[1] Uninhabited [ST] - Speeltopics

Uninhabited

---

Enjoy the little things of life, one day you'll look back and realize then they where the big thing.

---

Een groep vrienden gaan kamperen. Ze zijn gedropt op een eiland met maar een paar spullen. Hier moeten ze een week lang blijven. Als al het eten op is weten ze even niet meer wat ze moeten doen. Uiteindelijk gaan ze naar eten opzoek.

---

---

Invullijst:

-Naam
-Leeftijd (De mensen zijn hier ongeveer 16)
-Karakter
-Uiterlijk (foto)
-Gechiedenis (Familie, kindertijd)
-Extra

Rollen:

Regels:
-Niemand is perfect
-Niet meer dan 3 personages
-Scheldwoorden moeten zo:Scheldwoord
-Reservatie verloopt na 3 dagen
-Zet je naam boven je bericht
-Minimaal 100 woorden.

[/face]
Begin:

Op 24 oktober worden de vrienden gedropt op een eiland. De boot vaart net weg en we kunnen meteen met de eerste dag bezig zijn. Wren Arren Lawley (Phxntasia) heeft de tas met de benodige spullen. In de tas zitten de volgende spullen: 8 broodjes, 9 bananen trossen, 10 flesjes water 8 slaapzakken en 4 tenten.

Linkjes:

PraatTopic
]Rollentopic

[ bericht aangepast op 1 juni 2015 - 21:02 ]

---

Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.

---

Not every day may be good, but there's something good in every day.

---

---

Ik kijk hoe de boot achter mij langzaam weg vaart. Even zwaai ik naar de boot en draai me om naar de andere. Snel kuch ik even en zeg: ''Nou, wie heeft de tas?'' Zonder op antwoord te wachten loop ik vooruit en kijk om me heen naar het grote eiland met de vele bomen. Ik ga zitten in het zand onder een boom en kijk naar de andere. Als ik klaar ben met kijken zie ik nu pas dat het water heel helder is. Ik sta op en ren naar het heldere water. Langzaam ga ik met mijn hand door het water.

[ bericht aangepast op 7 juni 2015 - 11:51 ]

---

Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.

[Mijn topics]

-ik maak straks een reactie

---

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

[Mon Topieks, ik zal nu eerst de geschiendenis van Wren afmaken, en daarna zal ik ook even een postje maken ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

[MT, ik ga proberen om Riley aan het eind van de middag/vanavond af te krijgen]

---

Spencer Reid - 'I know what it's like to be afraid of your own mind.'

Aaron Johnson

Ze waren net gedropt met de boot en Aaron keek toe hoe de boot terug vertrok. Hier stonden ze dan, op een godvergeten eiland. Hij had hier lang naar uitgekeken, maar nu hij hier stond, vond hij het eerlijk gezegd erg spannend. Ze hadden niet veel meegekregen en hij hoopte maar dat er niet al te veel tegenslagen zouden zijn, zoals slecht weer. In een tent worden weggespoeld door de regen was niet bepaald leuk te noemen. Hij draaide zijn hoofd richting Kate toen ze vroeg wie de tas had, waardoor hij om zich heen keek. Aaron had er geen, dus hoopte hij maar dat iemand anders zo slim was geweest om het van de laadruimte van de boot mee te nemen, anders konden ze hier in de open lucht slapen. Kate liep richting het water, maar hijzelf was meer geïnteresseerd wat er zich op het eiland zou bevinden.

---

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

“Sometimes if you intensely dislike someone due to something, You just have to take comfort in the fact that, one day, they will be dead.”

