Naam: Dante
Leeftijd: 21
Innerlijk: Dante is een stille zeer onderdanige onleesbare jongen. Een jeugd als die van hem zou ook niets anders opleveren. Het is alleen net wat extremer dan je zou denken. Behalve tegen zijn dochter zegt hij eigenlijk nooit iets, behalve als je het specifiek aan hem vraagt, en dan nog niet eens altijd. Het is niet dat hij nergens gedachten of meningen over heeft, want dat heeft deze pientere jongen zeker wel. Hij is alleen vroeger zo hard aangepakt voor elk woordje wat hij zei, dat hij het gewoon niet doet. Zo komt het ook dat hij elke order opvolgt, zelfs al hij het er niet mee eens is. Nu is dit iets afgenomen in zijn tijd bij de Assassins, omdat ze hier soms wel zijn meningen en gedachten wilde horen, maar nogsteeds doet hij het. Het is niet dat hij het zonder te denken doet, wat sommige dingen achtervolgen hem nogsteeds, zoals zijn eerste moord, ook al was het een schurk, maar toch. Hij is een grijs stil muisje, valt nooit echt op, en wordt altijd over het hoofd gezien. Dit heeft hem ook de baan gekregen, maar zorgt ook wel eens voor onhandige situaties, omdat mensen hem over het hoofd zien, letterlijk en figuurlijk, en simpelweg vergeten. Dat hij geen enkele emoties laat zien van dag tot dag, maakt hem nog onzichtbaarder. Toch is hij een hele harde werker, die zelfs al hij buiten de instructies wordt gelaten, zelf maar verzint wat hij moet doen. Alles om beter te worden en voor zijn familie en bovenal zijn dochtertje te kunnen zorgen. Hij zal nooit nee tegen een training zeggen, en nooit afhaken, zelfs als zijn lichaam protesteert. Hij gaat altijd tot het uiterste, wat hij ook doet. Wel weet hij. juist door zijn onzichtbaarheid, vaak overzicht te houden, wat hij enorm prettig en rustgevend vind, omdat hij niet mee wordt gesleept in groepsgedrag. Natuurlijk doet het wel eens pijn dat hij nooit tot een groep behoord, maar hij probeert het positieve ervan in te zien. Hierdoor is hij ook langzaam in de rol van een strateeg aan het groeien, zonder dat hij het nu echt merkt, maar zijn supervisors natuurlijk wel.
Ondanks deze buitenste laag is Dante een enorm lieve jongen, met een hart van goud en zo trouw dat een hond nog wat van hem kan leren. Hij doet alles voor zijn vrienden, familie, en collega's. Hij gaat voor ze door het vuur, en zal voor ze sterven als het nodig is. Ook is hij een liefdevolle vader en probeert zijn dochter alle mogelijke aandacht en liefde te geven die hij maar kan. Hij doet er alles aan om haar een betere toekomst te geven dan hij ooit heeft gehad, zelfs nu hij bij de Assassins werkt. Hij raakt niet snel gehecht aan mensen, en stelt zich zeker niet snel open naar mensen toe, maar als hij dit wel doet, heb je een kameraad voor het leven. Zijn gevoelens zal hij nogsteeds niet snel loslaten, in zijn handelingen zal hij het laten merken: deuren open houden, kleine aanrakingen, drinken en eten voor je verzorgen, vaker verbaal op je reageren, dat soort dingen. Zijn emoties drukt hij zoizo heel erg vaak weg, gewoon omdat ze dingen moeilijker maken, zoals zijn liefde voor de moeder van zijn dochter, die hij nogsteeds mist, en het schuldgevoel voor elk van zijn moorden. Hij drukt dit alles weg tot hij alleen is en alles laat gaan door maar gewoon wat door de straten te zwerven en de eenzaamheid en stilte alles weg te laten nemen. Soms zoekt hij ook ergens een stil plekje, vaak op een hoge plek, om rustig wat te tekenen, gewoon om even iets met zijn brein te kunnen doen, en zo rust te vinden, in plaats van fysiek bezig te zijn. Zo heeft hij het altijd opgelost, en doet dit nogsteeds. Ondanks dat Dante een Assassin is, heeft hij een groot schuldgevoel en is zeker geen jongen voor wraakgevoelens of überhaupt iets kwaads in de zin. Hij lijkt dan ook de belichaming van de onschuld als je hem ziet, totdat je hem ziet vechten en blijkt dat hij toch niet zo onschuldig is als hij lijkt. Toch heeft hij ondanks alles nog altijd de gloed van een onschuldig arm kind om zich heen, misschien ook wel omdat hij dat eigenlijk nogsteeds is.
