• T H E      C I R C U S
    Cirque de la Lune is een zeer succesvol, Europees circus. Het circus is voornamelijk gericht op acrobatiek, en doet, op de voltige/trick riding na, niets met dieren. Het circus trekt altijd een groot bekijks en bestaat dit jaar al weer 23 jaar. Het circus maakt dit jaar voor het eerst een tour door Amerika, met hun nieuwste show. In dit RPG volgen we de circusartiesten tijdens hun tour.

    F U R T H E R      I N F O R M A T I O N
    • Het circus reist met caravans en campers van locatie naar locatie. Op locatie zijn dit ook de woonvertrekken van de artiesten. Over het algemeen wonen er drie of vier artiesten in een caravan of camper.
    • Het circus zal op populaire locaties langer blijven staan dan op anderen. Op het moment van de RPG staan zij bij de stad Chicago. Hier zullen acht shows worden gegeven. Op maandagavond, dinsdagavond en middag, woensdagavond, vrijdagmiddag, zaterdagmiddag, zondagochtend en zondagavond.
    • Circusartiesten worden verzocht het te melden als zij de stad in gaan en een tijd door te geven dat zij weer terug zijn.
    • Aan het einde van iedere show-week gaat het circus met elkaar uit eten
    • Het circus heeft aan het begin van de RPG elf show's achter de rug, acht in New York en drie in steden tussen New York en Chicago

    R O L E S
    [Guys/Girls: 5/9]
    V O L T I G E      A N D      T R I C K      R I D I N G
    Annika Mia Pilkvist — 21 — Bryden Jenkins — Aveyard — 1.4
    Naam — Leeftijd — Faceclaim — Whitethorn — Pagina
    Nathaniel Gabriel Maximus Montgomery — 21 — Simon Nessman — Olympiodorus — 1.2
    Nicolai Magnus Sørensen — 26 — Jon Kortajarena — Necessity — 1.4

    Mihai Alin Dalca — 23 — Damien Molony — MikeGClifford — 1.4


    A C R O B A T I C S,      A C R O B A L A N C E      A N D      A C R O      D A N C E
    Max Connor Prior — 25 — Sean O'Pry — Sonorous — 1.2
    Lukah Isabella Ratajkowski — 17 — Faceclaim — Ziegler — Pagina
    Aliz Malena Balázs — 20 — Faceclaim — Feyre — 1.4
    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — User — Pagina

    T R A P E Z E,      M U L T I P L E      T R A P E Z E      A N D      F L Y I N G      T R A P E Z E
    Abigaïl Haylee Delvin — Leeftijd — Faceclaim — Yisha — 1.4
    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — User — Pagina
    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — User — Pagina

    K N I F E      T H R O W I N G
    Valeria Alexis Iphigenia Aurelius — 20 — Bridget Satterlee — Olympidorus — 1.2

    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — User — Pagina

    A E R I A L      S I L K      A N D      A E R I A L      HOOP
    Sapphire Catherine Evans — Leeftijd — Kassi Smith — Sonorous — 1.2
    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — User — Pagina

    T R A M P O L I N I N G
    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — User — Pagina
    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — User — Pagina

    T I G H T      R O P E      W A L K I N G
    Deirdre Bonnie Kincaid — 20 — Faceclaim — Catastrophes — 1.2
    Michiel Nathaniel Calligan — 23 — Sam Claffin — Florentina — 1.6

    R I N G M A S T E R
    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — User — Pagina

    O T H E R      —      C A R E T A K E R S,      M E D I C S,      B U I L D E R S,      T I C K E T      S E L L E R S      E T C.
    Lydia Eden Young — 23 — Faceclaim — Waarzegster — Krueger — 1.3
    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — Beroep — User — Pagina
    • Naam — Leeftijd — Faceclaim — Beroep — User — Pagina

    R U L E S
    R P G
    • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! Schrijf dus minimaal zo'n 7 regels.
    • Wees aardig tegen elkaar buiten het schrijven om.
    • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier.
    • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands.
    • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood.
    • Enkel Jente en ik (Sonorous & Aveyard) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. Als wij allebei drie dagen niet online zijn geweest, mag degene met de laatste post een nieuw topic aanmaken, mits hij de link zowel in het praattopic en zijn post in het dan oude speeltopic zet. (Bij speeltopics. Voor Rollentopics geld hetzelfde. Bij Praattopics gelieve enkel in de laatste post.)
    • Als je twee weken niet reageert, zal een van ons je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden.
    • Als je niet meer met plezier meespeelt, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond/het circus verlaat o.i.d.
    • Rollen dienen binnen drie dagen worden aangemaakt, en binnen vijf dagen afgerond te zijn. Uitstel vragen is geldig met een geldige reden.
    • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

