdig in één van de hoeken van de nachtclub gezeten ben. De normaliter comfortabele, lederen bank voelt nu als cement tegen mijn huid. Een feit wat waarschijnlijk te wijten is aan de spanningen die doorheen mijn lichaam vloeien, samen met een eindeloze woede. Ik heb geen verlangen morgen samen te zitten met mijn Goddelijke tegenpool vanwege het incident van voorbije week. Zij die er hun nietige leven aan verloren hebben, hebben dat aan hun eigen stupide handelen te danken en verdienen niets meer dan de miserabele dood die ze eraan hebben overgehouden. Hun acties zijn onvergeeflijk, merendeel omdat ze hier in Blackthorn hebben plaatsgevonden.
Begrijp me niet verkeerd; De miezerige leventjes van de overleden menselijke slachtoffers maken me niet het kleinste beetje uit. Het feit dat het incident onze aanwezigheid hier echter had kunnen openbaren – ware het niet dat het op zorgvuldige wijze in de doofpot gestoken is onder pure criminaliteit – is onvergeeflijk, aangezien het een eindeloze media-aandacht voor Blackthorn teweeg had kunnen brengen en dat is een drukte die meer dan onwelkom is.
In een teug drink ik het whiskey-glas leeg en werp een blik rondom de ruimte, terwijl ik mijn gedachten van me afschud. Deze avond is er één van ontspanning, niet om mijn frustratie te uiten. De betrokken partijen die onder mijn bewind vallen en het incident overleefden, hebben eveneens reeds een gepaste straf ontvangen. Een idee wat een zachte glimlach om mijn lippen laat verschijnen. Ik zou liegen als ik zei dat ik er niet van genoten had bij sommige iedere vorm van wilskracht uit hun blik te zien verdwijnen. Van de Engelen zou ik preferabel hun naïeve hoofden van hun tengere schouders verwijderen, echter was dat helaas niet aan mij om te doen. En hun leider zal dat in haar goedhartigheid uiteraard niet gedaan hebben, al zal ik daar morgen nog uitgebreid met haar over spreken.
Met een zucht staar ik naar het lege glas en draai het tussen mijn handen, om daarna even te gaan staan en naar de bar toe te lopen, een eindeloos aantal mensen passerend. Geen van hun is zich van enig kwaad bewust. In principe een eigenschap die me enigszins opluchtend lijkt, aangezien zelf ik een verlangen heb voor één dag niet de last van deze verantwoordelijkheden op mijn schouders te dragen. Vlot bestel ik nog een drankje aan de bar en laat mijn blik even naar de pure jongedame naast me glijden, wie ik maar al te goed herken.
Op de een of andere manier voelt haar aanwezigheid hier in zekere mate absurd, alsof geen vezel in haar lichaam hier thuishoort – en net dat maakt het beeld zo intrigerend om te zien, vooral omdat het lijkt alsof ze zelf niet geheel weet hoe zich in deze situatie te representeren.
”Hoe was het boek?” vraag ik de jongedame met een kalme glimlach, denkend aan onze eerdere interactie, terwijl ik wacht tot ik mijn handen weer om het koele glas weet te sluiten.

A girl who wonders.