      Ik kijk op als ik voel dat de boot tot stilstand komt. Na een na mijn mening iets te lange reis zijn we op het eiland aangekomen en je zou wel kunnen stellen dat ik er zin in heb. Het eiland wat voor ons ligt ziet er werkelijk prachtig uit waardoor er een glimlach op mijn lippen groeit.
      Ik wil net van de boot afspringen als ik me besef dat het misschien handig is om de tas waarin al onze spullen zitten mee neem. Laat ik voor eenmaal eens de verstandige oudste van de groep zijn. In een snelle beweging pak ik de tas op en sla hem over mijn schouder heen waarna ik dit maal echt uit het voertuig spring.
      Zodra ik op het bijna witte strand sta neem ik even goed de tijd om het eiland in me op te nemen- tenminste, wat ik er op dit moment van kan zien, iets wat niet veel te noemen is. Aan de ene kant naast me is een heldere zee te zien terwijl aan de andere kant een heel stel bomen en wat rotsen te zien zijn. Eigenlijk ga ik niet zo vaak op vakantie, dus ik ben blij om er even tussenuit te zijn, zeker nu ik op een prachtig onbewoond eiland zoals deze mag verblijven.
      Ik word uit mijn gedachten gehaald door de stem van Kate. 'Nou, wie heeft de tas?'
      Triomfantelijk houd ik de bagage met onze spullen erin omhoog. 'Hiero,' zeg ik terwijl ik hem weer over mijn schouder heen sla en richting een van de bomen loop om hem daar netjes onder te zetten. Kate is ondertussen richting het water gelopen en ik zie dat Aaron onderhand ook de boot verlaten heeft. Zelf besluit ik uiteindelijk ook maar om richting het water te gaan, ik heb al lang genoeg stil gezeten.
      De zee is lichtblauw van kleur en is zo helder dat je de zandkorreltje onder water zou kunnen tellen. Als ik mijn hand er doorheen haal voel ik dat het warmer is dan ik in de eerste instantie gedacht had. "Per ongeluk" maak ik met mijn hand een iets te harde beweging waardoor de waterdruppels Kate raken. "Sorry," grinnik ik terwijl ik haar aankijk.
      Ik geloof dat ik me op dit eiland nog wel een tijdje kan vermaken.
     

[ bericht aangepast op 31 mei 2015 - 0:16 ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

---

Langzaam nam de snelheid van de boot af totdat het helemaal stillag. Zorgvuldig liet ik mijn ogen over de rand van de boot gaan richting het prachtige strand met verderop bomen en rotsen. Een vreemd gevoel had me overgenomen als ik eraan dacht, dat ik over een paar minuten op een onbewoond eiland zou zitten samen met een boel andere vrienden. Natuurlijk had ik er behoorlijk veel zin in, daar niet van afgezien. Alhoewel ik wist dat mijn zenuwen me binnen een paar seconde over konden nemen eenmaal als ik daar op het eiland stond. Ik werd uit mijn gedachten getrokken door Kate die iets vroeg over een tas. Het liet me even nadenken maar ik besloot maar om er niet veel aandacht aan te besteden zodat iemand anders de tas zou pakken. Nadat Kate, Aaron en Wren de boot verlaten hadden, was het ook voor mij tijd om het eiland te betreden. Ik sprong eraf en belandde op het verwarmde zand. Mijn oren vingen de klanken van Wren's stem op die antwoord gaf op de eerder gestelde vraag van Kate en liet de tas zien, waarna hij hem weer over zijn schouder liet hangen. Hopelijk zat er genoeg in om het er een tijdje mee te doen voordat we zouden vergaan hier. Even grinnikte ik toen Wren met zijn hand door het water ging en daardoor Kate natmaakte. Zelf besloot ik de andere kant op te lopen zodat ik niet in een eventueel komend watergevecht zou belanden. Omdat ik zag dat Aaron in zijn eentje liep, ook de kant van het vaste land op, besloot ik hem achterna te lopen en vervolgens naast hem te lopen. "Heey, heb jij er een beetje zin in?" vroeg ik vriendelijk maar ook een beetje onzeker, misschien had hij er wel totaal geen zin in deze kampeertrip of zelf in een gesprek. Een beetje ongemakkelijk stopte ik mijn handen diep in mijn zakken weg terwijl ik zand wegschopte.

