MSV - Midden Aarde - Speeltopic 5 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

Every villain is a hero in his own mind.

Mijn topics!

Stenenlikker

MT

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Sha'rin had haar mes geslepen en stak deze terug in de schede. Er was niet zoveel bedrijvigheid in het kamp, de meesten zaten maar wat te praten of uit te rusten. Er was nog niet echt sprake van een eenheid, maar ze vond dat niet zo erg. Daar was ze toch altijd buiten gevallen.
Na de anderen een tijdje geobserveerd te hebben, stapte ze op een willekeurig iemand af.
'Hoe zit het met de plannen om de draak te doden?' vroeg ze. "Is daar überhaupt al over nagedacht?'

Voel je vrij om hierop te reageren. c;

Every villain is a hero in his own mind.

Angel keek op van haar kaart. ' Jazeker, kijk hier zijn we nu.' ze wees op een plek dicht bij het Demsterwold. 'En dit is waar we heen gaan.'
Ze wees op de eenzame berg, hier is het dwergen koninkrijk van Thror, het rijk dat onze Thorin graag terug wilt veroveren.'
en hoe gaan we dat veroveren, vroeg ze zich af terwijl haar blik op de eenzame berg gericht was, want wat konden ze doen tegen over een draak. Achte rzich hoorde ze Sha'rin wat roepen en draaide ze zich om.
'Ik heb zelf geen idee,'antwoorden Angel terug, 'Ik heb geen ervaringen met draken.'

A wizzard is never late Frodo Baggins, nor is he urly. he arrives precisely when he means to ~Gandalf

'Waarom ben je dan mee?' wilde Sha'rin weten. Wat had het voor vredesnaam zin om met zo'n tocht mee te gaan als je dacht geen zinnige bijdrage te kunnen leveren?

Every villain is a hero in his own mind.

'Drakenkennis was wel een vereiste, hoor!' zei Fili met een grijns. Hij zat dicht bij hen en luisterde mee, terwijl hij zijn zwaard wette.

[ bericht aangepast op 12 juli 2015 - 23:27 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Daar had Angel geen antwoord op. ' Ik heb geen idee.' zuchtte ze. Behalve dat er een knappe elf mee ging toen hij langs kwam. maar dat zei ze natuurlijk niet hard op. Angel hoorde Fili wat zeggen en glimlachte. 'Ik weet wel wat van draken, maar niet zo veel, maar ze zeggen wel eens, jong geleerd is oud gedaan.'

A wizzard is never late Frodo Baggins, nor is he urly. he arrives precisely when he means to ~Gandalf

Ithilwen bedankte Elrohir voor zijn hulp en stond op. Ze voelde zich nog een beetje wankel, maar nu de wond was verbonden voelde ze zich wel wat beter. Met een glimlach keek ze naar Brennen, die achter haar liep. Ze zeiden niks tegen elkaar, maar iedere paar stappen worp ze een schuchtere blik naar hem over haar schouder. Op een gegeven moment hoorde ze hem grinniken en met een verbaasde blik draaide ze zich om. Haar voeten vonden een nieuw ritme in het achteruitlopen zodat ze hem aan kon kijken als ze praatte.
'Wat is er? Doe ik iets raars?' vroeg ze verlegen. Brennen deed zijn mond open en wilde iets zeggen, maar de woorden stierven op zijn lippen. Zijn arm schoot naar voren alsof hij haar wilde tegenhouden. Op dat moment bleef haar voet haken en tuimelde ze achterover. Ze slaakte een schreeuw van verbazing, maar die werd overstemt door de wilde vloeken die opstegen uit de lichamen waar ze op terecht was gekomen.

Zo, welke arme zielen zijn er onder haar terecht gekomen?

Skylar zat net zachtjes te lachen met de reactie van Angel, dat arm wezen was dus ook van niet veel nut op deze queeste. Ze probeerde wel luchtig om te gaan met het feit dat ze niets van draken of koninkrijken veroveren wist, maar Skylar kon het niet laten haar toch zachtjes uit te lachen. Ze had al zo lange tijd niet meer gelachen of zelf maar gepraat. Net toen ze dit dacht hoorde ze een schreeuw en met een harde klap kwam iemand boven op haar gevallen. 'Serieus?' Gromde ze dan ook, ze had geen idee hoe de vrouwe hete, maar ze besloot dat het geen goed idee was meteen op haar uit te vliegen aangezien de sfeer net goed zat in de groep. Ze gaf de vrouwelijke elf dan ook maar even een duwtje opzij zodat ze zelf snel kon weer kon opstaan.