    C I R C U S
    • Wees beschaafd tegen elkaar, het kan voorkomen dat je elkaar niet mag maar wees altijd respectvol naar elkaar toe!
    • Ga netjes om met alle materialen en apparatuur. We moeten niet hebben dat er een ongeluk gebeurt of dat iets voor aanvang van de show kapot blijkt te zijn.
    • Meld het als er dingen kapot gaan. Dit kan gebeuren, maar als het niet gemeld wordt kan er niks aan gedaan worden.
    • Train op de aangegeven momenten en wees op tijd aanwezig. (20 min. voor aanvang training, een uur voor aanvang v.d. show)
    • Het gebruik van verdovende middelen is absoluut verboden.
    • Je zorgt voor je eigen eten, kleding etc.
    • Laatkomers bij training moeten 20 extra burpees doen, bij te laat komen van de show wordt iets anders verzonnen.


    L I N K S
    Praattopic: 1
    Rollentopic: 1
    Information about the acts: Voltige, Trick Riding, Acrobatics, Acrobalance, Acro Dance, Trapeze, Multiple Trapeze, Knife Throwing, Flying Trapeze, Aerial Silk, Aerial Hoop, Trampolining, Ringmaster, Tighrope Walking

    C A M P E R / C A R A V A N      I N D E L I N G
    Wat hier nu staat kan aangepast worden op verzoek!
    3 personen per caravan, 4 per camper.

    • Personage Nichelle — Abigail — Sapphire
    • Deidre — Valeria — Max — Nathaniel
    • Isiah — Michiel — Nicolai
    • Annika — Dima — Mihai
    • Aliz — Lydia —Lukah


    T H E      S T A R T I N G P O I N T
    Dinsdag 22 september — 10.32 — Zonnig — 18°C





    [ bericht aangepast op 15 dec 2015 - 21:05 ]


    take me back to the basics and the simple life



    ALIZ MALENA BALÁZS

    El mundo es bello, pero tiene un defecto llamado hombre


          Aliz lachte zachtjes toen Isaiah's maag begon te knorren. Dat was het fijne aan bevriend zijn met een jongen: ze hebben vaak honger. Ze protesteerde zachtjes toen hij zijn vest om haar schouders legde, maar voor ze de kans kreeg om er iets van te zeggen, vroeg hij waar ze de pizza op wilde eten en wat voor pizza ze wilde. Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht toen hij zijn arm rondom haar schouders legde.
          'Mij maakt het niet uit, maar ik ben niet van plan om de pizza met iemand anders te delen dan jou. Dus misschien is camper beter als we niemand jaloers willen maken met de pizza geuren,' grinnikte ze. 'En mij maakt het niet echt uit, zolang er maar geen ui of vis op zit. En niet te veel groenten. Voor de rest mag jij kiezen.'
          Toen Isaiah eenmaal besteld had en opgehangen had, liet ze zijn vest van zijn schouders glijden. 'Hier, aantrekken jij,' beval ze. 'Ik wil niet dat je het koud krijgt door mij. Als ik het straks nog koud heb, dan trek ik wel nog wat aan of ik kom gewoon dichter tegen je aan zitten.' Ze pookte hem tussen zijn ribben. 'Ik moet trouwens nog wel even geld voor de pizza halen.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered


    Mihai Alin Dalca
    // Longeur, Paarden caretaker // 23 // Romania //
    Het leek iets beter te gaan dan eerst met Dima, maar niet heel erg veel. Hij kon wel een beetje praten, maar zijn woorden kon ik niet inwilligen. "Ik laat je niet alleen, maat. Zeker niet zo." Ik verplaatste mijn armen en tilde hem op. Hij was niet heel erg zwaar, dus het ging prima. "Blijven leven, okay. Waar het niet te stoppen met ademen." Ik liep zo goed en zo kwaad als het ging met hem richting het kampvuur. "Kan iemand helpen? Dit is erger dan normaal." zei ik vlug, terwijl ik hem neerlegde op de grond. "Ik hem hem al een inhalatie van zijn inhaler gegeven, maar t werkt echt veel te weinig." Ik probeerde mijn paniek zo veel mogelijk te verbloemen, maar moest echt even gaan zitten om weer tot mezelf te komen. Darius kwam naast me zitten en ik aaide door zijn vacht om mezelf weer helemaal onder controle te krijgen. De hond hielp me altijd en ik had geen idee wat ik zonder hem zou moeten. Ik drukte een kus op de neus van de hond en kriebelde achter zijn oor. "Ik ga zo richting de trailer als het goed gaat met Dima." Morgen zou ik weer vroeg op moeten voor de paarden, die om 6uur, half 7, weer hun ontbijt wilden hebben. Ik richtte mijn ogen weer op Dima en wachtte af tot iemand kon helpen, want ik kon dat echt niet meer.


