Naam: Charlotte
Leeftijd: 18
Over mij:
Lopende stories:
A Wallflower Story ~ One Direction
This is a story of friendship and family, of noticing and being noticed, of seeking and being found, of closed books and open doors, of silence and screaming in your mind, of art and music, of creating new things and exploring new worlds, of finding your place and seeing things from different perspectives. Maybe even with a little help of love.
De zestienjarige Macy Morgan moet bovenop de gewoonlijke kwalen die met de puberteit en de middelbare school te maken hebben ook nog omgaan met het feit dat ze behoorlijk stil en verlegen is. A Wallflower Story is Macy’s verhaal, opgebouwd uit herinneringen, opgekropte gevoelens, observaties, malende gedachten en het praten over de dingen die moeilijk zijn om over te praten. Het is een verhaal van nieuwe vrienden maken en oude bekenden terugzien, hoe verwachtingen vaak verschillen van de realiteit en wat er dan gebeurt.
(De band One Direction bestaat niet in deze story, maar in dit geval kon ik ze als personages allemaal goed een plekje geven in het verhaal (soms is het gewoon makkelijker als je wat minder eigen personages hoeft te verzinnen). (: Als je geen fan bent, kun je deze story dus ook goed lezen, al begrijp ik het als je dat misschien minder leuk vindt. )
Mijn hoofd is een mierenhoop
Bijna zeker denk ik te weten dat je wanneer je daarbinnen zult kijken niks anders dan onoverzichtelijke rotzooi zult aantreffen.
De gedachten krioelen door mijn hoofd als mieren, die geen moment stil zullen staan, maar wel altijd ergens naartoe onderweg zijn, totdat je ze van hun pad afhaalt.
Ik durf niet te beweren dat ik begrijp hoe het werkt, hoe deze chaos nou precies zo functioneert dat ik toch nog regelmatig op het juiste moment de juiste dingen te vinden weet, die ik nodig heb om dingen te begrijpen, te herinneren, te leren of te creëren, maar blijkbaar ben ik chaotisch genoeg om er mee om te kunnen gaan, zoals ik ook tussen de rommel op mijn bureau mijn huiswerk kan maken.
Dit is mijn kleine poging om toch nog orde te scheppen in de chaos. Mijn hoofd is toe aan opruimbeurten.
Mijn hoofd is een mierenhoop is mijn manier om mijn hoofd een beetje op te ruimen en alles op te schrijven wat ik kwijt wil. Het bevat onder andere:
- korte verhalen, zoals 5sos and the Magical Pizza, Mateo en Het monster onder mijn bed;
- wat ik graag filosofisch gewauwel noem, zoals in De zin van het leven, Pokeren met het leven en Geen ups zonder downs;
- en persoonlijke teksten die vaak eigenlijk een soort blogposts zijn, zoals Mijn breinlandschap, Jezelf terugvinden en In het diepe.
Afgeronde verhalen:
Dancing in the rain ~ Niall J. Horan
Janneke Visser, die door haar vrienden Jay wordt genoemd, is achttien jaar en een echt zonnetje in huis. Ze is zorgeloos, vrolijk, nieuwsgierig, energiek, avontuurlijk, impulsief en eigenwijs. Nadat ze de middelbare school heeft afgerond, weet ze echter even niet meer hoe ze verder wil. Een avondje uit, een vergeten sleutel, een ruzie met haar ouders, een ontsnappingsplan en een verkeerde trein leiden ertoe dat Jay besluit dan maar haar dromen achterna te gaan en in een vliegtuig naar New York te springen.
Wanneer ze bijna zonder geld, zonder plannen, zonder slaapplek en met eigenlijk niets anders dan een rugzak vol met dromen in New York aankomt, ontmoet ze daar Niall, een blonde, vrolijke, behulpzame en erg leuke jongen uit Ierland, van wie ze in de eerste instantie niet doorheeft dat hij zanger in een beroemde boyband is.
Na een bijzondere eerste dag in New York raken Niall en Jay raken elkaar kwijt, vinden ze elkaar op toevallige wijze weer terug en creëren ze samen hun eigen New Yorkse avonturen.
Hoewel de chemie tussen de twee niet te ontkennen is, is Jay toch terughoudend; want terwijl ze langzaamaan voor elkaar beginnen te vallen, beseft Jay zich ook dat dat eigenlijk helemáál niet haar bedoeling was.
Dancing in the rain is een zoetsappig romantische fanfic met een paar filosofische trekjes. Het is een verhaal over reizen, dromen, vriendschap, liefde, keuzes, toekomstperspectieven, angst, doen wat je niet durft en toeval of het lot.
Follow you until you love me ~ George Shelley
Lauren Bell is 16 jaar en woont in Bristol (Engeland). Toen ze 13 was, heeft haar vader haar, haar moeder en haar tweelingbroer verlaten, waarna hun leven in duigen leek te vallen. Sindsdien is het ze nog niet gelukt het weer op te bouwen.
Op een dag ontmoet Lauren George, op wie ze smoorverliefd wordt. Maar wat doe je als degene op wie je verliefd bent je nauwelijks ziet staan? En hoe weet je wanneer je te ver gaat?
Het wordt er allemaal niet makkelijker op als George ook nog een meedoet aan The X-Factor en opeens heel Engeland zijn naam kent...
Waiting for the snow to fall
Een winters verhaal geschreven in de zomer van 2011, waarin de hoofdpersoon een jaar na de dood van haar moeder terugblikt op deze treurige gebeurtenis.
Gedichten:
Hieronder mijn gedichten, met een zeer korte uitleg van de inhoud erbij, omdat ik dat zo leuk vond. (:
Tik – tak – Het resultaat van zo’n slapeloze nacht waarop je eigenlijk ook niet wil slapen en inspiratie opeens bij je op bezoek komt.
Het lampje op de kast – over thuiskomen na een lange tijd.
Oceaan – een gedicht dat in me opkwam toen ik langs de zee liep.
Grip – mijn gevoelens op een bepaald moment. Als je je rot voelt, maar toch blijft doorgaan, zoiets.
De hemel aanraken – een ouder gedicht, over het gevoel van iets willen bereiken.
Geluk zonder heimwee – een sonnet dat een parodie is op een ander sonnet. Dit moest ik ooit voor Frans schrijven.
Dromen in het gras – ook een ouder gedicht, over dromen en gras en wolken en vliegen en een mysterieuze ‘jij’.
Sneltreinvaart – mijn poging om mijn eigen gedachten te begrijpen. Misschien is dit wel mijn persoonlijke favoriet. (:
Sprookjesprins – een gedicht dat ik meer in elkaar heb gezet omdat ik de woorden mooi bij elkaar vond passen. Er zit zeker een verhaal in, maar ik laat het open voor eigen interpretatie. (:
Wonderwall – over die ene persoon aan wie je toch steeds weer aan moet denken.
Wiskunde – over de zinloosheid van wiskunde.
Soms – iets wat ik een keer dacht toen ik in de achtertuin naar de lucht keek.
De treinen – gebaseerd op een saaie Nederlandsles, over dat gevoel van willen vertrekken.
Happiness Factory – over mijn geluksfabriek.
Happiness Factory reprise – het vervolg op Happiness Factory, over het probleem van de geluksfabriek.
Zomer voorbij – over terugdenken aan andere tijden en mensen.
Kastanjeblad – ook over terugdenken aan andere, betere tijden, maar dan anders. Het rijmschema vond ik hier vooral leuk.
Droom – ook vooral woorden die ik mooi bij elkaar vond klinken. Over iemand missen, denk ik?
Dream – de Engelse vertaling van Droom.
Zacht – ook woorden die ik mooi bij elkaar vond klinken. Voor mijn gevoel gaat het over naar buiten gaan in de nacht.
Witte sneeuw – omdat ik een pleonasme wilde gebruiken. Volgens mij gaat het over iemand die doodgaat in de sneeuw, maar het is minder somber dan dat klinkt.
Pieces of my heart – over het lijmen van een gebroken hart.
Het is uit – over liefdesverdriet.
Uit mijn gedachten – ook over liefdesverdriet.
Geknakte roos, gebroken hart – ook over liefdesverdriet. En een vergelijking met een roos. In mijn hoofd noem ik dit gedicht eigenlijk meestal gewoon ‘die van de roos’. (Je zou toch denken dat mijn hart ooit eens heel erg gebroken is, als je zo leest waar mijn gedichten over gaan, maar nee. Het is gewoon zo’n makkelijk, universeel thema om over te schrijven.)
Afscheid doet pijn – over een moeilijk afscheid. (No shit, als je naar de titel kijkt.)
[ bericht aangepast op 2 okt 2015 - 11:35 ]
"Take my advice; I don't use it anyway."