2 dec 2015 - 21:36 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KALI

DEMON || OORSPRONKELIJK GEBORENE

Love, love, love
What is it good for?
Absolutely nothing

Kali had net haar joggingbroek en een veel te grote sweater aangetrokken en haar donkere lokken in een knot gestopt, toen er op de deur geklopt werd. Ze fronste lichtelijk, gezien ze van plan was eten te bestellen, maar ze had het nog niet gedaan, dus ze vroeg zich af wie het in godsnaam kon zijn. Ze liep naar de deur en opende die zonder eerst door het kijkgat te kijken. Een diepe zucht verliet haar mond toen ze zag dat het Vine was en hoe hij gekleed was. Gekleed om uit te gaan.
'Je hebt echt de meest slechte timing ooit,' mopperde ze terwijl ze hem binnenliet. Ze was juist naar aarde gekomen, omdat ze even geen zin had in demonen, of in wie dan ook, zodat ze gewoon een paar films kon kijken. Ze zette haar handen in haar zij en zuchtte zachtjes, terwijl ze naar Vine keek. 'Alright, ik ga mee, maar ik weet niet of ik de hele avond blijf of niet. Ik heb geen zin in mensen.' Na deze woorden liep ze naar haar slaapkamer, zodat ze zich om kon kleden. Ze deed echter geen moeite om de deur achter haar te sluiten, want Vine kennende zou hij toch gewoon de deur open. En daarnaast schaamde ze zich niet voor haar lichaam, dus het maakte het eigenlijk geen hol uit.
Nadat ze haar joggingbroek en sweater verwisselt had voor een skinny jeans, een zwart t-shirt en zwarte hakken, liep ze naar de badkamer om nog wat make-up op te doen en haar donkere lokken te fatsoeneren. Toen ze hier ook eenmaal klaar mee was, keerde ze terug naar de woonkamer. 'Jij betaalt de drankjes,' meldde ze Vine, waarna ze naar de voordeur liep.

[ bericht aangepast op 2 dec 2015 - 23:27 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

3 dec 2015 - 0:20 reguluswife is offline

reguluswife 37248

EDEN BETHANY ARRINGTON

HUMAN || EIGHTTEEN || OUTFIT

In the lands of Gods and monsters
I was an angel
Living in the garden of evil

Eden was misschien wel iets té gefocust op de dansende jonge mensen, want ze merkte de man naast haar pas op nadat hij iets tegen haar zei. Ze had echter niet gehoord wat hij precies zei en ze keek hem lichtelijk verward aan, waarop hij met een geamuseerde glimlach zijn vraag herhaalde. Eden's wangen waren lichtelijk rood geworden, al kon dat ook komen door de warmte van de ruimte, maar tegelijk kreeg ze een glimlach op haar gezicht. 'Heel erg leuk! Er stonden veel dingen over demonen die ik nog niet eerder gelezen had,' antwoordde ze met haast kinderlijke enthousiasme, terwijl ze terug dacht aan hun ontmoeting.

Iets langer dan een week geleden

Eden bevond zich in het aparte winkeltje, dat van alles en nog wat verkocht. Van boeken over spiritualiteit tot sieraden waar je eigenlijk niet van wilt weten van welk materiaal ze zijn. Die dingen vond Eden echter niet zo belangrijk. Ze was voor boeken over engelen en demonen en via Google had ze gevonden dat ze die hier verkochten.
[ta]Na enkele boekenplanken hebben doorgezocht, stuitte ze er eindelijk op. Haar donkerblauwe ogen bestudeerden de kaft van het boek in haar handen, toen een schaduw over haar heen viel. Nieuwsgierig keek ze op en zo belanden haar ogen op het gezicht van de man die ze al meerdere malen had gezien. 'Als je echt een goed boek wilt lezen over engelen en demonen, dan moet je deze lezen.' Terwijl hij zijn blik op haar gericht hield, haalde hij een boek uit de kast en gaf hij die aan haar. 'Het gaat alleen wel meer over demonen dan over engelen. Er staat vooral interessante informatie in over Lucifer, al kan het ook zijn dat ik dat vind omdat ik zijn naam deel.' Eden's ogen werden groot. 'James Lucifer,' stelde de man zich vervolgens voor en hij stak zijn hand uit, en Eden voelde zich dom omdat ze dacht dat Lucifer zijn voornaam was. Onhandig schudde ze zijn hand. 'Eden.'
De man leek meer te willen zeggen, maar op dat moment ging haar telefoon af. Toen ze op het schermpje keek zag ze dat het haar moeder was, en die kon ze beter opnemen. 'Eh, sorry, ik moet gaan,' zei ze verontschuldigend, terwijl ze achteruit liep. 'Bedankt voor het boek.' Na deze woorden draaide ze zich om en knalde ze tegen een ouderwetse leunstoel. Het boek viel op de grond en uit haar ooghoeken zag ze dat James naar haar toe liep, maar ze wilde zichzelf niet nog verder voor schut zetten, dus ze griste het boek van de grond en ging er snel vandoor.

