Hoe maak ik mijn moeder duidelijk dat ik dit niet meer aankan? - Liefde, Vriendschap & Familie

Voor ik aan dit topic begin: ik typ op de telefoon, dus sorry voor spellingsfouten.

Nou, mijn moeder heeft dus al mijn hele leven telkens relaties met vrij agressieve mannen. Toen ik klein was snapte ik dat natuurlijk niet, maar naarmate ik ouder werd heb ik steeds vaker a) de politie moeten bellen of b) letterlijk op de mannen die agressief deden af moeten springen om ze te stoppen.
Het patroon bleef telkens hetzelfde, de ene relatie ging uit, ze zwoer mannen af, ontmoette na ongeveer twee weken een nieuwe en dan begon het weer opnieuw.
Nu heeft mijn moeder ongeveer drie maanden een normale relatie (zegt ze dan hoopvol, but you never know) en ik dacht dat ik eindelijk rust kon krijgen... maar niet dus.
Hij heeft een eigen huis, maar al vanaf dag 1 is het of hij hier woont. Ik ga elke avond huilend naar bed omdat ik angstig lig af te wachten tot er iets gebeurd. Er is al maanden niks gebeurd maar toch gaat dit door. Ik "praat al met een psycholoog" (sta er bij een ingeschreven maar heb nog maar 1 afspraak gehad), maar ik kan echt niet wachten tot dat een keer gaat werken.
Ik zit in mijn examenjaar, en mijn cijfers gaan achteruit omdat ik gewoon niet slaap. Ik sta al een onvoldoende voor wiskunde nu. Na veel overtuigingspogingen en met tegenzin aan mijn moeders kant heb ik haar nu zo ver gekregen dat haar vriend er op maandag en dinsdag niet is, zodat ik dus twee dagen in de week kan "slapen" (lees, piekeren over de andere 5 dagen). Bij elkaar leef ik denk ik op ongeveer +/- 6 uur slaap per week, en ik ga er aan kapot. Mijn moeder zegt dat ze niet gaat toegeven aan mijn "angsten" (zo zegt ze dat dan ook, alsof die angsten er niet toe doen omdat er even een paar maanden niks gebeurd is na 16 jaar wel) omdat ze ze dan aanmoedigd, maar ondertussen vind ze het gek dat mijn cijfers achteruitgaan en dat ik al mijn proefexamens faal. Ja, ik lich elke avond met een paniekaanval in bed, wat wil je dan?
Soms krijg ik ze in het weekend naar zijn huis en kan ik eindelijk "zorgenloos" slaap inhalen. Dan skip ik ook echt huiswerk om het hele weekend door alleen maar te slapen... maar laten we zeggen dat dat 1 keer per 2 maanden is. Tot nu toe is het 2 x gebeurd. 1 keer in t begin en 1 x afgelopen weekend... maar afgelopen weekend heb ik niet echt kunnen slapen, dus dat telt niet.
Op school wordt mij door leraren gevraagd waarom ik alles nu op eens laat vallen en voor mezelf verknal. Er wordt me gezegd dat ik naar een diploma op deze manier wel kan fluiten. DAT SNAP IK. Maar ik weet niet wat ik er aan moet doen. Ik probeer soms met mijn moeder te praten, maar ze gaat letterlijk zichzelf lopen verdedigen, alleen maar als ik zeg hoe ik me voel.
"Mam, ik voel me niet prettig thuis."
"Ja maar ik..."
Zo gaat dat dan.

Ik trek dit niet meer. Ik ben moe, alles takelt af, ik huil zo veel dat ik het zelf zelfs overdreven vind en paniekaanvallen zijn zo'n beetje een deel van mijn dagelijkse routine. Ik kan het niet eens in me opbrengen blij te zijn dat het met mijn moeder goed gaat, enkel en alleen omdat zij volledig negeert hoe het met mij gaat. Slecht dus.
Hoe praat ik hier met haar over? Er moet echt snel iets veranderen want ik ga hier letterlijk en figuurlijk aan kapot.

Bedankt voor het lezen

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Ah, het lijkt me echt heel rot om in die situatie te zitten. Kan je niet een tijdje logeren bij een vriend(in)? Misschien zal je moeder dan opmerken dat je er écht mee zit. Heel veel sterkte in ieder geval en als je met iemand wilt praten: je mag me altijd een privébericht sturen. (:

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Nou ja als er leraren naar vragen en zeggen dat je naar je diploma kan fluiten zou ik eens lekker eerlijk zijn. Wellicht dat een vertrouwenspersoon op school je verder kan helpen of aan de bel trekt bij je moeder? Het kan in ieder geval zo niet meer verder, maar dat leek me duidelijk.^^
Heel fijn dat het voor je moeder (voorlopig) goed gaat, maar daar hoef jij niet aan onder door te gaan, dat is gewoon egoïstisch van haar kant. Waarom kan zij niet elke dag naar hem toe als ze hem zo nodig elke dag wilt zien? Desnoods doen jullie het twee dagen bij jullie, drie daar en twee niet? Sounds fair enough als je het mij vraagt en zo krijg jij een stuk meer rust. Hoe dan ook zou ik als ik jou was ook wat meer afspraken maken met je psycholoog, al ben ik de laatste die gaat roepen dat dat je echt gaat helpen want dat heeft voor mij ook niks veranderd....maar wie weet.^^

---

You were born original, don't die as a copy.