    Bowties were never Cooler

    Ik heb de camper/caravan indeling wat aangepast, nu zit iedereen die actief schrijft bij anderen die dit ook doen. Daarnaast wil ik uiterlijk zondag 14.00 overgaan tot de volgende dag. Als mensen nu nog niet willen overgaan tot de volgende dag, maar nog even willen wachten, dan spijt het mij dat er zondag word overgegaan tot de volgende dag, maar aangezien de RPG 'laat in de avond' is begonnen, en het niet erg realistisch is dat circusartiesten, die nog veel shows voor zich hebben, om elf/twaalf uur pas gaan slapen :'D


    take me back to the basics and the simple life

    A N N I K A      M I A      P I L K V I S T
    “Things change. And friends leave. Life doesn't stop for anybody.”
    Trick Riding/Voltige • 21 • Outfit


    “Hmm,” mompelde Michiel, half in slaap. Nog steeds tonden er tranen in mijn ogen en klampte ik hem lichtelijk aan hem vast. Mijn brein was in een gevecht, de ene helft riep dat ik me moest vermannen, en niet zo moest gaan janken tussen de circusartiesten, maar de andere helft riep dat het goed was om weer een keer toe te geven aan het verdriet dat ik voelde. Het was immers al weer even geleden dat ik echt heel goed aan haar had gedacht, en nu de herinnering weer kwam, kwam hij dus feller dan anders. Mijn ogen waren naar beneden gericht, mijn zicht wazig.
    “Is er iets Ann?” vroeg Michiel niet veel later na zijn gemompel, waarschijnlijk opmerkend dat ik me een beetje té erg tegen hem aanklemde, en dat mijn opgewekte, vrolijke stemming verdwenen was. Zijn stem was zachtjes, en hij was vervolgens even stil.
    “Het is misschien beter als we ook gaan slapen,” vervolgde hij. Ik knikte, ietwat zwakjes, vooraleer ik zijn hand aanpakte en opstond, even mijn evenwicht herpakte, en vervolgens tegen hem aan ging staan. Zonder woorden had Michiel blijkbaar besloten dat hij met me mee liep, en omdat er een stilte viel, voelde ik me verplicht om zijn eerdere vraag te beantwoorden.
    “Het gewoonlijke, je weet wel,” zei ik zachtjes. Mijn armen had ik voor mijn buik over elkaar geslagen, en vlak naast Michiel liep ik richting mijn camper. Nou ja, mijn camper, ik deelde hem met Dima en Mihai, van wie die eerste mijn ex was, maar nog steeds een van mijn beste vriend, en ik de tweede wisselend wel of niet mocht. Ach, life could be worse. Ik veegde, bij de camper aangekomen, met de rug van mijn hand de enkele tranen die nog op mijn wangen rondzwierven, weg. Mijn volledige stemming was verpest, maar gelukkig was de dag bijna over.
    “Slaap lekker,” zei Michiel tegen me, waarop ik hem in een knuffel trok, en mijn hoofd even in zijn borst nestelde. Knuffels, daar had ik de laatste tijd alleen maar meer behoefte aan merkte ik. Nou was het dan ook zo dat ik de laatste maand minder knuffels had gekregen dan het jaar ervoor, gezien mijn relatie met Dima was afgelopen.
    “Truste, Mich,” fluisterde ik, waarna ik hem losliet. De kou van de avond greep meteen om me heen, weg van die warme deken die zichzelf Michiel Calligan noemde. Ik forceerde een kleine glimlach op mijn gezicht. Toen ik in de camper stond, wachtte ik nog even met de deur dicht doen. Ik had net nog een vraag ik mijn hoofd voor hem, maar ik was ‘m nu al weer kwijt. Even bleef ik peinzend staan, tot ik me de vraag weer herinnerde.
    “Hoe laat morgen? Om de stad in te gaan? Oh, en wie nemen we nog meer mee?” vroeg ik hem vervolgens.