Ze bedacht zich dat ze de man, James, al een tijdje niet gezien had, wat ze vreemd vond, gezien ze hem anders vaak tegen leek te komen. 'Ik heb je bijna niet gezien deze week? Is er iets gebeurd?' flapte ze er uit. 'N-niet eh, dat ik er daar erg op let maar, eh,' vervolgde ze snel stamelend, terwijl ze zich af vroeg hoe ze zichzelf hier ooit uit ging praten.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

3 dec 2015 - 1:15 Orwell is offline

Orwell 1266

LUCIFER

In een automatisme vouw ik mijn hand om het koele glas vanaf het me aangeboden wordt – en hou mijn blik op de blonde jongedame gericht. Alsof ik haar weet te verrassen met mijn aanwezigheid, herhaal ik mijn vraag geamuseerd nogmaals bij het zien haar verwarring, terwijl haar wangen een rozige blos over ze heen krijgen. Tot mijn verbazing zie ik ook een brede glimlach om haar lippen vormen, één van de redenen waarom ze me weet te intrigeren. Vrijwel nooit hebben mensen zulk enthousiasme over het onderwerp demonen getoond, zeker niet zij met een onschuldige verschijning zoals de hare. Om die reden kon ik mezelf niet bedwingen haar een boek met één van de vele versies van mezelf in handen toe te stoppen, wanneer de opportuniteit dat aanbood over een week geleden.
”Heel erg leuk. Er stonden veel dingen over die ik nog niet eerder gelezen had,” beantwoordt ze me met een zeker geluk in haar stem, waardoor ik grijnzend nogmaals een slokje van het drankje in mijn handen neem.
”Mooi zo,” zeg ik haar kalm en maak aanstalten weer naar mijn meer afgezonderde plaatsje te gaan, wanneer ze mijn aandacht weer trekt.
”Ik heb je bijna niet gezien deze week? Is er iets gebeurd?” Ze aarzelde even in haar woorden. “N-niet eh, dat ik daar vaak op let, maar eh,”
Langzaam glijden mijn wenkbrauwen omhoog, wanneer ik besef dat mijn afwezigheid haar opgevallen is – terwijl we op vele woordeloze ontmoetingen en de ene keer in het boekenwinkeltje na, nooit echt gesproken hebben. Ik kan niet ontkennen dat ik me daar in zekere mate geflatteerd door voel, waardoor ik simpelweg even gniffel.
”Miste je onze vele momenten van oogcontact?” vraag ik gecharmeerd en trek nogmaals een wenkbrauw omhoog, als een grinnik aan mijn lippen ontsnapt. “Ik had helaas wat familiale problemen die mijn aandacht eisten. Gelukkig is alles nu aan de . . beterende hand, dus we zullen elkaar nog frequent genoeg tegenkomen,” spreek ik nog steeds geamuseerd uit. “Wie weet krijg ik de kans je nog wat boeken aan te raden. .”
”Maar vergeef me dat ik het vraag, zeker op een avond van ontspanning; Het boek geeft een uitgebreide beschrijving van Lucifer. Wat is je visie over hem? Walgelijk monster of onbegrepen ziel?”

[ bericht aangepast op 3 dec 2015 - 1:15 ]

A girl who wonders.

4 dec 2015 - 21:46 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

[MT]

7 dec 2015 - 14:47 Syaoran is offline

Syaoran 12981

Cordelia
Aartsengel.

“The privilege of a lifetime is being who you are.”

