[RPG] [150] The institute | 1 - Speeltopics

Regels:


Rollen:
Rijk:
-Gwendolyn Theresa Redmond-Smith-Moodkiller
-Jasmin Ann Braiden-Eavan
-Hayley Jane Tonkin - BrokenWings
-Ashton "Ash" Rawn-Wander
-Lucas Watson-Tuck
-Joshua Adam Asch-MissBurton

Arm:
-Camille 'Cami' Pipes -BrokenWings
-Gereserveerd-Veilliers
-Sunset Ella Sky-Wander[/
-Christian Raphael Baker - [q]Moodkiller
-Christian "Chris" Mortimer-penoza
-Thomas "Tommy" Hurst-MissBurton

Rollentopic

Start: Opening van het instituut, alle bewoners komen toe

[ bericht aangepast op 20 nov 2015 - 21:53 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

MT

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Mt

Joshua Ramses Asch - Rijk
De handboeien worden van mijn polsen verwijderd als het gebouw in zicht komt. Het instituut. De vervanging van de gevangenis die mijn vader voor me geregeld had. 'We zijn er meneer Asch.' zegt de politieagent naast me ietswat eerbiedig. Respect voor mij hebben ze niet, ik ben maar de zoveelste die ze opgepakt hebben, maar het is mijn naam die respect afdwingt. Mijn vader die respect afdwingt. In feite is dit gewoon een internaat. Een internaat met een groter ego en een "nobel" doel. Ik stap de politiewagen uit en de politieagent loopt naar de achterkant van de wagen om mijn koffer eruit te halen. 'Gedraag je.' kan hij niet laten om er nog eens achter te mompelen en ik grinnik. Ik? Gedragen? 'Tuurlijk, tuurlijk.' lach ik zachtjes en zet mijn zonnebril op. Dan gooi ik mijn rugzak over mijn schouder en pak ik mijn koffer op. Op mijn doodgemak loop ik het gebouw in. Dit is een hel maar dit is lang niet mijn hel.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

MT

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

[sorry voor het nu pas reageren ik had niet eerder tijd..]

Daar was het dan. Het gebouw waar ik de komende tijd zou moeten doorbrengen omdat anderen mijn meningen en standpunten niet begrepen. Een internaat. Wat had ik gedaan dat ik hier naar toe moest.. Was het dan zo’n misdaad om meer te willen halen uit mijn leven dan ons geld toeliet?
Ik trek mijn koffer wat meer op waardoor hij beter in de hand ligt en dus makkelijke te dragen is. Als ik om me heen kijk zie ik meer mensen, zouden die allemaal hier zitten? Een ervan is een jongen wiens handboeien worden afgedaan. Als dat soort mensen hier zaten dan wist ik nu al dat het hier fantastisch ging worden. Kon het nog beter?
Ik versnel mijn pas iets terwijl ik mijn omgeving in me opneem. Ik wist niet goed wat ik van deze plek moest verwachten of wat ik er van moest denken. Het was allemaal zo onbekend. Zo vreemd.

Hayley Jane Tonkin rijk
"Sometimes when I feel like it’s me against the world, it keept me going."

De auto stopt voor een groot gebouw en mijn chauffeur stapt uit om vervolgens om de auto heen te lopen en mijn deur open te maken. Op mijn gemak zet ik mijn voeten buitenboord waarna ik de auto uitstap. De deur sla ik achter me dicht en ik zie hoe mijn koffer achter uit de auto wordt gehaald en naast me neer wordt gezet. Ik hoor mijn chauffeur vragen of hij verder nog wat voor me kan doen en ik schud kort mijn hoofd. Niet de moeite nemend om hem verder te antwoorden. Ja me mee terug nemen dat kon hij voor me doen, maar ik denk niet dat hij daar mee akkoord zou gaan, ik was immers niet de gene die hem betaalde.
Ik hoor hem iets zeggen over dat het een stap in de juiste richting is en ik draai me om “Niemand vroeg jou wat, wegwezen!” Bitch ik hem kort maar duidelijk toe voordat hij instapt en wegrijd.
Daarom wou het huishouden me misschien ook wel liever het huis uit hebben, ik was gewoon een bitch.
Maar zonder ouders in het huis, was er nou niet echt iemand die me daarvoor over mijn vingers tikte.
Mijn koffer pak ik van de grond af waarna ik richting het internaat begin te lopen.