    take me back to the basics and the simple life



    Dima Aslanov


    "Ik laat je niet alleen maat," hoor ik Mihai zeggen voordat ik geen grond onder mijn lichaam voel. Ik weet meteen al dat Mihai mij optilt. Dat kan geen moeite hebben, want ik ben voor een jongen redelijk licht. Na iets wat voelt naar tien minuten, voel ik dat ik weer op de grond ben. Ik hoorde Mihai iets zeggen maar ik weet niet wat. Daarna voel ik meer warmte waardoor ik vermoed dat ik bij het kampvuur ben. Daarna hoor ik dat Mihai hulp zoekt. Ik snap dat, want hij weet natuurlijk niet hoe je iemand met een zware astma aanval kan helpen. Ook al probeert Mihai het te verbergen; ik weet dat hij doodsbang en paniekerig raakt. Ik hoop dat iemand snel helpt. Deels zodat ik normaal kan adem en deels zodat Mihai niet meer hoeft te stressen door een stomme longziekte van zijn beste vriend. Ik sluit mijn ogen. Dit is niet omdat ik in slaap val, maar om mij beter te kunnen focussen op ademhaling. Rustig haal ik diep adem en laat ik het vervolgens rustig uit. Dit herhaal ik voor een lange tijd, niet wetend of Mihai hulpt heeft gevonden. Ik herhaal mijn ademhaling tempo en het gaat ietsjes beter maar nog steeds is het verschrikkelijk.


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

    Michiel Calligan
    Hij knipperde even met zijn ogen om weer alles helder te krijgen. Hij kon het niet laten om naar haar ogen te kijken, die toch echt bevochtigd leken te zijn. Het liefst wilde hij haar in zijn armen houden en vertellen dat alles goed zou komen, maar hij wist niet wat er aan de hand was. En misschien had ze juist behoefte aan rust, dat zou hij in ieder geval wel hebben. Hij had wel gemerkt dat ze zich meer aan hem had vastgeklampt. Het zou ongetwijfeld niets vrolijks zijn. Ze had enkel geknikt en had hem haar laten helpen met overeind komen. Hij liep met haar mee naar haar camper die ze met anderen deelde. “Het gewoonlijke, je weet wel,” zei ze en hij keek voor zich en knikte enkel. Hij wist meteen wat ze hier mee bedoelde. Ze hoefde hem niet uit te leggen waarover het ging en hij verwachtte ook niet dat ze dit zou doen. Wat ze mee had gemaakt was akelig en hij begreep dat het haar op dagen zoals deze nog wel eens door haar hoofd kon spoken. “Probeer er maar niet te veel aan te denken” gaf hij haar als advies. Hij zag haar nog iets afvegen van haar wang, ongetwijfeld een traan. Ze trok hem in een knuffel, en al was hij niet zo van de knuffels, hij knuffelde haar terug. “Truste, Mich,” hoorde hij haar nog fluisteren, waardoor een zwakke halve glimlach even op zijn gezicht verscheen.

    Hij had verwacht dat toen ze in de deur van de camper stond dat ze deze dicht zou doen. Hij keek nog even naar haar en merkte dat ze nog iets wilde zeggen. Bijna wilde hij weglopen, toen ze toch begon te praten. ““Hoe laat morgen? Om de stad in te gaan? Oh, en wie nemen we nog meer mee?”.
    “Zullen we een uur of 13.30 afspreken?” stelde hij voor. Zelf hield hij wel van uitslapen, daar was hij erg goed in. Dat wisten ook de meeste mensen, want vaker dan eens kwam het voor dat 1 van zijn campergenoten hem uit zijn bed moesten slepen omdat hij geen zin had om eruit te komen en werkelijk door alles en iedereen heen sliep. Zelfs een brandalarm zou hem niet wakker kunnen maken. Maar misschien kwam dat ook omdat hij vaak leed onder chronisch slaaptekort, wat erin resulteerde dat hij laat naar bed ging en het liefst ook weer laat opstond.
    “Ik vraag Nicolai wel of hij zin heeft om mee te gaan” stelde hij voor. Verder wist hij niet echt iemand die mee zou willen. Misschien dat morgen iemand zich aanbood. Nicolai telde hij toch echt wel als een van zijn beste vrienden. Hij keek haar nog even recht in haar ogen en glimlachte even voordat hij een hand door zijn haar haalde, zich omdraaide, om vervolgens naar zijn eigen camper te lopen.