Zwijgzaam stak ik mijn handen diep in de zakken van mijn korte jas terwijl mijn hakken tikkende geluiden maakte op tegels waarover ik liep. Subtiel gleden mijn kijkers nu en dan heen en weer, waarbij ik ze kort over enkele voorbijgangers heen liet gaan wanneer deze mijn interesse voor even wist te wekken. Hoewel er geen stevige wind stond wapperde mijn haren toch losjes langs mijn gezicht af - hetgeen wat kwam doordat ik ze los had gelaten in plaats van ze vast te binden. Op dit moment was ik op weg naar de club waar ik samen met Ariel had afgesproken. De recente gebeurtenissen hadden ons allemaal bezig gehouden, met de bijhorende spanning er aan toe, en de verliezen waren groot geweest. Nu werd het eens tijd voor een keertje ontspanning, iets waar ik enorm naar snakte. Mijn hoofd raakte te overlopen met alles wat er was gebeurd en meer dan eens besefte ik dat ik die voor een keer eens goed leeg wilde maken.
Na een hoek te zijn omgeslagen bereikte ik al snel de bekende deur van een van de clubs waar we graag kwamen, waarop ik een van mijn handen uit mijn zakken haalde en deze tegen de deur aanlegde om hem zo open te duwen. Enkele hoofden draaide zich nieuwsgierig om, bekeken me kort voordat de persoon weer terug ging met waar hij of zij mee bezig was. Zoekend keek ik een keer rond, waarna ik al snel tot de conclusie kwam dat Ariel er nog niet was. Met een knikje glimlachte ik begroetend naar de barman toe terwijl ik langs de bar af liep en richting een van de lege tafeltjes in de hoek toe liep. Bij ontspanning hoorde tevens ook een beetje rust.
”Doe mij een quarenta y tres met jus d’orange, alstublieft.”
Ik was nog niet op een van de stoelen gaan zitten of een van de obers was aan mijn tafel verschenen met de vraag wat ik wilde drinken. Een kleine glimlach gleed over mijn lippen heen toen de jonge man weer verdween nadat hij mijn bestelling had opgenomen. Ondertussen hing ik mijn jas over de rugleuning van mijn stoel heen en fatsoeneerde mijn haren door er met mijn vingers een keer doorheen te gaan. Het duurde uiteindelijk niet zo heel lang voordat ik de bekende rode bos haren van Ariel in de deuropening van de club zag verschijnen.
”Precies op tijd,” bracht ik uit toen ze het tafeltje - tegelijkertijd met de ober - bereikte. “Als je zegt wat je wilt drinken, kan hij het meteen voor je halen.”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

7 dec 2015 - 16:05 Kiramman is online

Kiramman 12021

Ariel
Aartsengel | Outfit

Ariel had meteen spijt van haar keuze van outfit toen ze het appartementsgebouw waar haar nieuwe, kleine loft zich bevond, verliet. Een frisse wind kwam haar tegemoet en ze rilde zonder het zelf te willen. Slim, Ariel, dacht ze in zichzelf. Geen jas, geen trui. Ze had voor de verandering een witte kanten jurk aangetrokken, niet noodzakelijk omdat ze met Cordelia uitging, maar eerder om het feit dat ze uitging. Een gewone boyfriendjeans met een trui had haar te casual geleken, maar nu had ze er toch een beetje spijt van.
Op een snel tempo liep ze door de straten van Blackthorne, naar de club waar ze met Cordelia had afgesproken. Ze zuchtte zachtjes toen ze dacht aan morgen. Ze hoopte maar dat alles vlot zou verlopen en de Engelen noch de Demonen iets smerig zouden uithalen die de onderhandelingen verstoorden. In tegenstelling tot de andere Engelen, was ze er wel van overtuigd dat de Demonen redelijk en eventueel zelfs meelevend konden zijn, als ze dat wilden...
Dankbaar duwde ze de deur van de club open en voelde meteen hoe de warmte zich om haar nestelde en haar rode wangen opwarmde. Ze wreef haar handen in elkaar en zocht ondertussen de club rond op zoek naar het bekende gezicht van haar zuster, terwijl ze glimlachte naar de gezichten die haar even in nieuwsgierigheid aankeken. Al snel vond ze Cordelia aan één van de tafeltjes in de hoek. Ze kwam net op hetzelfde moment als de barman tot stilstand voor de tafel.
"Precies op tijd," zei Cordelia. "Als je zegt wat je wilt drinken, kan hij het meteen voor je halen."
Ariel plaatste haar tas op de tafel en wierp een blik op de kaart. Ze hijgde lichtjes van het snelle wandelen. "Doe mij maar een cola, alsjeblieft." Ze schonk de barman een dankbare glimlach en hij verdween om haar drankje te halen. De Engel nam plaats op een stoel naast haar zuster en gaf haar twee kussen op de wang. "Hoi, Cor. Ik hoop dat je niet te lang op me hoefde te wachten? Hoe gaat het?"

[ bericht aangepast op 7 dec 2015 - 16:05 ]

kindness is never a burden.

Index RPG Actieve Topics Zoek