Rode ogen,
Zwarte vegen.
Ze zit gebogen,
En kan nu even
Niet meer opstaan.
Paarse strepen,
Witte muren.
Dagen zijn weken,
Minuten zijn uren,
Waarin tranen niet genoeg zijn.
Lege dagen,
Donkere gedachten,
Ze wil het vragen,
En blijft maar wachten
Op een verhaal dat ze niet begrijpt.
We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.