Those who don't believe in magic will never find it!

Ithilwen belande onhandig op handen en knieën toen twee handen haar wegduwden. Er zat niet veel kracht achter, maar ze merkte dat diegene zich inhield en dat hij - of zij - werkelijk veel kracht bezat. Ergens was dat een geruststelling, als ze Sha'rin, Thorin of een andere dwerg had belaagd hadden die zich waarschijnlijk niet ingehouden. Ze krabbelde snel overeind en wierp een blik op haar 'slachtoffer'. Twee paar felle groene ogen staarden terug met een mengeling van ingehouden boosheid en verbazing. Ze kreunde en begon meteen de aarde en grasprietjes van de kleren van de stevige vrouw te vegen.
'Sorry, sorry, sorry!' zei ze terwijl ze nog net er in slaagde de paniek in haar stem te verbergen. Goed gedaan, Ithilwen. Nog een vijand erbij, en wat voor eentje! Ze beet op haar lip en plukte een grasprietje uit het donkere haar van de vrouw. Met een berouwvolle blik trok ze haar schouders op alsof ze een klap verwachte - een automatisme na al dat geweld dat ze had gezien en gevoelt de afgelopen dagen.
'Mijn oprechte excuses, waarde vrouwe. De fout is geheel aan mijn kant, ik lette totaal niet op waar ik liep.' probeerde ze de woede te beperken. Een beetje ongemakkelijk schraapte ze haar keel. 'Ai, dit is geen beste introductie ben ik bang. Toch zal ik me maar voorstellen; ik ben Ithilwen Cûtalion, lijfwacht van heer Thranduil Oropherion, koning van het Groene Woud. Of tenminste... Dat geloof ik, hij lijkt niet zo blij met me te zijn.' Het sloeg nergens op dat ze dat laatste erbij te vermelden, maar het was er al uit voordat ze er over nadacht. Slim gespeeld, idioot. Not.

Skylar keek zowel kwaad als uiterst verbaasd toe hoe de nog al onhandige elf het gras van haar kleren en haar begon te vegen. Ze bleef maar haar excuses aanbieden en begon toen over hoe dit een slechte manier was om zich voor te stellen waarna ze het toch deed. Skylar hoorde maar half wat ze allemaal bazelde maar uiteindelijk begreep ze wel dat haar naam Ithilwen was en dat ze een lijfwacht was van de enige echte elfen koning Thranduil. Die knorrepot had Skylar ook al even in de gaten gehouden. Hoewel Skylar niet gewoon was om zo vriendelijk en zelfs beleefd aangesproken te worden, vond ze het nog niet zo erg. Voor even geloofde ze dat er iemand eigenlijk echt wel respect voor haar toonde, ook al viel die persoon eerst op haar. Zo liet ze meteen de norse uitdrukking op haar gezicht verzachten en ook haar gifgroene ogen kregen weer wat glans. 'Uh mijn naam is Skylar, ik kom uit Harad, het zuiden van Gondor en wel ik ben geen lijfwacht of zo, ik ben hier niet echt van belang geloof ik, ik was gewoon op zoek naar avontuur' stelde ze zichzelf dan ook voor al had ze eigenlijk geen idee hoe ze zichzelf op een deftige manier moest voorstellen.

[ bericht aangepast op 3 aug 2015 - 21:15 ]

Those who don't believe in magic will never find it!

