250 | The Game • Speeltopic - Speeltopics

CONGRATULATIONS — YOU HAVE BEEN INVITED TO PLAY THE GAME.

Enter, friends. But beware.
To save you, there is no prayer.
For here, there are only fear and sinners.
And most important to remember:
Within the Game; there are no winners.

Are you willing to pay the price?

---

Enkele personen — ieder met hun eigen verhaal, hun eigen littekens en zonder enige connectie met elkaar — ontvangen een brief met daarin een uitnodiging voor The Game. Ondanks eindeloos veel onbeantwoorde vragen, kiezen ze er toch voor om te deel te nemen, omdat ze één ding gemeen hebben: ieder van hun heeft een grote nood aan geld en dat is wat The Game te bieden heeft. Maar tegen welke prijs?

Locatie

Doch niemand op voorhand enig idee zal hebben waar terecht te komen, zullen ze ieder met luxueuze limousine en net zo indrukwekkende jet naar één dezelfde plaats gevoerd worden: Een Chalet bovenop Mt. Amelia — zo genoemd naar de overleden dochter van een rijk man — welke alleen met een skilift te bereiken valt. Eens de deuren sluiten, zullen ze niet te openen zijn — waarbij ook vrieskou en wilde dieren — zoals wolven — laten blijken dat buiten niet te overleven valt. Iedere hoek en kier gevuld met camera's, microfoons en technologie die nog niet voor de buitenwereld gekend is.

Gelijkvloers: Inkomhal — Keuken — Woonkamer — Eetkamer — Bibliotheek — 3 Gesloten deuren
Eerste Verdieping: Badkamer 1 — Slaapkamers van *X aantal personages* — 2 Gesloten deuren
Tweede Verdieping: Badkamer 2 — Slaapkamers van *X aantal personages* — 2 Gesloten deuren (waaronder één die naar de zolder leidt)
Kelder: Momenteel gesloten

*Iedere slaapkamer zal items bezitten die je personage erg dierbaar zijn, alsook kasten gevuld met op maat gemaakte kledij. Ook hangt op de deur een plaatje met je naam.

Rollen

Mannen
— Krueger • Theodore Jason King • 24
— Thanatophobia
— RabidKiller • Caspar Polichev • 22
— Kharjo • Brian Newton • 29
— Siwon

Vrouwen
— Eavan • Jazmín Valéria Fuensanta • 21
— Meraki • Emma Kathryn Salvay • 20
— Thanatophobia • Artemis Kione Donoghue • 25
— Veilliers • Izaya 'Izzy/Iz' Melboire Huntley • 23
— Chachki • Natalia Zoe Moreno • 24
— Nightmarexx • Lucy Jones • 21

Regels

— Perfecte personen bestaan niet, hou hier rekening mee bij het maken van je personage.
— Respecteer elkaar.
— Minimaal 250 woorden per post.
-— Fouten zijn menselijk, maar probeer ABN-taalgebruik aan te houden bij het schrijven van je posts.
— Geef afwezigheid aan, zodanig hier rekening mee gehouden kan worden.
— Hetzelfde geldt voor naamsveranderingen.
— Topics worden aangemaakt door mezelf (Krueger) of Caster, tenzij anders gevraagd.
— Mocht je iets niet begrijpen, vragen hebben of een idee hebben voor de RPG — aarzel niet om contact te zoeken!

Linken
— Het Praattopic

Beginsituatie
Ieder komt aan bij de luxueuze chalet en krijgt de kans deze te verkennen, terwijl er ook een uitgebreid diner op jullie te wachten staat. De eerste avond is ontspannend, rijkelijk en er is nog geen teken van problematiek, wat de personages de kans geeft elkaar te leren kennen. Iedereen werd met een skilift naar boven gebracht - sommigen alleen, sommigen reeds samen met anderen. Die keuze is aan jullie. Er is naast de deelnemers geen persoon te bekennen in de chalet.

Op de dinertafel ligt volgend briefje;
"Welkom vrienden! Ik hoop van harte dat jullie een aangename vlucht hebben gehad en wel aangekomen zijn. Helaas kan ik zelf niet aanwezig zijn, maar tast toe van het uitgebreide diner wat voor jullie klaarstaat en probeer simpelweg te genieten van jullie eerste avond. Wel is vereist dat ieder zich om exact 10u naar zijn of haar kamer begeeft, welke u op de eerste of tweede verdieping zal weten te vinden. Morgen zal het spel beginnen, waar ik - en ik hoop ook u - reeds met veel genoegen naar uitkijk.

- M. "

And now the Game begins.

[ bericht aangepast op 2 dec 2015 - 19:01 ]

---

A girl who wonders.

---

A girl who wonders.

Mine.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

mt

---

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

MT.

---

Your make-up is terrible

mt

---

It's scary what a smile can hide.

vraagje: is het nu eigenlijk de bedoeling om te starten dat je personage naar het vliegveld gaat of dat hij effectief aankomt bij de chalet? Want in de brief staat het ene en in de startsituatie staat het andere...

