Het komt deels omdat de Joden van mening zijn dat het land hun toebehoort, omdat zij er oorspronkelijk vandaan komen (volgens het oude-testament) en dat het land hen geschonken werd. De joden zijn echter sinds die tijd verspreid en zijn pas sinds de negentiende eeuw weer teruggekeerd (vroege zionisten gingen toen al naar Palestina, maar in kleine getallen). De Britten hebben middels de Balfour-verklaring de Joden toegezegd dat Palestina het internationaal tehuis voor Joden zou gaan worden (1917) Na de Tweede Wereldoorlog emigreerden steeds meer Joden richting Palestina, waarin zij een steeds nadrukkelijker rol gingen spelen in de samenleving. Vanaf de Zesdaagse Oorlog in 1967 gaan de Joden een duidelijke politiek van bezetting etc. voeren, waarin zij de Arabieren/Moslims/Palestijnen echt verdrijven uit het gebied dat zij als het hunne zien. De Joden doen ook aan aanvallen uit verdediging, omdat ze immers omringt zijn door moslimlanden en ze weten dat ze op de steun van grootmachten als Amerika kunnen rekenen.
Zoals je al merkt zijn er sprake van verschrikkelijk veel factoren hier. Van de kant van de moslims kun je bijvoorbeeld zien dat er net als in het Christendom, al eerder een soort antisemitisme ontstond, dus Joden werden bij voorbaat al niet gewaardeerd. Daarbij komt dat extremistische moslims de Islam interpreteren op een manier dat zij veroverd land te nimmer mogen afstaan. Ook moet voor hen de Engelse inmenging in dit conflict een teken zijn dat zij niet serieus worden genomen. Je gaat sowieso niet luisteren als een ander land zich met jouw zaken bemoeid. Daarnaast is het dus ook voornamelijk een probleem dat de Joden de samenleving hebben veranderd (een beetje zoals als de vluchtelingen hier echt beleid gaan maken vanuit hun achtergrond, iets wat wij niet gewend zijn). Bovendien stuit de Joodse expansie vanaf Israël de moslims tegen de borst.
Dit is natuurlijk niet alles wat er speelt, maar in ieder geval heel veel factoren om rekening mee te houden.
[ bericht aangepast op 2 jan 2016 - 20:43 ]
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.