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Ik ben nog niet eens halverwege het pad naar de ingang van de school, als een meisjesstem mijn gedachtegangen onderbreekt. 'Sorry, maar heb je misschien een peuk voor me?' Ik draai me om en zie een bruinharig meisje voor me staan. Ik laat mijn ogen ongegeneerd over haar lichaam glijden en laat mijn blik op bepaalde ‘plaatsen’ ongemerkt mijn blik enkele seconden langer hangen. Ze is arm, dat merk je meteen. Ik weet niet hoe het komt maar zulke mensen hebben altijd een soort van sfeertje rond hen hangen waardoor je direct merkt dat ze anders zijn. ‘Ik doe er alles voor.’ Zegt ze zachtjes erna. De toverwoorden. Alles doen voor een peukje? Hm dit jaar zou nog wel eens amusanter kunnen worden dan ik had gehoopt. Ik tover een charmante glimlach tevoorschijn en doe mijn zonnebril terug af. ‘Daar hou ik je aan.’ Knipoog ik. Ik zet mijn koffer op de grond en leun wat tegen de muur van de poort. Ik haal een pakje sigaretten tevoorschijn en geef er ééntje aan haar. ‘Heb je een aansteker bij?’ glimlach ik en kan het niet laten om haar nog eventjes te observeren maar nu niet direct haar lichaam maar haar gezichtsuitdrukkingen. Is ze angstig? Of ben ik mijn oude trucjes nog niet verleerd?




'Tommy, het spijt me zo, maar je laat ons geen andere keuze.' Sarah, mijn begeleidster uit het weeshuis, kijkt me smekend aan. Ik hou mijn lippen stijf op elkaar. Ik ben 18. Te oud voor het weeshuis, maar te onhandelbaar en te “ziek” voor de echte wereld. Ik kan er niets aan doen, de drang is sterker dan mezelf en normaal gezien wist niemand van mijn probleem. Er verdwenen wel dingen in het weeshuis maar het was nooit te opvallend en erna bracht ik ze bijna altijd terug maar enkele weken geleden had Sarah me betrapt terwijl ik de sleutels van haar auto had geprobeerd te stelen. Ze had toen geëist om mijn kamer te mogen doorzoeken en toen ze de valse bodem in mijn kast opmerkte had ze alles gevonden. Alles wat ik niet teruggegeven had ookal schaamde ik me er rot voor dat ik ze gepakt had in de eerste plaats. ‘Tommy, zeg toch iets?’ Ik open gewoon de deur en stap de auto uit, ik pak de zak waar mijn klein aantal bezittingen inzitten vast en stap dan stevig weg naar het gebouw toe. Ze kan de pot op. Iedereen kan de pot op. De tranen prikken in mijn ogen. Ik stap naar de grote ingangspoort, het kleine aantal mensen negerend en ik voel al snel de tranen over mijn wangen rollen. Ik ben voor niets goed. Zelf Sarah wil me niet meer bij haar. Ik bijt zachtjes op mijn lip. Verdomme Thomas, ben je een vrouw ofzo? Ruw wrijf ik de tranen weg.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Gwendolyn Theresa Redmond-Smith

Eduard, de chauffeur van mijn opa en oma, kijkt me geërgerd aan als ik langzaam de rook uitblaas. Ik weet wat hij denkt; dat dit al de vierde is in de anderhalf uur durende rit, dat ik de achterlijk dure auto laat stinken en dat hij dat maar al te graag duidelijk zou willen maken. Maar hij is personeel, een bediende, en het is niet zijn plaats om het te zeggen. Een geluidje van mijn telefoon schrikt me op en laat weten dat ik weer vijf levens heb op Candy Crush Saga. Met een schuifje schakel ik het geluid uit. "Mevrouw?"
Ik kijk op en zie het terrein van het Instituut voor me, waar we inmiddels stil zijn gaan staan. De deur gaat open, en ik stap op de kleine kiezeltjes. Meteen nadat de deur dicht is gevallen en mijn bagage weg is gebracht door een of andere medewerker, rijd de auto weg, een spoor van kiezels laten opspatten. Ook tot ziens, stomme chauffeur.
Na één blik zie ik al meteen hoe laat het is. Eén jongen staat duidelijk bijna te janken, mensen lopen met die duidelijke tegenzin van hun afstralend richting het immense gebouw en ten slotte begint het ook nog te miezeren. Hoera, een nieuw schooljaar.