    Aan niets denken is ook denken.

    Alexa Winnforth
    Haar handen gingen door haar haar. Zojuist was ze teruggekomen van haar tweede baan, wat inhield dat ze werkzaam was in een stripclub. Trots erop was ze zeker niet, maar het geld was waarvoor ze het deed. Hield ze zich voor. Het grootste deel hiervan ging echter naar haar familie. Erg vond ze dit niet, ze hadden het echt nodig en stuurde haar vaak briefjes met bedankjes, maar zo kwam het wel vaak voor dat ze zelf weinig geld overhield. Dan was de verleiding groot om nog een paar uurtjes over te werken in de club. Ze deed eerst veelal aan dansen, en met haar lenigheid werd ze gelijk bewonderd door veel mannen, maar het ontdoen van een kledingstuk leverde veel meer ogen en geld op, kwam ze al snel achter. In haar tas had ze haar werk kleding, want ze was als de dood dat iemand erachter zou komen dat ze in een stripclub werkte naast dit werk. Het was hoogstwaarschijnlijk not done en ze zou veel afkeurende blikken krijgen van mensen in het circus, maar ze wist niet eens of dit wel mocht van de directie. Ach, kon het haar schelen. Het was haar leven en het geld had ze nodig. Haar strakke staart, samen met haar vrouwelijke rondingen, was een van haar handelsmerken in de club. Hoewel ze wel nog steeds Alexa was, zag ze er dan toch een stuk anders uit.

    Met haar haar gestijld in een strakke paardenstaart en haar gezicht vol met make-up, haar lippen felrood gestift en haar ogen smokey-eyed, zou je haar niet meteen herkennen. Ze zag er verder echter nog wel herkenbaar genoeg uit om herkend te worden, maar ze verwachtte niet dat iemand van het circus naar de stripclub zou komen. Haar make-up had ze al af gedaan en nu was het tijd om haar gestijlde haar uit de paardenstaart te halen. Het duurde toch nooit lang voordat het weer lange rode krullen zouden zijn. In de tas zat een sexy kort zwart jurkje waar ze altijd in het begin van de show te zien was, een luxe setje lingerie dat nog maar net lingerie te noemen was omdat het vrij weinig bedekte, deo, een pakje condooms, een stijltang, zwarte torenhoge stiletto’s (nog hoger dan die dingen die ze normaal gesproken aandeed) en pepermunt. Dit laatste leek ze nodig te hebben voor en na elk optreden. Ook nu liep ze op een pepermuntje te kauwen. Misschien voelde ze ze zo iets minder vies. Haar stiletto’s had ze ingewisseld voor sneakers, want reken maar dat haar voeten na zo’n optreden kapot waren. Het was diep in de nacht. Ongetwijfeld zou er niemand meer bij het kampvuur te zien zijn en zou iedereen rustig aan het slapen zijn. Toch was ze erg op haar hoede. Ze liep zo stilletjes als het kon langs Lydia haar trailer. Dit was altijd het stukje waar ze zich toch enigszins zorgen over maakte. Het was vlakbij haar trailer en ze was haar wel eens tegengekomen in de nacht. Als excuus had ze haar verteld dat ze ’s nachts zonder het te weten wel eens aan het slaapwandelen was en dat ze liever had dat niemand in het circus dat te weten kwam. Ze hoopte dat ze ongemerkt langs kon glippen om zo naar haar camper te gaan om te kunnen gaan slapen, al hopend dat haar campergenoten net als voorgaande keren niet wakker zouden worden.


    Aan niets denken is ook denken.

    Isaiah Icarus Athanasios

    “Something about the circus stirs their souls, and they ache for it when it is absent.”


          Isaiah noemde zijn bestelling op tegen de pizzaria–man die had opgenomen. De pizza zou worden bezorgd bij de tent van het circus en hij zou een berichtje krijgen als de man er stond. Hij zei gedag en hing op, om zich weer op Aliz te richten. “Oke, jouw camper? We kunnen ook naar de mijne gaan maar volgensmij zag ik Michiel net naar binnen lopen.”
          Isaiah begon al richting Aliz’ camper te lopen aangezien hij liever niet gestoord wilde worden. Hij rolde zijn ogen toen ze hem lichtelijk dwong om zijn vest weer aan te trekken maar desondanks moest hij glimlachen. Hij trok het vest in een snelle beweging weer aan en trok haar tegen zich aan. Eenmaal bij haar camper aangekomen trok hij de deur voor haar open. “Dat hoeft niet, ik betaal wel,” zei hij. Zijn ouders stuurde hem maandelijks wat geld — als ze tenminste wisten in welke stad hij was met het circus. Zijn mobiel begon te trillen en hij las dat de pizza er was. “Ik ben zo terug,” glimlachte hij. Hij deed de deur van de camper achter zich dicht en liep langs de campers en trailers richting de tent. De kreeg al snel de bezorger in zicht en hij betaalde voor de pizza om deze weer terug te nemem naar Aliz’ camper. Echter merkte hij wat op. Om preciezer te zijn: iemand. Zijn ogen waren inmiddels gewend aan de donkere lucht en het duurde niet lang om te zien wie het was: Alexa. Bijna onherkenbaar. Isaiah vroeg zich af waarom ze zo geheimzinnig deed maar liep toch maar de camper in van Aliz. Misschien dat hij morgen er iets over ging vragen ofzo.
          Grijnzend hield hij de pizza–doos omhoog en liet zich naast Aliz’ op haar bed vallen. Het duurde niet lang voordat de camper gevuld was met de geur van pizza. Hij pakte een stuk van de pizza en kreunde zachtjes toen hij het in zijn mond had. Hij had al een tijd lang geen pizza meer gegeten en daarnaast had hij hartstikke veel honger. Hij schoof de pizza–doos richting Aliz. “Ik zag trouwens net Alexa, totaal onherkenbaar. Ze had haar haren gestijld en deed, hm, geheimzinnig ofzo. Weet jij wat er aan de hand is?”
          “Heb je het trouwens nog koud?” Vroeg hij, terwijl hij zijn arm om haar legde en haar weer tegen hem aan trok. Plotseling voelde hij zich moe worden. Hij pakte nog een pizza punt en nadat hij het had opgegeten liet hij zich achterover vallen. Doordat hij echter zijn arm nog om haar heen had trok hij haar mee. Hij lachte zachtjes en sloot zijn ogen voor een moment. Zulke tijden vond hij het fijnst. Geen stress of iets dergelijks, gewoon chill op bed, met Aliz en pizza. Beter kon hij het zich niet voorstellen.

    [ bericht aangepast op 13 dec 2015 - 14:36 ]


    " icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "


    22 september — 10.32 — Zonnig — 18°C


    take me back to the basics and the simple life

    A N N I K A      M I A      P I L K V I S T
    “Things change. And friends leave. Life doesn't stop for anybody.”
    Trick Riding/Voltige • 21 • Outfit


    “Zullen we een uur of 13.30 afspreken?” stelde Michiel voor. Ik liet de gedachte even rond mijn brein gaan, maar had meteen al het gevoel dat dat wat te laat was. De middagshow begon immers om vier uur, wat betekende dat we om drie uur a kwart over drie wel allemaal aanwezig moesten zijn. Daarnaast was het toch ook nog even lopen naar de stad, zeker naar het centrum.
    “Zullen we wat eerder doen? Half een misschien?” stelde ik dan ook voor. Op mijn vraag of we met zijn tweetjes gingen of met anderen, reageerde hij dat hij Nicolai wel mee zou vragen.
    “Is goed, ik kan ook wel even aan Dima en Mihai vragen of ze nog mee willen,” vervolgde ik. Michiel glimlachte nog even, maar gaf geen antwoord meer op mijn voorstel van vroeger gaan. Nou ja, ik zag het morgenochtend wel. Ik sta meestal toch rond een uur of acht, negen, op. Hij draaide zich om en liep weg, mij achterlatend met een kleine glimlach, maar een verdrietig gevoel doordat mijn gedachten weer naar Dagmar terugkaatsten.

    Even later was ik omgekleed en had ik mezelf helemaal klaargemaakt voor bed. Ik kroop dan ook mijn bed in. Een rilling liep over mijn lijf, de dekens waren ijskoud. Het was donker in de caravan, wat niet raar was, aangezien ik de enige hier was. Waar Dima en Mihai uithingen wist ik niet, waarschijnlijk bij de paarden.


