Dus. Ik ben inmiddels bijna twee maanden geleden uit mijn relatie gestapt (na 2,5 jaar). Nu ben ik single.
En nu is er een jongen die met enige regelmaat bij de kroeg komt waar ik vrijwilliger ben. Ik ben enige tijd geleden met hem aan de praat geraakt en heb mijn hart gelucht over mijn ex toentertijd (mijn god waarom eigenlijk..). Sindsdien praten we meer met elkaar (ook eens via facebook). Maar het voelt zo goed. Hij voelt zo goed. Het is eng hoeveel dingen we gemeen hebben, ook kwa karakter. Erg bijzonder. En ik besef steeds meer dat ik eigenlijk gewoon écht verliefd ben. Als in smoorverliefd. En het maakt me bang.
Ik ben bang om verliefd te zijn, om weer close te worden met iemand. Daarbij ben ik echt extreem bang voor afwijzing. Ik word nerveus als ik in zijn buurt kom, voel oprecht de vlinders in mijn maag. Ik vind het verschrikkelijk omdat ik niet weet wat hij voelt.
Oké ik moest dit even kwijt. :c
Whatever you do in life will be insignificant, but it's very important that you do it because nobody else will.