Uiterlijk: Dante is een heel magere jongen met een gebruinde huid van zijn leven op straat. Hierdoor is zijn stand ook direct bekend. Zijn pluizige haren zijn pikzwart met enkele blonde plukken. Zijn gezicht heeft duidelijk gedefinieerde botsstructuren, waarover zijn huid strakgespannen zit. Dante is, door de kleine hoeveelheid voedsel in zijn jeugd, vrij kort, met een lichte bochel in zijn rug door het trekken van de karren en het werken in de mijnen. Ondanks zijn jeugd heeft Dante stralende bruine ogen, sterk gezond haar, en is zijn strakgespannen huid gezond, ook al zit het onder de littekens van zijn training, maar vooral van zijn vroegere baantjes. Ondanks dat hij heel veel training heeft gehad over de afgelopen jaren, zijn zijn spieren nog altijd haast onzichtbaar, en zijn eigenlijk al zijn botten nogsteeds zichtbaar. Dit kan ook komen omdat hij zelf op het minimum leeft wat een lichaam nodig heeft om te functioneren, zodat hij zijn familie en zijn dochter al het andere kan geven, zodat zij wel een goed leven kunnen lijden. Meestal draagt hij dan ook gewoon vodden, als hij zijn uitrusting niet aan heeft: Te grote hemden, gescheurde broeken, slobberende half kapotte overhemden, en nogsteeds draagt hij vaak geen schoenen als het niet perse nodig is. Intussen zorgt hij wel dat zijn dochtertje altijd schone kleren heeft, die ongeveer passen, en dat ze later misschien zelfs naar school kan, met de hulp van de Assassins natuurlijk. Zowel hij en zijn dochtertje dragen wel constant een rozenkrans om hun nek. Dit is het enige wat ze uit hun geboortestad en van hun familie hebben. Het is heel dierbaar voor hem, en juist daarom doet hij het ook nooit af, alleen om zicht te wassen, als hij dat mag.
Geschiedenis: Dante is een jongen uit een groot maar heel arm Italiaans gezin. Hij is de oudste en heeft vanaf dat hij kon lopen en orders kon opvolgen moeten werken. Eerst bracht hij berichten rond, daarna groef hij kolen op, weer later werkte hij in een pottenbakkerij, en als laatste trok hij een wagen om goederen te vervoeren voor iedereen die hem wilde betalen. Dit is ook hoe hij in het oog kwam van de Assassins. Ondanks al het zware werk wat hij in zijn jonge leventje al had gedaan, was hij nogsteeds enorm gezond en vitaal, waar de meeste andere kinderen op zijn plek al allerlei ziektes hadden en ledematen hadden verloren. Hierdoor wekte hij op zijn 14e hun belangstelling. Door Dante's overlevingskracht, en het feit dat hij totaal niet opviel, zelfs als hij midden op straat liep met een kar vol kolen, gaven aan de Assassins weer dat hij over kwaliteiten beschikte die belangrijk waren om succesvol te zijn in hun orde en op hun missies. Zo kwam het ook dat er op een dag, nadat hij doodmoe na 14 uur te hebben gewerkt, de deur van het krot waarin het 10 koppige gezin woonde, net had dichtgeslagen, er op de deur, voor zover het een deur was, werd geklopt. Er stond een man met een voorstel. De man in de donkere mantel wilde dat het jonge mannetje met hem meeging naar het fort, om daar te trainen, in ruil voor een vast inkomen, met mogelijke bonussen en opslag, eten en onderdak. Dit beloofde een vast inkomen, wat hem meteen aansprak. Ook zou hij hiermee al zijn inkomsten direct aan zijn familie kunnen doorspelen. Nu is dat niet meer alles, maar nog zeker wel twee derde. Hij twijfelde dan ook absoluut niet om dit aan te nemen. Hij was geen natuurtalent, maar de gedachte aan het feit dat zijn broertjes en zusjes misschien niet zoveel uren en zo jong als hij hoefden te werken, zorgde ervoor dat hij alles meer dan 200% gaf. Op een dag, iets meer dan een jaar later, tijdens een training zakkenrollen op de markt, kwam hij een heel mooi meisje tegen, die hij niet uit zijn hoofd kon krijgen. Met zijn vaardigheden die hij had opgepikt wist hij uit te vogelen waar ze woonde en probeerde hij haar te versieren. Vreemd genoeg werkte het, gezien hij een arm jongetje was, wat nogsteeds niet genoeg geld had voor schoenen, en zij toch van een redelijk goede afkomst was. Zo liep het van het een naar het ander, en bleek het meisje zwanger. Dit was natuurlijk een grote schande. Toch wist ze het op een of andere manier achter te houden voor iedereen behalve haar persoonlijke hulp, maar wilde wel dat Dante het kind zou nemen als het eenmaal geboren zou zijn. Zo gebeurde het ook, en ondanks dat de twee nog intensief en ook liefdevol contact hielden, was het toch duidelijk wat afstandelijker dan voor de zwangerschap. Zo kwam het dus dat Dante naast zijn familie in een van de armste buurten van de stad, ook nog voor een baby moest zorgen, terwijl hij enorm hard trainde. Toch kon hij het echt niet over zijn hart krijgen om haar in een weeshuis te laten belanden, omdat hij wist dat ze dan precies hetzelfde leven zou krijgen als hij had voor hij van de straat werd geplukt. Bij de Assassins heeft Dante ook pas voor het eerst leren lezen en schrijven. Dit ging hem lang niet altijd goed af, gewoon omdat hij eigenlijk nog nooit letters had gezien in zijn leven, behalve op gevels, waarvoor hij enorm omhoog moest kijken. Toch is het hem, net als al zijn training, met hard werken en wat hulp van zijn hersens, die hij zeker bezit, maar hulp nodig hadden om op te starten, gelukt om zowel in het Italiaans, als later ook in het Frans, haast vloeiend te leren spreken, lezen, en schrijven. Alleen aan zijn accent in het Frans hoor je nog wel dat hij Italiaans is, en het feit dat hij tegen zijn dochtertje Italiaans spreekt, terwijl de rest van de bedienden, die hij in haar buurt laat, Frans tegen haar spreken.Juist omdat hij er uitziet als een arm jongetje en zeer onderdanig was, leek hij perfect om als een van de bedienden het paleis te infiltreren, waardoor hij dus ook Frans moest leren. Hier wonen ze nu al even, in een heel klein eigen kwartiertje, wat nogsteeds groter is dan waar hij ooit in heeft geleefd. Voor zijn doen leven ze nu echt in luxe, en hij stuurt dan ook vaker dan eens tekeningetjes van zijn omgeving naar huis, om te laten merken waar hij is en dat het goed met hen gaat. Het is misschien niet slim, maar hij kan het echt niet laten. Daarvoor houdt hij te veel van zijn familie.
Wapens: Dante is getraind om te kunnen vechten met vele verschillende wapens. De meesten kan hij beheersen, maar hij heeft zijn voorkeuren. Zeker omdat hij fysiek niet heel imponerend is, verkiest hij afstandswapens over hand-to-hand combat. Hij is een meester met werpmessen en gifpijltjes, net als met een boog. Al is een boog vaak te opvallend om mee te sjouwen, zeker met een postuur als het zijne. Ook vecht hij vrij makkelijk met iets wat hij om zich heen vind, van gordijnroedes tot vazen. Toch probeert hij altijd afstand te bewaren. Als dit niet lukt, heeft hij altijd nog hidden blades en metalen cestus achter de hand om zich levend uit een situatie te redden. Toch is dit niet zijn comfortzone. Hij houd graag zijn afstand en overzicht, zelfs al is dit niet altijd mogelijk. Zijn werpmessen heeft hij altijd op zijn lichaam, zelfs als hij slaapt, de rest alleen als hij in uitrusting is.
Relaties: Komt
Extra: Dante heeft een dochtertje:
Zita. Het meisje is inmiddels bijna 5 en degene voor wie Dante leeft. Meestal vertoeft ze bij haar vader in de stad of op het terrein van het paleis, als hij niet hoeft te werken. Anders is ze alleen in de bediendevertrekken of de vertrekken waar de dieren zich bevinden, waar ze ook nooit echt alleen in. Want terwijl haar vader rust vind in eenzaamheid en stilte, vind zij die in gezelschap en drukte.
Dante gaat iedere ochtend naar de kappel voor de mis, en zondags naar kathedraal met Zita, en biecht ook elke keer, om met een schone lij te kunnen beginnen en hopelijk nog gered te worden.
[ bericht aangepast op 10 juli 2015 - 13:18 ]
Bowties were never Cooler