Vulcan schreef:
Ah, het lijkt me echt heel rot om in die situatie te zitten. Kan je niet een tijdje logeren bij een vriend(in)? Misschien zal je moeder dan opmerken dat je er écht mee zit. Heel veel sterkte in ieder geval en als je met iemand wilt praten: je mag me altijd een privébericht sturen. (:

Helaas is dat geen optie, maar bedankt voor de tip

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Heh, hoe kan je moeder nou al maanden een relatie hebben terwijl het pas net uit is met haar vorige agressieve relatie? Ik volg jouw verhalen voor geen meter meer omdat er van alles door elkaar loopt.

---

Your make-up is terrible

SPECS schreef:
Nou ja als er leraren naar vragen en zeggen dat je naar je diploma kan fluiten zou ik eens lekker eerlijk zijn. Wellicht dat een vertrouwenspersoon op school je verder kan helpen of aan de bel trekt bij je moeder? Het kan in ieder geval zo niet meer verder, maar dat leek me duidelijk.^^
Heel fijn dat het voor je moeder (voorlopig) goed gaat, maar daar hoef jij niet aan onder door te gaan, dat is gewoon egoïstisch van haar kant. Waarom kan zij niet elke dag naar hem toe als ze hem zo nodig elke dag wilt zien? Desnoods doen jullie het twee dagen bij jullie, drie daar en twee niet? Sounds fair enough als je het mij vraagt en zo krijg jij een stuk meer rust. Hoe dan ook zou ik als ik jou was ook wat meer afspraken maken met je psycholoog, al ben ik de laatste die gaat roepen dat dat je echt gaat helpen want dat heeft voor mij ook niks veranderd....maar wie weet.^^

Ik weet eerlijk gezegt niet eens wie de vertrouwenspersoon op school is, maar zelfs als ik dat wel wist zou ik dat liever niet doen. Heb daar helaas nogal nare ervaringen mee op mijn oude school. Het liefst wil ik eerst kijken of ik dit zelf met mijn moeder op kan lossen, voor ik er andere mensen bij ga halen. Zal het wel degelijk in mijn achterhoofd houden hoor, begrijp me niet verkeerd.

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Needles schreef:
Heh, hoe kan je moeder nou al maanden een relatie hebben terwijl het pas net uit is met haar vorige agressieve relatie? Ik volg jouw verhalen voor geen meter meer omdat er van alles door elkaar loopt.

Geloof me, soms volg ik het zelf ook niet.
School is ong 3 maanden bezig? En haar laatste relatie eindigde ongeveer 2 weken voor het eind van de zomervakantie. Nu moet ik zeggen dat voor mij de tijd heel lang lijkt terwijl iets soms maar heel kort is, dus kan nooit met zekerheid zeggen.

+ heb net gecontroleert. Ze heeft nu 2 maanden wat met hem, niet drie. Oeps? Maakt het echt iets uit hoe lang ze al wat hebben?

[ bericht aangepast op 8 okt 2015 - 23:12 ]

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

The_End schreef:
(...)
Ik weet eerlijk gezegt niet eens wie de vertrouwenspersoon op school is, maar zelfs als ik dat wel wist zou ik dat liever niet doen. Heb daar helaas nogal nare ervaringen mee op mijn oude school. Het liefst wil ik eerst kijken of ik dit zelf met mijn moeder op kan lossen, voor ik er andere mensen bij ga halen. Zal het wel degelijk in mijn achterhoofd houden hoor, begrijp me niet verkeerd.

Oh ik begrijp je wel hoor, ik heb ook people issues.=d Maar goed, misschien kun je je moeder vertellen dat je ook graag wat tijd met haar alleen door wilt brengen? Wat moeder dochter tijd? Ik weet niet of je daar behoefte aan hebt, maar het is wel een gecamoufleerde manier om die man misschien wat meer het huis uit te houden.En anders zou je altijd nog kunnen vragen of ze niet drie dagen daar heen kan, twee dagen niet en dan hij twee dagen bij jullie? Dan is hij nog steeds bij jullie, dat snap ik en dat wil je liever niet, maar het is beter dan wat het nu is.^^

---

You were born original, don't die as a copy.

SPECS schreef:
(...)

Oh ik begrijp je wel hoor, ik heb ook people issues.=d Maar goed, misschien kun je je moeder vertellen dat je ook graag wat tijd met haar alleen door wilt brengen? Wat moeder dochter tijd? Ik weet niet of je daar behoefte aan hebt, maar het is wel een gecamoufleerde manier om die man misschien wat meer het huis uit te houden.En anders zou je altijd nog kunnen vragen of ze niet drie dagen daar heen kan, twee dagen niet en dan hij twee dagen bij jullie? Dan is hij nog steeds bij jullie, dat snap ik en dat wil je liever niet, maar het is beter dan wat het nu is.^^

Dat ga ik proberen tx

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Heb je hem al echt leren kennen? Misschien als je hem beter leert kennen en hij juist een aardige man blijkt te zijn, dat je meer gerust bent? Ik snap wel dat je de angst hebt dat er nog altijd iets kan gebeuren, omdat het al vaker is overkomen. Alleen als je die man vertrouwd, ga je van die angst af kunnen stappen. Het beste lijkt me eens wat met zijn drieën te gaan doen om een goede band te scheppen. Al vind ik eigenlijk dat je moeder hierin het initiatief moet nemen.

En misschien kan je best ook aankaarten aan je leerkrachten dat je persoonlijke problemen hebt. Je hoeft niet te zeggen wat, maar dat ze er toch een beetje rekening mee kunnen houden.

---

Ik wil een tuin vol egels

Hazy schreef:
Heb je hem al echt leren kennen? Misschien als je hem beter leert kennen en hij juist een aardige man blijkt te zijn, dat je meer gerust bent? Ik snap wel dat je de angst hebt dat er nog altijd iets kan gebeuren, omdat het al vaker is overkomen. Alleen als je die man vertrouwd, ga je van die angst af kunnen stappen. Het beste lijkt me eens wat met zijn drieën te gaan doen om een goede band te scheppen. Al vind ik eigenlijk dat je moeder hierin het initiatief moet nemen.

En misschien kan je best ook aankaarten aan je leerkrachten dat je persoonlijke problemen hebt. Je hoeft niet te zeggen wat, maar dat ze er toch een beetje rekening mee kunnen houden.

Vind hem best aardig, dat is het probleem niet.

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Kan je niet aan je moeder vragen of je een slot op je slaapkamer deur mag? Dan kan je die 's avonds gewoon op slot doen en weet je dus dat er niemand je kamer in kan komen. Misschien dat het wel helpt met slapen.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Bro, kun je niet ergens anders terecht dan? Opa en oma, ooms of tantes? Want dit is echt fucked up, dat hou je ook niet vol.

---

No growth of the heart is ever a waste

Dit lijkt me echt een heel ingewikkelde situatie. Ik zou ook niet goed weten hoe je het op moet lossen, want ik weet uit ervaring, als mensen niet willen luisteren of jouw standpunt valideren, je je vaak in alle bochten kan wringen, zonder dat het veel oplevert.
Maar als je moeder zichzelf gaat verdedigen, wilt dat al zeggen dat het ergens wel naar binnen gaat hoor, maar dat ze zich er misschien wat slecht bij voelt en het daarom weg wilt wuiven. Waarom anders zou je de reflex hebben jezelf te verdedigen, in plaats van openstaan om te luisteren naar je dochter? Probeer anders het op een andere manier op tafel te brengen, bevestig haar kant eerst wat, en voeg dan jouw gevoelens eraan toe, dat je je gewoon niet op je gemak voelt, en erg bang bent.

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ik maak hieruit dat je moeder niet zonder man kan leven. Het klinkt lullig maar je hebt nu eenmaal van dat soort vrouwen. Je kunt nog zoveel vechten, praten of smeken, ze zullen alleen naar hun gevoel van eenzaamheid luisteren en niet naar hun dochter. Het heeft trouwens ook geen zin te vragen aan je moeder om vrjigezel te blijven, als ze het uitmaakt met deze man, heeft ze binnenkort toch een nieuwe en dan weet je niet wat ze hierna krijgt. Deze man doet (tot nu toe) tenminste nog niets, dus eigelijk zou je deze relatie moeten aanmoedigen (of in ieder geval niet afkraken).
Ik heb het idee dat deze angststornissen komen doordat je nu even in 'pauze' is. Er is geen 'gevaar' dus kunnen alle zenuwen en tranen even vrijkomen.
Hoe oud ben je? Want uit huis gaan lijkt me de beste oplossing. Je kunt van je moeder houden en haar niet alleen willen laten, maar je moet ook aan jezelf denken. Ben je nog niet oud genoeg logeer dan veel bij vrienden, kom laat thuis (studeer bijvoorbeeld lang na in school of de bieb), dat soort hints komen misschien ook duidelijk binnen bij je moeder.

---

"Don't tell me the moon is shining; show me the glint of light on broken glass." -Anton Chekhov

Met deze situatie zou je beter naar een leerlingenbegeleiding gaan. In België is er het CLB en studiebegeleiding in het middelbaar. Ik weet niet hoe het zit in Nederland...

---

There's faith and there's sleep - we need to pick one - please