Hoi
In december heb ik een geweldige jongen M leren kennen. Via een online game, en via teamspeak/skype. We spraken steeds vaker met elkaar af in het echte leven, en sinds iets minder 2 maanden hebben we een relatie. En voor mijn gevoel ging alles perfect. Op de 2,5 uur die we moeten reizen om elkaar te zien na dan.
Echter zei M laatst via whatsapp dat het allemaal niet meer zo goed voelde. Hij vond dat we in een verschillende leeftijdsfasen zitten. Hij is 18 en gaat bijna op zichzelf wonen. Zijn moeder is 2 jaar terug overleden en zijn vader ziet hij weinig. Dat heeft hem, denk ik, snel volwassen(er) gemaakt. Ik ben 16 en ik woon nog thuis, mijn ouders betalen alles voor me en ik heb geen werk. Schijnbaar vond hij het ook een probleem dat hij vaak uit gaat met zijn vrienden en drinkt. En ik niet. Ook vind hij het vervelend dat ik niet veel lust. Ik ben nooit echt een eter geweest.
En dan is er ook nog het feit dat er 2,5 uur tussen ons in zit, met de trein. M is altijd gewend om eventjes naar zijn vriendinnetje te fietsen, en kan er niet aan wennen dat we elkaar amper zien. Hij heeft nog nooit wat serieus gehad met iemand buiten zijn eigen dorp
M is bereid samen met mijn een oplossing te vinden. Maar voor mijn gevoel is het nu net of het bijna allemaal aan mij ligt. Alleen weet ik niet wat ik nu moet doen. Als ik bij hem ben, maakt hij me zo gelukkig. Ik kan hem niet loslaten..
'As long was we're together, does it matter were we go?'