[MSV] • Loverboys • OO1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 18 juni 2015 - 19:05 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

      Het duurde een eeuwigheid vooraleer Hetty het zachte plofje van een antwoord hoorde. De kribbige irritatie die ze voelde tegenover Moore ebde zachtjes weg, maar ze wist zeker dat, van zodra ze hel weer in de ogen zou kijken, het terug zou komen. Hij zag er gewoon uit alsof zijn vriendinnetje tot koningin van het schoolbal gekroond zou kunnen worden. Ze vouwde het blaadje open – Hester had werkelijk niets met Stalin en eigenlijk ook niet met de wereldoorlogen. Ze dacht dat ze dat wel duidelijk had gemaakt toen ze over het zeventiende eeuwse Londen begon.

      Je kunt nog steeds het verschil tussen Oost- en West-Duistland zien – de kleur van de straatverlichting verschilt. En jij, een verleden dat je tekent? Zou ik het kunnen zien als ik goed keek? – Moore

      Dat laatste was een grapje – ze verlangde ernaar zijn gezicht te zien. Al zou het moeilijk zijn om precies op het juiste moment om te kijken. Challenge accepted.

[ bericht aangepast op 17 juni 2015 - 20:00 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Omdat hij niet opnieuw papier wilde vragen aan Alexander, besloot Max verder te gaan op hetzelfde blad.

Wel dan, juffrouw Layton, zo zij het! Wat dacht je van een spelletje truth or dare? Of heb je iets anders in gedachten?
- Max

Hij was geen vouwkampioen, maar de plooien in het papier waren diep genoeg om de bloem opnieuw te maken. Max keek even naast zich, en zag dat Alexander zich met fluostiften bezig hield, tot het moment dat de leerkracht hen niet zag. Hij gooide een tel later dan zijn vriend en keek tevreden toe hoe de stukjes papier op de bank van de meisjes belandde.

Mijn brein breint zoals het breint.

Will grijnsde. Nu kon hij toch met haar praten zonder degene te zijn die haar van haar werk hield.
"Gelukkig maar," zei hij. Eigenlijk wilde hij er nog aan toevoegen dat hij geen zin in de les had maar net op tijd bedacht hij zich dat hij net had beweerd dat hij het een leuk vak vond.
"Hoe zit het op deze school?" Vroeg hij. "Voor wie moet ik oppassen, welke mensen moet ik echt mijden?" Iedere school had zzulke groepjes die dachten dat ze beter dan de rest waren. Waarom eigenlijk? Het maakte ze alleen maar minderwaardig. Plotseling voelde hij zich heel oud in vergelijking met de mensen om hem heen en hij snakte naar een sigaret of, nog beter, alcohol.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Het was even stil toen Ruby zich voor had gesteld, en Connor verwisselde de hand waarmee hij zijn motorhelm vasthield. "Gezien ik nieuw ben - kun je me misschien het een en ander laten zien?" vroeg hij met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht aan Ruby.

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

Tyler glimlachte naar haar en knikte. ''All right..'' zei hij en hij liep maar snel achter haar aan. Het was geen smoesje deze keer, hij had daadwerkelijk honger. Hij leerde het ook nooit. Niet eten in de ochtend en dan later op de dag klagen dat hij honger had. Het was bijna routine geworden. 'Zeg.. Het eten hier. Niet zo vreselijk hoop ik?' vroeg hij ondertussen met een lichte grijns. 'Een keer hadden we bij ons een nieuweling in de kantine.. Zoveel zieken dat de schoolzuster een lokaal moest gebruiken om iedereen op te vangen. Geen pretje.' zei hij en hij lachte even.

El Diablo.

Toen Alexander opmerkte dat Max zijn papiertjes in vormde vouwde gniffelde hij even en schudde zijn hoofd. Hij wachtte tot Hester klaar was met schrijven en toen het briefje weer op zijn bank kwam en hij het open vouwde, fronste hij even en begon na te denken over zijn antwoord. Het was niet makkelijk om te zeggen wat hij wou zeggen zonder het al te vulgair te laten overkomen, maar hij waagde zijn kansen.

