• Uninhabited


    Enjoy the little things of life, one day you'll look back and realize then they where the big thing.
    Een groep vrienden gaan kamperen. Ze zijn gedropt op een eiland met maar een paar spullen. Hier moeten ze een week lang blijven. Als al het eten op is weten ze even niet meer wat ze moeten doen. Uiteindelijk gaan ze naar eten opzoek.




    Invullijst:
    -Naam
    -Leeftijd (De mensen zijn hier ongeveer 16)
    -Karakter
    -Uiterlijk (foto)
    -Gechiedenis (Familie, kindertijd)
    -Extra



    Rollen:

    Meisjes:
    -Kate Blue Stevens-PerfectoMomento
    -Sophia blow-Meride
    -Julie Octavia Wilkinson- Hecuba
    -Riley Daniela Lewis- Balloo
    -Charleigh Crystal Ashton - AnneSofya

    Jongens:
    -Aaron Johnson- Rabidkiller
    -Wren Arren Lawley- Phxntasia
    -
    -
    -




    Regels:
    -Niemand is perfect
    -Niet meer dan 3 personages
    -Scheldwoorden moeten zo:Scheldwoord
    -Reservatie verloopt na 3 dagen
    -Zet je naam boven je bericht
    -Minimaal 100 woorden.

    [/face]
    Begin:
    Op 24 oktober worden de vrienden gedropt op een eiland. De boot vaart net weg en we kunnen meteen met de eerste dag bezig zijn. Wren Arren Lawley (Phxntasia) heeft de tas met de benodige spullen. In de tas zitten de volgende spullen: 8 broodjes, 9 bananen trossen, 10 flesjes water 8 slaapzakken en 4 tenten.


    Linkjes:

    [ bericht aangepast op 1 juni 2015 - 21:02 ]


    Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.

    Aaron Johnson



    Haar antwoord had hij eerlijk gezegd wel verwacht, anders had ze al wel eerder laten weten dat ze geen zin had gehad in dit avontuur dat we ongetwijfeld zouden gaan beleven. Ze wisten van te voren dat ze zouden worden gedropt, dus als ze hier echt tegen haar zin stond, zou hij toch grote vraagtekens hebben gehad. Hij haalde een hand door zijn recent donkerblonde haren. Aaron wisselde vaak van haarkleur en hij moest toegeven dat hij er stillaan aan verslaafd was geworden. Enkele weken geleden had hij het veel donkerder dan nu, haast zwart, maar hij wist dat zijn kleur zou afbleken van de zon, waardoor hij dacht dat een lichtere kleur wel beter zou zijn. Wat het effect daarvan zou worden, was nog af te wachten, maar niemand zou hem moeten zien, buiten de mensen van zijn vriendengroep dan. Zijn blik ging terug naar Riley, toen ze hem vroeg wat hij dan hier zou kunnen verwachten, waarop hij een schouder ophaalde. "Ongetemde dieren." zei hij simpel omdat hij niet meteen op een voorbeeld kon komen. Ze zaten immers in een tropisch gebied en meestal kwam je dan wel het een en het ander tegen. Vervolgens had ze hem gevraagd of hij iets kon van jagen en vuur maken, waardoor hij tot de realisatie kwam dat hij effectief vlees zou moeten eten om te overleven. Shit, daar had hij niet aan gedacht. Aaron was al jaren fervent vegetarisch en had geen seconde stilgestaan bij het feit dat hij hier niet alleen zou kunnen overleven op wat vruchten die ze toevallig konden vinden. Het duurde even vooraleer hij besefte dat hij nog niet had geantwoord op Riley's vraag, waardoor zijn ogen terug naar haar schoten en hij zijn keel schraapte. "Ik kan wel een vuur maken, maar.. jagen... Nee, liever niet zelfs." zei hij met een veelbetekenende blik. Het eten van vlees was al erg genoeg, laat staan dat hij een dier bruut zou moeten vermoorden. Bedenkelijk beet hij op zijn lip en liet zijn blik langs de bomen gaan, waarna hij knikte op Riley's aanbod om het eiland te gaan verkennen. "Ja, laten we dat maar doen. Volgens mij waren Charleigh en Dylan dat ook van plan." voegde hij eraan toe toen hij de twee laatstgenoemden wat verderop zag staan.

    [ bericht aangepast op 6 juni 2015 - 16:17 ]


    Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

    Kate Blue Stevens

    Not every day may be good, but there's something good in every day.



    Ik begin hard te lachen als ik zie dat Wren puppy ogen trekt. Mijn gelach duurt niet lang, ik word onderwater getrokken. Voor ik onder water ben laat een nog een klein maar hoog gilletje horen. Snel sta ik op en kijk quasi-boos naar Wren. Ik ben helemaal doorweekt door het warme water. Ik gooi mijn armen in de lucht. ''Moest dat nou!'' roep ik stotterend door mijn eigen lach. Snel ren ik naar het droge en ga rillend op het zand zitten. Het zand op deze eiland begint aan mij te plakken, maar dat boeit mij niet. Ik word deze week waarschijnlijk nog heel vies.

    [ bericht aangepast op 7 juni 2015 - 11:59 ]


    Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.