    De volgende ochtend word ik met lichtelijk rode ogen wakker, opgekruld in een bolletje. Ik strek me, voor zover dat mogelijk is, uit en zet vervolgens mijn voeten op de ijskoude vloer. Mijn haar ziet er niet uit, merk ik meteen al. Wanneer ik op mijn wekker kijk, merk ik dat het nog helemaal niet laat is, en dat het nog best even duurt voordat ik af had gesproken met Michiel. Mihai en Dima lagen zelfs nog te slapen. Zo zachtjes mogelijk zocht een een setje hardloopkleding bij elkaar en kleedde ik me om.
    Zo'n driekwartier later was ik weer helemaal klaar met het stukje lopen en de verder lenigheids-oefeningen, en stapte ik dan ook onder de douche. Toen ik bezig was met mijn wrok-out, merkte ik dat het nog best warm was, dus ik besloot om dan ook een simpel shirtje aan te trekken op een lange spijkerbroek. Toen ik me omgekleed had, begon ik toch wel honger te krijgen, dus rommelde ik door de kastjes van de caravan om brood, een bord en beleg bij elkaar te rapen.

    [ bericht aangepast op 14 dec 2015 - 17:50 ]


    take me back to the basics and the simple life



    Dima Aslanov


    Het is inmiddels weer ochtend. Mijn aanval liep gelukkig goed af, ik moest wel voof controle naar het ziekenhuis maar ik kon daarna direct weer naar de campus, waar ik direct naar mijn camper ging die ik deelde met Mihai en Annika. Annika is mijn ex, maar we zijn nog steeds hele goede vrienden. Ik word om tien voor elf wakker en ik zie al meteen dat Annika weg is. Dat is geen verrassing aangezien Annika een ochtend mens is. Mihai ligt nog steeds te slapen en dat was ook wel te verwachten. Meestal ben ik dus de tweede en dus een-na laatste die wakker wordt. Ik kleed me om om vervolgens wat brood te pakken, wat ik belegde met wat kaas. Daarna schrenk ik mijn glas vol met melk. Ik loop daarna naar de tafel om daar te genieten van mijn standaard ontbijt. Dit eet ik namelijk elke dag opnieuw. Misschien wordt het een keertje tijd dat ik een ander soort ontbijt maak, maar daar heb ik nu nog geen zin. Eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in. Alles moet eigenlijk een beetje blijven zoals het is, maar vaak is niet iedereen het daarmee eens, en dat irriteert mij mateloos.

    [ bericht aangepast op 15 dec 2015 - 7:07 ]


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina



    ALIZ MALENA BALÁZS

    El mundo es bello, pero tiene un defecto llamado hombre


          Een grote glimlach verscheen op Aliz' gezicht toen Isaiah de camper binnenkwam met een pizzadoos in zijn handen. Ze had zo'n honger, dat ze bijna begon te watertanden om te geur alleen al. Ongeduldig wachtte ze tot Isaiah haar de doos toeschoof. 'Ik hoop dat ik nooit in mijn leven hoef te kiezen tussen seks en pizza,' murmelde ze, toen ze een hap genomen had.
          Toen Isaiah haar een vraag stelde, schudde ze haar hoofd en haalde ze haar schouders op. 'Misschien had ze een date?' opperde ze.
          Eigenlijk had ze het ook niet echt koud meer toen hij haar tegen zich aan trok, maar ze ging niet protesteren. Het voelde fijn. Toen hij haar iets later mee achterover trok, protesteerde ze dan ook niet, maar nestelde ze zich juist tegen hem aan. Het duurde niet lang voor haar ogen dicht vielen.



          De volgende ochtend werd Aliz wakker van de zon, die door een kiertje van de gordijnen op haar gezicht scheen. Enkele seconden later merkte ze dat Isaiah en zij nog steeds tegen elkaar aanlagen, en dat ze zijn borstkas als een kussen gebruikt had. Voorzichtig liet ze zijn arm van haar afglijden, om hem niet wakker te maken. Aan de stilte te horen sliepen Lydia en Lukah ook nog.
          De pizza lag ook nog steeds op haar bed en was wonderbaarlijk genoeg niet op de grond gevallen. Er lagen nog enkele stukjes in, dus ze sloot de doos en stopte die in de koelkast, maar niet voordat ze met grote letters haar naam er opgeschreven had. Hierna trok ze een joggingbroek aan en een sweater, en nadat ze een laatste blik op Isaiah geworpen had, glipte ze de camper uit.