Ithilwen knipperde met haar ogen bij het volledig onofficiële en enigszins vrolijke antwoord. Blij verrast kon je het wel noemen, met een nadruk op verrast. De hele vijandige houding was verdwenen en de dame - Skylar, een bijzondere naam, vond ze - was vriendelijk geworden. Ze besloot hier een voorbeeld aan te nemen en liet haar schouders volledig ontspannen. Er verscheen een kleine glimlach op haar gezicht.
'Ik weet zeker dat iedereen hier een rol te vervullen heeft, vrouwe Skylar, al weten we nog niet welke.' antwoordde ze met een stem waarvan ze wist dat die werd opgevat als die van een 'wijze elf'. Ze durfde nog niet haar springerige zelf te zijn, niet nu ze eindelijk eens iemand had gevonden die ze niet meteen tegen zich in het harnas had gejaagd. Bovendien leek Skylar gecharmeerd van haar woordkeuze om haar aan te spreken, en dat hielp altijd als je probeerde om iemand op vriendelijke voet te krijgen. Oké mafkees, misschien heb je het nog niet helemaal voor jezelf verpest.
'Maar verteld u eens, als het u schikt, over de wonderbaarlijke landen van Gondor. Ik ben zelf helaas niet verder geweest dan Imladris en het Groene Woud en de akelige landen die daartussen liggen. Ik heb mij altijd al gefascineerd over de verhalen die ik heb gehoord. Vertel eens over uw thuis, een mooie herinnering voor wier zo ver daarvan verwijderd is.'

Sha'rin keek verstoord op toen Ithilwen onderuit ging, maar ze belandde gelukkig op haar landgenoot, dat al evenmin van nut was voor deze reis. Soort zoekt soort. Ze richtte haar blik op de dwerg die deel had genomen aan het gesprek. 'Gezien het jouw thuis is dat we gaan veroveren, mag ik aannemen dat jij wel een plan achter de hand hebt?' Ze liet een scheve grijns zien en blikte op Angel. 'Al zijn er genoeg nietsnutten die als aas zouden kunnen dienen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Angel keek even verschrikt op toen Ithilwen omviel en recht boven op Skylar belande, haastig opstond en zich zelf voorstelde, gelukkig is er iemand in het kamp die vrolijk is, dacht Angel bijzich zelf bij het zien van Ithilwen's glimlach. naast zich hoorde ze Shar'rin iets zeggen tegen Fili en ze draaide zich om en kon net zien hoe Sha'rin haar kant op blikte met een scheve grijns.
de woorden nietsnutten en aas kwamen niet zo goed bij haar.
'Pardon?' vroeg Angel, ze probeerde zo netjes mogelijk te reageren, zonder haar stem te verheffen in woede. ' Maar kunt u dat herhalen?, ik geloof niet dat ik u goed heb gehoortd.'

A wizzard is never late Frodo Baggins, nor is he urly. he arrives precisely when he means to ~Gandalf

Skylar was bijna even verbaasd over de vraag van de elf als over hoffelijkheid in haar stem. Het was wel al duidelijk dat Skylar absoluut geen afstammeling was van elfen maar dat ze zo deftig gingen praten bij een simpele conversatie daar moest ze nog steeds aan wennen. 'Wel uh om eerlijk te zijn valt er niet zo heel veel te vertellen hoor. Ik bedoel het dorp waar ik woon, of moet ik zeggen woonde, is niet zo groot. Het is er droog, woestijnachtig zou ik bijna zeggen. De mensen zijn er wel vriendelijk, geloof ik. Als je details wil weten moet je maar met Sha'rin praten. Ik spendeerde het grootste deel van mijn tijd door weg te sluipen uit het dorp en de wijde wereld in te trekken op zoek naar avontuur en...' daar besloot Skylar op te houden met praten. Ithilwen was dan wel erg lief en haar glimlach stelde Skylar meteen op haar gemak, maar dat wilde niet zeggen dat ze Ithilwen meteen heel haar levensverhaal moest gaan vertellen over hoe ze eigenlijk op zoek was naar haar echte moeder en vader, een vader die niet zo'n normaal wezen was. Gelukkig hoefde Skylar niet verder te praten aangezien ze afgeleid werd door haar dorpsgenoot Sha'rin die tegen een dwerg aan het praten was waardoor een vrouw zich duidelijk niet tevreden naar Sha'rin toedraaide. "Wel dan dachten ze dat ik een opvliegend of vijandig type was!" dacht Skylar enkel terwijl ze Sha'rin in het oog hield.

Those who don't believe in magic will never find it!