Hier word ik zo ongelofelijk boos door - Liefde, Vriendschap & Familie

ARG ARG en nog eens ARG! Als je dat pakt en dat gevoel keer 1000 doet kom je in de buurt van hoe ik me nu voel. Ben je al eens zo boos, pissig of verdriettig geweest dat je buikpijn krijgt en je gevoel niet eens onder woorden weet te brengen? Dat heb ik op dit moment. Hopelijk helpt het opschrijven van mijn verhaal een beetje en hebben jullie tips doe ik kan gebruiken!

Een week of twee geleden had ik vrij en moest mijn vriend werken. Hij was thuis zijn telefoon vergeten en belde mij dus op of ik zijn telefoon in de gaten kon houden voor als hij belangrijke berichtjes zou krijgen. Zo gezegt zo gedaan. Maar ik ben een slechte vriendin geweest en heb stiekem een whatsapp gesprek van hem gelezen. Tussen hem en zijn beste vriendin. (Ik heb haar nog nooit ontmoet en toch haat ik haar, je kent het wel :p). Zij woont al zo lang als mijn vriend en ik samen zijn aan de andere kant van het land en komt niet meer heel vaak hier heen. Bljjkbaar is ze komende vrijdag, morgen, dus hier en had ze aan mijn vriend gevraagt of die zin had om met haar te gaan uiteten. Hier heb ik geen probleem mee, ik heb ook jongens vrienden waar ik ook dingen mee ga doen. Ik vond het niet leuk dat hij hier niets over tegen mij gezegd had. Maar mijn vriend is af en toe nogal vergeetachtig, dus ik hoopte dat het in dit geval ook zo was.

Eergister moest mijn vriend 's avonds werken, ik had toevallig weer vrij dus waren we de hele ochtend samen thuis. Die avond kreeg ik op een begeven moment een appje met de mededeling dat hij dus vrijdag met haar gaat uiteten. Nadat ik een niet zo'n enthousiaste reactie had als waar hij op gehoopt had vroeg hij of dat oke was. Hoe je het ook went of keert, je kan dan geen nee zeggen. Want als jij nee zegt ben jij opeens de trut die hem nooit iets met zijn vrienden laat doen.

En met dit alles heb ik nog niet eens echt een probleem omdat ik mijn vriend, normaal, voor 110% vertrouw. Het ding waar ik nu mee zit is dat hij niet eens heeft gevraagd of ik zin had om mee te gaan! Ik krijg heel erg het gevoel alsof mijn vriend niet wil dat ik haar ontmoet. Want hij zegt altijd dat het zijn beste vriendin is, maar na dik 3 jaar een relatie te hebben gehad heb ik die hele vrouw nog nooit ontmoet. Nu is de kans er eens dat ik haar ontmoet, doet hij er zo geheimzinnig over waardoor ik heel erg het gevoel krijg dat hij iets voor mij verbergt, of zich voor mij schaamt. Beide opties zijn niet echt joepie de poepie.

Ik wil hier heel graag met hem over praten, maar dit hele onderwerp zit me zo hoog dat ik er niet over kan praten zonder ongelofelijk kwaat te worden. En ik heb geen zin om zo een discussie met hem te voeren. Ik wil het eigenlijk ook niet opkroppen omdat al die kleine dingetjes zich maar blijven opstapelen en ik weet zeker dat ik dan een keer ga ontploffen, wat ik ook niet wil.

Heeft iemand tips voor me hoe is dit kan aanpakken zonder ruzie te krijgen met mijn vriend? Ik ben echt aan het eind van mijn latijn.

Xx en echt alvast heel erg bedankt!

---

Show me how to lie, you're getting better all the time

Misschien komt ze na het eten gewoon bij jullie thuis? Jullie wonen samen (tenminste, begrijp ik 't uit 't verhaal)? Misschien dat ze dan na het eten, een bakkie koffie bij jullie komt doen ofzo.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Als ik jou was, zou ik gewoon tegen hem zeggen dat je haar ook eens wilt ontmoeten en of het misschien erna kan. Het is wel logisch dat hij even samen wilt zijn met zijn beste vriendin als hij haar amper ziet, maar dat hoeft niet te betekenen dat jij haar nooit mag zien. Heb je het al eens voorgesteld?

---

Your make-up is terrible

Chachki schreef:
Als ik jou was, zou ik gewoon tegen hem zeggen dat je haar ook eens wilt ontmoeten en of het misschien erna kan. Het is wel logisch dat hij even samen wilt zijn met zijn beste vriendin als hij haar amper ziet, maar dat hoeft niet te betekenen dat jij haar nooit mag zien. Heb je het al eens voorgesteld?

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Oh wauw, dat is wel een vreemde situatie. Ik snap niet dat je zijn beste vriendin nog niet ontmoet hebt na al die jaren, maar misschien is daar een reden voor? En ik snap best dat je er mee zit dat hij je niet eens mee vroeg, dat is toch net een leuke manier om elkaar te ontmoeten en te betrekken in de dingen die je doet? Misschien kan je best even kalmeren en als je dan echt rustig bent, hem hierover aanspreken. Je kan hem altijd vertellen dat hij het je niet kwalijk moet nemen als je op een andere manier begint te reageren, omdat je hem wil uitleggen waarom je zo gaat reageren? Je vriend moet toch wel begrijpen dat jij je op een of andere manier zo gaat voelen om dit alles?
Ik heb verder eerlijk gezegd geen idee hoe of wat. Maar Emmie, als je graag eens wat kwijt wil, dan mag je mij altijd een berichtje sturen. Ik ben altijd bereid om naar je te luisteren (:

---

16 - 09 - '17

Ik kan ergens wel begrijpen dat het je stoort of dat je je er niet heel fijn bij voelt, maar heel eerlijk: ik snap je woede helemaal niet.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Facilier schreef:
Misschien komt ze na het eten gewoon bij jullie thuis? Jullie wonen samen (tenminste, begrijp ik 't uit 't verhaal)? Misschien dat ze dan na het eten, een bakkie koffie bij jullie komt doen ofzo.

Ja, we wonen samen. Dat zou leuk zijn, maar ik denk het niet. ik heb door de jaren heen al vaken aangegeven dat ik haar graag wilde ontmoeten. Van zowel mijn vriend als van haar kreeg ik nooit te horen dat zij dat ook wilde. (Ik heb nog nooit direct met haar gesproken maar dat ze bv mijn vriend zou appen en zeggen dat ze me eens zou willen ontmoeten of zo.) op dit moment staat het huilen me nader dan het lachen ):

---

Show me how to lie, you're getting better all the time

Tuschinski schreef:
Ik kan ergens wel begrijpen dat het je stoort of dat je je er niet heel fijn bij voelt, maar heel eerlijk: ik snap je woede helemaal niet.

Woede is misschien ook verkeerd geformuleerd. Ik ben van mezelf al heel erg onzeker en door dit soort dingen wordt dat alleen maar werger. Ik irriteer me mateloos aan mijn vriend omdat hij het op deze manier aan pakt, en boos op mezelf dat dit alles zo veel met me doet terwijl ik dat helemaal niet wil.

---

Show me how to lie, you're getting better all the time

Ik denk dat hij het gewoon echt heel awkward zou vinden. Ik heb ook vrienden die ik liever gescheiden hou, niet omdat ik iets te verbergen heb, maar gewoon omdat dat zo vreemd zou zijn. Ik zou ze anders moeten behandelen en zij mij, gewoon omdat hij het verkeerd zou kunnen opvatten. Natuurlijk is dat niet zo, hij is mijn allesje, maar ik heb het liever niet.

---

Mijn brein breint zoals het breint.

Sonder schreef:
Ik denk dat hij het gewoon echt heel awkward zou vinden. Ik heb ook vrienden die ik liever gescheiden hou, niet omdat ik iets te verbergen heb, maar gewoon omdat dat zo vreemd zou zijn. Ik zou ze anders moeten behandelen en zij mij, gewoon omdat hij het verkeerd zou kunnen opvatten. Natuurlijk is dat niet zo, hij is mijn allesje, maar ik heb het liever niet.

Ja dat begrijp ik en heb ik ook, maar dat is jiet het gevoel wat ik krijg. Want hij heeft meer vrienden die mij niet zo liggen, en daar ga ik dan niet mee naartoe als hij daar naartoe gaat. Het frustreert me gewoon dat hij me niet eens gevraagt heeft, en de afgelopen dagen word het hele onderwerp ook heel erg duidelijk vermeden. Ik vind het allemaal zo lastig allemaal!

---

Show me how to lie, you're getting better all the time

Mhh je zegt dat je je vriend vertrouwt dus misschien moet je het daar op houden? Hoe goed en lang kennen ze mekaar daadwerkelijk? Misschien hebben ze toch een soort van geschiedenis en voelen ze beide aan dat het echt niet ten goede zou komen om met mekaar af te spreken... Of misschien ziet hij gewoon nu al op voorhand in dat jullie types zijn die niet echt bevriend kunnen worden, en door jullie samen te zetten zouden jullie misschien allebei er enkel op doorgaan achteraf en kunnen laten uitschijnen bij hem dat jullie mekaar niet mogen.

Dat je vriend het liever niet heeft snap ik precies wel omdat de kans er wel in zit dat hij opmerkt dat je je er druk over maakt. En van de kant van dat meisje... Goh ja, het kan natuurlijk ook best zijn dat je vriend haar de indruk geeft dat jij het niet echt nodig vindt en ze er niet echt over doorvraagt dan?

Maar zoals ik in het begin al zei, als je eerste instinct is hem vertrouwen, zou ik dat blijven doen. Uiteindelijk heeft hij het je wel gewoon gezegd en ik vind het meer dan normaal dat hij enkele dingen niet per se wil 'delen'.

---

effort never betrays you

Vroeg hij nou serieus toestemming of hij met haar mocht eten aan jou?? Jezus.

Ten eerste, niet zo netjes dat je in zijn telefoon zat te snoopen. Ten tweede, hij heeft die vriendin al kei lang niet gezien dus wil hij haar even alleen zien waarschijnlijk. Ik snap echt niet dat je boos bent, het is zoiets kleins.

---

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Ik denk dat je gevoelens meer geworteld zijn in je eigen voorstellen/angsten/onzekerheid, dan dat er in realiteit echt iets aan de hand blijkt te zijn. Als ik in jou schoenen zou staan zou ik zonder verwijten te maken of boos te worden, gewoon naar hem communiceren hoe onzeker ik me over de situatie voel. Ik denk dat je bang bent, dat hij wat zou hebben met haar, en je daarom opwindt, ten gevolge van je eigen voorstellingen over de situatie/hun band. Omdat hij jou niet meeneemt hoeft toch niets te betekenen? Als je iemand lang niet gezien hebt, kan het leuk zijn even alleen met ze op te trekken, ipv er een onbekend iemand bij te betrekken? Praat er eens met hem over: zeg wat jij denkt, bang voor bent, ervaart, denkt..., vanuit je eigen ervaring dus zonder verwijten, eerder van: als jij x doet, dan geeft dat mij de indruk dat... Hij zal het dan wel verhelderen voor jou, en je gerust kunnen stellen. Krop het niet op, maar communiceer met hem.

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Louvain schreef:
Mhh je zegt dat je je vriend vertrouwt dus misschien moet je het daar op houden? Hoe goed en lang kennen ze mekaar daadwerkelijk? Misschien hebben ze toch een soort van geschiedenis en voelen ze beide aan dat het echt niet ten goede zou komen om met mekaar af te spreken... Of misschien ziet hij gewoon nu al op voorhand in dat jullie types zijn die niet echt bevriend kunnen worden, en door jullie samen te zetten zouden jullie misschien allebei er enkel op doorgaan achteraf en kunnen laten uitschijnen bij hem dat jullie mekaar niet mogen.

Dat je vriend het liever niet heeft snap ik precies wel omdat de kans er wel in zit dat hij opmerkt dat je je er druk over maakt. En van de kant van dat meisje... Goh ja, het kan natuurlijk ook best zijn dat je vriend haar de indruk geeft dat jij het niet echt nodig vindt en ze er niet echt over doorvraagt dan?

Maar zoals ik in het begin al zei, als je eerste instinct is hem vertrouwen, zou ik dat blijven doen. Uiteindelijk heeft hij het je wel gewoon gezegd en ik vind het meer dan normaal dat hij enkele dingen niet per se wil 'delen'.

Je hebt helemaal gelijk, maar de manier waarop het gebeurd vind ik niet fijn voor de sfeer binnen onze relatie. Ik ben de hele tijd helemaal gestrest, boos en wil de hele tijd janken omdat ik niet weet hoe ik dit onderwerp op de meest volwassen manier aan te pakken. Ik vind het ook echt geen probleem dat hij met haar gaat uiteten, en omdat ze elkaar al lang niet gezien hebben heb ik ook totaal geen behoefte om mee te gaan. Maar door de manier hoe mijn vriend er mee om gaat vind ik zelf gewoon verkeerd, en ik heb geen idee hoe ik mezelf genoeg weet te kalmeren om hier op een normale manier met hem over te praten.

---

Show me how to lie, you're getting better all the time

Mmonroe schreef:
(...)

Je hebt helemaal gelijk, maar de manier waarop het gebeurd vind ik niet fijn voor de sfeer binnen onze relatie. Ik ben de hele tijd helemaal gestrest, boos en wil de hele tijd janken omdat ik niet weet hoe ik dit onderwerp op de meest volwassen manier aan te pakken. Ik vind het ook echt geen probleem dat hij met haar gaat uiteten, en omdat ze elkaar al lang niet gezien hebben heb ik ook totaal geen behoefte om mee te gaan. Maar door de manier hoe mijn vriend er mee om gaat vind ik zelf gewoon verkeerd, en ik heb geen idee hoe ik mezelf genoeg weet te kalmeren om hier op een normale manier met hem over te praten.

Dat ligt dan toch echt aan jou en niet aan hem. Laat het gewoon rusten en stop met je zo druk te maken. Je bent waarschijnlijk gewoon van een mug een olifant aan het maken.

---

Mijn brein breint zoals het breint.

Eddard schreef:
Vroeg hij nou serieus toestemming of hij met haar mocht eten aan jou?? Jezus.

Ten eerste, niet zo netjes dat je in zijn telefoon zat te snoopen. Ten tweede, hij heeft die vriendin al kei lang niet gezien dus wil hij haar even alleen zien waarschijnlijk. Ik snap echt niet dat je boos bent, het is zoiets kleins.

Haha nou het is niet zo zeer toestemming vragen maar meer op een nette manier mededelen dat hij dan weg is. En je hebt helemaal gelijk, het was niet netjes om in zijn telefoon rond te snoepen. Het maakt me ook niet uit dat hij met haar gaat uiteten, het zijn vrienden en ze hebben elkaar al lang niet gezien. Hetgeen wat me zo frustreerd is dat het me zo hoog zit en ik niet op een normale manier kan vertellen dat ik hoe hij besloten heeft dit nieuws met mij te delen niet echt fijn vond. Ik hou heel erg veel van mijn vriend en wil samen met hem oud worden, maar als ik dit soort kleine dingetjes negeer en weg stop zal ooit de emmer over stromen en zal ik ontploffen wat ik echt niet wil!

---

Show me how to lie, you're getting better all the time