[200] Behind The Cameras || RPG || Speeltopic [O1] - Speeltopics

• BEHIND THE CAMERAS •

      Youtube. Een site met miljarden filmpjes en minstens zo veel gebruikers. Deze fragmenten lopen uit een van Muziek tot Games en van Humor tot Leerstof. Een site waar mensen hun video's posten in de hoop dat het een hit wordt. Naast de zangers, zangeressen en bands die hun muziekvideo's hier uploaden en mensen die zogenaamde "humoristische" video's van hun huisdier online zetten, is er ook nog een groep mensen die deze sociale media site heel serieus nemen. Mensen wiens baan af hangen van de personen die hun online bekijken, hun zogenaamde subscribers. Mensen van wie bijna hun hele leven op camera's staat vast gelegd en ze voor de eeuwigheid verenigd hebben met het monster wat wij allemaal "het internet" noemen. Mensen die kunnen leven van het geld dat ze door dit medium verdienen.
Het klinkt allemaal o zo simpel en geweldig, een camera voor je neus zetten, even lief glimlachen en wat grappen maken, en het vervolgens op deze site plaatsen om zo slapend geld te verdienen. Kortom, wat lijkt het pérfecte leventje.
      Dit is echter wel een leven met een bijsluiter. Een bijsluiter waarop staat dat dit leventje wat een paar seconden geleden nog zo ideaal leek kan leiden tot overmatige stress, paniekaanvallen en andere ziektes. Maar daar naast is er nog iets anders, iets wat misschien nog wel erger is dan de net genoemde kwalen. Geheimen. Want als je hele leven online staat, open en bloot voor iedereen die het maar wilt bekijken, waar laat je die dan? De enige manier om ze dan te bewaren is door ze binnen te houden, veilig binnen de muren van je schedel waar niemand bij kan komen. Maar, als je al je geheimen binnen houdt, als ze zich op blijven stapelen en je aan niets anders kan denken, hoelang duurt het dan nog, totdat je knapt?

      Het leven van deze zogenoemde YouTubers is lang niet altijd rozengeuren en maneschijn. Bij sommigen van hen is het in hun jeugd al mis gegaan en hebben zich daar al problemen gevormd, hoewel bij de meeste de grootste geheimen -en dus ook problemen- zijn ontstaan als gevolg van de fame.
      Voordat het te ver uit de hand loopt besluit een handje vol YouTubers er even tussen uit te glippen en wat tijd vrij te maken om wat verder tot rust te komen in Italië. Hoewel het in de eerste instantie een geweldig idee lijkt om op vakantie te gaan met mensen die je compleet begrijpen en je daarnaast ook nog geweldige video's te kunnen maken met de mensen die je je vrienden noemt, is het nog maar de vraag of ze je wel helemaal snappen. Want geheimen blijven geheimen, totdat iemand ze ontdekt, nietwaar? Wie vertrouw je de meest kostbare informatie over jezelf toe, als je er überhaupt al iemand mee vertrouwt. Wat als je geheim ineens niet zo geheim meer blijkt te zijn? En wie is de eerste bij wie de bom compleet barst?

---

• R O L L E N •

Guys
• Daniel "Dan" James Howell aka. Danisnotonfire || Phxntasia || 1.3
• Amazon D. Eldorro aka. SugaDrawingsOC|| Bloody_Mary || 1.4
• Philip "Phil" Michael Lester aka. Amazingphil || ErenYeager || 1.2
• Felix Kjellberg aka. Pewdiepie || ErenYeager || 1.4
• [R] || Shawn || 1.6
• Will Darbyshire aka. Willdarbyshirefilm || Drifted || 1.4
• [R] Don aka. GameMeneer || Equine || 1.5
• Joseph "Joe" Sugg aka. Thatcherjoe || Phxntasia || 1.6

Girls
• [R] || xJustMeself
• [R] Zoe Sugg aka. Zoella || xGwenxVeerx || 1.3
• Marzia Bisognin aka. Cutiepiemarzia || xMarshMellohw || 1.3
• Tessa Goad aka. TessarrGoad || Alvarez || 1.3
• Bethany Mota aka. Macbarbie07 || Allete || 1.3
• [R]Deveney aka. Cutiegaming || Equine || 1.4