Anders had ik al wel gereageerd maar ik wist het nu niet zeker :x

---

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

RabidKiller schreef:
vraagje: is het nu eigenlijk de bedoeling om te starten dat je personage naar het vliegveld gaat of dat hij effectief aankomt bij de chalet? Want in de brief staat het ene en in de startsituatie staat het andere...

Anders had ik al wel gereageerd maar ik wist het nu niet zeker :x

Ze starten met hun aankomst bij de chalet. (:

---

A girl who wonders.

MT.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

---

Vanaf het moment dat de privéjet opsteeg tot wanneer deze weer veilig landde op een ijzige ondergrond, had het voor Caspar geleken dat hij vast zat in een onwerkelijke droom waar hij niet uit wilde ontwaken. De luxe die hem aangeboden had hij zelfs met enige gêne aangenomen, alsof het een schande was dat hij voor een keer niet moest letten op wat hij zou uitgeven. Jarenlang had hij krap bij kas gezeten, nu nog steeds, waarbij hij voortdurend in zijn hoofd moest bijhouden hoeveel geld hij op dat moment nog had. Het was wel vast te stellen dat zijn rekenkundige vaardigheden daardoor sterk verbeterd werden, alleen vond hij het grimmig dat het door zijn miserabele situatie was verwezenlijkt in plaats van een deftige studie te beoefenen. Maar daar zou misschien wel verandering in kunnen komen. Om eerlijk te zijn had Caspar niet lang getwijfeld of hij mee zou doen aan dit mysterieuze spel. Wat had hij nog te verliezen? En misschien zou het zijn hele leven overhoop halen, maar ditmaal in de goede zin. Alleen had hij er niet van gehouden dat er zo weinig gegevens waren vermeld over de locatie en wat er hem net te wachten stond. Het maakte hem zenuwachtig. Geen bagage, had er gestaan. Alsof hij zoveel in bezit had om random mee te nemen op een reis waarvan hij de bestemming niet wist. En warme kledij was voor hem absoluut geen probleem. Die barre winters in Noord-Oost-Rusland had hij al zolang hij bestond weten te doorstaan.
Met zijn rugzak in de hand waarin hij zijn kleren netjes opgevouwen in had gestoken, stapte hij de privé-jet uit en trok hij zijn jas dichter tegen zijn lichaam aan toen een koude wind de kop opstak. Eigenlijk was de jongeman best teleurgesteld dat ze hem dit keer niet naar een warmere bestemming hadden gebracht, maar hij wist er wel te overleven. Alleen wist hij niet goed waar hij heen moest aangezien er geen ander levend wezen te bespeuren was. Er stond immers niets in de brief vermeld wat er na de vlucht zou gebeuren.
Wat verderop zag Caspar een skilift en besloot erheen te gaan. Misschien was daar wel iemand die iets meer afwist wat er de bedoeling verder zou zijn.

---

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

      De brief die ik dagen geleden ontvangen had en tevens een uitnodiging was geweest voor The Game - hetgeen waaraan ik besloten had deel te nemen - was zo goed in mijn hoofd opgeslagen dat ik haast elk woordje hardop zou kunnen uitspreken. Meerdere malen had ik de woorden opgelezen om ze zo goed mogelijk tot me door te kunnen laten dringen. Zou ik het winnen dan kon ik 125 miljoen mee naar huis nemen, dat zou meer dan voldoende zijn om mijn opgelopen schulden te kunnen afbetalen en hopelijk mijn pooier wat geld toe te stoppen zodat hij me niet meer nodig zou hebben voor zijn verdienste. Het bood me een ontsnapping aan de wereld waar ik zo subtiel ingerold was en waar ik nu geen uitweg meer in leek te vinden.
      Van mijn laatste verdiende centen had ik enkele nieuwe, warme kleding gekocht gezien er duidelijk stond aangeven in de brief dat dit noodzakelijk was. Hoewel bagage niet hoefde, had ik toch een kleine tas met wat persoonlijke spullen meegenomen. Tenslotte was het de vraag nog maar hoelang we hier zouden verblijven en daarbij vond ik enkele dingen te belangrijk voor mezelf om ze zomaar thuis achter te laten. Diep van binnen wist ik maar al te goed dat mijn plotselinge vertrek niet bij iedereen in een goede aarde zou gaan vallen. Mijn kamer zou een zwijnenstal zijn als ik thuis kwam, dat was één ding zeker.
      Zachtjes blies ik een diepe ademhaling uit, wat kleine wolkjes veroorzaakte gezien de warme afsteek van mijn adem in de koude lucht. Met de tas stevig tussen mijn armen geklemd liep ik richting de skiliften toe, dit met name omdat er al iemand bij stond en ik verder niet wist wat anders te doen. Na de vliegrit in de privéjet werd ik hier afgezet, zonder verder enige andere mededeling. Zwijgzaam sjokte ik langzaam richting de skilift toe, mezelf afvragende wie degene was, wie er nog meer zouden komen en wanneer ik eindelijk in een warm hok terecht zou komen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'