[ bericht aangepast op 31 mei 2015 - 17:12 ]

---

Spencer Reid - 'I know what it's like to be afraid of your own mind.'

---

Not every day may be good, but there's something good in every day.

---

---

Ik probeer mijn voeten zoveel mogelijk onder het zand te krijgen, wat niet lukt. Ik mompel wat dingen, en zie een schaduw achter me lopen. De schaduw negeer ik volledig. Het zal vast wel Aaron zijn ofzo. De schaduw negerend leun ik naar achter en geniet van de zon. Ik spring op en gil als ik iets nats op mijn rug voel. Ik kijk zoekend om me heen en zie uiteindelijk Wren. Hij zegt grinnikend: ''Sorry.'' Ik kijk hem boos aan en pak ruw zijn arm om hem vervolgens het water in te slepen. Als we in het water staan begin ik hem nat te gooien, door met mijn handen soort van kommetjes te maken en te vullen met water. Zelf word ik ook helemaal nat van het water maar dat boeit mij momenteel even niet. Ik weet dat dit een overdreven reactie is, maar dat boeit mij eigenlijk niks. Uiteindelijk hou ik op om te kijken hoe Wren reageert.

[ bericht aangepast op 2 juni 2015 - 16:03 ]

---

Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.

Aaron Johnson

Hij hoorde het zand achter zich verplaatsen en al snel stond Riley naast hem, vragend of hij er een beetje zin in had. Het klonk alsof ze niet echt zeker was vanwege die vraag, maar dat zou vast wel aan hem liggen. "Zeker." beantwoordde hij haar vraag met een glimlachje. "Hoewel ik het best wel spannend vind.... Je weet immers nooit wat je kan tegenkomen." zei hij met zijn blik op het bos gericht. Achter hem hoorde hij Kate gillen waardoor hij achterom keek, en zag dat ze samen met Wren in het water zat te spetteren. Aaron grinnikte eventjes vanwege hen en keek dan terug naar Riley. "En jij?" vroeg hij vervolgens terwijl hij even stopte met wandelen. Ze stonden nu aan de kant van het bos en verder gaan zonder de rest leek hem niet zo'n goed idee. Aaron hield van de natuur, en was ook niet snel bang van dieren of insecten, maar toch was hij er niet meteen gerust op. Dit zou niet zo simpel worden als ze eerst hadden gedacht.

---

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

Julie Octavia Wilkinson - Outfit

---

But I deserve this, you don't/please don't blame yourself.

---

Als de boot tot stilstand komt. schieten mijn ogen open. We zijn er... Er. Waar is er? Ik bijt op mijn lip en kijk om me heen. De rest is waarschijnlijk al weg, wat betekent dat ik hier ook snel af moet, voor ik opeens weer terug thuis ben. Voorzichtig sta ik op en ga van de boot af. Daar zie ik inderdaad een aantal mensen staan. De mouwen van mijn vest houd ik vast in mijn handen, terwijl ik voorzichtig probeer te blijven staan; ik heb nogal last van zeebenen en loop nu een beetje wankel. Voorzichtig kijk ik om me heen; Wren en Kate staan in het water en Aaron en Riley staan te praten. De rest zie ik nog niet: die zullen nog op de boot zitten. Mijn schoenen vullen zich langzaam met zand en de wind blaast mijn haar in mijn gezicht. Ik strijk een roze pluk uit mijn gezicht en draai me om. Mijn ogen glijden van de boot naar Riley en Aaron naar Wren en Kate en terug naar mijn schoenen. Voorzichtig kniel ik neer en begin te frunniken aan mijn veters, waarna ik ze eindelijk loskrijg. Dan trek ik mijn schoenen uit en stop mijn sokken erin. Het zand voelt fijn aan mijn tenen, en de lucht ruikt lekker. Ik sluit mijn ogen en probeer me te focussen op mijn ademhaling.

---

Spinning around, I'm weightless.

Charleigh Crystal Ashton

De boot had ons achtergelaten op dit mooie, lege eiland en verdween nu in de verte. Ik keek de boot na en probeerde hem in het oog te houden, zo lang als het lukte, maar als snel vervaagde de boot tot een stip en toen verdween hij helemaal uit mijn zicht. Kate vroeg wie de tas had, maar ik had Wren met de tas van boot zien gaan. Ik schopte mijn slippers uit en liep door de branding, met de lekkere warme zon voelde het koelere water heel prettig aan. Aaron en Riley stonden aan de rand van het bos en ineens kreeg ik een ingeving. Ik zocht Dylan op, toen ik hem niet zag, besloot ik om bij de boom te gaan zitten waar de tas stond en riep maar gewoon: "Dylaaaaann, zin om mee te gaan op ondekkingstocht?"
Dit eiland gaf me een heel goed gevoel. Echt het gevoel van een nieuwe start, een nieuwe ontdekking, een nieuwe ik. Zeker na het ongeval van mijn ouders een half jaar geleden, was ik een beetje in een deprimerende bui gekomen, maar nu,... dit eiland deed me echt weer opleven. Mijn nieuwsgierigheid borrelde in mijn buik en de adrenaline van dit onbekende eiland, vulde mijn aderen en gaf me een enorme boost aan energie. Samen met mijn vrienden op dit prachtige eiland zijn, was echt een droom. We hebben het hier al zo vaak over gehad en ik de laatste twee maanden snakte ik echt naar dit tripje, maar daar waren we nu dan. EIN-DE-LIJK. We waren er nu en we zouden er het beste van gaan maken. Eigenlijk vond ik dit ook de perfecte gelegenheid om weer een keer wat dichter naar elkaar te groeien. Door de 'Social Media' van tegenwoordig had ik het idee dat we een beetje uit elkaar groeiden en dat idee maakte me een beetje treurig.

[ bericht aangepast op 1 juni 2015 - 15:12 ]

Dylan Wilkinson - Outfit

---

Bless me father, for I have sinned.

---

De hele reis lang heb ik op mijn handen gezeten, tot mijn vingers begonnen te tintelen. De boottocht duurde naar mijn mening echt veel te lang- waar gingen we nou eigenlijk helemaal heen? Om maar niet de hele tijd rond te lopen en mensen te irriteren, heb ik de hele reis muziek geluisterd en met mijn armbanden gespeeld. Als de boot eindelijk tot stilstand komt, sta ik op en loop ik het strand op. Er staan een aantal groepjes bij elkaar en Julie staat op het strand. Ik kijk haar even aan en glimlach. Als ik naar haar toe loop, hoor ik Charleigh roepen: "Dylaaaaann, zin om mee te gaan op ontdekkingstocht?" Ik knijp in Julie's arm en loop dan naar Char toe. Ze ziet er goed uit, alsof ze het nu al naar haar zin heeft. Dat zal ook wel, Charleigh was een van de mensen die ontzettend veel zin hadden in dit tripje. Ik vond het zelf ook wel leuk, maar ik ben nooit zó enthousiast geweest als zij. Als ik bij haar ben grinnik ik even. "Is dat wel verstandig? Straks raken we verdwaald." Ik knipoog plagerig naar haar.

---

Spinning around, I'm weightless.

Charleigh Crystal Ashton

Toen kreeg ik Dylan in het oog, hij was bij Julie en liep nu mijn kant op. Enthousiast sprong ik op. "Is dat wel verstandig? Straks raken we verdwaald." Zei Dylan tegen me terwijl hij een plagerige knipoog gaf. Ik rolde even met mijn ogen en schudde toen lachend mijn hoofd.
"We zijn al zo goed als verdwaald. Niemand weet waar dit vergeten eiland is, niemand weet hoe het heet en wat zich hier allemaal bevindt. Maar, dat is aan ons om uit te zoeken." Ik trok mijn wenkbrauwen op terwijl ik dit tegen hem zij en draaide een rondje, met mijn armen wijd. Door alle adrenaline in mijn lichaam van het enthouasiasme, was ik misschien een beeetje te druk geworden. Dus ik probeerde mezelf weer te kalmeren. "Maargoed, je gaat dus mee?" Ik wierp Dylan een lach toe en wachtte toen op hem. Ondertussen speelde ik een beetje met mijn haar en genoot van alle nieuwe indrukken die ik hier op deed. Het was hier echt heel speciaal. Misschien zouden we wel iets heel bijzonders ontdekken en dan beroemd worden! Maar dat zou wel niet zo zijn, dat gebeurde immers alleen in sprookjes.

“Sometimes if you intensely dislike someone due to something, You just have to take comfort in the fact that, one day, they will be dead.”

      Grinnikend zie ik dat Kate nu semi-boos haar blik op mij heeft gericht. Met een iets wat onschuldige blik kijk ik terug, hoewel dit al snel veranderd als ze me verder het water in trekt totdat het tot bijna mijn heup komt.
      Binnen de kortse keren voel ik dat het bij nader inzien toch wel koude water over me heen wordt gespat en al snel ben ik dan ook helemaal doorweekt. Mijn shirt plakt aan mijn lichaam vast en in mijn stijle haren beginnen langzaam maar zeker weer krullen te schieten. Dat is nog iets waar ik mee moet dealen deze dagen; mijn van nature krullende haar.
      Als Kate ophoudt, trekt er net een licht briesje op. Een rilling gaat door mijn lichaam heen terwijl ik een keer tril. Als een verzopen kat sta ik midden in het water met een meisje die me waarschijnlijk gaat uitlachen, dit moet er vast grappig uit zien van een afstandje.
      Ik laat mijn onderlip hangen en kijk haar aan met de beste puppy ogen die ik kan maken --wat er overgens waarschijnlijk hilarisch uit ziet, maar dat ter zijde-. Ik schiet echter al snel in de lach, een acteercariere zou niet voor me zijn weggelegd.
      Omdat ik toch al compleet nat ben, neem ik een duik. Onderwater trek ik een keer aan haar been in een poging haar haar evenwicht te doen verliezen
      Zodra zij ook compleet nat is, staan we weer quitte.

[ bericht aangepast op 5 juni 2015 - 12:09 ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

Ik trok één wenkbrauw op als Aaron vertelde dat hij er zin in had. "Hoewel ik het best wel spannend vind.... Je weet immers nooit wat je kan tegenkomen," zei hij. Hij vroeg of ik er ook zin in had waarop ik knikte. "Sure, why not?" Even beet ik op de binnenkant van m'n wang, voordat ik hem snel bekeek.. "Dus, wat denk je dat we hier kunnen verwachten dan??" Vroeg ik aan Aaron, niet echt uit nieuwsgierigheid maar gewoon omdat ik niets anders wist om te zeggen. Mijn vinger gleed over de glazen van mijn zonnebril, die aan de hals van mijn shirt hing. "Kun je eigenlijk een beetje jagen of vuur maken?' vroeg ik na enige tijd stilte en veegde mijn haar over mijn schouder heen. Daarna blik ik zelf even over mijn schouder omdat Wren en Kate aan het klooien waren in 't water. Met een uiterst goed geacteerde neppe glimlach bekeek ik het stel spelende kleuters, en dan met name Kate. Ze waren misschien dan wel 'vrienden' maar enorm close kun je ons niet noemen. Mijn wenkbrauw ging kort de lucht in waarna ik mij weer focuste op Aaron naast mij en liep met hem mee richting het bos. "Zin om het eiland te gaan verkennen?"

---

Spencer Reid - 'I know what it's like to be afraid of your own mind.'