• De stelling van deze week luidt:
    Gevangenissen moeten meer op rehabilitatie focussen in plaats van enkel opsluiting

    (dit is niet mijn mening, ik plaats alleen de stelling)

    [ topic verplaatst door een moderator ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    In feite van wel. Ze kunnen niet verwachten dat iemand na 20 jaar te zijn opgesloten voor moord (om maar iets te zeggen), na die 20 jaren gewoon weer met het maatschappij kan mixen. Bovendien worden mensen in gevangenissen nogal afhankelijk van het systeem. (Ze worden verteld wanneer ze op moeten staan, douchen, eten enzo.) Dus als ze vrij komen, kan het 'vrijheid' hun teveel worden. Maar ach, de meesten hebben gewoon therapie nodig.

    [ bericht aangepast op 4 okt 2015 - 3:23 ]


    -

    Dit is al zo. In een gevangenis ligt de focus ook op de mensen weer goed gesocialiseerd terugkrijgen in de maatschappij als ze weer vrij zijn zodat ze niet weer de fout in gaan omdat alles zo anders is.

    Ze zitten ook niet 24/7 op cel, ze kunnen ook naar de kerk, de bibliotheek, werken, vrije tijd uitoefenen (sport, koken) maar natuurlijk is dat wel allemaal binnen de gevangenis


    so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

    Ik denk van wel, de reden waarom mensen een misdaad begaan is vaak een kwestie van psychologische factoren. Door ze op te sluiten in een cel, verandert er vanbinnen niets. Het zou beter te zijn voor iedereen om veel meer over te gaan naar een systeem waar de focus ligt op mentale hulp en een verandering maken, in plaats van ze te "straffen!" en de oorzaak van het probleemgedrag links te laten liggen.


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Histoire schreef:
    Ik denk van wel, de reden waarom mensen een misdaad begaan is vaak een kwestie van psychologische factoren. Door ze op te sluiten in een cel, verandert er vanbinnen niets. Het zou beter te zijn voor iedereen om veel meer over te gaan naar een systeem waar de focus ligt op mentale hulp en een verandering maken, in plaats van ze te "straffen!" en de oorzaak van het probleemgedrag links te laten liggen.

    Misdaadcijfers liggen zelfs hoger in landen waar hogere straffen zijn.


    "I shut my eyes in order to see.'

    Histoire schreef:
    Ik denk van wel, de reden waarom mensen een misdaad begaan is vaak een kwestie van psychologische factoren. Door ze op te sluiten in een cel, verandert er vanbinnen niets. Het zou beter te zijn voor iedereen om veel meer over te gaan naar een systeem waar de focus ligt op mentale hulp en een verandering maken, in plaats van ze te "straffen!" en de oorzaak van het probleemgedrag links te laten liggen.


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    Ergens vind ik het gewoon absurd dat mensen voor ernstige misdrijven in Nederland soms ontzettend lichte straffen krijgen. En dat de daders tegenwoordig als slachtoffer van de samenleving worden gezien (Oh want ze waren vroeger zoooo zielig, en dat was allemaal de schuld van de rest van de samenleving). Ik weet dat Amerikaanse praktijken van gigantisch lange straffen ook geen oplossing zijn, maar dat geeft wel voldoening voor de echte slachtoffers.

    Dat heeft Nederland soms niet helemaal goed door volgens mij. Ik ben voor rehabilitatie en goede begeleiding, maar dit moet wel gebonden zijn aan straffen die realistisch zijn en die het minder aantrekkelijk maken om criminaliteit te plegen. TBS-ers zijn het ernstigste geval, een verlof na een jaar detentie voor een misdrijf waarbij een vrouw is vermoord met iets van 50 messteken en daarna verkracht is, geen wonder dat het bij een verlof direct weer mis gaat.
    Daarnaast kost het de samenleving enorm veel geld (TBS ca. 450 per dag, gevangenen ca. 250 per dag).

    Ik zou daarom pleiten voor hogere straffen, een verdubbeling zelfs, waarbij 80% van de tijd gewoon een mager celbestaan is. Dus geen televisie, internet, telefoon, playstation, xbox e.d. Wat ze wel kunnen doen is er voor zorgen dat er klassen worden gegeven waarin basisvaardigheden worden geleerd, die ze nuttiger maakt voor de samenleving. Het enige wat aangeboden kan worden als geesteilijke begeleiding, is in mijn optiek op het gebied van geloofsovertuiging.
    Op het punt dat ze op de 80% van hun tijd zitten, zullen begeleidingstrajecten starten waarin de persoon actief begeleidt zal worden in rehabilitatie.


    De kern van mijn bericht is dus: Maak van daders geen slachtoffers, ze hebben iets ernstigs gedaan, en moeten een straf uitzitten. Daarin moet rehabilitatie een rol spelen, maar het is absurd in hoeverre Nederland hierin door gaat en hoe lachwekkend het is voor criminelen.

    Ongetwijfeld krijg ik nu allerlei reacties van psychologen (in spe), sorry voor het downgraden van jullie werk hierin. Ik stem voor meer slachtofferbegeleiding.


    Sarah = ongewoon sexy

    Doen ze al.


    No growth of the heart is ever a waste

    Duivelsgebroed schreef:
    Ergens vind ik het gewoon absurd dat mensen voor ernstige misdrijven in Nederland soms ontzettend lichte straffen krijgen. En dat de daders tegenwoordig als slachtoffer van de samenleving worden gezien (Oh want ze waren vroeger zoooo zielig, en dat was allemaal de schuld van de rest van de samenleving). Ik weet dat Amerikaanse praktijken van gigantisch lange straffen ook geen oplossing zijn, maar dat geeft wel voldoening voor de echte slachtoffers.

    Dat heeft Nederland soms niet helemaal goed door volgens mij. Ik ben voor rehabilitatie en goede begeleiding, maar dit moet wel gebonden zijn aan straffen die realistisch zijn en die het minder aantrekkelijk maken om criminaliteit te plegen. TBS-ers zijn het ernstigste geval, een verlof na een jaar detentie voor een misdrijf waarbij een vrouw is vermoord met iets van 50 messteken en daarna verkracht is, geen wonder dat het bij een verlof direct weer mis gaat.
    Daarnaast kost het de samenleving enorm veel geld (TBS ca. 450 per dag, gevangenen ca. 250 per dag).

    Ik zou daarom pleiten voor hogere straffen, een verdubbeling zelfs, waarbij 80% van de tijd gewoon een mager celbestaan is. Dus geen televisie, internet, telefoon, playstation, xbox e.d. Wat ze wel kunnen doen is er voor zorgen dat er klassen worden gegeven waarin basisvaardigheden worden geleerd, die ze nuttiger maakt voor de samenleving. Het enige wat aangeboden kan worden als geesteilijke begeleiding, is in mijn optiek op het gebied van geloofsovertuiging.
    Op het punt dat ze op de 80% van hun tijd zitten, zullen begeleidingstrajecten starten waarin de persoon actief begeleidt zal worden in rehabilitatie.


    De kern van mijn bericht is dus: Maak van daders geen slachtoffers, ze hebben iets ernstigs gedaan, en moeten een straf uitzitten. Daarin moet rehabilitatie een rol spelen, maar het is absurd in hoeverre Nederland hierin door gaat en hoe lachwekkend het is voor criminelen.

    Ongetwijfeld krijg ik nu allerlei reacties van psychologen (in spe), sorry voor het downgraden van jullie werk hierin. Ik stem voor meer slachtofferbegeleiding.


    Ik vind dat je hiermee wel een heel goed punt hebt, in geen ieder geval mag begeleiding in de plaats komen van straf, want straf is een goede drempel die criminaliteit tegenhouden kan. Daarnaast denk ik wel dat het beter is om niet te denken in de rollen van: "schuldigen'' en ''slachtoffers'', maar gewoon naar de realiteit, die mensen hebben een slechte jeugd gehad, hebben daardoor een psychische opmaak die voor problemen zorgt voor hen als individu en de mensen om hen heen. Zijn het daarom ''slachtoffers'', waarvoor we allemaal empathie opbrengen moeten. Uiteraard niet. Een verklaring van hun daden, excuseert hun daden niet. Criminelen helpen, hoeft echt niet te gebeuren vanuit de notie van we excuseren alles, je verdient hulp, want JIJ bent slachtoffer van je slechte jeugd en de verdorvenheid van de samenleving. Het gaat niet om schuld, of slachtofferrolletjes denk ik. Ikzelf zou het eerder bekijken van: je verdient hulp, omdat je slechte jeugd de verklaring is, die slecht is omdat je de hele samenleving in gevaar brengt. We pakken het probleem aan bij de wortels en roeien het probleemgedrag uit. We pakken de verklaring aan, zonder dat het iets excuseert wat je gedaan hebt. Zonder er emotioneel over te doen. Hulp bieden aan criminelen hoeft echt niet te gebeuren vanuit de instantie van: arme stakker, laten we je helpen, want je hebt zo'n slechte jeugd gehad, want de samenleving is de schuldige en niet jij! Het gaat niet om schuld denk ik, maar eerder om informatie. Mensen doen slechte dingen door een slechte jeugd en een gebrek aan liefde. Dat is gewoon de realiteit en hoe de mensen werken. Moet je hen daarom bekijken met medelijden? Neen. Verklaringen ver - excuseren nooit, maar dan ook nooit, en mensen kiézen hoe ze handelen. En toch moet je ze helpen. Uit een puur verklarende blik: dit is wat er met je is gebeurd, dit was de realiteit, deze problemen geeft dit jou en de rest van de bevolking. Schuldigen en slachtofferrolletjes zijn gewoon emotionele keuzes, die niet per se betrokken bij worden bij het aanbieden van hulp. Je kunt ze willen helpen, puur analytisch, zonder te denken van: aw, jij arme jongen! Ik denk dat het beter is de problemen puur informatief te bekijken. (:


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Er wordt al wel degelijk hulp aangeboden. Het jammere is dat er niks gedaan kan worden als de hulp wordt geweigerd.
    Ik denk niet dat er per se nog meer of betere hulp moet komen, volgens mij is dat zo goed geregeld. Oneens met de stelling dus.


    Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

    Sommige mensen kunnen geholpen worden en die moeten meer geholpen worden. Andere mensen kunnen gewoon niet meer geholpen worden en die moeten in een diepe put gegooid worden. Je kunt daar niet zo algemeen over spreken, maar er zou zeker wel de optie moeten zijn.


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Homura schreef:
    Er wordt al wel degelijk hulp aangeboden. Het jammere is dat er niks gedaan kan worden als de hulp wordt geweigerd.
    Ik denk niet dat er per se nog meer of betere hulp moet komen, volgens mij is dat zo goed geregeld. Oneens met de stelling dus.


    26 - 02 - '16

    Histoire schreef:
    (...)

    Ik vind dat je hiermee wel een heel goed punt hebt, in geen ieder geval mag begeleiding in de plaats komen van straf, want straf is een goede drempel die criminaliteit tegenhouden kan. Daarnaast denk ik wel dat het beter is om niet te denken in de rollen van: "schuldigen'' en ''slachtoffers'', maar gewoon naar de realiteit, die mensen hebben een slechte jeugd gehad, hebben daardoor een psychische opmaak die voor problemen zorgt voor hen als individu en de mensen om hen heen. Zijn het daarom ''slachtoffers'', waarvoor we allemaal empathie opbrengen moeten. Uiteraard niet. Een verklaring van hun daden, excuseert hun daden niet. Criminelen helpen, hoeft echt niet te gebeuren vanuit de notie van we excuseren alles, je verdient hulp, want JIJ bent slachtoffer van je slechte jeugd en de verdorvenheid van de samenleving. Het gaat niet om schuld, of slachtofferrolletjes denk ik. Ikzelf zou het eerder bekijken van: je verdient hulp, omdat je slechte jeugd de verklaring is, die slecht is omdat je de hele samenleving in gevaar brengt. We pakken het probleem aan bij de wortels en roeien het probleemgedrag uit. We pakken de verklaring aan, zonder dat het iets excuseert wat je gedaan hebt. Zonder er emotioneel over te doen. Hulp bieden aan criminelen hoeft echt niet te gebeuren vanuit de instantie van: arme stakker, laten we je helpen, want je hebt zo'n slechte jeugd gehad, want de samenleving is de schuldige en niet jij! Het gaat niet om schuld denk ik, maar eerder om informatie. Mensen doen slechte dingen door een slechte jeugd en een gebrek aan liefde. Dat is gewoon de realiteit en hoe de mensen werken. Moet je hen daarom bekijken met medelijden? Neen. Verklaringen ver - excuseren nooit, maar dan ook nooit, en mensen kiézen hoe ze handelen. En toch moet je ze helpen. Uit een puur verklarende blik: dit is wat er met je is gebeurd, dit was de realiteit, deze problemen geeft dit jou en de rest van de bevolking. Schuldigen en slachtofferrolletjes zijn gewoon emotionele keuzes, die niet per se betrokken bij worden bij het aanbieden van hulp. Je kunt ze willen helpen, puur analytisch, zonder te denken van: aw, jij arme jongen! Ik denk dat het beter is de problemen puur informatief te bekijken. (:


    Niet elke misdadiger heeft een slechte jeugd gehad. Sommige mensen worden plots door iets getriggered of hebben psychopathische neigingen. Het gaat hier dus om daders, zoals je zelf zegt: ze kiezen hoe ze handelen, en zij verdienen het om hun straf uit te zitten. In dat opzicht ben ik het volkomen met Duivelsgebroed eens. Laat ze 80% van hun straf uitzitten, voor je focust op rehabilitatie.
    Vanuit onze samenleving (en strafwetboek) bekeken zijn de term 'schuldig' en 'slachtoffer', meer dan emotionele keuzes. Ik snap waar je heen wilt en voor een deel heb je ook gelijk. Om te voorkomen dat mensen hervallen in hun gewoontes moeten de 'wortels van het probleemgedrag uitgeroeid worden', maar rehabilitatie mag nooit het hoofddoel van een gevangenisstraf worden.