Hmm, interessant Miss Moore. En je zou al specifieke kledingstukken moeten verwijderen om te zien wat mij ooit getekend heeft (en nee dat is geen hint naar weet-ik-veel-wat zoals sommige andere mensen van mijn geslacht zouden doen). Zelfde vraag, ik ben zeer curieus. - Moore

Hij verwees eigenlijk naar het litteken dat van zijn heup tot het midden van zijn bovenbeen liep en hij hoopte dat ze het niet al te verkeerd zou opvatten. Alexander dacht nog even na, maar besloot om het briefje toch zo te laten, hij dacht dat het wel duidelijk genoeg zou zijn en hoopte uit de grond van zijn hart dat ze doorhad dat hij gewoon eerlijk was en haar niet wilde provoceren. Dan besefte hij plots dat hij aan het grimassen was, iets wat hij altijd deed als hij zich concentreerde. Eigenlijk haatte hij dat aan zichzelf, die controle die hij niet had als hij zich inspande of in zijn eigen gedachten zwom.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

"Ik weet het niet echt, eigenlijk." Ze haalde haar tong over haar lippen en dacht na. Ze kende maar weinig mensen op deze school écht, naast haar groepje dan.
Dat was natuurlijk een beetje dom om toe te geven, maar het was wel de waarheid. Ze had wel dingen gehoord over meisjes, meisjes die ze niet tegen wilde komen en waar ze al helemaal geen ruzie mee wilde, maar dat waren alleen maar geruchten - zoals die er over iedereen waren. En ze wilde zich niet mee laten slepen in roddels.
"Volgens mij is iedereen hier wel... oké." Ze glimlachte. "Behalve ik, natuurlijk."

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

"Ai dat klinkt... Ehm, niet heel chill I guess?" zei ze toen en trok even een gezicht maar moest toch lachen.
"Ik raad je aan niet de aardappelpurée te eten, nooit niet, oh en de soep is verschrikkelijk zout. Voor de rest is het te doen," ze haalde haar schouders op.
"Hier rechts," ze sloeg de hoek om en keek om.
"Dus Ty," ze keek hem aan, en besloot deze jongen wat beter te leren kennen gezien hij tot nu toe wel aardig leek. "Heb je nog interesses naast queenbees vermijden en de maatschappij fucked up noemen?" ze knipoogde even naar hem en trok haar zwarte high-waist rokje weer even goed.

[ bericht aangepast op 17 juni 2015 - 20:23 ]

I just caught the wave in your eyes

Terwijl Max wachtte op een antwoord, hield hij zich bezig met het schouwspel naast zich. Het briefverkeer daar liep even vlot als bij hemzelf, en hij moest lachen om het geconcentreerde gezicht van zijn vriend.
"Let's play," dacht hij.
"Hé, Alexander," siste hij zachtjes. "Aan je gezicht te zien heb je wel héél interessante dingen geschreven," zei hij plagend terwijl hij het gezicht van Alexander heel overdreven na deed. Vervolgens wiebelde hij veelbetekenend met zijn wenkbrauwen en grijnsde.

Mijn brein breint zoals het breint.

Ze keek hem aan, haalde onzeker een hand door haar haar. "Euhm, ja. Natuurlijk. Weet je in welke klas je bent ingedeeld?" Dat zou makkelijker zijn. Ze zou gewoon zijn rooster kunnen vragen en dan de lokalen kunnen langslopen. Ze wist niet waarom, maar ze voelde zich niet zo op haar gemak met deze jongen...

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

      Hester plooide het briefje open en schrok zich een half ongeluk. Dit was niet exact waarop ze gedoeld had. Hester had het als nerd bedoeld, gravend naar meer gekke feiten, meer idiote weetjes. Ze wilde zijn verleden niet weten. Of wel – iets aan hem wekte interesse.

      Had je gedacht, Moore.
      Moore

Hetty had, nadat ze het propje zijn richting uit gegooid had, besloten zich op de les te concentreren. De bel zou toch bijna gaan, hoopte ze. Ze kreeg het benauwd van de laatste wending in de brievenwisseling. Ze had hier geen ervaring mee. Zelfs na het lezen van die honderden romannetjes.

