Duivelsgebroed schreef:
Ergens vind ik het gewoon absurd dat mensen voor ernstige misdrijven in Nederland soms ontzettend lichte straffen krijgen. En dat de daders tegenwoordig als slachtoffer van de samenleving worden gezien (Oh want ze waren vroeger zoooo zielig, en dat was allemaal de schuld van de rest van de samenleving). Ik weet dat Amerikaanse praktijken van gigantisch lange straffen ook geen oplossing zijn, maar dat geeft wel voldoening voor de echte slachtoffers.
Dat heeft Nederland soms niet helemaal goed door volgens mij. Ik ben voor rehabilitatie en goede begeleiding, maar dit moet wel gebonden zijn aan straffen die realistisch zijn en die het minder aantrekkelijk maken om criminaliteit te plegen. TBS-ers zijn het ernstigste geval, een verlof na een jaar detentie voor een misdrijf waarbij een vrouw is vermoord met iets van 50 messteken en daarna verkracht is, geen wonder dat het bij een verlof direct weer mis gaat.
Daarnaast kost het de samenleving enorm veel geld (TBS ca. 450 per dag, gevangenen ca. 250 per dag).
Ik zou daarom pleiten voor hogere straffen, een verdubbeling zelfs, waarbij 80% van de tijd gewoon een mager celbestaan is. Dus geen televisie, internet, telefoon, playstation, xbox e.d. Wat ze wel kunnen doen is er voor zorgen dat er klassen worden gegeven waarin basisvaardigheden worden geleerd, die ze nuttiger maakt voor de samenleving. Het enige wat aangeboden kan worden als geesteilijke begeleiding, is in mijn optiek op het gebied van geloofsovertuiging.
Op het punt dat ze op de 80% van hun tijd zitten, zullen begeleidingstrajecten starten waarin de persoon actief begeleidt zal worden in rehabilitatie.
De kern van mijn bericht is dus: Maak van daders geen slachtoffers, ze hebben iets ernstigs gedaan, en moeten een straf uitzitten. Daarin moet rehabilitatie een rol spelen, maar het is absurd in hoeverre Nederland hierin door gaat en hoe lachwekkend het is voor criminelen.
Ongetwijfeld krijg ik nu allerlei reacties van psychologen (in spe), sorry voor het downgraden van jullie werk hierin. Ik stem voor meer slachtofferbegeleiding.
Ik vind dat je hiermee wel een heel goed punt hebt, in geen ieder geval mag begeleiding in de plaats komen van straf, want straf is een goede drempel die criminaliteit tegenhouden kan. Daarnaast denk ik wel dat het beter is om niet te denken in de rollen van: "schuldigen'' en ''slachtoffers'', maar gewoon naar de realiteit, die mensen hebben een slechte jeugd gehad, hebben daardoor een psychische opmaak die voor problemen zorgt voor hen als individu en de mensen om hen heen. Zijn het daarom ''slachtoffers'', waarvoor we allemaal empathie opbrengen moeten. Uiteraard niet. Een verklaring van hun daden, excuseert hun daden niet. Criminelen helpen, hoeft echt niet te gebeuren vanuit de notie van we excuseren alles, je verdient hulp, want JIJ bent slachtoffer van je slechte jeugd en de verdorvenheid van de samenleving. Het gaat niet om schuld, of slachtofferrolletjes denk ik. Ikzelf zou het eerder bekijken van: je verdient hulp, omdat je slechte jeugd de verklaring is, die slecht is omdat je de hele samenleving in gevaar brengt. We pakken het probleem aan bij de wortels en roeien het probleemgedrag uit. We pakken de verklaring aan, zonder dat het iets excuseert wat je gedaan hebt. Zonder er emotioneel over te doen. Hulp bieden aan criminelen hoeft echt niet te gebeuren vanuit de instantie van: arme stakker, laten we je helpen, want je hebt zo'n slechte jeugd gehad, want de samenleving is de schuldige en niet jij! Het gaat niet om schuld denk ik, maar eerder om informatie. Mensen doen slechte dingen door een slechte jeugd en een gebrek aan liefde. Dat is gewoon de realiteit en hoe de mensen werken. Moet je hen daarom bekijken met medelijden? Neen. Verklaringen ver - excuseren nooit, maar dan ook nooit, en mensen kiézen hoe ze handelen. En toch moet je ze helpen. Uit een puur verklarende blik: dit is wat er met je is gebeurd, dit was de realiteit, deze problemen geeft dit jou en de rest van de bevolking. Schuldigen en slachtofferrolletjes zijn gewoon emotionele keuzes, die niet per se betrokken bij worden bij het aanbieden van hulp. Je kunt ze willen helpen, puur analytisch, zonder te denken van: aw, jij arme jongen! Ik denk dat het beter is de problemen puur informatief te bekijken. (:
Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.
CEO
