Naar een psycholoog? - Stamcafé

Geen idee of dit topic goed staat

Door de recente topics over depressie ben ik gaan nadenken. Ik heb al jaren last van depressie, met soms ups en downs. Ik heb nooit professionele hulp gehad. Waarom? Ik ben een heel eigenwijze persoon :'). Ik doe alles eerst zelf voordat ik hulp zoek. Mijn moeder was/is ook nooit een fan geweest van het idee om mij naar een psycholoog te sturen. En heeft me het nooit aangeraden (maar ook niet afgewezen). Dit komt door haar eigen ervaring, maar ze heeft altijd gezegd dat ik het moet doen als het niet anders kan. Nu ben ik 18 en kan ik alles zelf doen. Ik heb wel hulp op school gehad, waarbij ik moest praten met iemand over mijn depressie en angsten (want ik ben een heel angstig persoon). En ergens heb ik wel weer behoefde aan die hulp. Ik liep 2 jaar terug ook al met het idee rond, maar omdat het een jaar goed ging verdween dit idee. Nu loop ik weer met het idee rond. Ik ben niet oké. Ik ben angstig, maar ook verdrietig of leeg. Niets nieuws voor me, ik voorstel me er wel doorheen, dacht ik.
Nu is het probleem dat ik naar een nieuwe school ga -studeren-. Dit maakt mij ongelofelijk angstig, want ik moet nieuwe vrienden maken. Laats zat ik na een introductie bijna te huilen, want ik dacht dat iedereen me stom zou vinden. Ik ben ook niet op kamp meegegaan, ik heb het afgeschoven op 'financiële problemen'. Ik had op die introductie dag zo'n zin om mee te gaan, maar in de metro begon ik onnodig te piekeren, en niet zo'n beetje ook! Ik weet dat mijn gedachten niet de werkelijkheid zijn, maar ik krijg ze niet meer onder controle :c. Ook verdwijnt mijn motivatie om dingen te doen...
Ik ben dus heel bang dat alles erger word wanneer school begint, helemaal omdat ik een stressvolle studie heb gekozen.
Ik wil wel naar de huisarts gaan voor een verwijsbriefje. Dat wordt voor mij dan een hele grote, angstige stap.

Maar ik ook met en paar vragen: Heeft iemand ervaring met een psycholoog? Zo ja, hielp het?
En, wordt het ook vergoed door de verzekering (tot een bepaalde hoogte)?

---

Seasons will change, but I shall remain

Ik zit al jaren bij psychologen, en ook heel veel verschillende dingen.

Er zijn een paar dingen waar je op moet letten. Heel waarschijnlijk kom je in de eerstelijns behandeling terecht (je komt maar vrij zelden in de tweedelijns, dat is voor als het echt gruwelijk mis is) dit gaat wel inhouden dat er wel degelijk kosten aan hangen. Het is aan het being van dit jaar weer veranderd, maar ik weet er niet heel veel vanaf sinds ik in de tweedelijns zit. Volgens mij is het zo dat ongeveer de helft tot driekwart vergoed kan worden als je een uitgebreide verzekering hebt. Heb je niet zo'n uitgebreide betaal je waarschijnlijk meer.

Bij mij heeft het niet altijd geholpen, ik zit nu al twee jaar bij iemand met wie ik echt een klik heb, en dan helpt het echt. Maar ik heb ook bij zo'n 4 anderen gezeten, en het is lastiger als er geen klik is. Het maakt ook verschil tussen het soort praktijk wat je kiest, de grotere bedrijven hebben een vaste aanpak en delen je in onder een soort benaming voor wat je hebt en behandelen je door voorgezette richtlijnen voor die speciefieke dingen. De kleinere private psychologenpraktijken maken speciaal voor jou een programma en geven gepast advies op maat. Voor sommigen werkt de structuur van dat eerste juist heel goed, voor anderen gaat dat tweede beter.

Ik zou je zeker aanraden om eerst goed uit te zoeken hoeveel vergoeding jij krijgt, het betaalbaar is, je een praktijk kan vinden waar je je thuis voelt en een psycholoog vind waar jij een klik mee hebt. Als je meer wil weten kan je me altijd een pb of gb sturen. Succes!

---

The truth is out there.

Clarice schreef:
Ik zit al jaren bij psychologen, en ook heel veel verschillende dingen.

Er zijn een paar dingen waar je op moet letten. Heel waarschijnlijk kom je in de eerstelijns behandeling terecht (je komt maar vrij zelden in de tweedelijns, dat is voor als het echt gruwelijk mis is) dit gaat wel inhouden dat er wel degelijk kosten aan hangen. Het is aan het being van dit jaar weer veranderd, maar ik weet er niet heel veel vanaf sinds ik in de tweedelijns zit. Volgens mij is het zo dat ongeveer de helft tot driekwart vergoed kan worden als je een uitgebreide verzekering hebt. Heb je niet zo'n uitgebreide betaal je waarschijnlijk meer.

Bij mij heeft het niet altijd geholpen, ik zit nu al twee jaar bij iemand met wie ik echt een klik heb, en dan helpt het echt. Maar ik heb ook bij zo'n 4 anderen gezeten, en het is lastiger als er geen klik is. Het maakt ook verschil tussen het soort praktijk wat je kiest, de grotere bedrijven hebben een vaste aanpak en delen je in onder een soort benaming voor wat je hebt en behandelen je door voorgezette richtlijnen voor die speciefieke dingen. De kleinere private psychologenpraktijken maken speciaal voor jou een programma en geven gepast advies op maat. Voor sommigen werkt de structuur van dat eerste juist heel goed, voor anderen gaat dat tweede beter.

Ik zou je zeker aanraden om eerst goed uit te zoeken hoeveel vergoeding jij krijgt, het betaalbaar is, je een praktijk kan vinden waar je je thuis voelt en een psycholoog vind waar jij een klik mee hebt. Als je meer wil weten kan je me altijd een pb of gb sturen. Succes!

Dankjewel, hier heb ik echt veel aan ^^!
Ik heb al gekeken op de site van mijn verzekering, maar echt veel informatie geven ze niet. Ik moet anders maar eens bellen hoe het zit.

---

Seasons will change, but I shall remain

Serenata schreef:
(...)
Dankjewel, hier heb ik echt veel aan ^^!
Ik heb al gekeken op de site van mijn verzekering, maar echt veel informatie geven ze niet. Ik moet anders maar eens bellen hoe het zit.

Zou ik doen. Het is inderdaad even uitzoeken. Ik ben zelf direct naar de tweedelijns behandeling geplaatst dus ik weet er echt heel weinig van af.

Ps. Volgens mij doen verzekeringen het de laatste tijd vaak zo dat ze maar iets van 10/20 behandelingen vergoeden en alles daarna voor eigen kosten laten.

[ bericht aangepast op 28 aug 2015 - 19:54 ]

---

The truth is out there.

Er ligt een beetje een vloek op psychologen lijkt het wel eens, alsof het totaal mis moet zijn om daar heen te gaan.. Terwijl dat echt niet zo is. Ik zou het echt aanraden om te doen, ook voor kleinere dingen kunnen psychologen nog helpen, om even de gedachten onder controle te krijgen (-: Je kunt ook eerst gewoon eens naar je huisarts om erover na te vragen.

Op het gebied van vergoedingen weet ik eerlijk gezegd nog niet alles, maar internet is je beste vriend wat dat betreft. En iemand hier weet het vast!

Ik hoop dat het goed met je gaat en als je ooit een luisterend oor nodig hebt, pb me

---

Life is really simple, but we insist on making it complicated

Brightandlight schreef:
Er ligt een beetje een vloek op psychologen lijkt het wel eens, alsof het totaal mis moet zijn om daar heen te gaan.. Terwijl dat echt niet zo is. Ik zou het echt aanraden om te doen, ook voor kleinere dingen kunnen psychologen nog helpen, om even de gedachten onder controle te krijgen (-: Je kunt ook eerst gewoon eens naar je huisarts om erover na te vragen.

Op het gebied van vergoedingen weet ik eerlijk gezegd nog niet alles, maar internet is je beste vriend wat dat betreft. En iemand hier weet het vast!

Ik hoop dat het goed met je gaat en als je ooit een luisterend oor nodig hebt, pb me

Ik ga zeker eerst met mijn huisarts praten. Volgens mij wordt psychologische hulp door de huisarts helemaal vergoed (als ik het goed lees).

---

Seasons will change, but I shall remain

Serenata schreef:
(...)
Ik ga zeker eerst met mijn huisarts praten. Volgens mij wordt psychologische hulp door de huisarts helemaal vergoed (als ik het goed lees).

De huisarts zelf is sowieso vergoed ja (-:

Waarschijnlijk zal hij/zij al snel toegeven dat hij de expertise niet heeft hierin en je doorverwijzen, daarbij zal hij/zij waarschijnlijk vragen wat je zelf prettig vindt. Mogelijk heeft je huisarts zelf suggesties, maar het kan geen kwaad om je te verdiepen in psychologen in je omgeving. Je moet je er echt goed bij voelen, dan helpt het het beste!

[ bericht aangepast op 28 aug 2015 - 20:08 ]

---

Life is really simple, but we insist on making it complicated

Echt doe ! Ik ben ongeveer 1,5 jaar geleden begonnen met een behandeling bij een psychiatrische inrichting (deeltijd) en ik was er toen heel erg op tegen. Maar wat ben ik blij dat mijn ouders hebben doorgezet. Ik krop altijd alles op en toen ik daar een halfjaar zat heb ik een hele zware inzinking gehad, wat was ik blij dat ik toen al bekend was daar, dat ik de mensen daar al kende en me er(voor mijn doen) al op mijn gemak voelde. Het heeft alles zoveel makkelijker gemaakt. Nu ben ik inmiddels klaar met de behandeling, maar ik heb nog steeds elke maand gesprek met de psycholoog en het geeft me een veilig gevoel dat ik iets heb om op terug te vallen.

Dus gewoon gaan! Het kan zoveel helpen, het zal moeilijk worden, maar uiteindelijk voel je je er veel beter door.

---

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Als je een goede psychiater of psycholoog kan vinden, kan het echt schelen. Soms duurt het even voor je iemand vind met wie het klikt en wees ook niet bang om toe te geven dat het niet klikt!

Qua verzekering, moet je altijd een deel zelf betalen. Ik had een twee of drie sterren verzekering en dat hield in dat ik iets van 7-10 sessies vergoed kreeg met 60 euro, terwijl de sessies 80 euro kostten. Ik moest dus 20 euro per sessie bij betalen en na die 7-10 (ik weet niet meer hoeveel het er waren) moest ik alles betalen. Je kan altijd vragen of je ouders misschien iets willen bijdragen eraan, dat hebben mijn ouders toen ook gedaan.

---

Your make-up is terrible

Furiosa schreef:
Als je een goede psychiater of psycholoog kan vinden, kan het echt schelen. Soms duurt het even voor je iemand vind met wie het klikt en wees ook niet bang om toe te geven dat het niet klikt!

Qua verzekering, moet je altijd een deel zelf betalen. Ik had een twee of drie sterren verzekering en dat hield in dat ik iets van 7-10 sessies vergoed kreeg met 60 euro, terwijl de sessies 80 euro kostten. Ik moest dus 20 euro per sessie bij betalen en na die 7-10 (ik weet niet meer hoeveel het er waren) moest ik alles betalen. Je kan altijd vragen of je ouders misschien iets willen bijdragen eraan, dat hebben mijn ouders toen ook gedaan.

Ik hoef vrijwel niets te betalen. Er zit wel een verschil tussen eerste en tweedelijns behandeling. (:

---

The truth is out there.

Clarice schreef:
(...)

Ik hoef vrijwel niets te betalen. Er zit wel een verschil tussen eerste en tweedelijns behandeling. (:

Natuurlijk, maar voor een gewone depressie blijf je vrijwel altijd in de eerste lijn. Daar ging ik vanuit toen ik mijn post maakte, aangezien jij haar al geïnformeerd had over de tweedelijns.

[ bericht aangepast op 28 aug 2015 - 21:04 ]

---

Your make-up is terrible

Furiosa schreef:
(...)

Natuurlijk, maar voor een gewone depressie blijf je vrijwel altijd in de eerste lijn. Daar ging ik vanuit toen ik mijn post maakte, aangezien jij haar al geïnformeerd had over de tweedelijns.

Nikki, je bent gewoon te slim, ik kan je niet bijhouden. :'D

---

The truth is out there.

Furiosa schreef:
(...)

Natuurlijk, maar voor een gewone depressie blijf je vrijwel altijd in de eerste lijn. Daar ging ik vanuit toen ik mijn post maakte, aangezien jij haar al geïnformeerd had over de tweedelijns.

Echt waar? :o

Ik dacht dat eerstelijns voor een deel wordt vergoed (eerste 7 sessies ofzo), en daarna niet meer als je verder wilt met de behandeling. Maar dat je voor eerstelijns geen officiële diagnose hoeft te hebben wil je behandeling hebben. En een gewone depressie is naar mijn weten een stempeltje? Of ze moeten spreken van enkel depressieve klachten..
En bij tweedelijns wordt het volledig vergoed omdat je dan wel een officiële diagnose krijgt. Mijn ervaring is dat ze meestal wel een diagnose geven als je direct naar tweedelijns wordt doorverwezen.
Maar is al weer een tijdje geleden dat ik me daar mee bezig heb gehouden, kan nu wel weer anders werken.

[ bericht aangepast op 29 aug 2015 - 1:18 ]

---

It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

Hooverphonic schreef:
(...)

Echt waar? :o

Ik dacht dat eerstelijns voor een deel wordt vergoed (eerste 7 sessies ofzo), en daarna niet meer als je verder wilt met de behandeling. Maar dat je voor eerstelijns geen officiële diagnose hoeft te hebben wil je behandeling hebben. En een gewone depressie is naar mijn weten een stempeltje? Of ze moeten spreken van enkel depressieve klachten..
En bij tweedelijns wordt het volledig vergoed omdat je dan wel een officiële diagnose krijgt. Mijn ervaring is dat ze meestal wel een diagnose geven als je direct naar tweedelijns wordt doorverwezen.
Maar is al weer een tijdje geleden dat ik me daar mee bezig heb gehouden, kan nu wel weer anders werken.

Ik zeg dat je voor een gewone depressie in de eerste lijn blijft, niet dat je depressief moet zijn voor eerstelijns. Je hoeft ook geen diagnose te hebben, maar die proberen ze vaak wel te stellen als ze je ergens voor willen behandelen. Anders kan je het beter bij een therapeut zoeken. De 7 behandelingen zijn trouwens per jaar, niet alleen de eerste 7 ooit.

@Veerle, are you being sarcastic or not? ;o

---

Your make-up is terrible

Furiosa schreef:
(...)

Ik zeg dat je voor een gewone depressie in de eerste lijn blijft, niet dat je depressief moet zijn voor eerstelijns. Je hoeft ook geen diagnose te hebben, maar die proberen ze vaak wel te stellen als ze je ergens voor willen behandelen. Anders kan je het beter bij een therapeut zoeken. De 7 behandelingen zijn trouwens per jaar, niet alleen de eerste 7 ooit.

@Veerle, are you being sarcastic or not? ;o

Never

---

The truth is out there.

Ik heb geen idee hoe het financieel allemaal in elkaar steekt, want ik ben minderjarig en mijn ouders hebben dat allemaal voor me geregeld. Wel weet ik dat als je geen klik hebt met je psycholoog, je er echt geen snars aan hebt. Geef dat dus ook tijdig aan want anders zit je nog anderhalf jaar opgescheept met dat mens en geloof me, als er geen klik is wil je dat echt niet. :x Verder heb ik niet het idee dat ik bijzonder veel aan mijn therapie heb gehad, maar dat schuif ik dus grotendeels af op het feit dat ik mijn therapeute niet echt mocht en ik alleen persoonlijke dingen wil delen met mensen die ik echt mag.

O, en wel een dingetje; zodra je het gevoel krijgt dat je therapie onnodig begint te worden, geef dat ook aan. Na een tijdje begon ik me in ieder geval naarder te voelen over het feit dat ik nog steeds een ziektelabeltje had dan dat ik nog echt nut zag in die therapie. Sinds ik ben gestopt voel ik me dan ook al een stuk beter. ^^

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.