    Vanzelfsprekend gelden deze argumenten niet voor mensen die ontoerekeningsvatbaar zijn, al wordt die term wel heel vaak als een excuus gebruikt tegenwoordig, vind ik persoonlijk.


    The soul needs autumn.

    Patholoog schreef:
    Sommige mensen kunnen geholpen worden en die moeten meer geholpen worden. Andere mensen kunnen gewoon niet meer geholpen worden en die moeten in een diepe put gegooid worden. Je kunt daar niet zo algemeen over spreken, maar er zou zeker wel de optie moeten zijn.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Hm. Het lijken de laatste tijd steeds stellingen te zijn waar ik wel een mening over heb, maar waarbij ik eigenlijk echt geen zin heb om erover te discussiëren met mensen die er anders over denken. (krul)

    Maar goed, ik ben het eens met de stelling, hoewel "meer" een beetje vaag is, want het is natuurlijk zeer afhankelijk van het land hoe het gevangenissysteem in elkaar zit en hoeveel er al wordt gedaan. Feit blijft dat je mensen niet twintig jaar (of zes maanden, of enige lengte daartussen) kunt opsluiten en vervolgens verwachten dat ze vanzelf wel weer oké zijn als ze vrijkomen, want zo werkt dat niet. Het leven dat ze buiten de gevangenis hadden gaat verder zonder hen. Zonder baan of vaste woning, met allemaal verwaterde relaties met vrienden en familie en met een strafblad is het niet zo verrassend dat mensen weer van het juiste pad raken, want ze hebben toch niets te verliezen. Zelfs als je de gevangenen zelf de hulp niet gunt, is het voor de samenleving als geheel gewoon verstandiger om het toch te bieden.


    "Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

    Ik ben voor deze stelling:
    Wie wordt opgesloten moet ook weer ooit vrijkomen en dan heb je liever dat een normaal functionerend persoon vrijkomt die geen gevaar voor anderen vormt dan eentje die dat wel doet. (Tenzij je iemand letterlijk levenslang wil opsluiten maar dat zal de samenleving heel wat meer kosten dan wanneer je van iemand een goede, belastingbetalende burger maakt.)
    Verder is het argument dat criminelen moeten worden opgesloten omdat ze straf 'verdienen' wat onzinnig want dat impliceert dat ze vanuit vrije wil handelden wat niet kan in een deterministische wereld, ook criminelen zijn net als ieder ander slachtoffer van de omstandigheden.
    Een ander tegenargument is dat sommige mensen niet meer geholphen kunnen worden maar dit is praktisch altijd onwaar omdat de persoonlijkheid van iemand die men wil veranderen zich in het brein bevind, het brein een fysiek object is, en fysieke objecten zijn altijd veranderbaar (alhoewel er mogelijk niet altijd de juiste middelen en kennis voor is).


    wervelwind schreef:
    (...)

    Niet elke misdadiger heeft een slechte jeugd gehad. Sommige mensen worden plots door iets getriggered of hebben psychopathische neigingen. Het gaat hier dus om daders, zoals je zelf zegt: ze kiezen hoe ze handelen, en zij verdienen het om hun straf uit te zitten. In dat opzicht ben ik het volkomen met Duivelsgebroed eens. Laat ze 80% van hun straf uitzitten, voor je focust op rehabilitatie.
    Vanuit onze samenleving (en strafwetboek) bekeken zijn de term 'schuldig' en 'slachtoffer', meer dan emotionele keuzes. Ik snap waar je heen wilt en voor een deel heb je ook gelijk. Om te voorkomen dat mensen hervallen in hun gewoontes moeten de 'wortels van het probleemgedrag uitgeroeid worden', maar rehabilitatie mag nooit het hoofddoel van een gevangenisstraf worden.

    Vanzelfsprekend gelden deze argumenten niet voor mensen die ontoerekeningsvatbaar zijn, al wordt die term wel heel vaak als een excuus gebruikt tegenwoordig, vind ik persoonlijk.


    Mensen kiezen dus niet hoe ze handelen en kunnen dus ook niet verantwoordelijk worden gehouden voor hun daden noch kunnen ze straf verdienen. Eigenlijk is iedereen ter wereld een soort van ontoerekeningsvatbaar omdat niemand echt uit vrije wil kan handelen. (Want in deze fysieke wereld waar geen actie onveroorzaakt is (actie=reactie + wet van behoud van energie) zijn wij allemaal (en elk atoompje) gewoon een deel van een een 'groot radarwerk' waarvan al vaststaat wat er komen gaat.)