[ bericht aangepast op 18 nov 2015 - 20:28 ]

---

Ik hoop maar dat er roze koeken zijn.

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Ik bestudeer haar gezicht als ze een trek van haar sigaret neemt en dan de as eraf tikt. Haar volgende woorden laten me grinniken. 'Dus, wat wil je als tegen prijs?' 'Geduld, beautiful, is een deugd.' grijns ik. No way dat ik dat ik van mijn wederdienst direct gebruik maak, ik laat haar nog wat sudderen. Ik buig me dichter naar haar toe. 'Plus ik geniet van mooi gezelschap dus waarom zou ik me haasten?' fluister ik flirtend in haar oor. Dan trek ik me langzaam terug weg en leun terug tegen de muur terwijl ik vervolgens zelf een sigaret opsteek. De grijns blijft op mijn gezicht staan. Het is niet gelogen, ze is dan misschien arm maar ze is mooi. Jammer dat we hier niet weg mogen anders zou ze wel bruikbaar materiaal zijn. Ik ken veel mannen die geïnteresseerd zijn in een brunettes met een lichaam zoals het hare. Ze had veel geld waard kunnen zijn. Het feit dat ze rookt is voor sommige mannen misschien zelf nog aantrekkelijker. Ik schud mezelf even wakker uit mijn gedachten en wacht haar antwoord af.

[iemand die wil praten tegen Tommy? En de kamerverdeling wat hebben jullie liefst?
Iedereen apart?
Kamers per 2? -> rijk/arm gescheiden of door elkaar + jongens/ meisjes gescheiden of door elkaar?]

[ bericht aangepast op 19 nov 2015 - 19:43 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Van alle kanten komen steeds meer mensen aan lopen. En stuk voor stuk lijken ze net zo veel tegenzin te hebben als ik. Verderop bij het hek staan twee mensen te roken. Aan de straat stappen diverse mensen uit waarna de auto’s wegrijden alsof er geen weg terug meer is. Misschien is die er ook niet meer nu, een weg terug. Ik haal een hand door mijn haar om het terug uit mijn gezicht te begeleiden en kijk wat hulpeloos om me heen met mijn koffer in mijn hand. Waar moest ik nou eigenlijk naar toe? Toch maar iemand vragen dan..
Nogmaals kijk ik om me heen, zoekend naar een geschikter persoon om het te vragen dan mensen met handboeien.. Verderop zie ik een jongen tegen een muur aan staan. [Ashton] Misschien dat hij het weet?
Ik besluit er naar toe te lopen en te zien wat er gebeurd. “Heyy, heb je enig idee waar we heen moeten?” vraag ik hem terwijl ik hem wat beter in me opneem.
Hij was rijk, dat in ieder geval. Die mensen waren zo makkelijk te herkennen. Misschien toch niet de beste keuze dan… “ik ben Cami trouwens..” voeg ik eraan toe zodra ik me besef dat ik me niet eens had voorgesteld.



[ ik zal even kijken of ik met Hayley wat kan knutselen voor Tommy ^^,
over de kamers... jaaa gedeelde kamers lijken me wel leuk maar hoe je ze indeelt moet je zelf weten ik ben de moeilijkste niet. ]

[ bericht aangepast op 19 nov 2015 - 20:22 ]

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Sunset Ella Sky
'Geduld, beautyfull, is een deugd.' Shit. Ik begon mijn zelfverzekerde masker te verliezen. En het was duidelijk dat hij me nog wel even in spanning liet over het feit wat hij terug wilde. Als hij me nou meteen mee had getrokken naar een van de slaapkamers had ik het masker nog wel even op kunnen houden. Nu vielen er gaten in. De jongen boog wat naar me toe. 'Plus ik geniet van mooi gezelschap dus waarom zou ik me haasten?' De kippenvel trekt over mijn nek als zijn adem daar langs strijkt. Ik kijk weg. "Hm, je zet me aan de kant zodra je klaar met me bent," zeg ik terug, waarna ik hem weer aankijk en een wenkbrauw optrek, maar ik weet dat het er niet meer zo zelfverzekerd uitziet. Feit is dat ik nog steeds bij hem in het krijt sta, en gezien ik nu mijn 'arrogantie' verlies, ga ik niet de leiding kunnen pakken. Over wat dan ook, want ik had geen idee wat hij van plan was. Hoewel het vermoeden er sterk was natuurlijk.


Ashton 'Ash' Rawn
Er komt een meisje op me af gelopen, blond haar, grijze ogen, redelijk positieve uitstraling. Ze komt bij me staan en vraagt of ik weet waar we heen moeten. Ik schud mijn hoofd terwijl ik haar ogen over mij heen zie gaan, terwijl ik hetzelfde doe. Ze was arm, dat zag je aan de kleding. "Nee, sorry. Ik verwacht dat iemand van het personeel zo wel zal komen om uitleg te geven?" zeg ik met een grinnik. Ze stelt zich voor als Cami. Ik glimlach naar haar. "Ik ben Ash." Zeg ik en ik steek mijn hand naar haar uit. Ja, ze is dan misschien arm, en ik rijk, maar ik ging daar mensen echt niet minder om behandelen. Al was ik daar een van de weinigen in. En natuurlijk had ik ook mijn dagen dat het me niets uitmaakte en ik de armen ook gewoon gebruikte.

[Wat betreft de kamers - ik denk dat het misschien leuk is als we dat in de rpg doen, en de rijken laten kiezen. Dan krijgen we ook kamers met rijk en arm, en dan komt het slaafjes gedeelte van de rpg ook wel wat naar voren]

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Plots ziet ze er niet meer zo zelfzeker uit als daarnet. Ik merk de kippenvel op en grinnik zachtjes als ze wegkijkt. Vrouwen zijn niets waard, dat heeft mijn exvriendin me geleerd maar toch blijven ze me fascineren ergens. 'Hm, je zet me aan de kant zodra je klaar met me bent.' zegt ze terug en kijkt me terug aan met een opgetrokken wenkbrauw. Volgens mij weet dit meisje niet hoe aantrekkelijk ze eruit ziet op dit moment met sigaret en opgetrokken wenkbrauw. 'Dat zijn jouw woorden, beautiful, niet de mijne.' Ik weet dat ik niet echt gereageerd heb op haar opmerking maar het is een waarheid. Geen idee of ik haar aan de kant zet, en nog geen idee wat ik met haar zal doen, dit kan enkel leuk worden. Ik heb trouwens liever dat meisjes zich vrijwillig aan me over geven en niet door een wederdienst. Dat is gewoon zwak als je enkel zo een vrouw in je bed kan krijgen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

De jongen verteld me dat hij geen idee heeft van hoe of wat en maakt een of andere opmerking over het personeel dat vanzelf wel langs zou komen om het uit te leggen. Ja, dat dacht ik ook zeker. Had hij niet gezien waar we waren? Of van welke afkomst ik was. Vast wel.
Tot mijn grote verbazing steekt hij zijn hand naar me uit en stelt zich voor als Ash. Ik pak zijn hand en schud hem kort waarna ik mijn handen terug in de zakken van mijn versleten spijkerjasje stop. Het was zeldzaam dat een rijk iemand normaal tegen me reageerde.. Zeldzaam genoeg om me een ongemakkelijk gevoel te bezorgen. Moest ik een gesprek aangaan met hem, of moest ik weg lopen. Ondanks dat ik niet hield van de rangorde die heersde om wie het meeste geld had, wist je met rijke mensen nooit hoe ze zouden reageren.

Hayley Jane Tonkin rijk
"Sometimes when I feel like it’s me against the world, it keept me going."

Ik loop over het terrein heen en zie diverse mensen staan en lopen. Arm en rijk door elkaar. Zouden ze hier allemaal nieuw zijn? Of zouden er mensen zijn die hier al langer rond liepen.. Wat zou de verhalen van al die mensen zijn. We zouden hier vast allemaal zitten met een reden. Het was tenslotte geen gewone school maar een werkelijk internaat waar ik voor stond.
Doordat ik zover in mijn eigen gedachten ben heb ik niet door dat er een jongen voor me loopt en knal tegen hem aan.[Tommy] Auw.. Ik neem een stap terug en neem hem in me op. Hij huilt, maar natuurlijk. Dat was het eerste wat me opviel. Het tweede was dat je duidelijk kon zien dat hij van arme afkomst was. Ging ik mijn excuses aanbieden, aan een arm iemand..? Nee. “Kun je niet uitkijken?” Ik gooide de schuld wel op zijn gehuil, ik wist mijn verhalen wel zo te draaien.


[idee klinkt ook leuk ja]

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

S_Stilinski >> StolenWings

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign