• Hoi!
    Dus even beginnen bij het begin!
    Mijn vriend en ik zijn nu anderhalf jaar heel gelukkig samen. Helaas steunt mijn moeder onze relatie niet, dit omdat mijn vriend al van zijn 14e alleen woont (kamertrainingscentrum, buitengegooid door beide ouders tijdens hun scheiding) en doordat hij autisme heeft en hierdoor in arbeidszorg zit (werken, maar onbetaald, zou wel binnen de 6 maanden betaald werk gaan hebben, krijgt momenteel wel special uitkering voor mensen in arbeidszorg + OCMW leefloon)
    Mijn vriend en ik zijn al een jaar aan het plannen om te gaan samenwonen en nu is het zover, We willen eindelijk echt de stap zetten.
    Alleen ben ik bang om het aan mijn ouders (vooral mijn moeder) te vertellen, want ik vrees dat ze ons niet steunen in deze keuze.
    Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Want mijn ouders zijn nu al voortdurend kwaad op me, en ik wil niet met ruzie thuis vertrekken...

    Edit: ik ben er 22 mijn vriend word er 22 deze maand en ik heb al 2 jaar vast werk..:

    [ bericht aangepast op 12 aug 2015 - 15:15 ]

    Ik denk dat alleen jij kan weten of het een juiste beslissing is of niet. Het is ook nogal moeilijk voor ons om je in jouw situatie te begeven. Ik heb totaal geen idee hoe oud je bv bent. Als je maar 17 bent zou ik zeggen, wacht nog even, maar als je al doorheen de 20 bent, zal je best wel zelf weten of dit de jongen is waarmee je de rest van je leven wilt delen.


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Avandra schreef:
    Ik denk dat alleen jij kan weten of het een juiste beslissing is of niet. Het is ook nogal moeilijk voor ons om je in jouw situatie te begeven. Ik heb totaal geen idee hoe oud je bv bent. Als je maar 17 bent zou ik zeggen, wacht nog even, maar als je al doorheen de 20 bent, zal je best wel zelf weten of dit de jongen is waarmee je de rest van je leven wilt delen.


    26 - 02 - '16

    Avandra schreef:
    Ik denk dat alleen jij kan weten of het een juiste beslissing is of niet. Het is ook nogal moeilijk voor ons om je in jouw situatie te begeven. Ik heb totaal geen idee hoe oud je bv bent. Als je maar 17 bent zou ik zeggen, wacht nog even, maar als je al doorheen de 20 bent, zal je best wel zelf weten of dit de jongen is waarmee je de rest van je leven wilt delen.

    Even tr info, ik ben er 22 en mijn vriend word deze maand ook 22!

    En heb je zelf al werk?


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Gewoon mededelen. Zeg duidelijk tegen je moeder dat dit gaat gebeuren en dat ze er niets aan kan doen, anders doen jou erin steunen. Je bent oud genoeg om deze keuze te maken en dat moet ook duidelijk zijn voor je moeder.


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Avandra schreef:
    En heb je zelf al werk?

    Ja, heb al 2 jaar een vaste, voltijdse, job!

    Patholoog schreef:
    Gewoon mededelen. Zeg duidelijk tegen je moeder dat dit gaat gebeuren en dat ze er niets aan kan doen, anders doen jou erin steunen. Je bent oud genoeg om deze keuze te maken en dat moet ook duidelijk zijn voor je moeder.

    Bedankt! Ik weet dat we het gewoon moeten doen, maar ben toch steeds bang voor de reacties... Nuja, de band met mijn moeder is sowieso al helemaal kapot, dus erger kan het toch al niet meer worden...

    [ bericht aangepast op 12 aug 2015 - 18:46 ]

    Lynnx7x schreef:
    (...)
    Ja, heb al 2 jaar een vaste, voltijdse, job!
    Dan zie ik niet in waarom je het zou laten. Het is tenslotte jouw toekomst en niet die van je ouders.


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Patholoog schreef:
    Gewoon mededelen. Zeg duidelijk tegen je moeder dat dit gaat gebeuren en dat ze er niets aan kan doen, anders doen jou erin steunen. Je bent oud genoeg om deze keuze te maken en dat moet ook duidelijk zijn voor je moeder.


    but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

    Je moeder heb 't dr maar mee te doen meid.


    I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.