[ bericht aangepast op 17 juni 2015 - 20:34 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Tyler lachte even en knikte. 'Zeker, ik zal wel heel erg zijn als het niet zo was.' lach ik. Hij dacht even na en keek haar toen weer aan. 'Ehm... Uitgaan is wel leuk, met de juiste mensen erbij. Anders ben ik ook heel blij met Netflix en snacks. Concerten en festivals zijn ook altijd geweldig, al ben ik er niet meer naar heel veel geweest de laatste tijd. Gitaarspelen is ook wel chill, en geloof het of niet. Een bezoekje aan de sportschool kan ook heel ontspannend werken, beetje energie kwijtraken weetje? Oh, en Reizen. Ik deed het vroeger meer, maar alsnog. Nieuwe plekken zijn indrukwekkend de eerste keer' zei hij. 'En hoe zit het met jou? Je ziet er niet bepaald uit als het type make up en high heels.. Of zit ik nu helemaal fout en ben je eigenlijk een beroemde Youtube make up goeroe?' grijnsde hij.

[ bericht aangepast op 17 juni 2015 - 20:39 ]

El Diablo.

"Hmm dat heb je dan goed gezien," ze glimlachte naar hem terwijl ze door de lege gangen liepen. "Hoewel ik wel op Youtube redelijk bekend ben, maar ik ben geen Zoella nee. Ik speel in een band, als basgitarist en vocaliste samen met wat vrienden, hoewel we het niet zo serieus nemen. Ik voetbal daarbij graag, heb ooit heel erg vroeger aan kick boxen gedaan maar bakte er maar weinig van. Ik vind, zoals je waarschijnlijk wel hebt gemerkt fotografie leuk, net zoals comics lezen en tekenen en ik ehm..." Reagan moest even blozen. "Ik houd van gamen." ze keek even weg, bang dat hij haar nu ontzettend lame zou vinden. Nu ze dit zo op somde vond ze zichzelf eigenlijk ook heel lame.
"Sorry ik ben nogal saai," zei ze en keek hem nog steeds blozend aan en wees toen naar twee glazen deuren. "Hier is het." ze duwde de deur open.

I just caught the wave in your eyes

Ik rolde ietwat geïrriteerd met mijn ogen op Max' reactie.
"Mond dicht, flowerboy", kaatste hij sissend terug en raapte zijn correspondentie op van zijn bank. Hester maakte kleine zenuwachtige beweginkjes, het was echt aandoenlijk om te zien hoe nerveus ze werd van gewoon papiertjes door te geven. Hij dacht even na en begon te schrijven in zijn net handschrift.

Jammer, andere vraag dan. Welk vak heeft de beruchte Hester Moore na deze les geschiedenis die we duidelijk beiden niet echt nodig hebben aangezien we ze toch al kennen? Ik vraag me af of je kunt raden welk vakkenpakket ik heb... - Moore

Tevreden met zijn antwoord vouwde Alexander zijn notitie dicht en gooide die naar de bank voor zich, hopende dat er nog antwoord zou komen binnen deze vijf minuten les die ze nog moesten doorkomen. Ondertussen zag hij Max klungelen met een overvol papier en met een zucht haalde hij zijn kladblok boven en scheurde er een vijftal papieren uit.
"Hier schooier, vergeet morgen je extra large kladblok niet", zei Alexander met meer sarcasme dan nodig tegen zijn vriend. Om eerlijk te zijn, het zag er ook erg zielig uit om hem nog te zien schrijven op dat kleine plaatsje dat hij nog heeft.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Ze keek hem even met opgetrokken wenkbrauwen aan en schudde lachend haar hoofd. ''Nee, geef maar. Je bent niet mijn slaaf, dus geef maar.'' zei ze glimlachend en pakte haar tas weer van hem af. ''Ik mag dan een irritant rijk meisje zijn –– ik citeer de woorden van mijn medeleerlingen, maar dat betekent niet dat ik mensen mijn slaaf laat zijn en al helemaal niet vrijwillig.'' zei ze met een lichte lach en keek hem daarna weer aan.

I don't want you to die, I want you to suffer.