Mystic Falls // Return // Speeltopic - Speeltopics

6 mei 2015 - 17:58 Kenopsia is offline

Kenopsia 1933

"You're dead dude, get over it."

Al voor jaren lang leven wezens in het kleine plaatsje Mystic Falls. Ze gaan ongezien, haast als een schaduw door het leven en niemand lijkt het op te merken.
Totdat er een vreselijk ongeluk gebeurd. Een prachtig mooi huis gaat in vlammen op, maar iedereen komt er ongedeerd uit. De mensen liggen rustig op het gazon voor het brandende huis en hebben werkelijk geen idee hoe ze eruit zijn gekomen. Ze zijn gered door vampiers en de hele stad is nu in rep en roer over het mirakel dat er is gebeurd. Sommige spreken over demonen en andere weer over toeval en goed geluk.
In Mystic Falls wonen niet alleen vampieren, maar ook heksen, weerwolven en Hybrids. Zij moeten nu proberen om zo normaal mogelijk zich te gedragen, maar lukt dat wel als mensen jacht op ze gaan maken?

Rollen:

Invullen:

Regels:

Faceclaims:
• Jake Cooper - Dionysia
• Elsa Hosk - Iraious
• Elizabeth Olsen - Ainigma
• Aaron Johnson - Ainigma
• Crystal Reed - 901FreeAtLast
• Kaya Scodelario - VladiFerr
• Chris Wood - Malachai
• Zendaya Coleman - Fye

Praattopic
Rollentopic

Het begin:
Het is een warme zomerdag, 6 juni. Het is de dag na de brand van het huis. Iedereen krijgt het nu te horen en merkt ook hoe de mensen roddels gaat verspreiden over demonen.
Iedereen is ondertussen ook bezig met zijn of haar dagelijkse bezigheden of werk.
Iedereen reageert op zijn eigen manier en nu moet er dus een plan worden gemaakt zodat de stad niet door het lint gaat.

[ bericht aangepast op 6 mei 2015 - 20:44 ]

"Rebellion's are build on hope"

6 mei 2015 - 18:01 Lutalica is offline

Lutalica 382

Mon Topieks

The Clock Is An Illusion And We Are All Trapped In It. Fye • Onism • Astrophe • Alazia

6 mei 2015 - 18:02 Kefe is offline

Kefe 5051

Holaa.

I'm your little ray of pitch black.

6 mei 2015 - 18:04 Oneira is offline

Oneira 9549

Mon Topieks, waar beginnen we?

The monsters running wild inside of me. I'm faded

6 mei 2015 - 18:08 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Mon Topics c:

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

6 mei 2015 - 18:12 Oliveira is offline

Oliveira 15237

I don't want you to die, I want you to suffer.

6 mei 2015 - 18:13 Ascian is offline

Ascian 10570

(Mijn topics^^.)

We've lived in the shadows for far too long.

6 mei 2015 - 18:18 Kenopsia is offline

Kenopsia 1933

901FreeAtLast schreef:
Mon Topieks, waar beginnen we?

{Staat in de beginpost ^^}

"Rebellion's are build on hope"

6 mei 2015 - 18:18 DaedaIus is offline

DaedaIus 3001

Mijn Topics.

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

6 mei 2015 - 18:55 Phylaca is offline

Phylaca 2673

"Satan's friendship reaches to the prison door."

6 mei 2015 - 19:44 Phylaca is offline

Phylaca 2673

AMERICA GENEVIEVE MAVERICK

•••

"She was a very little girl as she looked under her bed, for monsters. Now she is a big girl — and she stopped with checking monsters under her bed, because she realized they were inside her."

Een zucht rolde over mijn lippen — nadat ik mijn haren nog snel fatsoeneerde, een tenslotte een lichtblauwe vest over mijn with shirt trok en tot slot stapte ik in mijn sportschoenen. Met sleutels, geld en mijn mobiel verliet ik het fragiele appartement — om aan de dagelijkse looproute te starten.
Ik had van het nieuws vernomen dat er mensen uit een brandend huis waren gehaald, echter bemoeide ik me er niet mee — het zou fout zijn: gezien de mensen blijkbaar in demonen geloofden.
Een zucht rolde over m'n lippen, nadat ik verhit bij het café met de lekkere koffie aankwam — ik moest vandaag ook weer bezoeken afleveren aan vrienden en Alasca. Ik wurmde me tussen de mensen door en bestelde een zwarte koffie, gezien ik maar weinig cash ter beschikking had.
Genietend nam ik een slok van de hete koffie, voordat ik me neerliet op een groene zetel in de hoek — uitgeput en moe.

[ bericht aangepast op 6 mei 2015 - 22:04 ]

"Satan's friendship reaches to the prison door."

6 mei 2015 - 19:55 Kefe is offline

Kefe 5051

Dante Artudo Blackwood.
• Vampier. •

Tevreden met onze daad gleed ik met mijn hand door mijn haar. Er was nog niets vreemds gezegd, ook niet deze ochtend – niet in mijn aanwezigheid tenminste. Ik wist dat ik een fout had gemaakt door hen te redden, maar wat kon ik anders? Ik kon hen daar niet laten, en bovendien had ik Arianna een les geleerd hiermee – dat je je krachten ook positief kon gebruiken. Terwijl ik met mijn handen door mijn warrige haren gleed voelde ik dat ik het helemaal overhoop had gehaald, dus probeerde ik er wat aan de veranderen door het eigenlijk erger te maken, en daarna een poging te doen het wat gladder te strijken.
Ondertussen keek ik even het huis rond. Ik was trots op wat ik hier opgebouwd had in zo’n korte tijd, en dat met amper vampierwerk. Ik had hier echt hard voor gewerkt, en ik was vreselijk trots op mezelf. Die kookshow had me meer geld opgeleverd dan ik had kunnen hopen. Natuurlijk wist niemand er in Mystic Falls van, en dat had ik graag zo willen houden. Ik hoefde niet “die man met de kookshow” te worden, ik was blij met hoe ze me nu zagen, nou ja, niet zagen. De meesten wisten inmiddels volgens mij nog niet eens wie ik was.
Een zucht verliet mijn mond. Had ik hiermee dingen kunnen verpesten? Had ik hiermee onze soort in gevaar gebracht? Er waren al een paar andere soortgenoten hier, dus de mogelijkheid was er wel. Maar nogmaals, had ik hen daar dan moeten laten sterven? Dan hadden ze de verkeerde persoon voor zich. Als ik iets kon doen, deed ik dat.
Ik vulde beiden glazen voor me met Bourbon, waarna ik terugliep naar de woonkamer. Beide zette ik op de grote tafel tussen de banken in, en ik nam weer plaats op mijn plek. ‘Ik vraag me echt af, hoe je je er nou precies bij voelde, Arianna?’ Ik keek haar kant op, waarna ik mijn glas pakte en er een slok van nam. De alcohol brandde in mijn keel, en ik wist dat het na dit tweede glas wel weer genoeg was voor me.

Bryer Kurtys Fortin.
• Mens. •

Toen ik deze ochtend gebeld was door de receptioniste van het bureau kreeg ik als eerste te horen dat er een huis afgebrand was, en dat de mensen het overleefd hadden. Het was natuurlijk mooi dat ze het overleefd hadden, maar ik had het geluk dat het huis echt compleet tot de grond gekomen was, want brandplekken schoonmaken was het ergste dat er bestond. Het tweede dat ze zei ging echter wel om mijn werk, en dat was een adres waar ik heen moest om het schoon te maken. Ze had mijn collega de informatie ook al gegeven, dus die zou zo hierheen komen.
Ik trok mijn oudste blouse aan en deed wat gel in mijn wilde haren, waardoor het wat beter mee leek te werken. Al snel hoorde ik mijn telefoon gaan en zag ik dat het Ross was, dus ik haastte me het huis uit, waarna ik naar het Vito liep terwijl ik alles pakte dat ik nodig had. Het was meestal een dag werk, maar we gingen altijd ergens eten om te pauzeren, wat heerlijk was.
‘Ross,’ ik stapte in de auto en werd door hem ook begroet. Sinds dat ik hier woonde – zo’n twee jaar alweer bijna – had ik met de man gewerkt. Hij was altijd vreselijk professioneel, maar het was een geweldige kerel. Ik had veel van hem geleerd, en hij leek de enige persoon te zijn die het niet vreemd vond dat ik lijkschouwer wilde worden.
We kwamen bij het huis aan, en ik zag de politiewagens er nog geparkeerd. Als het goed is stond er altijd iemand met een sleutel klaar, maar de mogelijkheid dat iemand hem zou komen brengen was ook vaak de mogelijkheid. Het was erg verschillend, wat soms vervelend kon zijn. Ross en ik stapten uit, waarna we richting de agent liepen die voor de deur stond. ‘Kunnen we al naar binnen?’ ik wees richting het busje. De man knikte en ging aan de kant voor ons. Met rustige passen liep ik naar binnen, terwijl ik rondkeek. Het zag er nog niet zo vreselijk erg uit, ik had erger gezien.

[ bericht aangepast op 6 mei 2015 - 19:55 ]

I'm your little ray of pitch black.

6 mei 2015 - 19:59 DaedaIus is offline

DaedaIus 3001

Riley Jayden Acker

“His smile reappeared. It was not large or extraordinary, but it was one people would not soon forget.”

Geïntrigeerd volg ik met mijn blik de rook die ik langzaam uit mijn mond laat ontsnappen. Hoewel ik, als vampier zijnde, de effecten van een sigaret niet echt kan voelen, zijn de handelingen wel behoorlijk verslavend –en lichtelijk kalmerend– voor mij. Daarbij had ik echt even een sigaret nodig, met al die stress.
Ik gooi de resten ervan op de grond waarna ik een blik mintjes uit mijn broekzak haal. Ik zuig er bedenkelijk op vooraleer ik ze weer terug stop en mijn blik op Audrey laat vallen. “Winchester,” begin ik tegen de jonge vrouw terwijl ik bedenkelijk mijn lippen tuit. Alhoewel Audrey al een paar eeuwen rond zwerft op deze aardbol heeft ze nog steeds het uiterlijk van een jonge vrouw — iets wat me af en toe nog steeds verward. Dat gaat ook met mij gebeuren, bedenk ik me.
“Weet jij iets van die zogenaamde ‘demonen’?” Ik leg de nadruk op het laatste woord waardoor er een lichte grimas op mijn gezicht verschijnt. Mystic Falls is in rep en roer en dat enkel door een brand. Naja, als ik niet had geweten hoe het zat dan had ik misschien mee gedaan.
Ik voel even hoe mijn hoektanden zichtbaar dreigen te worden wanneer er een paar mensen langslopen maar na een paar seconden krijg ik het voor elkaar om ze weer te laten verdwijnen. Net een vampier zijn is niet altijd even makkelijk. Een paar dagen na mijn transformatie heb ik twee mensen vermoord — niet mijn beste daad. Nu steel ik af en toe bloedzakken van mensen die hun bloed doneren aan het ziekenhuis. Het is waarschijnlijk het beste dat ik kan krijgen zonder iemand te vermoorden. Enkel het denken aan bloed zorgt ervoor dat mijn dorst ernaar groter wordt. Misschien dat ik zo maar mijn laatste bloedzakken op maak. Ik zucht zachtjes en laat mijn arm rusten op de rugsteun van het bankje. Mijn blik dwaalt opnieuw af naar Audrey, wachtend op een antwoord.

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

6 mei 2015 - 20:42 Ken_ is offline

Ken_ 18305

s Alasca Geoffrey Maverick s

Vermoeid zat Alasca te typen op zijn laptop. Binnen enkele uren moesten zijn verslagen afgewerkt en verstuurd worden naar de krant, zodat het nieuws morgen leesbaar was voor alle inwoners. Gisteren had hij al amper geslapen door zijn werk en dat weegde zwaar door voor Al. Zijn bruine haren zaten warrig op zijn hoofd en zijn bril - die hij enkel voor werk gebruikte- ging scheef op zijn neus.
Een gefrustreerde zucht verliet zijn lippen en hij begon zich weer wat stressig te voelen, dus was het de hoogste tijd voor wat frisse lucht. Alasca schoof zijn stoel naar achteren en besloot eerst nog naar de badkamer te gaan om zijn lenzen in de steken en zijn haren wat deftiger te zetten en als dat klaar was blikte hij nog een laatste keer naar zijn outfit wat bestond uit een simpel shirt, hoodie en lichtbruine chino en ging daarna de badkamer uit. Al woonde al zo'n vijf maand in dit appartementje, het was niet groots maar had wel alles wat hij nodig had en het was betaalbaar ook. Echter had hij geen koffiezetapparaat en moest hij dus zijn koffie in de stad halen en dat was hij ook van plan. Alas nam nog zijn notitieboekje en zijn camera - een Sony Alpha 6000 - en de nodige dingen zoals gsm, geld etc en ging daarna het appartement uit. Zodra hij buiten was snoof Al de frisse buitenlucht op, hier genoot hij enorm van niets beter dan de geur van bossen en natuur al kon hij door zijn extra sterke zintuigen ook de vieze geuren opmerken maar daar besteed hij liever geen aandacht aan. De stad was nog een eindje stappen vanaf zijn woonplek en daar deed hij best rap over, hij had graag over een uur naar het huis geweest om daar - hopelijk- wat meer informatie op te vangen al leek Al een vermoeden te hebben dat hij al wat meer wist dan de normale mensen in Mystery Falls.
Na zo'n kwartiertje wandelen bereikte de geur van gebrande koffiebonen zijn neus al en kon hij nu bijna niet meer wachten op een heerlijk bakje straffe koffie en misschien ook een sigaret. Als al even in zijn zaken voelde zuchtte hij, nee hij was alweer zijn peuken vergeten en ondertussen was het de moeite ook niet meer gezien hij voor het koffiehuis stond. Alasca ging binnen en merkte meteen het vertrouwde gevoel van familie wat hem nieuwsgierig deed rondkijken en automatisch liet glunderen zodra hij de blonde lokken van zijn zusje zag. Met wat geluk was er zo goed als niemand voor hem en bestelde hij een gewone koffie met wat suiker en na zijn bestelling ontvangen te hebben liep hij naar de hoek toe. Gezien Mer hem niet opmerkte kon hij het niet laten om plagend door haar blonde haren te woelen. "Als dat mijn kleine zusje niet is" zei Al vrolijk en grijnsde even waarna hij zijn koffie op de tafel zetten en tegenover haar kwam te zitten. "Best lang geleden eigenlijk, hoe gaat het nog met je?" vroeg hij daarna oprecht nieuwsgierig en zijn grijns maakte plaats voor een glimlachje.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

6 mei 2015 - 20:48 Oliveira is offline

Oliveira 15237

Audrey Harvelle Winchester
‘’She spread her wings, waiting for the wind to catch her.’’

Met getuite lippen bekeek ik de straten van Mystic Falls, een vrij vreemd stadje zou je kunnen zeggen. Ik trok mijn leren jasje goed en bekeek mijn bordeauxrode Vans, waarna ik mijn lippen bedenkelijk in mijn gestifte lippen zette. De wind blies zacht door mijn blonde haren, waarna er een licht glimlachje rond mijn lippen kwam.
“Winchester,” hoorde ik naast me –– de stem van Riley die al een tijdje naast me liep. ''Ja?'' mompelde ik terwijl mijn blik naar de gebouwen ging. De restaurantjes en de kantoren, de meesten hadden een authentieke kleur –– wat mij juist aantrok. Ik had me zo'n zes maanden geleden in het stadje gevestigd, mede omdat ik hier een paar decennia geleden familie hier had. Het eerste wat ik deed toen ik hier was, was de resten van mijn familie zoeken. Na een korte twee weken bleek dat ik hier niets te zoeken had –– de Winchesters waren twintig jaar geleden overleden, iets wat me eigenlijk toch raakte.
“Weet jij iets van die zogenaamde ‘demonen’?” vroeg Riley. Ik liet een schampere lach horen en schudde mijn hoofd. Het verhaal van de demonen liet me koud staan, ik had er niks mee en geloofde er haast ook niks van. Mijn blik ging naar de nieuwe vampier en glimlachte. ''Ik zwerf hier al eeuwen rond en demonen? Ik heb daar nog nooit iets van gehoord.'' concludeerde ik met getuite lippen, waarna ik toch even mijn donkerrode lippenstift uit mijn jaszak haalde. ''Maar eh, ik denk niet dat daar genoeg bewijs voor is om het verhaal te geloven.'' mompelde ik en pakte mijn compacte spiegel uit mijn jaszak. Neuriënd en al lopend bracht ik de lippenstift aan terwijl ik op het antwoord van Riley wachtte.

[ bericht aangepast op 6 mei 2015 - 20:49 ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

6 mei 2015 - 21:06 Oneira is offline

Oneira 9549

Arianna Julie Acker ••• Vampier
•••
Be that strong woman that everyone knew would make it trough the worst, be that fearless woman, the one who would dare to do anything, be that independent woman who didn't need a man; be that woman who never backed down.
•••

Ze keek kort even de woonkamer rond en dacht na over gisteravond. Mededankzij Dante had ze gisteravond een groep mensen gered uit een brandend huis. Als les voor haar dat je ook goede dingen kon doen met je krachten. Niet dat ze slechte dingen deed. Arianna deed niet aan verwonden van mensen of ook maar vermoorden, dat vond ze veel te ver gaan. Om in leven te blijven moest ze wel zo nu en dan wat mensenbloed drinken, maar degene bleef altijd in leven en Arianna liet het de persoon ook weer vergeten zodat niemand ergens achter zou komen in Mystic Falls.
Arianna keek op zodra ze Dante weer binnen zag komen lopen, met twee glazen drank, Bourdon zag ze, op de tafel zette en haar vervolgens aan keek. ''Ik vraag me echt af, hoe je je er nou precies bij voelde, Arianna?'' vroeg hij haar. Kort dacht ze na. ''Wel goed denk ik. Het is goed om te hebben gezorgd dat ze geen levend stuk stoofvlees werden, maar minder goed de vragen die het hier gaan opleveren.'' klonk eruit haar mond en ze pakte het ene glas op de tafel wat er nog stond, om daarna een slok van de Bourdon te nemen. ''Maar goed, ik heb dus ontdekt dat ik vuur bestendig ben geworden.'' grijnsde ze. Ze zette het glas weer eventjes op de tafel en snel bond ze met het elastiekje om haar pols eventjes haar donkere haren in een knot, gezien ze haar nogal voor de ogen gingen hangen. ''En hoe voelde jij je er dan bij om die mensen uit dat brandende huis te halen, Dante?'' vroeg ze hem en ze pakte het glas weer en nam alweer er een slok van het gloedje dat brandde in haar keel.

[ bericht aangepast op 6 mei 2015 - 21:09 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Index RPG Actieve Topics Zoek