---

• R E G E L S •

• Schrijf stukjes van minimaal 200 woorden.
• Geen perfecte personages, iedereen heeft goede en slechte kanten.
• OCC in praattopic, als het echt noodzakelijk is dan tussen haakjes.
• Denk eerst goed na voordat je mee gaat doen, ik heb liever niet iemand die er na 2 posts mee stopt.
• Wees realistisch. Mensen verdienen niet zo makkelijk 30 miljoen subscribers (tenzij je PewDiePie bent ) en er zullen ook zeker geen grote YouTubers zijn van 14 jaar.
• Naamsverandering graag doorgeven in het praattopic.
• 16+ mag maar hou het een beetje netjes.
• Geen ruzie, vecht dat maar uit in jullie gb. Binnen de RPG mag het natuurlijk wel.
• Alleen ik (Phxntasia) open nieuwe topics.

---

• B E G I N •

We beginnen op de ochtend van vertrek rond een uur of 7. Sommige zullen 's ochtends nog alle spullen moeten pakken en hun best moeten doen om alles op tijd klaar te krijgen en zich op het vliegveld te melden, terwijl andere alles al lang tot in de puntjes geregeld zullen hebben, helemaal klaar voor een vakantiebreak. Met het vliegtuig zal iedereen vanuit hun eigen land richting Italië vliegen. Ze zullen elkaar ontmoeten op het vliegveld van Italië. Vanaf daar worden ze met de bus naar verblijfplaats gebracht. Foto's en informatie over de verblijfplaats zullen volgen.

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

(Hellow)

---

How far is far

(Haii & MT) c:

[ bericht aangepast op 18 mei 2015 - 23:43 ]

---

''Don't compare yourself to others, that's when you start to lose confidence in yourself'' - Will Smith.

(mt)

Amazon D. Eldorro - SugasuDrawingOC

Amazon keek benauwd uit het raam. Hij was al twee weken niet buiten geweest. Het was nog donker en de beste moment om te vertrekken uit de grote stad. Amerika had hij nooit verlaten en ineens kreeg hij een uitnodiging voor een vakantie in Italië. Acht uur in totaal in een ruimte waar hij wel eens ontdekt kan worden. Acht uur zonder enige internet of YouTube. Amazon pakte rustig zijn laatste spullen in. Het geluid van de Claxon buiten de deur was hard en waarschuwde hem dat het tijd was om de weide wereld in te gaan.
Amazon had teveel spullen mee: Kist met spuitbussen, twee kladblokken tekenpapier, waaronder marker en glad papier voor spraypaint, twee etui's vol met potloden in verschillende hardheden en dan kwamen nog zijn kleding. Zijn ouders sliepen nog waar ze niet een de moeite namen om hun zoon uit te zwaaien. Amazon trok zijn sjaal over zijn neus en trok de capuchon over zijn hoofd, dat alleen zijn ogen te zien waren en vertrok onzeker naar de taxi.
Terwijl zijn koffers in de achterbak werden gelegd, liet hij zich op de achterbank glijden en sloot zijn ogen, want de rit naar New York airport zal wel even duren.

---

Vampire + Servant = Servamp

[MT]
[Mijn username is veranderd naar NevadaMustang]

---

all because i liked a girl

“Admit when you're wrong, shut up when you're right.”
• Outfit. •

Inmiddels was het vroeg in de ochtend en zijn huisgenoten sliepen door de wekker heen, wat Drew dus absoluut niet had gedaan. Hij was in zijn kleren gesprongen en greep zijn kussen van zijn bed, waarmee hij naar de kamer van Don en Deveney liep. Of ze het nou leuk vonden of niet, wekker was wekker en dan moesten ze maar gewoon op tijd opstaan. Oftewel, hij opende de deur, smeet het kussen in Don zijn gezicht nu hij dichterbij lag en stapte snel weer achteruit om een eventuele mep te voorkomen. 'Wake up! We need to go within two hours!'
      Het geblaf van Acca was vanuit de keuken te horen en aan het gefladderd viel te horen dat Delphine haar kooi weer open had gebroken, dus liep hij weer richting de woonkamer, waar hij inderdaad de twee dieren aan trof. 'Stupids Idiots.' De vogel kwam op zijn schouder zitten terwijl hij Acca zijn brokken gaf en in de keuken op zoek ging naar zijn telefoon, om Bethany te kunnen sms'en. Daar in tegen duurde het natuurlijk alweer een half uur voordat hij het ding had gevonden en was hij in de tussentijd afgeleid geraakt en gaan eten, al zat hij nu aan de keukentafel met Delphine voor zich.

Bethany Mota
      • 7 : 11      > Goeeede Morgen
      • 7 : 11      > Hoe gaat het ermee?
      • 7 : 12      > Hoe laat ben je op het vliegveld? (:

Hij keek even op van wat hij stuurde toen Acca tegen hem op sprong, dus aaide hij het beestje even over zijn hoofd heen en legde zijn telefoon op tafel voor zolang hij geen reactie kreeg van Beth.

[ bericht aangepast op 19 mei 2015 - 17:07 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Ik kon vannacht weer eens niet slapen. Het idee voor een vakantie in Italië had tegelijkertijd vreemd en vertrouwd aan gevoeld, waardoor ik redelijk snel 'ja' had gezegd.
De klok op mijn telefoon gaf de tijd aan, hoewel het mij even duurde voordat ik eenmaal zag wat er stond. Het felle licht in mijn ogen maakte dat ik ze snel weer dicht kneep, mijzelf afvragend hoe ik zo slim was geweest er überhaupt in te kijken.
Terwijl ik langzaam mijn ogen weer opende om aan het licht van het scherm te wennen drong het tot me door dat het echt vandaag was, en dat ik echt in een paar uur zou moeten vertrekken.
Met een zucht legde ik mijn telefoon weer terug en draaide me om. Ik lag nu met mijn gezicht tegen Alfie's rug aan. Het was verbazingwekkend kalmerend, wetend dat hij er was om mij te beschermen.
Ik moest weg. Niet alleen had ik met Joe afgesproken om op tijd te zijn voor het vliegtuig, ik moest ook nog een deel van mijn koffer inpakken. Niet dat hij nog niet ingepakt was. Sommige dingen misten gewoon nog. Zoals mijn telefoon. Mijn koptelefoon. Mijn laptop. Oké, misschien waren het de meest belangrijke dingen die ik nog niet had ingepakt.
"Ik ga alvast het bed uit, 'kay?" fluisterde ik naar Alfie's rug, alhoewel hij mij niet kon horen. Hij lag nog vredig te slapen. Nog wel.
Ik had graag gewild dat hij ook mee was gegaan op deze reis.

[ bericht aangepast op 31 mei 2015 - 12:11 ]

---

Ik heb geen quotes, ik heb songtitels en een typeprobleem

''The idea of uploading a video that the whole world had access to made me nervous.''

---

Van de ene kamer liep ik de andere kamer binnen. Mijn bruine kijkers stonden vol met vreugde als een sprankje nervositeit, in deze vroege morgen. Ik ging met mijn rechterhand door mijn haar terwijl ik nadenkend om me heen begon te kijken.
Een vreemd gevoel had me overgenomen als ik eraan dacht, dat ik over een paar uur in Italië zou staan samen met een heleboel andere YouTubers. Natuurlijk had ik er behoorlijk veel zin in, daar niet van afgezien. Alhoewel ik wist dat mijn zenuwen me binnen een paar seconde over konden nemen eenmaal als ik daar op het vliegveld stond.
Mijn handen had ik op mijn zij geplaatst terwijl ik begon te tikken met mijn vingertoppen, een neurotische tikje dat ik vanaf jongs af aan al had aangeleerd. Ik moest eraan toegeven, het kon soms inderdaad vreselijk irritant zijn en zo ook overkomen maar ik kon er niks aandoen. Het was nogal lastig om zulke dingen af te leren, ondanks dat probeerde ik simpelweg ervoor te zorgen dat ik me er niet veel te veel aan begon te storen.
Ik werd uit mijn gedachten getrokken door de Labradoodle, Winnie. Haar geblaf galmde door het huis heen maar ik besloot maar om er niet veel aandacht aan te besteden.
Mijn armen had ik al weer langs mijn lichaam laten vallen waardoor mijn handen niet meer op mijn zij zaten, en het tikken inmiddels ook al gestopt was. Net wanneer ik de neiging had om aanstalten te maken richting mijn koffer, begon mijn telefoon uit het niets te trillen in mijn broekzak. Automatisch had ik naar mijn telefoon gegrepen en het binnen no time ontgrendeld.
Ik liet mijn blik vallen op de inkomende berichten, eenmaal bij het zien van de naam begon er automatisch een glimlach rondom mijn lippen te spelen. Al snel had ik besloten om de berichten over te lezen en zo iets terug te sturen.
'Goedemorgen! Het gaat geweldig en geen flauw idee eigenlijk, niet gekeken op de aankomsttijd dat op het ticket stond. Ik stuur anders wel later een berichtje als ik weer wanneer ik ongeveer landt. Xx' antwoordde ik dom terug. Het was dan misschien niet de slimste idee om niet op de aankomsttijd te kijken maar het was iets wat ik totaal vergeten was sinds ik vooral gefocust was op het inpakken van mijn vele spullen.

---

''Don't compare yourself to others, that's when you start to lose confidence in yourself'' - Will Smith.

Felix Kjellberg.
Het ene moment zat ik nog verstrikt in een eindeloos durende droom en het andere moment schrok ik wakker van geblaf. Het geblaf van Maya en Edgar. Ik nam een diepe zucht, en liet mijn gezicht in mijn kussen vallen. Om te voorkomen dat ik stikte verwijderde ik al snel mijn gezicht weer uit het kussen, en besloot maar te gaan kijken waarom de twee zo veel geluid produceerde op de vroege morgen. Het leek wel of het geblaf steeds erger was, en ik vloekte binnensmonds. Ik hoopte maar dat het lawaai Marzia niet wakker had gemaakt. Ik liep de slaapkamer van mij en Marzia uit, en liep de woonkamer in. Ik verwachtte iets tegen te komen waar de pugs overstuur van raakte. Maar ik kwam al gauw tot de conclusie dat er helemaal niets aan de hand was. Ik zuchtte en veegde met een hand vermoeid over mijn gezicht. 'Moesten jullie me hier nu echt voor wakker maken?' Vroeg ik en hurkte naast de twee vrolijk kwispelende pugs neer, en aaide ze over hun bol. Nu ik toch op was besloot ik de twee maar alvast hun eten te geven. Na dat gedaan te hebben liep ik al gapend naar de koelkast om wat te drinken te pakken. Ik keek even op de kalender op de koelkast deur. Blijkbaar was ik toch iets vergeten. Vandaag gingen we op vakantie naar Italië met een boel andere Youtubers. Shit. Nu rolde er een volmondig Zweeds scheldwoord mijn mond uit. Hoe had ik dit ooit kunnen vergeten? Ik liep snel terug naar de slaapkamer, en gooide mijn koffer op mijn helft van het bed, en liep daarna naar Marzia haar kant. 'Marzia? Wakker worden. We, of tenminste ik was vergeten dat we vandaag al vertrokken naar Italië.' Zei ik terwijl ik haar voorzichtig probeerde wakker te schudden. Het ergste is dat we vaart moeten maken willen we nog op tijd op het vliegveld komen. Ik wachtte tot Marzia wakker zou worden terwijl ik onrustig mijn koffer in pakte.

---

How far is far

[Mijn topics.]

---

:)

Phil Lester.
Al gapend drukte ik de wekker naast mijn bed uit, en rekte me uit. Vandaag zou ik samen met dan en een aantal andere Youtubers naar Italië op vakantie gaan. Ik zelf heb hier weken naar uit gekeken, en vandaag was het eindelijk zo ver. Mijn spullen had ik dan ook allang ingepakt en wel in de gang staan, klaar voor vertrek. Ik stapte nog wankel van de slaap uit mijn bed, en trok mijn klaar gister klaar gelegde kleding aan, om vervolgens mezelf op te frissen in de badkamer. Ik had werkelijk geen idee of Dan zijn spullen ook al ingepakt had, en aangezien we toch op tijd moesten komen kon ik hem net zo goed maar wakker gaan maken, wat ik stiekem wel leuk vond om te doen. Er was niets meer aandoenlijk dan een slapende Dan. Ik liep voorzichtig richting zijn kamer. Ik moest spontaan glimlachen van het aanzicht. Ik liep voorzichtig naar zijn bed toe. 'Hey schone slaper, wakker worden.' Zei ik zacht en drukte een kus op zijn voorhoofd. Ik ging op de rand van zijn bed zitten, en keek met een glimlach naar hem. Ik was ontzettend blij dat ik heb en hem en hem mijn vriendje mag noemen. Ik kon zo wel uren naar hem blijven kijken, maar ik wist ook dat dat niet kon en we toch echt straks naar het vliegveld moesten.

---

How far is far

Will Darbyshire

Will had zich enkele minuten geleden nog vredig in dromenland bevonden. Was hij daar nu nog maar. Zijn moeder had zichzelf over hem heen gebogen en drukte een verrasend lange kus op zijn voorhoofd. "Mam, ik ga niet zo lang weg hoor." Zijn moeder rolde haar ogen en schuifelde haast geemotieneerd zijn kamer uit. Met zijn linkerhand drukte Will zijn weker uit, die eigenlijk pas over een halfuur afgegaan zou zijn. Tegen zijn bureau stond zijn grote zwarte koffer klaar, met daarbovenop zijn handbagage dat bestond uit een rugzak en zijn camera. Beneden had hij ook nog een tas vol met camera apparatuur staan en die mocht hij van zichzelf ook echt niet vergeten. De laatste keer dat hij met een groep vrienden op vakantie was geweest was naar Amerika. Misschien was Italie voor hem minder speciaal omdat zijn familie daar al jaren op vakantie ging. Toch had hij erg veel zin om weer op pad te zijn. Toen Will uiteindelijk in een standaard wit t-shirt met zijn zwarte jeans en witte hoge converse naar beneden liep had de hele familie zich al rond de ontbijttafel verzameld. Will knikte naar zijn familieleden, maar was nog niet in voor een gezellig ochtendgesprek. Gelukkig waren zij dit van hem gewend. Will wist wel van enkele mensen dat zij ook naar Italie gingen, toch besloot hij alleen naar het vliegveld te gaan en daar iedereen op te wachten. Ongeveer een half uur later, precies genoeg tijd voor Will om zichzelf helemaal klaar te maken, toeterde de taxichauffeur. Will nam snel afscheid van zijn ouders en zakte opgelucht op de achterbank van de taxi die hem richting het vliegveld zou brengen.

---

“Do what I do. Hold tight and pretend it’s a plan!” - The Doctor

Bloody_Mary - SleeyAsh

Amazon D. Eldorro - SugasuDrawingOC

Amazon werd gewekt door de stem van de chauffeur. Langzaam liet de jongen zijn hand naar zijn geld glijden en gaf hem het bedrag wat op de teller stond. Het was duur, maar zijn ouders wouden hem niet eens brengen.
Amazon stapte uit en liep naar de kofferbak, haalde zijn grote koffer en tas eruit. Hij wachtte tot de taxi wegreed. Zijn sjaal was van zijn neus weg gegleden en zijn zin om het weer op te doen was met de rit weggegleden.
Amazon draaide zich om en nam de weg naar de incheck balie. Nadat hij de douane zal passeren, zal zijn reis van acht uur ingaan.
Hij had er zo geen zin in. Amazon zette zijn koffers op de lopende band. 'We moeten wat extra kosten erbij rekenen voor de bagage. En omdat je minderjarig bent, zullen we je begeleiden,' sprak de vrouw achter de balie, waarop Amazon begon te zuchten.
'Laat die begeleiding maar zitten, ik heb genoeg informatie opgezocht om te begrijpen hoe het werkt. Ben ook wel meer met mijn ouders op vakantie geweest,' sprak Amazon eentonig, terwijl hij het laatste gewoon verzon. Hij had geen behoefte aan hulp.
Hulp betekende dat hij herkend zou worden. Amazon nam alle informatie netjes op, voordat hij zijn weg vervolgde naar de douane.

[ bericht aangepast op 21 mei 2015 - 15:36 ]

---

Vampire + Servant = Servamp

“Sometimes if you intensely dislike someone due to something, You just have to take comfort in the fact that, one day, they will be dead.”

---

---

Mijn ogen schoten open nadat ik een paar zachte lippen op mijn voorhoofd voelde en gemompel hoorde waar ik niet echt woorden uit op kon maken. Ik trok daarna echter al snel de dekens over mijn hoofd heen tegen het felle licht wat mijn ogen in scheen. Ze waren na mijn iets wat korte slaap duidelijk niet goed bestand tegen de lamp in mijn kamer die ik gisteravond aan had laten staan.
Toen ik besefte dat ik hier moeilijk zo kon blijven liggen, kwam ik langzaam onder de dekens vandaan en keek ik de jongen die op mijn bedrand zat recht in zijn ogen. Ik kon niets anders doen dan hem met een brede glimlach aan blijven kijken.
'Morning Philly,' zei ik met een nog iets wat slaperige stem terwijl ik nog eenmaal in mijn ogen wreef.
Pas toen ik mijn gitzwarte koffer ik de hoek van mijn kamer zag staan, besefte ik me weer wat er vandaag ging gebeuren. Het was tijd voor een break. Niet dat ik er zelf per se tussenuit wou, in tegenstelling tot dat, je zou wel kunnen stellen dat ik vele malen liever thuis bleef. Ik had het niet echt op grote nieuwe groepen. Het was echter dat Phil heel erg graag mee wou, en ik kon het niet over mijn hart krijgen om hem alleen te laten gaan. Het idee alleen al dat mijn vriendje 2000 kilometer van me vandaan zou zitten en ik hem voor een hele tijd niet zou kunnen zien was al ondragelijk. Bij die gedachte drukte ik een korte kus op zijn lippen.
'Klaar voor de reis naar Repubblica Italiana?' grapte ik met een stereotype Italiaans accent terwijl ik overeind ging zitten zodat ik met mijn rug tegen de muur aan kwam. Mijn hand gleed uit automatisme door mijn haren heen. Binnen de kortste keren zouden we met een groep grotendeels onbekende in Italië zitten, iets wat ik nog steeds niet helemaal kan bevatten. En ik weet niet of ik dat geheel als iets goeds kan zien, maar ik heb Phil bij me, en dat is alles waar het om draait.

[ bericht aangepast op 21 mei 2015 - 20:11 ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

Deveney aka CutieGaming

---

---

Ik ben nog heerlijk aan het slapen, maar dan word ik gewekt door Drew. "Wake up! We need to go within two hours!" Zijn roep maakt me gelijk wakker. Als ik rondkijk ik Drew al weer verdwenen. Stilletjes kijk ik naar Don, die niet meegaat naar Italië. Ik spring het bed uit en trek mijn pantoffels aan en zet mijn bril op. Daarna ren ik haastig naar de douche. Ik douche kort, maar het is lang genoeg voor mij. Ik grijp mijn kleren en kleed me zo snel mogelijk om, terwijl Don en Drew niks doorhebben. Ugh, waarom heb ik met die reis ingestemd? Mijn gedachtes worden opgeschrikt door het geblaf van Goldy. Kan die pup nou niet een seconde zonder mij? Vannacht ben ik ook al mijn bed uit geweest door Goldy. Met handbagage al in mijn hand ren ik naar beneden. "HI DREW!" gil ik vrolijk. Net niet in het oor van Drew. Ik ga naar Goldy en geef de kleine pup een aai. "Are you ready for the journey?" vraag ik aan Drew. Ik weet wel dat hij het altijd is, maar toch vraag ik het. De keuken is bijna helemaal opgeruimd. Ik eet yoghurt met muesli en daarna ben ik eigenlijk al klaar om te gaan.

[ik wist niet of ik al mocht posten]

[ bericht aangepast op 22 mei 2015 - 18:56 ]

---

all because i liked a girl

Joseph “Joe” Graham Sugg

“I didn’t choose the Sugg life, the Sugg life choose me.”

      Voor de zoveelste keer deze ochtend sloeg ik op de snooze-knop van mijn alarm en verstopte ik mijn gezicht weer in een van mijn kussens. Dit was meestal dagelijkse routine, dus om die reden zette ik mijn wekker ook altijd vroeger dan eigenlijk nodig was.
      Nadat mijn wekker voor de 4e keer afging en ik vanuit de andere kamer een harde 'JOE!' hoorde komen, besefte ik dat het nu echt tijd was om op te staan en te zorgen dat mijn overlast ophield. Al mijn spullen waren gelukkig al grotendeels gepakt, het enige wat ik er nog bij moest krijgen waren mijn camera, statief en een aantal andere spullen die onder die categorie vallen.
      Voordat ik het vergat, pakte ik de camera die ik gebruik voor het vloggen van mijn nachtkastje af, waar hij eigenlijk altijd standaard lag. Met een simpele druk op de knop zette ik hem aan waarna ik hem omdraaide zodat de lens mijn richting op stond. Na een aantal jaren filmen kon ik eindelijk fatsoenlijk inschatten wanneer ik compleet in het beeld was, zodat ik niet allemaal filmpjes kreeg waarin alleen mijn oor of haar op het beeld stond.
      'Hi guys! Zoals jullie waarschijnlijk weten begin ik vandaag mijn reis richting Italië. Ik heb nog een klein uurtje voordat ik weg moet richting het vliegveld waar ik met Zoe heb afgesproken. Gelukkig mijn koffer al gepakt,' begon ik terwijl ik de camera omdraaide om mijn koffers te laten zien en ik rechtop ging zitten.
      Na nogmaals geklaagd te hebben over de belichting van mijn slaapkamer die zorgde voor strepen in de video's, besloot ik dat het tijd werd om af te sluiten. 'Ik ga me nu aankleden en dan zie ik jullie weer op het vliegveld, bye!' Met een druk op dezelfde knop zette ik mijn camera weer uit.
      Zoals een gewoonte van me was geworden ging mijn hand weer door mijn haren heen. Voorzichtig zette ik mijn voeten op de koude vloer en liep richting mijn kledingkast waar ik een simpel zwart shirt en een broek uit haalde.
      Na deze hele alledaagse gewoontes te hebben uitgevoerd en toen ik klaar was met het inpakken van de laatste spullen, ging ik de trap op richting de woonkamer waar ik Caspar, die ik door al mijn lawaai had wakker gemaakt, zag zitten. Hij had besloten niet mee te gaan omdat hij een filmproject had, maar dat betekende nog niet dat hij het niet zeer jammer vond.
      'Goedemorgen!' hoorde ik hem vrolijk roepen terwijl ik te keuken in liep om een stuk fruit te pakken als ontbijt. 'Zin in je vakantie naar Italië?'
      Terwijl ik een hap van mijn appel had genomen wenste ik hem ook een goede morgen en beantwoorde ik zijn vraag met een verhaal wat er op neer kwam dat ik er op zich wel zin in had.
      De tijd ging snel en binnen de kortste keren was het tijd om te gaan. Ik had een Uber gebeld en die zou ieder moment kunnen komen, want waarom voor een dure taxi betalen als het even goed goedkoop kan? Ik kreeg nog een knuffel van Caspar met de boodschap dat hij me zou gaan missen, iets wat ik wel van hem gewend was. Caspar was over het algemeen het knuffelige type, het maakte niet uit met wie.
      Ik trok mijn jas aan en na hem nog eenmaal gedag te hebben gezegd vertrok ik met mijn koffer en handbagage, klaar voor de lange reis naar Italië.

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell