Wat doe ik ook alweer op deze nutteloze studie? Ik leer hier absoluut niets dat ik het echte leven kan gebruiken, en daar kunnen twee docenten die in hun leven nog nooit de universiteit verlaten hebben, echt niets aan veranderen. Ik werk me kapot, en straks verschijnt er weer een 6 op progress. Oh, wat zal ik toch trots zijn. Ik bedoel, als ik het überhaupt haal na weken hard werk. Ik bak er niets van. Op het werk heb ik meer het idee dat ik iets nuttigs doe, en ik ben een kassière! School is geen uitdaging, maar gewoon een verzameling nutteloze informatie en opdrachten (en stress!) die ze vakken noemen. Zodra ik hier weg ben, zal ik toch nooit een meer een onderzoek doen, dus waarom moet ik nu leren? Voor die 1% die de eer krijgt lekker op de universiteit te mogen blijven? Bij geschiedenis leer je een unieke manier van denken, vertellen ze me. Maar ik heb niet leren denken, ik heb alleen leren doodgaan van de stress. Hoe speciaal denk ik dan? Vertel me dat eens, in plaats van je eigen vak op te hemelen. Niemand kan me uitleggen waarom ik dit doe, zelfs de studieadviseur vertelt me dat geen enkele geschiedenisstudent echt iets met geschiedenis gaat doen. Nou, ik doe dit om een stom stukje papier dat ze een bachelor noemen. En de wil om hier zo snel mogelijk weg te zijn. Dit voelt net als een gevangenis de laatste tijd.