          Ongeveer een kwartier later keerde ze terug, met vers gebakken broodjes van een bakkerij niet ver bij hun staanplaats vandaan. Ze legde de broodjes op het tafeltje en toen ze naar Isaiah keek, zag ze dat hij nog steeds sliep. Maar niet voor lang. Ze kroop half over hem heen en bracht haar lippen vlakbij zijn oor. 'Wakey wakey, ik heb ontbijt gehaald.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered


    Mihai Alin Dalca
    // Longeur, Paarden caretaker // 23 // Romania //
    Ik werd wakker van geluiden in het keukentje van de camper. Dat was vreemd om 6.00 's ochtends. Toen mijn ogen op de klok vielen, viel ik pardoes uit bed en begon luid te vloeken. Verslapen, dat ook nog. Dat was vast een grote ramp in de stallen. Ik had alleen mijn boxers aan, maar het kwam amper in me op om meer aan te doen, behalve dan m'n kistjes die buiten stonden, voor ik naar de stallen rende, waar het inderdaad een puinzooi was van bijtende en trappende paarden. Ik schold nog een paar keer, waardoor de meesten wel stopten. Ik liep dus maar heel snel naar de voerzakken om de emmers te vullen met voer. Sommigen vonden het handiger als ik deze 's avonds al vulde, maar ik wilde geen muizen in het voer. Zo hees ik de emmers omhoog toen ik eenmaal klaar was en liep de stallen in, waardoor er weer chaos kwam. "Acum Taci!" riep ik, waardoor het gelukkig verstomde. Ik hing een voor een de emmers om bij de paarden die rustig waren. De rest moest wachten tot ze rustig waren voor ze eten kregen. Ze vonden het altijd verschrikkelijk om te wachten, dus gelukkig hadden de meesten het inmiddels wel door dat ze rustig moesten wachten, al gebeurde het maar heel zelden dat ik ze al zo lang liet wachten. Toen ze uiteindelijk allemaal stonden te eten, vulde ik de bakken in het algemene gedeelte met vers kuil en vers water. Toen alle dieren hun eten hadden opgegeten haalde ik de emmers weer op en zorgde dat alles op z'n plek stond, voor ik ze een voor een uit hun stal liet. Allemaal behalve Vakha, met wie ik zelf nog wat aan de slag wilde. Nu pas merkte ik mijn enorme nalatigheid aan kleren, waardoor ik het dier toch maar losliet. Ik hobbelde weer terug naar de caravan om daar maar gewoon schoon ondergoed, een spijkerbroek, en een shirt aan te trekken. Ontbijten kon ik ook doen, al was het nu al vrij laat, dus waarschijnlijk skipte ik het tot de lunch.


    Bowties were never Cooler

    Isaiah Icarus Athanasios

    “Something about the circus stirs their souls, and they ache for it when it is absent.”


          Nu Aliz zo naast hem lag en zijn maag eindelijk gevuld was, begon hij weg te dommelen. Zijn oren spitste zich echter weer toen Aliz wat zei over seks en hij moest lichtelijk grijnzen. Met zijn vrije hand pakte hij nog een pizza stuk en daar at hij wat van. Zijn moeder had altijd gezegd dat hij nooit liggend moest eten of drinken maar desondanks had hij het altijd gedaan en tegenwoordig was hij er behoorlijk goed in, althans, dat vond hij zelf. Bij de gedachte aan zijn thuis voelde hij zich warmer worden.

    Het eerste wat hij opmerkte toen hij wakker werd waren Aliz’ krullen welke zijn wangen kietelden. Zijn mondhoeken krulden omhoog terwijl hij zichzelf overeind hees. Door deze actie viel de brunette op zijn schoot — iets wat hij niet heel erg vond, De geur van versgebakken brood drong zijn neus binnen en meteen was hij in een goed humeur. Met Aliz nog op zijn schoot rekte hij zich uit. “Kalimera. Ben je al lang op?”
    Opnieuw rommelde zijn maag toen hij de broodjes in zicht kreeg. Behendig tilde hij Aliz op — na acht jaar op de trapeze was hij behoorlijk sterk geworden. Hij liep al lachend met haar in zijn armen naar de stoelen toe en zette haar op een van de stoelen. Hongerig zette hij zichzelf ook neer en pakte een broodje welke hij besmeerde met jam.
    “Wat gaan we vandaag doen? Of heb je al wat gepland?” Vroeg hij fluisterend toen hij zich bedacht dat Lydia en Lukah waarschijnlijk nog aan het slapen waren. “Ik moet sowieso ook nog trainen voor de nieuwe act.” Gulzig propte hij zijn ontbijt naar binnen terwijl hij geduldig wachtte op het antwoord van Aliz.




    " icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

    — Dubbelpost.

    [ bericht aangepast op 14 dec 2015 - 21:56 ]


    " icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "